Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Τι είναι αυτό που μένει στο σύγχρονο θεατή από την παρακολούθηση μιας αρχαίας τραγωδίας σήμερα; «Αυτά τα έργα δεν είναι απλώς η βάση, αλλά τελικά έχουν μιλήσει για όλα. Οι τραγωδίες θέτουν όλα τα μεγάλα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης, μιλούν για όλα αυτά που μιλάμε και εμείς σήμερα. Είναι σχεδόν απίστευτο το πώς κατάφεραν τότε να μπουν τόσο βαθειά στο μεδούλι της ζωής», ανέφερε ο Στάθης Μαυρόπουλος που σκηνοθετεί την παράσταση «ΟΡΕΣΤ3ΙΑ…μια διαδρομή…» η οποία θα ανεβεί 9 έως 17/2 στο Θέατρο Αυλαία (Πλατεία ΧΑΝΘ Πλευρά Τσιμισκή Τηλ.: 2310 230013) από την «Εταιρεία Θεάτρου ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ» και την «Ομάδα Τέχνης OBERON».
Πρόκειται για μια διαφορετική προσέγγιση της Ορέστειας του Αισχύλου, της μοναδικής σωζόμενης τριλογίας αρχαίου δράματος, μέσα από 500 επιλεγμένους στίχους του» Αγαμέμνονα», των «Χοηφόρων» και των «Ευμενίδων».
Εναλλάσσοντας διαρκώς ρόλους και ύφος, τρεις υποκριτές - σχολιαστές περνάνε άλλοτε με δραματικό και άλλοτε με απρόσμενα κωμικό τρόπο, μπροστά από τα μάτια του σύγχρονου θεατή, όλη την πλοκή και το backstage (sic!) της τριλογίας, που το 458 π. Χ. κέρδισε το πρώτο βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια. Περισσότερα στη συνέντευξη που ακολουθεί.
-«ΟΡΕΣΤ3ΙΑ… μια διαδρομή…». Ακόμη και στον τίτλο υπάρχει ένα λογοπαίγνιο. Πώς δίνετε την παράσταση; Τι ρόλο έχουν οι τρεις ηθοποιοί; Και πώς προσεγγίζετε την τραγωδία του Αισχύλου;
-Η Ορέστεια του Αισχύλου είναι η μόνη σωζόμενη τριλογία αρχαίου δράματος, Διδάχτηκε το 458π.Χ και κέρδισε το πρώτο βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια. Οι δραματικοί αγώνες είχαν κανονισμούς που ίσχυαν για όλους τους διαγωνιζόμενους. Μεταξύ άλλων τα έργα έπρεπε να είναι τρία (και ένα σατυρικό δράμα στο τέλος) και επίσης οι υποκριτές έπρεπε να είναι τρεις. Η μορφή με την οποία παρουσιάζουμε την παράστασή μας, μας επιτρέπει, λοιπόν αυτό το «λογοπαίγνιο» γιατί παίζουμε-παρουσιάζουμε και τα τρία έργα, τον Αγαμέμνονα, τις Χοηφόρες και τις Ευμενίδες και επίσης είμαστε τρεις ηθοποιοί επί σκηνής.
Ο συμπληρωματικός τίτλος της παράστασης «μια διαδρομή» είναι η ουσία της προσέγγισης μας, μια και ο θεατής δεν πρόκειται να δει όλη την τριλογία – αυτό θα απαιτούσε περίπου 6 ώρες παράσταση – αλλά ένα ταξίδι στην Ορέστεια και την εποχή που γράφτηκε με πολλές στάσεις…
-Πώς μπλέκονται οι στίχοι του Αγαμέμνονα, των Χοηφόρων και των Ευμενίδων, με την έρευνα σχολιαστών, φιλολόγων, δραματολόγων, όπως του Saimon Goldhill, του Albin Lesky, του F.D.H Kitto, του Νίκου Χουρμουζιάδη;
-Αυτό που θελήσαμε να κάνουμε είναι να μιλήσουμε για αυτό το αριστούργημα του Δυτικού πολιτισμού μέσα από το ίδιο το έργο. Η πολιτική, κοινωνική αλλά και παιδευτική διάσταση της Ορέστειας, οι μύθοι γύρω από τους οποίους πλέκεται η ιστορία και τα μεγάλα θέματα που θέτει, έχουν αναλυθεί από πολύ σημαντικούς μελετητές, φιλολόγους, δραματολόγους, ανθρώπους της τέχνης. Πριν λοιπόν βάλουμε σε όλο αυτό την δική μας άποψη και ματιά προηγήθηκαν αρκετοί μήνες μελέτης και πρόβας.
-Γιατί επιλέξατε να κάνετε αυτή την παράσταση;
-Το 2018 ασχοληθήκαμε με το έργο του Γιάννη Οικονομίδη «Σπιρτόκουτο- Πόλεμος σε τέσσερις τοίχους». Το συγκεκριμένο έργο είναι επηρεασμένο από τον «Πατέρα» του Στριντμπεργκ, που είναι με τη σειρά του επηρεασμένο από τον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου. Το «Σπιρτόκουτο» ανέβηκε λοιπόν σαν μια σύγχρονη τραγωδία και έτσι από τότε είχαμε αρχίσει να ασχολούμαστε με το πρώτο έργο της τριλογίας του Αισχύλου. Φέτος θελήσαμε να το ξαναδούμε, γιατί είναι ένα έργο που δεν σε αφήνει εύκολα να το προσπεράσεις και έτσι καταλήξαμε να ασχολούμαστε και με τα τρία έργα. Ο Αγαμέμνονας είναι η αρχή αλλά το έργο ολοκληρώνεται στο τέλος των Ευμενίδων. Έτσι το έγραψε ο Αισχύλος έτσι πιστεύουμε ότι πρέπει να παρουσιάζεται.
-Για τις ανάγκες της παράστασης ενώνουν δυνάμεις η «Εταιρεία Θεάτρου ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ» και η «Ομάδα Τέχνης OBERON». Πώς συνεργαστήκατε; Γενικώς τι πιστεύετε για τις συνέργειες – συνεργασίες;
-Είναι στην πραγματικότητα η πρώτη φορά που ενωνόμαστε στην παραγωγή γιατί με τους Oberon είχαμε τη χαρά να συνεργαστούμε αρκετές φορές με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Πιστεύουμε πολύ στη συνεργασία των ομάδων, όχι μόνο για πρακτικούς, αλλά κυρίως για καλλιτεχνικούς σκοπούς. Κάθε ομάδα έχει τις δικές της δυναμικές και εμπειρίες. Όταν υπάρχει κοινή αισθητική και όραμα η συνεργασία μπορεί να αποβεί ευχάριστα …μοιραία.
-Τελικά τι παίρνει ο θεατής βλέποντας μια τραγωδία σήμερα;
-Όσο κανείς μελετά αυτά τα έργα, όσο τα ξαναδιαβάζει ή τα βλέπει στη σκηνή, τόσο αντιλαμβάνεται ότι αυτά τα έργα δεν είναι απλώς η βάση, αλλά τελικά έχουν μιλήσει για όλα. Οι τραγωδίες θέτουν όλα τα μεγάλα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης, μιλούν για όλα αυτά που μιλάμε και εμείς σήμερα. Είναι σχεδόν απίστευτο το πώς κατάφεραν τότε να μπουν τόσο βαθιά στο μεδούλι της ζωής. Η οικογένεια, ο πόλεμος, οι θεοί, η θέση της γυναίκας, των αδυνάτων, των ισχυρών, η δικαιοσύνη των θεών και των ανθρώπων, η μοίρα, οι πατρίδες, ο έρωτας, όλα αυτά που μας χωρίζουν και μας ενώνουν είναι εκεί.
Ερμηνεύουν: Διονύσης Καραθανάσης, Ιωάννα Λαμνή, Στάθης Μαυρόπουλος.
Παίζεται: 9, 10, 11, 12, 15, 16 και 17 Φεβρουαρίου στις 21.15.
Διάρκεια: 80’ λεπτά
Είσοδος: 10 ευρώ κανονικό, 8 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, ομαδικό, ανέργων).
Προπώληση: IANOS (Αριστοτέλους 7) – Ταμείο του Θεάτρου Αυλαία και στον Πολυχώρο Τέχνη Alte Fablon (Φιλίππου 71 ).
