Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
«M.M.S| Medıterranean Mınıature Sketches» τιτλοφορείται το νέο πρότζεκτ της Ερατούς Αλακιοζίδου που θα δούμε την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου, ώρα 21.00, στην αίθουσα της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης «Σόλων Μιχαηλίδης». Η καταξιωμένη πιανίστα επιλέγει έργα συνθετών, με τρόπο ώστε να μας αφηγηθεί μια ιστορία αισθαντικότητας και ευαισθησίας «μεσογειακού τύπου», όπως η ίδια λέει. Η ίδια μίλησε για την παρουσία ελλήνων μουσικών στο εξωτερικό, ενώ αναφέρθηκε και στις ελλείψεις στήριξης της κλασσικής μουσικής από την χώρα μας.
-Μινιατούρες είναι συνήθως μικρά αντικείμενα ιδιαιτέρως όμορφα. Τι είναι το M.M.S|Medıterranean Mınıature Sketches; Τι θα δούμε επί σκηνής;
-Ο ακροατής καλείται να βρει τα μυστικά νήματα που ενώνουν τις επιμέρους πιανιστικές διηγήσεις για να ολοκληρωθεί μια ιστορία αισθαντικότητας και ευαισθησίας «μεσογειακού τύπου». Το πρότζεκτ αποτελεί μέρος μιας καλλιτεχνικής έρευνας που περιλαμβάνει μικρές προσωπικές ιστορίες και αφηγήσεις των συνθετών, οι οποίες αποτυπώνονται με τη μορφή μικρών κομματιών- μινιατούρες- για πιάνο, σαν σκίτσα, haiku, πρελούδια κλπ και στη συγκεκριμένη συναυλία θα παρουσιαστούν έργα Πορτογάλων, Ιταλών, Ισπανών και κυρίως Ελλήνων συνθετών. Θα υπάρξει συνέχεια τους επόμενους μήνες με προσθήκες έργων από συνθέτες που κατάγονται από Τουρκία, Αίγυπτο, Λίβανο, Ισραήλ, Μάλτα κ.α. με στόχο το πρόγραμμα να συμπεριλαμβάνει όσους περισσότερους συνθέτες γίνεται για μια κοινή αφήγηση. Η δύναμη της Μεσογείου είναι αποτελεσματική για όλους εκείνους που ζουν εκεί. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν αισθανθεί αυτή τη δύναμη, αν όχι εξουσία τής Μεσογείου πάνω μας, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όλοι οι συνθέτες αναφέρονται στο ίδιο εσωτερικό ταξίδι που μεταμορφώνει σε μουσική τις μνήμες από την επίδραση της Μεσογείου.
-Πώς επιλέξατε τα έργα που απαρτίζουν τη συναυλία;
-Η μουσική που επέλεξα – κάποια έργα αφιερωμένα σε μένα, άλλα κατά παραγγελία – είναι για μένα σαν ένα πνευματικό ταξίδι αυτοανακάλυψης αλλά και της ανθρώπινης ύπαρξης, μέσα από ήχους που δημιουργούν μια μυστικιστική ατμόσφαιρα αφαίρεσης και ευαισθησίας, ισχυρής, ωστόσο, όπως οι εικόνες και οι μυρωδιές της Μεσογείου.
-Τα τελευταία χρόνια ασχολείστε με την ανάδειξη του έργου Ελλήνων συνθετών στο εξωτερικό. Πόσο δύσκολο είναι να εντοπιστεί το υλικό; Και τι υλικό υπάρχει αλήθεια;
-Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλοί Έλληνες συνθέτες που διαπρέπουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όχι μόνο γνωστοί συνθέτες αλλά και μικρότερης ηλικίας, μια νέα γενιά που ετοιμάζεται να ανοίξει τα φτερά της και να μεγαλουργήσει. Επίσης στο κοινό της Ευρώπης για παράδειγμα, οι Έλληνες συνθέτες είναι παντελώς άγνωστοι. Εκτός από το εμβληματικό έργο του Σκαλκώτα, του Ξενάκη, του Χρήστου ή ακόμα του Αντωνίου, Απέργη, Κωσταντινίδη κλπ οι υπόλοιποι Έλληνες δεν έχουν ακουστεί και αυτό είναι λυπηρό. Επίσης, υπάρχουν πολλοί συνθέτες που με προσέγγισαν εξαιτίας κάποιας συναυλίας στην οποία παραβρέθηκαν και μου στέλνουν έργα τους, η ακροατές που μου ζητάνε έργα Ελλήνων συνθετών. Αυτό με χαροποιεί πολύ, καθώς το βρίσκω πολύ δημιουργικό.
-Ποια η θέση των Ελλήνων μουσικών στο εξωτερικό;
-Οι περισσότεροι Έλληνες συνθέτες που αποφάσισαν να μείνουν στο εξωτερικό, απ’ όσο γνωρίζω διαπρέπουν. Λαμπρό παράδειγμα ο Μπορμπουδάκης που είναι στο Μόναχο, ο Απέργης, ο Τσοντάκης, ο Καραβασίλης που είναι στον Καναδά και πολλοί άλλοι. Χαίρομαι πολύ που η πανάξια Καλλιόπη Τσουπάκη είναι πλέον πολύ γνωστή στην Ολλανδία και είναι Composer des Vaderlands - σημαντική τιμητική διάκριση, καθώς επίσης και η Ασπασία Νασοπούλου διαπρέπει στην Ολλανδία όπως και πολλοί άλλοι. Και δεν είναι μόνο οι συνθέτες που διαπρέπουν, αλλά και Έλληνες σολίστες με αποκορύφωνα τις εξαιρετικές ερμηνείες του Καβάκου πού ανακηρύχθηκε ως ο καλύτερος μουσικός του κόσμου το 2017 λαμβάνοντας το βραβείο Léonie Sonning Music Prize. Αυτό σημαίνει κάτι, που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε το Ελληνικό κράτος να το λάβει σοβαρά υπόψη του, ειδικά για τους Έλληνες δημιουργούς που επιμένουν να μένουν και να δημιουργούν στη χώρα τους.
-Πόσο η χώρα μας στηρίζει την κλασσική μουσική;
-Η απάντηση δυστυχώς κλείνει προς την αρνητική κατεύθυνση, καθώς η Ελλάδα δεν υποστηρίζει την κλασσική μουσική και αποτελεί έναν από τους πιο αδύναμους κρίκους της. Η χώρα μας, εξαιτίας της ιδιαιτερότητας της ιστορίας της δεν υπήρξε μέρος των ρευμάτων της κλασικής μουσικής όπως οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου, ενώ στη συνέχεια δεν μπόρεσε να καλύψει αυτό το κενό που είχε δημιουργηθεί και αυτό οφείλεται κυρίως στον σχεδιασμό της παιδείας του τόπου. Για να υπάρξει υποστήριξη πρέπει να υπάρξει στρατηγικός σχεδιασμός που να ξεκινάει από την εκπαίδευση στα σχολεία και να μην αναιρείται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Στην Ελλάδα δυστυχώς αυτό δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε και ούτε υπάρχει σχεδιασμός που να έχει συνέχεια- στην εκπαίδευση- Τα μουσικά σχολεία λειτουργούν σαν πυροτεχνήματα με πολλές ελλείψεις, η διαβάθμιση των ωδειακών σπουδών αποτελεί ακόμα απατηλό όνειρο, τα μουσικά πανεπιστήμια υπολειτουργούν, οι ορχήστρες είναι απειροελάχιστες συγκριτικά με άλλες χώρες και υπάρχουν και πολλά άλλα προβλήματα. Δείτε για παράδειγμα τι έχει γίνει με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, με την Καμεράτα ή ακόμα και με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Αυτή τη στιγμή στην Ελληνική μουσική πραγματικότητα υπάρχει η Λυρική Σκηνή, η Στέγη, το Μέγαρο Αθηνών και οι δύο Κρατικές Ορχήστρες της χώρας ενώ στην περιφέρεια δεν υπάρχει απολύτως τίποτα, εκτός από τις δράσεις των Δημοτικών ή Ιδιωτικών ωδείων. Πρέπει να κατανοήσουμε πως χωρίς την ενσωμάτωση της κλασικής μουσικής – αλλά και των υπόλοιπων τεχνών- στην κλασική παιδεία, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική μόρφωση.
Η μουσική ως μάθημα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι σχεδόν ανύπαρκτο, ενώ δεν υπάρχει κανένα μάθημα τέχνης, τα ωδεία είναι ακόμα αδιαβάθμητα, οι ορχήστρες απειροελάχιστες και οι περισσότερες δράσεις, φεστιβάλ κ. α. στηρίζονται κυρίως από ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Επίσης οι περισσότερες δράσεις συμβαίνουν μόνο στην Αθήνα και όχι στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Στην Ελλάδα του 2020 συγκριτικά με τις χώρες της Ε.Ε. απέχουμε έτη φωτός. Και αυτό γιατί ο τρόπος προσέγγισης της πολιτείας απέναντι στους μουσικούς και τη μουσική παιδεία ήταν και παραμένει να είναι φαινομενικός αλλά όχι ουσιαστικός. Οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζονται ως είδος πολυτέλειας, ή ως είδος ανάγκης για λόγους καθαρά πολιτικούς ή κοσμικούς. Και για αυτόν τον λόγο βρισκόμαστε σήμερα εκεί που βρισκόμαστε. Πολλοί άνθρωποι είναι μορφωμένοι πολιτικά αλλά εντελώς αμόρφωτοι καλλιτεχνικά και έτσι η κρίση τους δεν έχει κανένα κύρος.
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά είμαστε πολύ μακριά από την εικόνα μιας ευρωπαϊκής χώρας.
Χρήσιμα
*Είσοδος: 12€ (κανονικό)- Προπώληση 10€,
7€ ( εκπτωτικό)-Προπώληση 5€.
Εκπτωτικές κατηγορίες (Άνεργοι, Φοιτητές, Μαθητές, Πολύτεκνοι, Κάτοχοι κάρτας αλληλεγγύης, Κάτοχοι ευρωπαϊκής κάρτας νέων, ΑΜΕΑ, σπουδαστές ΙΕΚ, σπουδαστές Ωδείων, Άνω των 65 ετών, Μέλη της ένωσης Ελλήνων μουσουργών. Επιτρέπεται η είσοδος σε παιδιά άνω των 8 ετών.
Προπώληση https://tickets.public.gr/event/mms-resital-pianou-erato-alakiozidou-thessaloniki/?lang=el
https://www.ticketservices.gr/event/mms-resital-pianou-erato-alakiozidou-thessaloniki/?lang=el
και PUBLIC.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Τύπος Θεσσαλονίκης"
