Σήμερα είναι άλλη μια γεμάτη μέρα για το Φεστιβάλ Δημητρίων. Στις 20.00 στο Μουσείο Σύγχρονης τέχνης (εντός ΔΕΘ-Helexpo) ο παγκοσμίου φήμης περφόρμερ Stelarc μιλά για τη δουλειά του στα πλαίσια του Φεστιβάλ Περφόρμανς Θεσσαλονίκης της 7ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης, όπου είναι ο τιμώμενος καλλιτέχνης.
Μία σειρά έργων του θα παρουσιαστούν στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1, λιμάνι), καθόλη τη διάρκεια της Μπιενάλε.
Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά, χωρίς διερμηνεία.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
O Stelarc (γεννημένος ως Στέλιος Αρκαδίου στην Λευκωσία το 1946, άλλαξε το όνομά του το 1972) είναι καλλιτέχνης κυπριακής καταγωγής που μεγάλωσε στην Μελβούρνη .Πειραματίζεται με εναλλακτικές ανατομικές αρχιτεκτονικές.που κινείται στον χώρο του μετα - ανθρώπινου (post-human), και έχει εστιάσει την έρευνά του στην επέκταση των δυνατοτήτων του ανθρωπίνου σώματος, Έχει κάνει περφόρμανς με το Τρίτο Χέρι, με το Γλυπτό για Στομάχι και τον Εξωσκελετό, ένα ρομπότ που περπατάει με έξι πόδια. Οι περφόρμανς Fractal Flesh, Ping Body και Parasite είναι διαδικτυακές περφόρμανς, που διερευνούν την από απόσταση, ακούσια χορογραφία του σώματος. Έχει τοποθετήσει χειρουργικά και αναπτύξει με βλαστικά κύτταρα ένα τρίτο αυτί στο χέρι του, με ηλεκτρονική ενίσχυση και δημόσια πρόσβαση μέσω του ίντερνετ. Στις πρόσφατες περφόρμανς του περιλαμβάνεται η ReWired / ReMixed, η οποία βασίζεται στην εκχώρηση των αισθήσεών του και στον διαμοιρασμό της εμπρόθετης δράσης του. Το 1996 αναγορεύτηκε επίτιμος καθηγητής Τεχνών και Ρομποτικής από το Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon, ενώ το 2002 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Δικαίου από το Monash University. Το 2010 βραβεύτηκε με το Ars Electronica Hybrid Arts Award. Το 2015 έλαβε το βραβείο Emerging and Experimental Arts Award του Australia Council. Το 2016 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Ιονίου Πανεπιστημίου με έδρα την Κέρκυρα. Τα έργα του εκπροσωπούνται από την Scott Livesey Galleries της Μελβούρνης.
TITΛΟΣ ΟΜΙΛΙΑΣ: "Κρέας, μέταλλο & κώδικας: Το πτώμα, το κωματώδες και η χίμαιρα".
Το σώμα έχει μετατραπεί σε μια σύγχρονη χίμαιρα αποτελούμενη από κρέας, μέταλλο και κώδικα. Οι νεκροί, οι ετοιμοθάνατοι, οι αγέννητοι, οι ημιθανείς και η τεχνητή ζωή κατοικούν πλάι σε άλλα ζωντανά σώματα, μικρόβια, μηχανές και ιογενείς κώδικες. Τα δε σώματα που διατηρούνται με κρυογονική, αναμένουν τη νεκρανάστασή τους σε κάποιο φανταστικό μέλλον. Ζούμε στην εποχή του πτώματος, του κωματώδους και της χίμαιρας. Όλο και περισσότερο κατευθυνόμαστε από τις νανοκλίμακες σε εικονικούς μη-τόπους. Το τραυματισμένο σώμα κατοικεί σε πολλαπλασιαζόμενους χώρους αφαίρεσης, αγωνίας και αβεβαιότητας, και καλείται να παραμείνει αδιάφορο και ανοιχτό σε αναπάντεχες πιθανότητες. Ένα παρόν που είναι πάντοτε δυνητικό και αμφισβητήσιμο. Ίσως το νόημα του να είσαι άνθρωπος είναι το να μην παραμένεις καν άνθρωπος. Αν αλλάξεις την αρχιτεκτονική του σώματος, μεταβάλλεις επίσης τη λειτουργία και την επίγνωσή του. Το σώμα παύει να αποτελεί απλώς αντικείμενο πόθου, και μετατρέπεται μάλλον σε αντικείμενο που απαιτεί ανασχεδιασμό. Σε συνθήκες μεταβατικότητας, το σώμα μετατρέπεται σε κάτι άλλο.
