Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Η Ναταλία Τσαλίκη και η Όλια Λαζαρίδου συναντιούνται για πρώτη φορά στην σκηνή στο νεοελληνικό έργο με «Αέρας» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη. Πρόκειται για μια κωμωδία για την πολυπλοκότητα των σχέσεων, το μίσος και την αγάπη, το ψέμα και την αλήθεια, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Μανώλη Δούνια. Οι δύο ερμηνεύτριες υποδύονται δύο αδερφές που συναντιούνται σε ένα σπίτι μπροστά στη θάλασσα μετά από χρόνια, με αφορμή έναν αιφνίδιο θάνατο και μια αναπάντεχη κληρονομιά.
Με αφορμή την αυριανή πρεμιέρα της παράστασης στην πόλη μας στο θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71) μιλήσαμε με την κυρία Τσαλίκη για τον «Αέρα», τα νεοελληνικά έργα, αλλά και για την συνεργασία της με την Όλια Λαζαρίδου. Αναφερόμενη στο έργο η ηθοποιός είπε μεταξύ άλλων πως έχει: «Ένα λεπτό, ιδιαίτερο χιούμορ, πιο πολύ ‘’ευρωπαϊκό’’, και μία ονειρική ‘’αέρινη’’ διάσταση. Αυτή ακριβώς, ήταν και η δυσκολία του. Δεν μοιάζει με κάτι άλλο, κι αυτή εξ άλλου είναι και η γοητεία του».
-Ο αέρας είναι κάτι που αλλάζει συχνά. Τι σηματοδοτεί η επιλογή του τίτλου στο έργο;
- Η έννοια του αέρα στον τίτλο, δεν σηματοδοτεί την αλλαγή, αλλά το εφήμερο, την ευθραυστότητα της ύπαρξης.
Λέξεις, αντιπαλότητες, συγκρούσεις, είναι τελικά στοιχεία, που κάποια στιγμή τα παίρνει ο αέρας..
-Πόσο ευμετάβλητη είναι η σχέση των δύο αδερφών; Τι ταράζει την ισορροπία;
-Ευμετάβλητη είναι όλη η ζωή, όλες οι ανθρώπινες σχέσεις. Εκείνο που έχει σημασία, είναι να βρούμε αυτό που δεν αλλάζει στην ουσία του. Κι αυτό είναι η αλήθεια του καθένα, η αγάπη και η βαθιά επικοινωνία.
-Οι κηδείες συχνά δίνουν αφετηρία για συζητήσεις, ανασκόπηση. Πώς λειτουργεί στο έργο η κηδεία της μητέρας των δύο αδερφών;
-Η κηδεία, κυρίως ενός αγαπημένου, οικείου προσώπου, είναι μία ευκαιρία για εσωτερική αναζήτηση, αυτογνωσία.
Πάντα ο άνθρωπος μπροστά στα μεγάλα, συνταρακτικά γεγονότα της ζωής του, έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του, επαναπροσδιορίζεται. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η κηδεία της μητέρας τους, είναι η αφορμή για να ξανάρθουν κοντά οι δύο αδελφές μετά από χρόνια.
-Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με την Όλια Λαζαρίδου. Πώς ήταν αυτή η συνεργασία; Πώς δουλέψατε για να φέρετε πνοή στους ρόλους;
-Σχεδιάζαμε αρκετό καιρό με την Όλια τη συνεργασία μας, κι αυτό γιατί υπήρχε ένας αμοιβαίος θαυμασμός και εκτίμηση.
Οι πρόβες, ήταν αποκαλυπτικές, όπως συμβαίνει κάθε φορά που ο ηθοποιός καλείται να εξωτερικεύσει την αλήθεια του.
Μαθαίνεις πολλά πράγματα για τον άλλον, αλλά κυρίως για τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι μεγάλη άσκηση το να μπορείς να τιθασεύεις το εγώ σου, προς όφελος της παράστασης. Και πολύ μεγάλο κέρδος για σένα τον ίδιο.
-Πού εστιάζει τη ματιά του ο Μανώλης Δούνιας;
-Αφεθήκαμε όλοι [και νομίζω αυτό είναι το σωστό], να μας κατευθύνει το ίδιο το έργο. Έχει από μόνο του μία λοξή ματιά, την οποία ακολουθήσαμε. Ένα λεπτό, ιδιαίτερο χιούμορ, πιο πολύ ‘’ευρωπαϊκό’’ θα έλεγα, και μία ονειρική ‘’αέρινη’’ διάσταση.
Αυτή ακριβώς, ήταν και η δυσκολία του. Δεν μοιάζει με κάτι άλλο, κι αυτή εξ άλλου είναι και η γοητεία του.
-Πρόκειται για ένα σύγχρονο ελληνικό έργο. Πώς κρίνετε την γραφή του;
-Όπως προανέφερα, ο «Αέρας» έχει ένα τελείως προσωπικό, ιδιαίτερο ύφος. Είναι σαν να ισορροπεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Επειδή όμως και η ίδια η ζωή κάπως έτσι λειτουργεί και βιώνεται, βρίσκει τρόπο να επικοινωνήσει με τον θεατή. Με μία λειτουργία πιο πολύ ενστικτώδη, και λιγότερο εγκεφαλική. Όπως πρέπει κατά τη γνώμη μου, να προσλαμβάνεται η Τέχνη, γενικότερα.
-Στις μέρες μας υπάρχει δισταγμός για ανέβασμα νέων ελληνικών έργων; Αν ναι, γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό;
- Η αλήθεια είναι ότι δεν γράφονται πολλά καινούργια αξιόλογα έργα. Το τελευταίο διάστημα όμως, πιστεύω ότι παρατηρείται μία μικρή άνθηση στην ελληνική θεατρική, όπως άλλωστε και την κινηματογραφική γραφή.
-Τι ήταν αυτό που σας έκανε να αποφασίσετε να γίνετε ηθοποιός;
-Δεν ξέρω πραγματικά να σας απαντήσω. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε. Συνήθως οι μεγάλες αποφάσεις παίρνονται ερήμην μας, σαν να αποφασίζει κάποιος άλλος για μας. Τελείως τυχαία, και θα έλεγα μοιραία άρχισε η ενασχόλησή μου με το θέατρο.
-Τι σας κερδίζει στο θέατρο και τις σας ελκύει στην τηλεόραση;
-Στην ουσία δεν έχουν διαφορά. Απλώς, πρέπει να αντιμετωπίζονται και τα δύο, όπως και ο κινηματογράφος, με την ίδια αφοσίωση και σοβαρότητα. Εκείνο που μπορεί να πει κανείς ότι είναι διαφορετικό, είναι το βάθος των κειμένων, που συνήθως λείπει από την τηλεόραση.
-Τι θα ακολουθήσει μετά τη Θεσσαλονίκη;
- Είμαι σε συζητήσεις για την επόμενη θεατρική σαιζόν. Υπάρχει επίσης μια πιθανότητα συμμετοχής μου σε μια κινηματογραφική ταινία.
Συντελεστές
Πρωταγωνιστούν: Ναταλία Τσαλίκη, Όλια Λαζαρίδου, Κείμενο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, Σκηνοθεσία Μανώλης Δούνιας, Σκηνικά-Κοστούμια Άγγελος Μέντης, Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος, Φωτογραφίες Μαριλένα Σταφυλίδου, Βοηθός Σκηνοθέτη Κατερίνα Αγγελίτσα. Το τραγούδι της παράστασης έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς, Παραγωγή ΘΕΑΣΙΣ - ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΠΕ.
Πληροφορίες
Παραστάσεις: 16-19 & 23-26 Ιανουαρίου, Ώρα 21.00. Τιμές: 16 €, 12€ (μειωμένο φοιτητικό, ανέργων). Προπώληση: Ταμείο Θεάτρου Αμαλία, Καθημερινά 10.30-14.30 & 17.30-21.30, ticketplus.gr. Πληροφορίες-Κρατήσεις: 2310842509.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Τύπος Θεσσαλονίκης"
