Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Ο Ζεράρ και η Μάρτα αγοράζουν το πρώτο διαμέρισμα σε ένα συγκρότημα νεόδμητων κατοικιών, το «Nerium Park», στα περίχωρα της μεγαλούπολης που ζουν και εργάζονται. Είναι εννέα χρόνια μαζί και το νέο τους σπίτι φαίνεται ιδανικός τόπος για να δημιουργήσουν την οικογένεια που ονειρεύονται. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Θα το μάθουμε στο έργο «Νέριουμ Παρκ» (Nerium Park) του Καταλανού συγγραφέα Josep Maria Miro που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην χώρα μας από την Θεατρική ομάδα ριSκο και το Αβέρτο Θέατρο στο “Θέατρο Αυλαία” (Μέγαρο ΧΑΝΘ) από 5 Φλεβάρη.
Είναι «ένα έργο που, με αφορμή την οικονομική κρίση, μάς ταξιδεύει στην εσωτερική γεωγραφία της νέας γενιάς και στα “αδιέξοδά” της», μάς είπε ο σκηνοθέτη της παράστασης Βαγγέλης Οικονόμου.
Συμπλήρωσε πως «Το ζευγάρι βρίσκεται απροετοίμαστο στην οικονομική πραγματικότητα της κρίσης. Και σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση βρεθήκαμε όλοι μας στην κρίση που μας προέκυψε πριν οκτώ χρόνια».
Παράλληλα πρόσθεσε πως στο τέλος της παράστασης ο θεατής θα συλλογιστεί για την αξία που πρέπει να έχει στη ζωή μας η ποιότητα των διαπροσωπικών μας σχέσεων. «Μόνο αυτές μπορούν να σφυρηλατούν μια ψυχική ενότητα για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε κρίση», σχολίασε ο σκηνοθέτης.
-«Nerium Oleander» είναι το επιστημονικό όνομα της πικροδάφνης. Τι σημαίνει η επιλογή του φυτού αυτού για τον τίτλο της παράστασης και πώς μπορεί να προδιαθέσει τον θεατή για το τι θα δει; Το ωραίο περιτύλιγμα μήπως τελικά δεν είναι το παν για την ευτυχία;
-To Nerium Park είναι το όνομα ενός σύγχρονου οικοδομικού μπλοκ διαμερισμάτων όπου νεαρά, κατά κύριο λόγο, ζευγάρια καλούνται να αγοράσουν, κυρίως με στεγαστικό δάνειο, ένα σπίτι για να στεγάσουν τα καταναλωτικά τους «όνειρα». Η πικροδάφνη είναι ένα ανθεκτικό και τοξικό φυτό, άκρως επικίνδυνο, που χρησιμοποιείται στις εθνικές οδούς ως διακοσμητικό. Ο Καταλανός συγγραφέας Josep Maria Miro επιλέγει, κατά τη γνώμη μου, αυτό τον τίτλο για να υπαινιχτεί την τοξικότητα, άρα και την επικινδυνότητα του καταναλωτισμού. Ο θεατής προδιατίθεται να δει ένα έργο που κρύβει κινδύνους για τους κατοίκους αυτού του μπλοκ.
Ένα σχόλιο, λοιπόν, για το ότι η ευτυχία σαφώς και δεν κρύβεται σε ένα ωραίο περιτύλιγμα!
-Πώς επιλέξατε να ανεβάσετε αυτό το έργο;
-Η επιλογή έγινε από την ομάδα με συλλογικό τρόπο, μέσα από μια αναζήτηση σε σύγχρονα έργα που δεν έχουν παιχτεί πολύ ή και καθόλου, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, στην Ελλάδα. Μας βοήθησε πολύ σε αυτό και η αναζήτηση στα Ισπανόφωνα και Καταλανικά έργα στην ιστοσελίδα της πολύ καλής μεταφράστριας Μαρίας Χατζηεμμανουήλ: www.soloteatro.gr , που είναι και η κύρια μεταφράστρια του έργου. Από τα κείμενα που βρήκαμε καταλήξαμε σε αυτό λόγω της φόρμας του (θρίλερ), αλλά κυρίως του θέματός του.
-Το ότι δεν έχει ανεβεί ξανά στην Ελλάδα σας έδωσε μεγαλύτερη ελευθερία στην σκηνοθετική σας προσέγγιση;
-Ασφαλώς αυτό έδωσε από τη μια, μια μεγαλύτερη ελευθερία σε όλους τους συντελεστές, αλλά από την άλλη και μια μεγάλη ευθύνη να το πρωτοπαρουσιάσουμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο σεβασμό.
-Γιατί το ζευγάρι του έργου δυσκολεύεται να πορευτεί, αν και έχει τα υλικά αγαθά που θα έκαναν πιο εύκολη την κοινή ζωή του;
-Το ζευγάρι του έργου δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το οικονομικό και κοινωνικό χάος που επέφερε η οικονομική κρίση, έχοντας μεγαλώσει σε ένα αμείλικτα ανταγωνιστικό κόσμο, τον αναπαράγει στην καθημερινότητά του με απρόοπτα επακόλουθα.
-Πόσο οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν φθαρεί/ αλλοιωθεί από την προσήλωση στα υλικά αγαθά; Και εν τέλει είμαστε απροετοίμαστοι για την κρίση που ήρθε;
-Αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Στο κείμενό μας η προσήλωση του ζευγαριού στα υλικά αγαθά είναι γεγονός κι αυτό τους επηρεάζει. Εάν η σχέση του ζευγαριού όμως ήταν διαφορετική πιθανά να μην αλλοιωνόταν σε αυτό το βαθμό από αυτήν την προσήλωση. Το ζευγάρι πράγματι βρίσκεται απροετοίμαστο στην οικονομική πραγματικότητα της κρίσης. Και σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση βρεθήκαμε όλοι μας στην κρίση που μας προέκυψε πριν οκτώ χρόνια.
-Τι θα δει το κοινό στην παράστασή σας; Και τι θα θέλατε να συλλογιστεί φεύγοντας από το θέατρο;
-Το κοινό θα δει μια παράσταση, με τη μορφή ενός θρίλερ, που δεν του λείπει το χιούμορ, με δραματικές κορυφώσεις και εντάσεις που θα κρατήσουν, ελπίζουμε, το ενδιαφέρον του μέχρι το τέλος. Ένα έργο που, με αφορμή την οικονομική κρίση, μας ταξιδεύει στην εσωτερική γεωγραφία της νέας γενιάς και στα «αδιέξοδά» της. Αυτό που θα θέλαμε να πάρει φεύγοντας είναι η αισθητική ικανοποίηση, το γεγονός ότι είδε κάτι που τον αφορούσε, βρήκε αλήθειες, τον έκανε να συγκινηθεί, να γελάσει ενδεχομένως, να μπει στη θέση των «χαρακτήρων» και εντέλει να συλλογιστεί για την αξία που πρέπει να έχει στη ζωή μας η ποιότητα των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Μόνο αυτές μπορούν να σφυρηλατούν μια ψυχική ενότητα για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε κρίση.
-Ζείτε στη Θεσσαλονίκη. Τι σας αρέσει και τι σας προβληματίζει από την καθημερινότητα στην πόλη μας σήμερα;
-Αυτά που μου αρέσουν είναι η φυσική ομορφιά της Θεσσαλονίκης μας, από την Άνω Πόλη μέχρι τη Νέα Παραλία. Είναι μια πόλη με ορίζοντα. Επίσης ο πολιτισμός της, από τα κάστρα μέχρι τις βυζαντινές της εκκλησίες. Η ζεστασιά στο βλέμμα των κατοίκων και ο φυσικός, χαλαρός, ρυθμός της ζωής. Αυτά που με προβληματίζουν συνοψίζονται όλα στο ότι δεν υπάρχει σεβασμός, παιδεία και εντέλει βαθιά αγάπη για την πόλη, την ιστορία της και τον πολιτισμό της (Από την έλλειψη καθαριότητας, από τον τρόπο οδήγησης, από την έλλειψη σεβασμού στις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες, από το γεγονός ότι πολλά μνημεία της είναι κλειστά κ.α.).
-Ποια τα όνειρά σας και ποιοι οι στόχοι για την θεατρική ομάδα ριSκο;
-Η Θεατρική Ομάδα ριSκο κλείνει φέτος οκτώ χρόνια συνεχούς παρουσίας στα θεατρικά δρώμενα της πόλης. Φτιάχτηκε με την έναρξη της κρίσης κι άντεξε παρ’ όλες τις δυσκολίες. Στόχος και όνειρο όλων μας είναι να συνεχίσουμε να δημιουργούμε συλλογικά, ξεπερνώντας τα εμπόδια που βάζει η οικονομική κρίση, έχοντας εφόδια την ψυχική ενότητα όλων των μελών μας, την αγάπη γι αυτό που κάνουμε, την πολλή δουλειά πάνω στο αντικείμενο μας και πάντα με την ίδια ειλικρίνεια στις προθέσεις μας, που δεν είναι τίποτα άλλο από την επικοινωνία μεταξύ κειμένων και κοινού, με εμάς μεσολαβητές, μετέχοντας στον πολιτισμό της καθημερινότητας.
Μάρτα: Αγγέλα Μπολέτση, Ζεράρ: Γιώργος Βεργούλης.
Παραστάσεις από 5 έως 25 Φεβρουαρίου, στις 21.00, για δέκα μόνο παραστάσεις (5,6, 10,11, 19,20, 22,23,24,25). Είσοδος: 10€, μειωμένο (φοιτητικό, εκπαιδευτικών, ομαδικό 8 ατόμων) 7€, ανέργων 5 €. Προπώληση από το ταμείο του Θεάτρου Αυλαία (Ώρες ταμείου: 10.30-13.30 & 17.30-21.00). Πληροφορίες -Κρατήσεις: 6943 649009.
