Της ΛΕΜΟΝΙΑΣ ΒΑΣΒΑΝΗ
Στις 27 Οκτώβρη του 1940 σε μια γειτονιά της Αθήνας γεμάτη φως ο Πέτρος παίζει ανέμελα μπάλα με τον φίλο του Σωτήρη. Μας συστήνει την οικογένειά του και τα κατοικίδιά του. Η επόμενη μέρα που θα ξημερώσει θα αλλάξει τη ζωή όλων... Η Κατοχή και ο Πόλεμος θα αφήσουν τα σημάδιά τους.
Ο ίδιος ο Πέτρος μέχρι την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς θα ωριμάσει, παρά το γεγονός ότι ηλικιακά είναι ακόμη παιδί.
Το έργο της Άλκης Ζέη «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» δεν χρειάζεται συστάσεις. Για τους λάτρεις της ανάγνωσης αποτελεί βιβλίο – σταθμό, μια σταθερή επιλογή στην παιδική λογοτεχνία.
Από την προηγούμενη Κυριακή το κοινό της πόλης μας έχει την ευκαιρία να δει την θεατρική μεταφορά του έργου από την Παιδική Σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε δραματοποίηση των Τάκη Τζαμαργιά και Σάββα Κυριακίδη, και σκηνοθεσία του πρώτου. Σημειώστε πως οι παραστάσεις για σχολεία είναι sold out έως και τα τέλη Φεβρουαρίου 2019!
Τον Πέτρο υποδύεται ο ηθοποιός Γιάννης Γκρέζιος. Ο ίδιος σε μια κατ’ ιδίαν συνέντευξη που μας παραχώρησε είπε πως ο ήρωας που ερμηνεύει αναγκάζεται να μεγαλώσει απότομα. Συμπλήρωσε πως στο έργο «βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Πέτρου, αλλά και από το πώς φιλτράρει τις σκέψεις και τις αναμνήσεις του, γιατί υπάρχει και το στοιχείο της αφήγησης».
«Δεν καταλαβαίνω»
Είπε πως γενικά υπάρχει ένα τεράστιο “δεν καταλαβαίνω” πάνω από αυτό το παιδί με όλα αυτά που συμβαίνουν.
«Από την σκηνή της επιστράτευσης η Ζέη αναφέρει στο βιβλίο πως ο Πέτρος νόμιζε πως ο πόλεμος ήταν κάτι φοβερό. Εμείς βλέπουμε πως υπάρχουν δύο κόσμοι: των μεγάλων που ανησυχούν και των μικρών που ενθουσιάζονται και πανηγυρίζουν ακούγοντας τα εμβατήρια και την μεταφορά της αίσθησης του ατρόμητου, του ότι θα πάμε να τους κερδίσουμε, και θα είμαστε δυνατοί.
Μια βασική οδηγία του κ. Τζαμαργιά ήταν ότι ο Πέτρος οδηγείται από ένα “δεν καταλαβαίνω”. Και μέσα από αυτό προσπαθεί να βάλει τάξη στις τεράστιες μεταβολές που γίνονται στην κοινωνία, στην οικογένειά του… Βλέπουμε πως όλοι οι χαρακτήρες όσο περνά η ώρα, αλλάζουν μέσα από τον πόλεμο».
Ο ηθοποιός έκανε λόγο για μια εξαιρετική μεταγραφή και είπε πως τους ζητήθηκε από τον σκηνοθέτη να φέρει ο καθένας την αλήθεια του. «Διαφορετικά δεν θα είχε καμία δύναμη και θα ήταν είναι απλά αναφορικό ντοκιμαντερίστικο έργο, μια σχολική γιορτή. Ξέρετε είναι μια δουλειά που δεν έχει χώρο για το κάμωμα», εξήγησε.
Και συμπλήρωσε: «Έπρεπε μέσα από την αλήθεια μας να βρούμε και να μεταφέρουμε στη σκηνή το ήθος της εποχής που δεν έχουμε ζήσει. Για παράδειγμα ο Πέτρος λέει για τον Θόδωρο, ένα τζιτζίκι που είχε, που χωρούσε σε ένα σπιρτόκουτο και αποκαλύπτει πως για να τον αποκτήσει, έκανε τράμπα και έδωσε βώλους και γκαζές. Τους βώλους τους έχω ακούσει από τον πατέρα, τον θείο και τον παππού μου, όμως γκαζές τι είναι; Πρόκειται για τις μεγάλες μπίλιες που τις χρειαζόσουν για να ρίξεις τις μικρές, και δεν τις έδινες εύκολα. Στο έργο μεταφέρουμε το ήθος μιας άλλης εποχής. Τίποτα δεν έπρεπε να είναι στο περίπου στην παράσταση».
«Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να ζήσει τον πόλεμο»
«Νιώθω τυχερός που βρέθηκε στο δρόμο μου ο Τζαμαργιάς»
Για τον σκηνοθέτη του είπε πως είναι δάσκαλος. «Νιώθω τυχερός που βρέθηκε στο δρόμο μου ο κ. Τζαμαργιάς. Έχει μια παιδική αθωότητα που τη θέλει όλο το έργο. Εξάλλου στόχος κάθε ηθοποιού είναι το να ξαναβρεί την αθωότητά του για να ακούσει. Είναι σημαντικό να ακούς πάνω στη σκηνή. Εκεί είναι η ερμηνεία, στο πώς ακούς», μας είπε ο κ. Γκρέζιος.
Πώς ένιωσε που τον επέλεξε ως πρωταγωνιστή δίνοντάς του τον πρώτο του μεγάλο ρόλο στη σκηνή; «Στην αρχή ένιωθα πολύ χαρούμενος, αλλά και τρομοκρατημένος. Ο σκηνοθέτης μας έχει μια εξαιρετική ιδιότητα: σε βάζει αμέσως να καταλάβεις τι είναι αυτό που θέλει από σένα. Και από την αρχή ενώ χάρηκα που μου είπε εσένα θέλω παρότι είσαι 1,85 και 85 κιλά, μου έδωσε να καταλάβω πως υπάρχει ευθύνη και δεν είναι απλά μια θεατρική παράσταση που θα την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια παίζοντας με ευκολίες. Αποφάσισα να χάσω 15 κιλά για το ρόλο, κόβοντας την ζάχαρη και τρέχοντας κάθε μέρα 2χλμ. Δεν μου το είπε ο κ. Τζαμαργιάς, όμως ένιωσα πως έπρεπε να το κάνω, γιατί αλλιώς κινείσαι με 85 κι αλλιώς με 70 κιλά. Έτσι παράλληλα με τον περίπατο του Πέτρου έγινε ο μεγάλος περίπατος του Γιάννη μέσα στο καλοκαίρι …», ανέφερε γελώντας.
Τι θυμάται ο ίδιος από την πρώτη ανάγνωση του μυθιστορήματος; «Ήμουν στην Πέμπτη δημοτικού και το διάβασα σε 3μέρες! Αυτό το βιβλίο το ρούφηξα και ήθελα να δω τι θα γίνει στο τέλος. Θυμάμαι πως είχα βάλει τα κλάματα όταν έμαθα πως πέθανε ο Σωτήρης. Αναρωτιόμουν γιατί τον σκοτώνει η συγγραφέας».
Παίζοντας τον Πέτρο ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή- σκηνή, τον ρωτήσαμε. «Είναι όλη η πορεία, όλο το ταξίδι. Ο Πέτρος, έτσι όπως είναι γραμμένος και από τη Ζέη, αλλά και από την μεταγραφή, κρατάει το νήμα. Κάποιοι χαρακτήρες από την 1η σκηνή ξαναφαίνονται στην 5η. Και ο Πέτρος είναι ο συνδετικός κρίκος. Ο Πέτρος είναι οι άνθρωποί του και πάνω στους ανθρώπους του χαράσσονται οι μεταβολές που βιώνει ο ίδιος. Είναι και δεν είναι one man show», εξήγησε.
Τόνισε πως η παράσταση απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους και πως τους έκανε εντύπωση η προσήλωση με την οποία παρακολουθούσαν το έργο τα παιδιά στην πρεμιέρα. «Μας είχε προϊδεάσει και ο κ. Τζαμαργιάς από την εμπειρία του με την παράσταση που είχε κάνει για τον “Μεγάλο περίπατο του Πέτρου” στην Αθήνα και στην Κύπρο», σημείωσε ο ηθοποιός, και πρόσθεσε: «Αυτά που περιγράφει το έργο δεν είναι φαντασία, γίνανε. Δυστυχώς τα παιδιά είναι σήμερα εξοικειωμένα με πολλά πράγματα μέσα από το ίντερνετ, έστω κι αν δεν έπρεπε. Πιστεύω πως κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να βρίσκεται σε μια εμπόλεμη κατάσταση, να πεινάει, να μην ξέρει αν θα πάει σχολείο αύριο ή αν θα ξαναδεί τον φίλο ή την φίλη του αύριο. Όμως ο πόλεμος δεν κάνει διακρίσεις στο ποιος είσαι. Και δεν έχει σχέση αν ζούσες στην Ελλάδα το ’40 ή στην Συρία το 2018».
Ο σπόρος του ηθοποιού από το σχολείο
Ο Γιάννης Γκρέζιος αν και μεγαλωμένος σε δημοσιογραφικό περιβάλλον – σημ. ο πατέρας του είναι ο γνωστός δημοσιογράφος της πόλης μας Κώστας Γκρέζιος – το θέατρο τον κέρδισε από μικρή ηλικία. «Στα 15 μου πήγα στη θεατρική ομάδα του σχολείου στον Μαντουλίδη για να χάσω μάθημα», ομολόγησε και συμπλήρωσε: «Είχαμε την Ελένη Δημοπούλου, που είναι τώρα καλλιτεχνική διευθύντρια στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, και η γνωριμία μαζί της ήταν καθοριστική! Μας είπε πως θα δουλεύει κανονικά και πως οι ώρες αυτές δεν θα ήταν καθόλου χαμένες». Στη συνέχεια ο ίδιος έδωσε Πανελλήνιες, πέρασε Θεολογική, σπούδασε εκεί τρία χρόνια, όμως η καρδιά του ήταν δοσμένη στο θέατρο. Αποφάσισε λοιπόν να δώσει εξετάσεις για την Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ το 2012. «Το θέατρο ήταν η αγάπη μου, ήταν ο χώρος που μπορούσα να εκφραστώ, να χωρέσω. Ήταν κάτι που μου ταίριαζε», εξήγησε.
Τι ονειρεύεται για το μέλλον; «Όμορφες συνεργασίες που να μπορούν να με πάνε παρακάτω με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και μέσα από την σύγκρουση και την τριβή».
Κι αν έρθει η Άλκη Ζέη (οι πληροφορίες μας κάνουν λόγο για επίσκεψή της τον Δεκέμβρη) να δει τον «Πέτρο» τι θα της πει; «Έχω να την ρωτήσω πολλά! Έχω διαβάσει σχεδόν όλα της τα βιβλία από μικρός και θέλω να δω πώς κατάφερε να πιάσει αυτό το σπάσιμο που γίνεται στην παιδική ηλικία που οδηγεί στην εφηβεία. Πώς το παιδί μάς το οδηγεί στην εξέλιξή του. Κάτι συμβαίνει στα βιβλία της και οδηγεί σε μια ωρίμανση. Αυτό συμβαίνει και στην παράστασή μας», δήλωσε ο κ. Γκρέζιος.
Χρήσιμα
Παραστάσεις για σχολεία: Τρίτη - Παρασκευή, 10.30, Παραστάσεις για το κοινό: Κάθε Κυριακή, 11:00. Είσοδος: 10€, Σχολικό: 6€ (Ισχύει για ομαδική παρακολούθηση). Ισχύουν εκπτώσεις και ατέλειες για συγκεκριμένες περιπτώσεις. Πληροφορίες: ΚΘΒΕ, www.ntng.gr,Τ. 2315 200 200.
