Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Ο Άρης είναι ένας τριαντάρης επιχειρηματίας στα όρια της χρεοκοπίας. Μετακομίζει στο σπίτι του εκλιπόντος παππού του, του Αριστείδη, ο οποίος ήταν απόστρατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Εκεί θα κάνει παρέα με παλιούς παιδικούς φίλους και έναν πρώην συναγωνιστή του Αριστείδη. Και θα προσπαθήσει να βγει από την κρίση που ζει και να ωριμάσει…
Αυτά συμβαίνουν στον «Απόστρατο», την δεύτερη ταινία του μεγάλου μήκους του Ζαχαρία Μαυροειδή, η οποία προβλήθηκε στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 60ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ο σκηνοθέτης της ταινίας που έγραψε και το σενάριό της, μιλώντας μαζί μας είπε πώς η ιδέα γεννήθηκε από μια θεατρική παράσταση. «Είχε θέμα την οικονομική κρίση και αναφέρονταν σε έναν νέο που έμεινε άνεργος. Όμως το πιο δύσκολο κομμάτι δεν ήταν το οικονομικό, αλλά το ότι έπρεπε να αλλάξει ο κοινωνικός του κύκλος. Οπότε έγραψα τη δική μου ιστορία για έναν 30άρη επιχειρηματία που πουλάει μηχανές εσπρέσο και αναγκάζεται να βρει προσωρινή στέγη στο σπίτι του παππού του στο Παπάγου. Και από την παραλιακή, τα κλαμπ, το σερφ και τα γυμναστήρια, να μείνει σε ένα παλιό σπίτι γεμάτο υγρασία, σκόνη και ναφθαλίνη. Στην παλιά του γειτονιά βρίσκει παιδικούς του φίλους που είναι ακόμη πιο losers από αυτόν».
Πώς επέλεξε το προάστιο αυτό για τα γυρίσματά του; Ο λόγος ήταν προσωπικός. «Έχει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και αυτό με ελκύει. Έχω ευαισθησία στο θέμα του χώρου, δεδομένου ότι έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική. Παράλληλα υπήρχε και προσωπικός λόγος γιατί και ο δικός μου ο παππούς, αλλά και μια θεία μου έμεναν εκεί», σημείωσε. Συμπλήρωσε πως το προάστιο αυτό είναι συντηρητικό και εκεί μένουν οικογένειες στρατιωτικών.
Στην ιστορία υπάρχουν και πολιτικές αναφορές περί Δεξιάς και Αριστεράς, ωστόσο ο κ. Μαυροειδής τόνισε πως υπάρχει μια διαφορετική σκοπιά. «Στην ταινία πίσω από την ιστορία του παππού, διατρέχει η σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Όμως ο Άρης παραμένει ένας απολιτίκ νέος. Ίσως αυτό που μας συνδέει με τις γενιές αυτές είναι πως εκπρόσωποί τους ήταν ήρωες και πατριώτες. Έχουμε την τάση να επιστρέφουμε σε αυτή τη γενιά αναζητώντας χαμένα πρότυπα. Και ο ήρωας της ταινίας αυτό κάνει, γιατί έχει μια κρίση ταυτότητας», σχολίασε ο σκηνοθέτης.
Εξέφρασε τη χαρά του για τη συμμετοχή του στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 60ου ΦΚΘ και μιλώντας για το θεσμό είπε πως γνωρίζει το Φεστιβάλ από τα 19 του χρόνια ως θεατής. «Έχω δει πολλές ταινίες όλα αυτά τα χρόνια και έχω γνωρίσει πολλούς σκηνοθέτες. Έχω ταυτίσει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τη δική μου εξέλιξη: από θεατή σε έναν φέρελπι σκηνοθέτη», τόνισε.
Αξίζει να σημειωθεί πως αυτό το διάστημα γίνονται επαφές για την διανομή της ταινίας. Ο ίδιος γράφει το επόμενο σενάριό του ενώ μας εκμυστηρεύτηκε πως έχει στόχο το μυθιστόρημά του «Εφτά ψυχές στο στόμα» (εκδ. Polaris) να γίνει ένα εφηβικό animation φιλμ.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Τύπος Θεσσαλονίκης"
