Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Περίεργες εποχές, εγκλεισμός, απομόνωση, αμφιβολία, φόβος, υπομονή, cocooning, οχύρωση –κυριολεκτική και ψυχολογική- στα άδυτα της οικίας. Και φυσικά, οθόνες. Αμέτρητες οθόνες, σε κινητά, τάμπλετ, υπολογιστές και τηλεοράσεις.
Μια ατελείωτη κατανάλωση περιεχομένου και εικόνας λοιπόν, στην οποία, όλως παραδόξως, περίοπτη θέση εξακολουθεί να κατέχει μια old school αξία: το άφθαρτο ερώτημα «τι παίζει η τηλεόραση απόψε;». Παρά τις αμέτρητες τεχνολογικές δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας, ακόμη και τώρα, λαχταρούμε για εκείνη τη στιγμή που το χαζοκούτι θα έχει κάτι αξιόλογο και εμείς θα μπορέσουμε να θρονιαστούμε με άνεση στον καναπέ και να χουχουλιάσουμε δίχως αύριο. Ο ΤΘ σας ετοίμασε τον «Δεκάλογο» του ΣΚ και σας τον παρουσιάζει, με μια μικρή υποσημείωση: οι καλές ταινίες αυτό τον καιρό προβάλλονται σε ώρες όχι και τόσο βολικές για τον τηλεθεατή...
Σάββατο 28/3
Ζήτημα τιμής (A Few Good Men, 1992, 128’), του Ρομπ Ράινερ
ANT1 – 22:45
Παλιό, αλλά αγαπημένο, διαχρονική αξία στα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης. Τομ Κρουζ και Ντέμι Μουρ σε άγρια νιάτα, σε ένα δικαστικό θρίλερ που δεν ενδιαφέρεται για την αποκάλυψη των ενόχων (το μυστήριο ως προς αυτό έχει επιλυθεί ευθύς εξαρχής), αλλά για το πώς θα κατορθώσει η τριάδα των συνηγόρων να αποσπάσει αυτή την αλήθεια από τον ένοχο (τον Τζακ Νίκολσον, σε ολιγόλεπτο tour de force) όταν αυτός βρεθεί στο εδώλιο για να καταθέσει. Λίγο cheesy ανά στιγμές, εντούτοις βλέπεται για πολλοστή φορά άνετα.
Χάος (Kaos, 1984, των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι, 188’)
Βουλή Τηλεόραση – 23:00
Το αριστούργημα του τηλεοπτικού Σαββατοκύριακου, πέρα από κάθε αμφιβολία. Οι αδερφοί Ταβιάνι αξιοποιούν στο έπακρο όλες τις λαϊκές δοξασίες, όλες τις παραδόσεις του τόπου τους, τις οποίες σμιλεύουν σε ένα αυτοκρατορικό παραμύθι για την ανθρώπινη ύπαρξη, για τον εγγενή φόβο, αλλά και για το μεγαλείο της ζωής. Σκηνές ανθολογίας, μια ταινία που θα ήθελες να έχεις χίλια μάτια για να την απολαμβάνεις.
Αγκάθι (2017, 82’), του Γαβριήλ Τζάφκα
ΕΡΤ2 – 23:20
Μια εξαιρετικά καλοδεχούμενη κίνηση από την κρατική τηλεόραση, η οποία έχει υποχρέωση να στηρίξει και να προωθήσει το έργο των νέων Ελλήνων δημιουργών. Το ντεμπούτου του Θεσσαλονικιού συντοπίτη μας κινείται με άνεση ανάμεσα στο δράμα χαρακτήρων και στο ψυχολογικό θρίλερ, διαθέτοντας αξιοθαύμαστα λιτή και αφαιρετική αφήγηση, χτίζοντας μια στιβαρή αλληγορία. Για ντεμπούτο, κάτι παραπάνω από μια χαρά.
Φονικό όπλο 4 (Lethal Weapon 4, 1998, 127’)
Star Channel – 00:45
Η τετάρτη ταινία ενός συγκλονιστικά επιτυχημένου franchise που έσπασε τα ταμεία και καθιερώθηκε ως η επιτομή της αστυνομικής κωμωδίας. Η αλήθεια είναι πως στη συγκεκριμένη ταινία η παλιά σπίθα παραμένει μετά βίας ζωντανή, μολαταύτα είναι πάντα απόλαυση να αφήνεσαι στις περιπέτειες αυτού του καταπληκτικού διδύμου, ιδίως όταν ο κακός της ιστορίας δεν είναι άλλος από τον Τζετ Λι.
Ραντεβού στον αέρα (Up in the Air, 2009, 110’), του Τζέισον Ράιτμαν
ΣΚΑΪ- 02:00
Μπήκαμε στη ζώνη του λυκόφωτος από άποψη ώρας, αλλά το φταίξιμο είναι των καναλιών, όχι δικό μας. Πολύ ενδιαφέρουσα δραμεντί, η οποία με πολύ πλάγιο και υπαινικτικό τρόπο αποσυναρμολογεί μια οικουμενική ψευδαίσθηση ευδαιμονίας. Feelgood, αλλά ταυτόχρονα μελαγχολική, με ατμόσφαιρα δοσμένη σε ψυχρές μεταλλικές αποχρώσεις και τον Τζορτζ Κλούνι σε μεγάλα κέφια.
Κυριακή 29/3
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης (1963, 85’), του Αλέκου Σακελλάριου
Star Channel – 21:00
Μια από τις πιο απολαυστικές κωμωδίες του παλιού εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου και συγχρόνως μια από τις κορυφαίες στιγμές του Θανάση Βέγγου. Μπουρλέσκ ατμόσφαιρα, θεοπάλαβα σπλάπστικ στιγμιότυπα και ένας ανελέητος καταιγισμός από πανέξυπνες ατάκες.
Μια τόσο μακρινή απουσία (1985, 84’), του Σταύρου Τσιώλη
ΕΡΤ2 – 23:00
O αξέχαστος Σταύρος Τσιώλης έγινε θρύλος τα τελευταία χρόνια πριν τον θάνατό του χάρη στο αλησμόνητο «Ας περιμένουν οι γυναίκες», η πορεία του όμως στο ελληνικό σινεμά είναι μακρά και πολυδιάστατη. Ένα κοινωνικό δράμα που στηλιτεύει τις βάρβαρες και παρωχημένες προκαταλήψεις στο θέμα της ψυχικής υγείας, με ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστικό τρίο (Πέμυ Ζούνη, Δήμητρα Χατούπη, Κωνσταντίνος Τζούμας).
Tesis (1996, 125’), του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ
ΕΡΤ1 – 00:15
Ένα εξαιρετικά δομημένο ατμοσφαιρικό θρίλερ, με καίριες και λεπτοδουλεμένες ανατροπές, που κρατά την έντασή του αμείωτη μέχρι το τέλος. Ταυτόχρονα, ένα κλείσιμο ματιού στην παραπλανητική και παραισθησιογόνα τέχνη του σινεμά. Από τον Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, ο οποίος έγινε σταρ πρώτου μεγέθους λίγο αργότερα με τις ταινίες «Άνοιξε τα μάτια» και «Οι άλλοι».
Παρ’ το από την αρχή (Begin Again, 2014, 105’), του Τζον Κάρνεϊ
Star Channel – 02:15
Πάνω σε μια συμβατική πλοκή την οποία γεμίζει με μια σειρά από easy listening ροκ μπαλάντες, ο Τζον Κάρνεϊ (του βραβευμένου με Όσκαρ «Μια Φορά») πιάνει τον παλμό μιας ανοιξιάτικης, γοητευτικής Νέας Υόρκης και συντονίζει πάνω του το συναισθηματικό ρυθμό των ηρώων του. Η ανεξάρτητη κομεντί του ανασαίνει σε ένα χαλαρό τέμπο, ο Γκρεγκ Αλεξάντερ (των New Radicals) την τυλίγει με ένα ταιριαστά συνοδευτικό σάουντρακ και η mainstream συνταγή της ρομαντικής κωμωδίας παραλλάσσεται με ένα γοητευτικά προβλέψιμο και άκρως μελωδικό τρόπο.
To τέλειο χτύπημα (La Migliore Offerta, 2013, 131’), του Τζουζέπε Τορνατόρε
Open – 02:15
Χρησιμοποιώντας μια σειρά από σεναριακά ευρήματα για να υπογραμμίσει τα λεπτά όρια ανάμεσα στο αυθεντικό και το πλαστό στην τέχνη και κατ’ επέκταση στη ζωή, ο Τορνατόρε θα χτίσει με δεξιοτεχνία το γεμάτο σασπένς σκηνικό του, αυτήν τη φορά με την πολύτιμη βοήθεια του εξαιρετικού Τζέφρι Ρας, του φωτογράφου Φάμπιο Ζαμαριόν και του αγέραστου Ένιο Μορικόνε. Ένα αδιάκοπο παιχνίδι γνησιότητας και πλαστότητας, το οποίο υπονομεύει τα πάντα (και τον εαυτό του ακόμη), φτιάχνοντας ένα εμπνευσμένο κινηματογραφικό ευφυολόγημα.
