Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Πώς μια τηλεοπτική σειρά όπως το «Mικρό μου πόνυ» έγινε στην Αμερική μετά το 2014 ένα από τα σύμβολα της μάχης ενάντια στο σχολικό εκφοβισμό (bullying); Ο συγγραφέας Πάκο Μπεθέρα εμπνεύστηκε από αληθινά γεγονότα που έλαβαν μέρος τότε στις ΗΠΑ για να γράψει ένα έργο που λέγεται "Το μικρό πόνυ" και έχει ως πρωταγωνιστή ένα 10χρονο αγόρι που γίνεται θύμα σχολικού εκφοβισμού για την σχολική του σάκα η οποία απεικονίζει ήρωες από τη ομώνυμη σειρά. Από τις 24 Νοεμβρίου η Ομάδα ριSκο και το Θέατρο Αβέρτο ενώνουν τις δυνάμεις τους και παρουσιάζουν την δική τους ματιά πάνω σε αυτό το έργο στη σκηνή του Vis motrix performance studio (Έδισσον 4 , Έναντι Δημαρχείου Θεσσαλονίκης).
Αναφερόμενος για τον σχολικό εκφοβισμό ο Βαγγέλη Οικονόμου που σκηνοθετεί την παράσταση είπε πως σήμερα μιλάμε πιο εύκολα για αυτό το θέμα και η κοινωνία μας είναι πιο ευαισθητοποιημένη. Υπογράμμισε τη σημασία του ρόλου της οικογένειας για την θωράκιση των μελών της ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τέτοια περιστατικά βίας, ενώ αναφέρθηκε και στο γιατί ο μικρός ήρωας του έργου αγαπάει τόσο πολύ αυτή την σειρά.
-Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε αυτό το έργο στη σκηνή;
-Είναι ένα έργο σύγχρονο, γραμμένο μόλις το 2016, με ένα θέμα επίκαιρο και πολύ ευαίσθητο. Ένα έργο για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή αυτής. Γραμμένο με εξαιρετικό τρόπο από τον Πάκο Μπεθέρα, έναν πολυβραβευμένο Ισπανό θεατρικό συγγραφέα, μεταφρασμένο εξαιρετικά από την Μαρία Χατζηεμμανουήλ (Ευρωπαϊκό βραβείο Eurodram του Maison d’ Europe et d’ Orient, 2017). Ένα έργο που με αγγίζει ως άνθρωπο, ως πολίτη, ως γονιό, και με ερεθίζει δημιουργικά ως σκηνοθέτη.
-Ο σχολικός εκφοβισμός υπήρχε και παλαιότερα. Πλέον απέκτησε όνομα και μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης. Γιατί πιστεύετε πως τον συναντούμε περισσότερο;
-Τον συναντάμε πιο συχνά γιατί τα φαινόμενα βίας, λεκτικής, σωματικής, σεξουαλικής, έχουν πολλαπλασιασθεί στο σχολικό περιβάλλον ως αποτέλεσμα της κοινωνικής βίας. Επίσης σήμερα οι πάντες μιλούν πιο εύκολα γι αυτό. Τα περιστατικά γίνονται ευρέως γνωστά και γρήγορα, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η κοινή γνώμη είναι πιο ευαισθητοποιημένη και η κοινωνία, μέσα από τους θεσμούς της, ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο από ότι στο παρελθόν με αυτό το φαινόμενο.
-Στο έργο λέτε πως οι γονείς μιλούν για το παιδί, όμως όχι με αυτό. Πόσο επηρεάζει η έλλειψη επικοινωνίας και γερών βάσεων από το σπίτι στην ψυχολογία του παιδιού και στη δύναμή του να αντιμετωπίσει περιστατικά bullying;
-Το έργο επικεντρώνεται σε αυτήν ακριβώς την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας ολόκληρης της οικογένειας. Αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια μεταξύ όλων δεν μπορεί να θωρακιστεί το παιδί απέναντι σε τέτοια περιστατικά. Ο καθένας από τους γονείς προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα με το δικό του τρόπο, χωρίς τη συναίνεση του άλλου, χωρίς να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον, κρύβοντας επιμελώς την αλήθεια και χωρίς και οι δυο να επικοινωνούν ουσιαστικά με το παιδί τους, αποφασίζοντας ερήμην του. Όταν τελικά το Εγώ είναι πιο ισχυρό, τότε η αγάπη χάνει το νόημά της.
-Πώς λειτουργεί η χρήση της παιδικής σειράς Μικρό μου πόνυ;
-Η τηλεοπτική σειρά “Μικρό μου πόνι” αφιερώνει τα κεφάλαια της στη μαγεία της φιλίας και τις αξίες της συντροφικότητας. Ο Λουίσμι, ο δεκάχρονος γιος του ζευγαριού του έργου, λατρεύει τη σειρά. Ταυτίζει, μάλιστα, τον εαυτό του με το μωβ πόνι της σειράς, τον Twilight, που φυλακίζεται από τον Nightmare Moon, το μαύρο πόνι, στο φεγγάρι από το οποίο θέλει να δραπετεύσει. Η σάκα που κουβαλάει κάθε μέρα στο σχολείο, απεικονίζει τους δυο αυτούς ήρωες της σειράς και γίνεται αφορμή για σχολικό εκφοβισμό. Ο συγγραφέας έχει εμπνευσθεί από περιστατικά που συνέβησαν στη Βόρεια Καρολίνα των Η.Π.Α. το 2014 σε βάρος νεαρών μαθητών που πήγαιναν, κι αυτοί, στο σχολείο τους με σάκα που απεικόνιζε τους ήρωες της σειράς “Μικρό μου πόνι“. Οι περιπτώσεις τους έγιναν τόσο γνωστές που, απρόσμενα, η σειρά έγινε ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα του αγώνα κατά του σχολικού εκφοβισμού.
-Στο θέατρο ρίSko έχετε ανεβάσει αρκετά ισπανόφωνα έργα. Γιατί δείχνετε μια προτίμηση σε αυτά;
-Πράγματι υπάρχει μια προτίμηση της ομάδας στα ισπανόφωνα έργα, από τις δέκα παραγωγές μας οι πέντε αφορούσαν σε ισπανόφωνους συγγραφείς. Αυτό, εκ πρώτης όψεως, έγινε τυχαία, μας άρεσαν τα κείμενα, τα επιλέξαμε, τα δουλέψαμε και τα παρουσιάσαμε. Επειδή, κατά βάθος, τίποτα δεν γίνεται τυχαία, η ασυνείδητη επιλογή ισπανόφωνων συγγραφέων έγινε γιατί οι χαρακτήρες αυτών των έργων, κυρίως οι Ισπανοί, είναι πολύ κοντά στο μεσογειακό ταπεραμέντο των Ελλήνων. Τα θέματα που τους απασχολούν είναι τα κοινά προβλήματα του Ευρωπαϊκού νότου. Ο τρόπος που τα διαχειρίζονται είναι πολύ γνώριμος στον έλληνα ηθοποιό. Και με την περσινή παράσταση, το «Νέριουμ Παρκ» του Ζοσέπ Μαρία Μιρό, και με την τωρινή, νιώθω ότι οι χαρακτήρες θα μπορούσαν να κατοικούν άνετα στη διπλανή μας πόρτα. Ένας επιπλέον λόγος είναι η πολύ καλή συνεργασία με το «Solo Teatro» και την Μαρία Χατζηεμμανουήλ, που μας έχει φέρει σε επαφή με το ισπανόφωνο θέατρο, μέσα από τη σημαντική δουλειά της.
-Ποια τα επόμενά βήματά σας;
-Υπάρχουν πολλά σχέδια για τα επόμενα βήματα της ομάδας που δεν είναι, προς το παρόν, ακόμα ανακοινώσιμα. Θα θέλαμε όμως να έχουμε τη δυνατότητα, κυρίως την οικονομική, να κάνουμε μια παραγωγή με περισσότερους ηθοποιούς.
Χρήσιμα
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Οικονόμου. Παίζουν: Χρήστος Παληογιάννης, Έλενα Δαμίγου.
Από 24/11 έως 16/12, Σάββατο 21.00 και Κυριακή 19.00, για 8 μόνο παραστάσεις.
Είσοδος: 10 €, ανέργων 5 €. Πληροφορίες- Κρατήσεις: 6943 649 009.
