Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Με φόντο τον Όλυμπο του 1925, δύο αδελφοί, αγανακτισμένοι από κάθε μορφή εξουσίας, ανεβαίνουν στο βουνό, όπου βρίσκουν καταφύγιο στη ληστρική ζωή. Συγκρούονται με όλες τις κρατικές και παρακρατικές δομές, με τις διεφθαρμένες πρακτικές των κοτζαμπάσηδων. Η δράση τους οδηγεί όχι μόνο στη μυθοποίηση από τους τοπικούς πληθυσμούς, αλλά και στη μετατροπή τους σε λογοτεχνικούς ήρωες στα αστικά κέντρα. Δρουν ταυτόχρονα ως φιλάνθρωποι και σαν τοπικές μαφίες.
Τα παραπάνω συμβαίνουν στο «Mute» του Γιώργου Αδαμαντιάδη, ένα έργο που ξεχώρισε την άνοιξη στην Αθήνα, και που παρουσιάζεται και στην πόλη μας στις 6 και 7 Οκτωβρίου 2018, ώρα 19.00, στο Θέατρο Άνετον (Παρασκευοπούλου και Δελφών) σε σκηνοθεσία Στέλιου Πατσιά.
Ο τελευταίος εν μέσω του ταξιδιού του για την πόλη μας, απάντησε στις ερωτήσεις μας και μάς είπε πως δεν τον ενδιέφερε η ρεαλιστική καταγραφή των ληστών με βάση τα ιστορικά γεγονότα και συμπλήρωσε ότι «η ληστρική ζωή λειτουργεί ως αφορμή για να φωτίσουμε άλλα θέματα όπως ο πόλεμος, η εξουσία, η προδοσία».
Συμπλήρωσε πως συνήθως «Κρύβουμε και θάβουμε ό,τι βαραίνει την συνείδησή μας» και τόνισε ότι το πραγματικό ερώτημα είναι «αν μπορούμε να αποτινάξουμε το παρελθόν μας». Τέλος μιλώντας για το ελληνικό θεατρικό έργο είπε πως «υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Έλληνες συγγραφείς, είναι εκεί και μας περιμένουν».
Ο Στέλιος Πατσιάς
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την παράσταση;
-Όταν διάβασα το έργο είχε κλειδώσει μέσα μου πως δεν μ’ ενδιέφερε μία ντοκιμαντερίστικη και ρεαλιστική καταγραφή της ζωής των ληστών με βάση τα ιστορικά γεγονότα. Η ιδέα της παράστασης άρχισε να δημιουργείται σιγά σιγά μέσα από την τριβή με το υλικό και με τις δοκιμές. Οδηγήθηκα στην δημιουργία ενός ενιαίου συνόλου το οποίο σαν ένας χορός ανθρώπων εξελίσσουν την ιστορία ο καθένας από την θέση του. Η ληστρική ζωή λειτουργεί ως αφορμή για να φωτίσουμε άλλα θέματα όπως ο πόλεμος, η εξουσία, η προδοσία.
-Ο τίτλος αναφέρεται στην προσπάθειά μας να αποσιωπήσουμε κακώς κείμενα του παρελθόντος; Γενικότερα τι βάζουμε στη σιωπή;
-Έχουμε μάθει να κρύβουμε και να θάβουμε ό,τι βαραίνει την συνείδησή μας. Αυτή είναι η λειτουργία μας. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν μπορούμε να αποτινάξουμε το παρελθόν μας. Μπορούμε; Αυτό το θέμα βάζουμε στο τραπέζι. Για μένα το ζήτημα είναι να το αποδεχτούμε και να ωριμάσουμε μέσα από αυτό. Η σιωπή είναι το Άλφα και το Ωμέγα στον κόσμο της ΟΚΤΑΝΑ.
.jpg)
-Πώς οι μύθοι της ιστορίας μας αντανακλώνται στο σήμερα και επηρεάζουν την σχέση μας με τον πολιτισμό;
-Η ιστορία βρίσκεται εκεί για να μας διδάσκει, όχι τους μύθους, αλλά τα γεγονότα. Ο άνθρωπος έχοντας την ανάγκη να ενταχθεί σ’ ένα κοινωνικό σύνολο προκειμένου να επαληθεύσει την ύπαρξή του οδηγείται σε προαποφασισμένες και αμετακίνητες ερμηνείες, φορώντας κάθε φορά το προσωπείο που τον βολεύει και τον κάνει να νιώθει άνετα με τα αρχέγονα ένστικτά του. Είναι αναγκαίο να ενεργοποιήσουμε και τα υπόλοιπα φίλτρα, εκτός από αυτό της επιβίωσής μας.
-Ποια η θέση της βίας στο έργο; Και πόσο υπάρχει έμφυτη στον άνθρωπο;
-Το έργο είναι παιδί μιας βίαιης εποχής η οποία μας ακολουθεί μέχρι σήμερα με άλλα χαρακτηριστικά. Την έχουμε κληρονομήσει και θα την κληροδοτήσουμε στους μεταγενέστερους. Όπως γράφει και ο Γιώργος Αδαμαντιάδης: «Αυτά μας έμαθαν στο σχολείο οι δάσκαλοι! Πώς να συντρίβουμε τους εχθρούς μας! Και τούτο συνεχίστηκε και στο σχολείο του πολέμου. Και μας βάζετε να κάνουμε ιερό πόλεμο. Τι είναι ιερό στον πόλεμο;».
-Στο θέατρο σήμερα λίγα είναι τα κείμενα που ξεχωρίζουν. Διαβάζοντας κριτικές για την παράστασή σας, πολλές εστιάζουν στο κείμενο του κ. Αδαμαντιάδη. Τι σκεφτήκατε όταν το πρωτοδιαβάσατε; Και γιατί υπάρχει μια δυσκολία στο θέμα του σύγχρονου θεατρικού έργου στην χώρα μας;
-Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα και είπα ήταν «τι έχει γράψει ο άνθρωπος, Αυτό τώρα πως μπορεί να γίνει παράσταση;». Ο Γιώργος προστάτευσε τα θέματα που τον απασχολούν, δεν προσπάθησε να τα ωραιοποιήσει και να τα χαϊδέψει. Δεν βλέπω να υπάρχει κάποια δυσκολία. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Έλληνες συγγραφείς, είναι εκεί και μας περιμένουν. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να τους βγάλουμε στο φως και να τους εμπιστευτούμε.
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιώργος Αδαμαντιάδης, Νικόλας Αλεξίου,
Παύλος Ιορδανόπουλος, Αλέξανδρος Σιάτρας, Χρόνης Barbarian.
Συνοδεία drums επί σκηνής: Γιώργος Καρανικολάου.
Είσοδος: 12 €, 8 € μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι)
Διάρκεια: 100 λεπτά. Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανήλικους. Η παράσταση διεξάγεται στο πλαίσιο των 53ων Δημητρίων.
