Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Μια προσωπική ιστορία, οι αρμένικες καταβολές του παππού της, οδήγησαν την συγγραφέα Αναστασίας Κιλάρογλου στο να γράψει το νέο της βιβλίο με τίτλο «Το δάκρυ της Ανατολής» (εκδ. Ψυχογιός) το οποίο θα παρουσιάσει την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου στις 19:00 στον χώρο του βιβλιοπωλείου ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ (Λ. Νίκης 3, Θεσσαλονίκη).
Συγγενείς και γνωστοί του προγόνου της ήταν πρώτες πηγές της. Μετέπειτα ακολούθησε η έρευνα και η συγγραφή του βιβλίου. Απαντώντας σε ερώτησή μας για την γενοκτονία των Αρμενίων τόνισε πως πρόκειται για ένα θέμα που ακόμη «καίει» για τις χιλιάδες ζωές που χάθηκαν αλλά και για τα χιλιάδες ορφανά της εποχής εκείνης πήραν τον δρόμο της διασποράς, ενώ είπε πως η Ιστορία μας διδάσκει και πως «αν έχεις πρόθεση να διδαχθείς, λάθη δεν ξαναγίνονται». Τέλος μίλησε για τη δύναμη της αγάπης, αλλά και για το τι ψάχνει η ίδια σε ένα βιβλίο ως αναγνώστρια.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Ο ήρωας μου, ο Μιχάλης, ψέλλισε την τελευταία του επιθυμία λίγο πριν τον θάνατο του. Είχε πει: "Ενταφιάστε με σε μέρος που να με βλέπουν όλοι όσοι θα εισέρχονται στα κοιμητήρια. Και αν κάποιος σας ρωτήσει, βλέποντας την φωτογραφία μου: «Ποιος είναι αυτός ο δυστυχής;», να του πείτε την ιστορία μου, να μην ξεχαστώ σαν άνθρωπος..." Η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε, όχι άμεσα αλλά μετά από χρόνια, εφ' όσον βρέθηκε η κατάλληλη θέση στο κοιμητήριο. Οπότε, καταλαβαίνετε πως άκουγα συνέχεια στο σπίτι τους δικούς μου να επαναλαμβάνουν την επιθυμία του "...να πείτε την ιστορία μου, να μην ξεχαστώ σαν άνθρωπος..." Αυτήν την έκφραση την κράτησα μέσα στο μυαλό μου, ήταν η πρώτη ύλη για την ιστορία μου. Πολύ αργότερα κλήθηκα να τακτοποιήσω τα έγγραφα του πατέρα μου (τίτλους κ.λ.π. για το Κτηματολόγιο). Βρήκα στο σεντούκι που τα φύλαγε ένα βιβλίο δεμένο με σπάγκο, που μου κίνησε την περιέργεια. Έλυσα τον σπάγκο, άνοιξα το βιβλίο και είδα πως δεν ήταν γραμμένο στα Ελληνικά. Το ξεφύλλισα σαν να έψαχνα να βρω ένα μήνυμα για μας, για μένα. Βρήκα μια χειρόγραφη πρόταση στο κάτω μέρος μιας σελίδας. Κατάλαβα. Ήταν ο γραφικός χαρακτήρας του παππού μου. Άκουγα στο σπίτι πως ο παππούς ήταν Αρμένιος. Πήγα το βιβλίο στην Αρμενική εκκλησία Θεσσαλονίκης. Εκεί, μου μετέφρασαν τις επικεφαλίδες του κάθε κεφαλαίου και διαπίστωσα πως ο παππούς διάβαζε την Παλαιά Διαθήκη. Όλο αυτό λοιπόν αποτέλεσε την ιδέα για να αρχίσω να γράφω το συγκεκριμένο βιβλίο.
-Πώς συλλέξατε το υλικό σας; Ποιες δυσκολίες συναντήσατε κατά την έρευνά σας;
-Ρωτώντας βεβαίως συγγενείς και ανθρώπους που γνώριζαν τον παππού μου. Δεν μπορώ να πω πως συνάντησα δυσκολίες κατά την έρευνα. Είχα υλικό ό,τι θυμόμουν από τον παππού και την γιαγιά, είχα προφορικές πληροφορίες, έμενε να ριχτώ στο διάβασμα. Το έκανα με ενδιαφέρον! Φαίνεται άλλωστε πίσω στο βιβλίο, στην βιβλιογραφία.
-Έχουν περάσει 100 χρόνια όμως η γενοκτονία των Αρμενίων είναι ένα θέμα που ακόμη «καίει». Γιατί συμβαίνει αυτό;
-"Καίει" γιατί σφαγιάστηκαν, εξανδραποδίστηκαν, εξορίστηκαν άνθρωποι, χάθηκαν πληθυσμοί και γενιές αγέννητες που θα μεγαλουργούσαν στον κόσμο, με την ελάχιστη ή μέγιστη προσφορά τους στην ανθρωπότητα. "Καίει" γιατί έμειναν πίσω συγγενείς που μέχρι σήμερα το δάκρυ κυλάει αστείρευτο από τα μάτια τους, "καίει" γιατί οι ομοεθνείς τους τούς αναζητούν για να τους συμπεριλάβουν στο έθνος των Αρμενίων, "καίει" γιατί χιλιάδες ορφανά της εποχής εκείνης πήραν τον δρόμο της διασποράς.
-Μας διδάσκει εν τέλει κάτι η Ιστορία; Και αν ναι, γιατί φαίνεται πως κάποια λάθη επαναλαμβάνονται;
-Φυσικά και μας διδάσκει! Αρκεί να έχεις την πρόθεση να διδαχθείς, να μάθεις από λάθη, να αναγνωρίσεις το έγκλημα και να το χαρακτηρίσεις ως έγκλημα. Αν όμως το δόγμα που πρεσβεύεις λέει πως μπορείς να σαρώσεις τα πάντα στον βωμό της ατιμωρησίας, επαναλαμβάνεις τα λάθη που εσύ δεν τα θεωρείς λάθη αλλά σωστά γενόμενα. Αν έχεις πρόθεση να διδαχθείς, λάθη δεν ξαναγίνονται.
-Στην ιστορία σας ο πόλεμος μπορεί από τη μια να χωρίζει τους λαούς, αλλά η αγάπη κάποιους τους ενώνει. Ποια η δύναμή της αγάπης;
-Όχι μόνο στην δική μου ιστορία, αλλά στην παγκόσμια ο πόλεμος χωρίζει τους λαούς. Έτσι, για πείσμα, η αγάπη κάποιους τους ενώνει. Γιατί η αγάπη είναι μια δύναμη που υπερπηδά εμπόδια, αδιαφορεί για τους πολέμους, βγάζει τον άνθρωπο από την μοναχικότητα του, σμίγει άνθρωπο με άνθρωπο και αυτοί μοιράζονται συναισθήματα και πράγματα μεταξύ τους. Για να γίνει βέβαια αυτό, χρειάζεται αμοιβαιότητα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Αλλιώς, κούφιος πλάτανος βρόντος μεγάλος!
-Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την συγγραφή βιβλίων;
-Είχα καλή σχέση με το χαρτί και το μολύβι. Έτσι ξεκίνησα. Από πολύ νωρίς αποτύπωνα πάνω σε χαρτί σκέψεις μου, ανησυχίες μου, παράπονα και επιθυμίες μου, στίχους κ.λπ.. Αποφάσισα κάποια στιγμή να εξωτερικεύσω πράγματα και συναισθήματα, που αυτά πήραν την μορφή βιβλίου.
-Τι σας κερδίζει σε ένα βιβλίο;
-Η καλή του ιστορία, αληθινή ή μυθοπλασία. Θέλω από κάθε βιβλίο που διαβάζω να μαθαίνω πράγματα, είτε ιστορικά ή κοινωνικά. Θέλω κλείνοντας το κάθε βιβλίο να λέω: "Αλήθεια; Έγιναν αυτά τα πράγματα; Πόση άγνοια έχω για τον τόπο που περιγράφεται;".
-Τι διαβάζετε τώρα;
-Τώρα τίποτα! Έχω κλείσει εξώφυλλα και βιβλία που υπάρχουν πολλά σε αναμονή και χαίρομαι την κυκλοφορία του δικού μου βιβλίου "Το δάκρυ της Ανατολής".
Για την συγγραφέα...
Η Αναστασία Κιλάρογλου γεννήθηκε στο χωριό Φιλώτεια Αλμωπίας του Νομού Πέλλας. Σπούδασε με υποτροφία στην Ανωτέρα Σχολή Στελεχών Επιχειρήσεων, τμήμα Λογιστών, του ΚΑΤΕΕ Λάρισας και εργάστηκε ως λογίστρια. Στα γυμνασιακά της χρόνια δημοσίευσε ποιήματα στην τοπική εφημερίδα Ηχώ της Αλμωπίας. Από τις εκδόσεις Πέλλα είχε κυκλοφορήσει το μυθιστόρημά της Γενέθλια Γη, ενώ από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημά της "Ματωμένα τριαντάφυλλα" το οποίο βασίζεται σε αληθινή ιστορία.
