Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Η γκαλερί της Νέας Υόρκης “Anya and Andrew Shiva Gallery” φιλοξενεί τη φωτογραφική έκθεση “Foodie Fever” σε επιμέλεια των Dr. Thalia Vrachopoulos και D. Dominick Lombardi και ανάμεσα στους φωτογράφους που εκθέτουν έργα τους είναι και ο Θεσσαλονικιός Χρόνης Σπανός.
Αυτό το γεγονός στάθηκε μια αφορμή για μια κουβέντα μαζί του. Ο ίδιος μας είπε πως «φωτογραφία σημαίνει διαρκή μελέτη, πειραματισμός, γνώση, καλλιέργεια και πάθος για το αντικείμενο». Μας μίλησε για το φως, και πώς αυτό επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα μιας φωτογραφίας, δηλώνει λάτρης του αστικού τοπίου, ενώ σχολιάζοντας την απεικόνιση του φαγητού, μιας και οι φωτογραφίες του στην έκθεση στη ΝΥ είναι από δημιουργίες που έφτιαξαν ο σεφ Ανδρέας Κλαυδιανός και ο σεφ Αντώνης Μουστάκης, είπε ότι παίζουν ρόλο το εστιατόριο, ο σεφ, η συνταγή, το πιάτο, η επιφάνεια, τα υλικά.. «Το στοίχημα είναι να βρει κανείς την προσωπική του γραφή μέσα σε όλα αυτά», σημείωσε.
Παράλληλα αναφέρθηκε και στην σημερινή εικόνα στον χώρο της φωτογραφίας. «Ψυχραιμία χρειάζεται, αφοσίωση, μελέτη και μόνιμη αναζήτηση της προσωπικής σφραγίδας του καθενός, αναλόγως το είδος φωτογραφίας που ακολουθεί», τόνισε ο δημιουργός.
1. Escargot Shells, δημιουργία του σεφ Ανδρέα Κλαυδιανού της Uma. Το πιάτο είναι άδεια κέλυφη σαλιγκαριών, με γέμιση κρέμα καβουριού με μυρωδικά και βρώσιμα λουλούδια, που πατάνε πάνω σε μαύρη φακή Belunga.
-Τι σημαίνει «φωτογραφία» για εσάς;
- Σύνθετη λέξη. Γραφή με φως. Μελέτη του φωτός, κατανόηση ποσότητας, θέσης, έντασης, θερμοκρασίας του, όλα μαζί συνθέτουν μια όμορφη εικόνα. Σε αυτά φυσικά, προστίθεται η σύνθεση, το κάδρο, το θέμα και η θέση του στο φωτογραφικό καρέ, η φόρμα, η γεωμετρία.. Πολλές οι μεταβλητές της εξίσωσης για ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα του οποίου απώτερος στόχος είναι ο θεατής και η αντίδρασή του. Προσωπικά, φωτογραφία σημαίνει διαρκή μελέτη, πειραματισμός, γνώση, καλλιέργεια και πάθος για το αντικείμενο. Αν δεν δοθείς σε αυτό, δεν θα δημιουργηθούν ιδιαίτερα αποτελέσματα. Είδος τέχνης είναι, σίγουρα το πηγαίο ταλέντο παίζει ρόλο αλλά πιστεύω ότι η συστηματική δουλειά έχει το μεγαλύτερο ποσοστό στην απώτερη επιτυχία. Φωτογραφία είναι τόσα πολλά πράγματα.. Στιγμές, συναισθήματα, φωτισμοί, σχήματα, έμψυχα και άψυχα, τραγούδια, χρώματα, τα πάντα μπορούν να χωρέσουν στο φωτογραφικό κάδρο και να οδηγήσουν σε ταξίδια, ρεαλιστικά και ονειρικά..
-Τι σας εμπνέει;
- Τόσα πολλά ταυτόχρονα! Εξαρτάται από την στιγμή και τον λόγο που φωτογραφίζω. Αν έχει επαγγελματικό προσανατολισμό η φωτογράφιση, τότε θα πω πρώτα οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεργαστώ και μετά το αντικείμενο της εργασίας. Ένας δημιουργός αναζητεί μανιωδώς την έμπνευση, πολλές φορές έρχεται από το πουθενά, από ένα τραγούδι που ακούς στο ραδιόφωνο οδηγώντας για τον χώρο εργασίας, από μια καλή κουβέντα, μια ωραία συζήτηση με τους συνεργάτες. Έπειτα το ίδιο το αντικείμενο ιντριγκάρει για να αποδοθεί όσο πιο σωστά γίνεται. Αν έχει προσωπικό προσανατολισμό, τότε ανοίγει η «βεντάλια», τόσα πολλά μπορούν να ταράξουν τα νερά. Και στις δυο περιπτώσεις όμως, πρώτα είναι το φως, όλα από εκεί ξεκινούν. Περπατώντας ας πούμε στην Κοπεγχάγη το βόρειο φως έχει τη δική του ατμόσφαιρα, είναι απαλό, σαγηνευτικό. Στη δική μας χώρα είναι πιο έντονο, πιο άγριο, βαθιές οι σκιές του, άλλο το αποτέλεσμα. Είμαι λάτρης του αστικού τοπίου και θα σας πω ότι μέχρι και η αρχιτεκτονική παίζει τόσο ρόλο. Άλλες οι εικόνες της χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής της Βαρκελώνης, άλλες αυτές από τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης ή του Ντουμπάι. Διαφορετική έμπνευση αναλόγως τον συνδυασμό των παραγόντων. Περνώντας στην απεικόνιση του φαγητού, το εστιατόριο παίζει ρόλο, ο σεφ, η συνταγή, το πιάτο, η επιφάνεια, τα υλικά.. Το στοίχημα είναι να βρει κανείς την προσωπική του γραφή μέσα σε όλα αυτά, να φανταστεί το επιθυμητό αποτέλεσμα και να το δημιουργήσει μετά στο καρέ του, στοίχημα που φυσικά χρειάζεται γνώση και θα μου επιτρέψετε να πω, ψυχή..
2. Sashimi σολομού με πέρλες σόγιας, σάλτσα σόγιας με μέλι, πίκλα αγγουριού, flakes σπιρουλίνας και καπνιστό αλάτι. Δημιουργία του σεφ Αντώνη Μουστάκη του Extravaganza.
-Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στην έκθεση Foodie Fever και πώς εργαστήκατε πάνω στα δύο έργα με τα οποία συμμετέχετε;
- Συμμετέχω για δεύτερη φορά σε ομαδική έκθεση στη συγκεκριμένη γκαλερί στη Νέα Υόρκη. Η επιμελήτρια της τωρινής και της προηγούμενης έκθεσης, γνωρίζει τη δουλειά μου, την γραφή μου και κάπως έτσι, με τελείως διαφορετική θεματολογία, απέστειλα τις δυο εικόνες που βλέπετε για τη συμμετοχή μου. Τα έργα προέκυψαν μέσα από τη συνεργασία μου με τους ταλαντούχους και μοναδικούς σεφ Αντώνη Μουστάκη και Ανδρέα Κλαυδιανό. Έχω την τιμή να τους έχω και φίλους εκτός από συνεργάτες και οι δυο εικόνες είναι αποτέλεσμα ζύμωσης, κουβέντας, καφέ, γέλιων, ανταλλαγής απόψεων και κοινού πάθους για το αντικείμενο, το φαγητό εν προκειμένω αλλά από την δημιουργική πλευρά του. Μαζί μελετήσαμε τη δική τους δημιουργία, έγινε η σύνθεση και αποφασίσαμε τη συγκεκριμένη καταγραφή της, εστιάζοντας σε χρώμα και σχήμα αρχικά. Και μαζί απολαύσαμε την αποτύπωση και το ταξίδι που έμελλε να έχουν αυτές οι δυο εικόνες. Είναι συν-δημιουργία και οι δυο εικόνες.
-Τι έχει αλλάξει στον χώρο της φωτογραφίας τελευταία; Πόσο μπορεί να γίνει ο καθένας φωτογράφος; Και τι ισχύει για τους επαγγελματίες φωτογράφους;
-Τα πάντα! Καιρό τώρα. Είμαι από τις τελευταίες σειρές φωτογράφων που εκπαιδεύτηκαν στην αναλογική φωτογραφία, φιλμ, εκτύπωση στο χέρι στον σκοτεινό θάλαμο, φωτοευαίσθητα χαρτιά, χημικά. Τώρα όλοι έχουμε μια φωτογραφική μηχανή στο κινητό μας τηλέφωνο. Έχει αλλάξει τελείως ο όρος, ο τρόπος, η αμεσότητα της εικόνας, όλα γρήγορα και εύκολα, με ένα πάτημα σε όλο τον κόσμο, μέσω των social media. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι μια άλλη ιστορία, δεν είναι όλα φωτογραφίες, όχι τουλάχιστον όπως θα τα όριζε ένας δημιουργός. Για να σας το παραλληλίσω με τον γαστρονομικό κόσμο, τόσοι πολλοί μπορούν να μαγειρέψουν στο σπίτι τους για να φάνε, δεν σημαίνει όμως ότι είναι σεφ. Ας μη τα συγχέουμε. Προσωπικά ας πούμε, αγαπώ τρελά τη μουσική, ακούω συνέχεια, έχω και μια κιθάρα στο σπίτι και παίζω λίγο αλλά σίγουρα δεν είμαι μουσικός.. Δεν αρκεί απλά η αγάπη για ένα αντικείμενο, θέλει χρόνο, διάβασμα, ώρες πολλές αφοσίωσης σε αυτό και πάθος.. Δεν εξισώνεται ένα επάγγελμα λόγω της τεχνολογίας και της εύκολης και προσιτής τιμής του μέσου. Οι επαγγελματίες φωτογράφοι είναι αντιμέτωποι με πολλά ζητήματα. Οφείλουν να είναι πάντα όσο πιο μπροστά μπορούν, ενημερωμένοι για τις τάσεις αλλά ταυτόχρονα και για τις τρέχουσες αλλαγές της τεχνολογίας, θα τους ακούσετε να μιλούν μέχρι και για χωρητικότητες δίσκων αποθήκευσης δεδομένων καθώς είναι άρτια δεμένοι με το άρμα της εξέλιξης φωτογραφικών μηχανών και υπολογιστών. Έχουν την αντιπαράθεση ανθρώπων που πολλές φορές υποτιμούν το επάγγελμα, λόγω της πληθώρας των φακών στα μέσα που χρησιμοποιούμε όλοι μας καθημερινά. Ψυχραιμία χρειάζεται, αφοσίωση, μελέτη και μόνιμη αναζήτηση της προσωπικής σφραγίδας του καθενός, αναλόγως το είδος φωτογραφίας που ακολουθεί. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε εποχές που η μελέτη είναι εύκολη, έχουμε το Internet στην τσέπη μας! Ας προσηλωθεί ο καθένας μας στο είδος του, να εξελιχθεί και να προχωρήσει μπροστά και ας αφήσουμε τις εύκολες ταμπέλες. Προσωπική γνώμη, τίποτα περισσότερο. Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας.
Ποιος είναι
Ο φωτογράφος και εικαστικός Χρόνης Σπανός γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται με τη φωτογραφία από το 2001. Έχει εκθέσει ατομικά και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Από το 2015 ασχολείται με την φωτογραφία απεικόνισης του φαγητού συνεργαζόμενος με εταιρίες, εστιατόρια και σεφ.
Περισσότερα:
Website: https://chronisspanos.com
Facebook Page: https://www.facebook.com/chronisfoodphoto/
Instagram: chronis_foodphotography
