Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Αστέριος Δ. Γούσιος: "Τα τραγούδια της πατρίδος μου" - Εν Αθήναις, 1901

Το TyposThes παρουσιάζει το 6ο βιβλίο (B' Μέρος), "Τα τραγούδια της πατρίδος μου" - Ήτοι Συλλογή Τερπνών Δημωδών Ασμάτων Αδομένων εν τη κατά Πάγγαιον χώρα. Υπό Αστερίου Δ. Γουσίου, διευθυντού της Αστικής Σχολής Λακκοβηκίων. Παρουσιάζεται στην ενότητα "Ροδολίβος - Αμφίπολη - Σέρρες, Συγγράμματα και συγγραφείς". Το βιβλίο τυπώθηκε Εν Αθήναις εκ του Τυπογραφείου "Η ΚΑΛΑΙΣΘΗΣΙΑ", 1901, σελίδες 122 και επανεκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1998 στη Θεσσαλονίκη από τις Εκδόσεις "Καπάνι", σελίδες 272.

 

Έρευνα-Παρουσίαση: ΔΑΝΙΗΛ Γ. ΠΑΠΑΔΑΝΙΗΛ

 

Πρόκειται για το δεύτερο μέρος του βιβλίου των Εκδόσεων "Καπάνι" της Θεσσαλονίκης, όπου παρουσιάζεται το έτερο πνευματικό έργο, "Τα τραγούδια της πατρίδος μου", του Αστέριου Δ. Γούσιου, που επανεκδόθηκε το Δεκέμβριο του 1998, σε 272 σελίδες, και σε επιμέλεια του εγγονού του συγγραφέα, Αστέριου Χρ. Γούσιου, τυπώθηκε δε στο τυπογραφείο της οικογένειας στο Ωραιόκαστρο. Υπενθυμίζουμε ότι η πρώτη έκδοσή του, είχε γίνει στην Αθήνα το 1901, από το Τυπογραφείο "Η ΚΑΛΑΙΣΘΗΣΙΑ".

Η επανέκδοση του τόμου με τα δύο βιβλία του Αστέριου Δ. Γούσιου, προσφέρει τη δυνατότητα στο σύγχρονο αναγνώστη να γνωρίσει δύο παλιά και δυσεύρετα βιβλία με εξαιρετικά ενδιαφέρον περιεχόμενο. Τα μοναδικά, ίσως, σωζόμενα αντίτυπα -πέρα από αυτά που διαθέτει η ίδια η οικογένεια- βρίσκονται σήμερα στη βιβλιοθήκη του Σπουδαστηρίου Λαογραφίας του Α.Π.Θ., ενώ αρχικά ανήκαν στη βιβλιοθήκη του μεγάλου λαογράφου Νικολάου Πολίτη.

"Τα τραγούδια της πατρίδος μου"-Η τοποθέτηση της καθηγήτριας Χρυσούλας Χατζητάκη-Καψωμένου

Το βιβλίο "Τα τραγούδια της πατρίδος μου", προεξαγγέλλεται από τον Γούσιο ήδη στο πρώτο του βιβλίο. Ο χωρισμός των τραγουδιών σύμφωνα με την περίσταση που τραγουδιούνταν από τους κατοίκους των Λακκοβηκίων, δηλαδή τους ίδιους τους φορείς, και όχι η υιοθέτηση της "λόγιας" ταξινόμησης, σύμφωνα με το θέμα κυρίως του τραγουδιού, την οποία ακολουθούσαν και ακολουθούν οι συλλογείς δημοτικών τραγουδιών, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σήμερα για τους μελετητές, αφού μπορεί να πληροφορηθεί κανείς τουλάχιστον την γενική περίσταση κατά την οποία τραγουδιόταν κάθε τραγούδι.

Και όπως τονίζει στην εισαγωγή της στο βιβλίο η επίκουρη καθηγήτρια της Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κυρία Χρυσούλα Χατζητάκη-Καψωμένου, τον Μάρτιο του 1998, "δυστυχώς, ο Γούσιος δεν μπορεί να ξεφύγει ολότελα από την πρακτική που ακολουθήθηκε παλαιότερα στην καταγραφή δημοτικών τραγουδιών, κατά την οποία το μέλημα ενός συνειδητού συλλογέα σταματούσε στην απόδοση του "σωστού", απλώς και μόνο, κειμένου, χωρίς δηλαδή, τα τραγούδια να συνοδεύονται από πληροφορίες σχετικά με τη χρήση και τη λειτουργία τους στο πλαίσιο του εκάστοτε κοινωνικού συνόλου.

Και αυτό γιατί το τραγούδι θεωρήθηκε κατεξοχήν κατάλληλο υλικό για να συσχετιστούν τα θέματά του και, γενικότερα, το περιεχόμενό του με την αρχαία ελληνική γραμματεία και να δηλωθεί έτσι η μακραίωνη πορεία του ελληνισμού, κάτι που το δηλώνει ο συγγραφέας στον έμμετρο πρόλογό του: "...Φεύ! πώς θα διασώσωμεν μοναδικάς ακτίνας/ του οσημέρα φθίνοντος αρχαϊκού μας βίου/ τον τύπον κάν φυλάττοντες αρχαίου μεγαλείου/... Ιδού σκοπός της συλλογής "ασμάτων του Παγγαίου" / διάσωσις, του εφ' ημίν, ηθών βίου αρχαίου". Παρ' όλα αυτά, έστω και οι λίγες πληροφορίες που δίνει ο Γούσιος, κυρίως όμως η ταξινόμηση που ακολουθεί, ρίχνουν φως στη λειτουργία του δημοτικού τραγουδιού", επισημαίνει χαρακτηριστικά η καθηγήτρια του ΑΠΘ.

Οι έξι κατηγορίες των τραγουδιών

Να πούμε ότι τα τραγούδια χωρίζονται σε έξι κατηγορίες:

α) Νανουρίσματα,

β) Βαΐτικα (που είναι κάλαντα που λέγονταν από κορίτσια, τις Βαΐστρες, το Σάββατο του Λαζάρου και των Βαΐων και ήταν τραγούδια με ερωτικό κυρίως περιεχόμενο, αν και η μνεία σε αυτά των λέξεων "αφέντης του σπιτιού", "κόρη" ή "γιος", τα έκανε να λειτουργούν ως παινέματα προς τους οικείους του σπιτιού),

γ) Τραπεζικά (τραγούδια ποικίλου περιεχομένου, κυρίως όμως ερωτικά, που τραγουδιούνταν στο τραπέζι του γάμου και μνημόνευαν "τραπέζια αργυρά", "σινιά μαλαματένια" κτλ.),

δ) Γαμήλια και χορευτικά (χορευτικά τραγούδια, ερωτικά ή σκωπτικά, που χορεύονταν είτε στο γάμο είτε με την ευκαιρία άλλων χορών),

ε) Καθιστικά (οι γνωστές μας παραλογές ή ορισμένα τραγούδια ξενιτιάς, τα οποία τραγουδιούνταν στα νυχτέρια, όταν μαζεύονταν τις νύχτες οι φιλικές οικογένειες σε ένα σπίτι για να διασκεδάσουν), και

στ) Μοιρολόγια (τραγούδια του Χάρου, τραγούδια με θέματα ακριτικά, όπως η πάλη νέου με τον Χάροντα, και τραγούδια ξενιτιάς).                                   

"Τα βιβλία του Γούσιου αξίζει να εκτιμηθούν"

Κλείνοντας το εισαγωγικό της σημείωμα η καθηγήτρια του ΑΠΘ, Χρυσούλα Χατζητάκη - Καψωμένου, τονίζει χαρακτηριστικά τα εξής: "Τα βιβλία του Γούσιου αξίζει να εκτιμηθούν, εκτός των άλλων λόγων που προαναφέρθηκαν, και μέσα από αυτήν την ιστορική διάσταση, ως μαρτυρία δηλαδή, για το παρελθόν μιας γωνιάς της μακεδονικής γης.

Η αντιμετώπισή τους ως γραφικής περιγραφής ηθών και εθίμων ή η προσέγγισή τους από μια ρομαντική σκοπιά, που καταξιώνει ένα τέτοιο υλικό απλώς ως μία "παλαιά", "γνήσια" και "εθνική" κληρονομιά με μουσειακή σήμερα σημασία, όπως προσεγγίζονται συχνά οι παλαιές συλλογές λαογραφικού υλικού, θα πρόδιδε τις προθέσεις του συγγραφέα, θα αδικούσε το έργο του και θα υποτιμούσε την προσφορά του".            

Βιογραφικά στοιχεία του Αστέριου Δ. Γούσιου

Ο Αστέριος Δ. Γούσιος (1862-1920),  γεννήθηκε στα Λακκοβήκια του Παγγαίου. Αριστούχος του φερώνυμου διδασκαλείου τού Μαρούλη στις Σέρρες διορίζεται τo 1894, χρονιά που εκδίδεται στη Λειψία το πρώτο βιβλίο του "Η κατά το Πάγγαιον χώρα", διευθυντής της Αστικής Σχολής Λακκοβηκίων και αργότερα δάσκαλος σε διάφορα χωριά της περιοχής και στη Δράμα.

Στη Δράμα γνωρίζεται με το μητροπολίτη Χρυσόστομο Καλαφάτη -τους συνέδεσε προσωπική φιλία- μετέπειτα εθνομάρτυρα μητροπολίτη Σμύρνης, που «καθοδηγεί» τη δραστηριότητα και συμμετοχή του στο Μακεδονικό Αγώνα, κυρίως στην περιοχή της Αλιστράτης. Το διάστημα 1902-1908 εργάζεται ως δάσκαλος στην κοινότητα Πραβίου (σημερινή Ελευθερούπολη).

Με την κήρυξη του Νεοτουρκικού Συντάγματος το 1908 εγκαθίσταται στις Σέρρες και ανοίγει το πρώτο βιβλιοπωλείο της πόλης και τον επόμενο χρόνο ένα από τα πρώτα τυπογραφεία της Ανατολικής Μακεδονίας στο οποίο τυπώθηκαν βιβλία, περιοδικά και σχολικά βοηθήματα, ανάμεσα σε άλλα ποικίλα έντυπα της εποχής.

Ο ίδιος συλλαμβάνεται και φυλακίζεται το 1913, το τυπογραφείο λεηλατείται και καταστρέφεται το 1916. Στη συνέχεια συλλαμβάνεται ξανά μαζί με το γιο του Χρήστο και επιστρέφουν στην πατρίδα τους το 1918, όπου και επαναλειτουργούν το τυπογραφείο. Πεθαίνει το 1920, σε ηλικία 58 ετών.

Ο γιος του Χρήστος Γούσιος επαναλειτούργησε το τυπογραφείο αρχικά στις Σέρρες κι αργότερα στη Θεσσαλονίκη. Να τονισθεί εδώ ότι εκτενή βιογραφικά στοιχεία του Αστέριου Δ. Γούσιου, παραθέτει στον πρόλογο του βιβλίου ο εν ζωή σήμερα εγγονός του, Αστέριος .Χ. Γούσιος. 

Η επιχείρηση Α.Χ. Γούσιος & Σία Ο.Ε.

Το σημερινό τυπογραφείο, όπως τονίζεται, είναι καθετοποιημένο. Υπάρχει η δυνατότητα να αναλάβει το σχεδιασμό του εντύπου βάσει των υποδείξεων των πελατών  και στη συνέχεια να προχωρήσει στις υπόλοιπες διαδικασίες της προεκτύπωσης.

Οι εκτυπώσεις γίνονται σε σύγχρονα μηχανήματα αναγνωρισμένης ποιότητας, από έμπειρους εκτυπωτές. Επικεντρώνεται στην ποιότητα των εντύπων και στη συνεπή - ακόμη και στις προσφορές - εξυπηρέτηση όλων των πελατών, σεβόμενο τις ανάγκες κάθε επιχείρησης.

"Επιθυμούμε", επισημαίνουν οι ιθύνοντες, "την πρόοδο, και για το λόγο αυτό αγωνιζόμαστε με κέφι και διαρκή αναζήτηση γύρω από τις εκτυπωτικές δυνατότητες. Προμηθευόμαστε χαρτί και λοιπά υλικά από όλους τους υπάρχοντες προμηθευτές με αποτέλεσμα να μην αποκλείουμε καμία επιθυμία ή συνδυασμό. Παραδίδουμε σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, οι ίδιοι, με μεταφορική ή courier".

Οι εκδόσεις "Καπάνι"

Να σημειώσουμε ότι το 1993 άρχισε η λειτουργία των Εκδόσεων "Καπάνι", ενός μικρού εκδοτικού οίκου με στόχο, όπως τονίζεται, "τις ποιοτικές και αισθητικά ιδιαίτερες εκδόσεις". Έχουν εκδοθεί, μεταξύ άλλων, και τα εξής: Η ελπίδα της βροχής (Θάνος Ματθαίου),  Η κατά Πάγγαιον χώρα & Τα τραγούδια της πατρίδος μου (Αστέριος Δ. Γούσιος), Το τρίγωνο που έγινε παραμύθι (Παναγιώτης Ιωσηφέλης), Τα τετράδια της Λίνας (Λίλιαν Αμπαστάδο, επιμέλεια: Ντίνος Χριστιανόπουλος), Ιστορίες μιας χαμένης γειτονιάς (Κωνσταντίνος-Χριστόφορος Ροδοκανάκης), Φωτοτυπείο (Απόστολος Μαϊκίδης), Γεύμα εξ’ιδίων (Απόστολος Μαϊκίδης), Είκοσι (Νίκος Ευθυμιάδης), Το αγόρι με τα πράσινα μαλλιά (Ταμάκι Ασάντα), Τα ποιήματα (1956-1993) (Ανέστης Ευαγγέλου), Παιχνίδια (George O. Draper), Τόσα χρόνια στη θάλασσα (Μυρτώ Αναγνωστοπούλου).

Το οικογενειακό τυπογραφείο στο Ωραιόκαστρο

Σήμερα η Α.Χ. Γούσιος & Σία Ο.Ε. αποτελεί τη συνέχεια της οικογενειακής παράδοσης. Πάνω από 110 χρόνια τυπογραφικής ιστορίας στεγάζονται στο κτίριο του Ωραιοκάστρου. Στο τυπογραφείο της οικογένειας Γούσιου, μπορεί ο επισκέπτης να θαυμάσει την ιστορία της τυπογραφίας, από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνταν στις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι τη λιθογραφία και τις offset και ψηφιακές εκτυπώσεις.

Συνεχίζοντας την παράδοση του παππού του, ο 83χρονος σήμερα Αστέριος Χ. Γούσιος, συνεπικουρούμενος από τον γιό του Χρήστο Γούσιο, ο οποίος και συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση, έφτιαξαν ένα άτυπο μουσείο με αντικείμενα που συλλέγουν τις τελευταίες δεκαετίες, μεταξύ των οποίων σπάνια κοπτικά και τυπογραφικά μηχανήματα, πρέσες και εργαλεία βιβλιοδεσίας.

"Η αγάπη μας για την τυπογραφική τέχνη μας οδήγησε πριν λίγο καιρό στη συλλογή παλιών τυπογραφικών μηχανημάτων και τυπογραφικών στοιχείων, τα οποία έχουμε συγκεντρώσει στο χώρο που ονομάσαμε «Συλλογή Τυπογραφικής Τέχνης» και στεγάζεται στις εγκαταστάσεις μας στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης", τονίζουν περήφανοι για την περίφημη αυτή συλλογή τους.

Ένας αιώνας επί του πιεστηρίου «Τύποις Γούσιου»

"Η μόνιμη έκθεση, επισκέψιμη για βιωματική περιήγηση, ήταν μια αποκάλυψη", γράφει στην εφημερίδα "Καθημερινή", στις 5 Μαρτίου του 2016, η δημοσιογράφος Γιώτα Μυρτσιώτη. "Καλογυαλισμένα ογκώδη συλλεκτικά μηχανήματα μπορούν να λειτουργήσουν ανά πάσα στιγμή για μερακλήδες που επιμένουν να τυπώνουν βιβλία με στοιχεία. Ένα χειροκίνητο πιεστήριο (BOSTON) των αρχών του αιώνα, κοπτικές μηχανές Krause του 1880, μια λινοτυπική μηχανή της δεκαετίας του ’60, λιθογραφικές πλάκες, αγγλικές συσκευές σελιδοποίησης, πρέσα και μικροεργαλεία βιβλιοδεσίας (1920-1950) βρίσκονται σε διάλογο με τις σύγχρονες εκτυπώσεις όφσετ και ψηφιακές".

Και όπως λέει ο συλλέκτης τυπογράφος, Αστέριος Χ. Γούσιος, "αυτό το μηχανάκι έσωσε την οικογένεια" δείχνοντας ένα προπολεμικό χειροκίνητο πιεστήριο (μποστονάκι) που αριθμούσε ετικέτες, χάρτινες και υφασμάτινες, για την εξαγωγή του καπνού. «Οι καπνέμποροι στην Κατοχή δούλευαν ασταμάτητα. Ήταν όλοι σχεδόν πελάτες μας. Όταν κηρύχθηκε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο πατέρας μου, ανησυχώντας για έλλειψη υλικών, προμηθεύτηκε ύφασμα πληρώνοντας 2.000 χρυσές λίρες. Το αποθήκευσε σε καπνομάγαζο της Φράγκων, αλλά έπειτα από δυο μέρες εξαφανίστηκε. Το είχαν κλέψει».

Στο επιτόπιο ρεπορτάζ, σημειώνεται ότι "στα εκθέματα, ο συμπυκνωμένος αιώνας της τυπογραφικής εξέλιξης είναι γεμάτος από επιχειρηματικές ιστορίες-πρόκληση για κάθε ερευνητή. Μήτρες με λογότυπα, καρτ βιζίτ, ευχετήριες κάρτες, προσκλήσεις, υφασμάτινες ετικέτες για δέματα εξαγωγής καπνών, κουπόνια για... κούρεμα, ψηφοδέλτια, διακηρύξεις κομμάτων, τιμοκατάλογοι, φάκελοι και επιστολόχαρτα, μήτρες για χάρτινους δίσκους ζαχαροπλαστείων, αφήνουν τη γλυκιά γεύση της πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, όταν το εμπόριο ήταν στα χέρια Εβραίων και χριστιανών και σπουδαίοι γραφίστες (π.χ. Σβορώνος) πρωτοπορούσαν με τις σχεδιαστικές τους εφαρμογές. Το αφήγημα συμπληρώνουν χιλιάδες μεταλλικά στοιχεία σε περίπου 800 κάσες με σπάνια συλλεκτικά κομμάτια: στοιχεία του οίκου De Berny από γαλλικό εργοστάσιο που πτώχευσε και το αγόρασε ο Μπαλζάκ για να τυπώνει τα βιβλία του".

Πήρε πτυχίο στα 79 (!) κι αποθεώθηκε στο «Παλαί ντε Σπορ» του ΑΠΘ

Για επίλογο του σημερινού δημοσιεύματος, ορισμένα στοιχεία από το ρεπορτάζ του Στέλιου Μοσχούλα στο www.humanstories.gr στις 18 Δεκεμβρίου του 2016, που μας δίνει και μια άλλη πτυχή της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του Αστέριου Χ. Γούσιου, διότι "το απωθημένο ποτέ δεν ξεριζώνεται μέσα από την καρδιά ενός ανθρώπου", όπως λέει.

"Όταν θέλεις να κάνεις κάτι κι οι συνθήκες (πάσης φύσεως) δεν το επιτρέπουν, τότε θα βρεις τον τρόπο να κλείσεις έναν κύκλο και να οδηγηθείς στην αφετηρία της ζωής σου, με στόχο να βιώσεις το όνειρο που πάντα είχες μέσα στο μυαλό και στην ψυχή σου. Κάπως έτσι συνέβη και με τον Αστέριο Γούσιο, πρόεδρο τον βετεράνων παικτών μπάσκετ του Άρη, αλλά και πτυχιούχο -πλέον- Οικονομικών στα 79 του χρόνια!

Στα 80 παρά ένα έτη του, παραβρέθηκε στην αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ κι αποθεώθηκε στο «καλύτερο καλάθι» των τελευταίων του ετών. Στις 16 Μαρτίου του 2016, όπως περιγράφει ο ίδιος «αισθάνθηκα τόσο όμορφα αλλά παράλληλα και τόσο αμήχανα. Όταν ακούστηκε το όνομα «Γούσιος» μέσα στην αίθουσα, έγινε χαμός. Σηκώθηκαν όλοι οι συμφοιτητές μου (σ.σ. γέλια για τη λέξη συμφοιτητές) και χειροκροτούσαν. Ήταν το μεγαλύτερο καλάθι, για να μιλήσουμε και με μπασκετικούς όρους, των τελευταίων ετών της ζωής μου».

Γόνος της αθλητικής οικογένειας του Κλεάνθη Βικελίδη

Ο Αστέριος Γούσιος (γόνος της μεγαλύτερης αθλητικής οικογένειας στην Ελλάδα, εκείνης του Κλεάνθη Βικελίδη, αφού η μητέρα του ήταν αδερφή του) πέρα από ένας ευτυχισμένος σύζυγος και πατέρας είναι πλέον κι ένας «χαζοπαππούς», που περηφανεύεται ιδιαίτερα και για τα τρία εγγόνια του.

Ο Αστέριος παίζει ποδόσφαιρο κι ονειρεύεται να αγωνιστεί κάποια στιγμή στην Μπάγερν, ο Σαράντης ασχολείται και με το Τάε Κβον Ντο κι ο Αντώνης είναι από τα «μαθηματικά μυαλά» της εποχής μας. Μάλιστα ο τελευταίος αν κι έχει τις… προδιαγραφές του παππού στο ύψος και λογικά πάει για 2.05μ., δε θέλει να ακούει για τον πρωταθλητισμό.

Κλείνοντας παραθέτει και δύο συμβουλές ως παρακαταθήκη από τον πατέρα του: "Η μεγάλη ευκαιρία για σπουδές χάθηκε τότε, όπως και το 1965 που παράτησα τη σχολή μου, στο Οικονομικό επειδή έπρεπε να δουλεύω 15-16 ώρες την ημέρα στο τυπογραφείο του πατέρα μου, που υπάρχει ακόμη και τώρα. 

Όμως τότε, κατά σύμπτωση, γνώρισα τη σύζυγό μου, Μαρία Ηλιοπούλου, με την οποία ακόμη και τώρα πορευόμαστε μαζί, 51 χρόνια. Χάρη σε αυτήν τα παιδιά μου Χρήστος κι Ευτυχία απέκτησαν αυτούς τους εξαιρετικούς χαρακτήρες. Άλλωστε ο πατέρας μου, μού είχε αφήσει δύο συμβουλές ως παρακαταθήκη: "Να βρεις τη σωστή γυναίκα διότι θα έχεις εξασφαλισμένα τα νώτα σου κι ότι στη δουλειά επάνω έχεις δύο χέρια, το ένα είναι οι εργάτες σου και το άλλο οι πελάτες σου, αν σου κοπεί ένα χέρι, θα έχεις πρόβλημα. Αυτό το μεταφέραμε και στα παιδιά μας», εξιστορεί ο κ. Γούσιος...

 

ΛΕΖΑΝΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΣΤΗΝ GALLERY

1. Το εξώφυλλο του βιβλίου που επανακυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1998, από τις Εκδόσεις "Καπάνι", σε 1.200 αντίτυπα και ήδη έκανε και δεύτερη έκδοση. Σελίδες 272.

2. Ο συγγραφέας Αστέριος Δ. Γούσιος (1862-1920), διευθυντής της Αστικής Σχολής Λακκοβηκίων και αργότερα δάσκαλος σε διάφορα χωριά της περιοχής και στη Δράμα.

3. Το εξώφυλλο του βιβλίου "Τα τραγούδια της πατρίδος μου" - Ήτοι Συλλογή Τερπνών Δημωδών Ασμάτων Αδομένων εν τη κατά Πάγγαιον χώρα. Υπό Αστερίου Δ. Γουσίου. Εν Αθήναις εκ του Τυπογραφείου "Η ΚΑΛΑΙΣΘΗΣΙΑ", 1901, σελίδες 122.

4. Ο 83χρονος σήμερα Αστέριος Χ. Γούσιος, εγγονός του συγγραφέα και συνεχιστής της τυπογραφικής παράδοσης της οικογένειας Γούσιου, δημιουργός του άτυπου μουσείου τυπογραφίας στο Ωραιόκαστρο.

5,6,7. Στο άτυπο μουσείο της οικογένειας Γούσιου, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την ιστορία της τυπογραφίας, από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνταν στις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι τη λιθογραφία και τις offset και ψηφιακές εκτυπώσεις.

8. Ο Αστέριος Χ. Γούσιος στον χώρο του τυπογραφείου του στο Ωραιόκαστρο όπου στεγάζει τη «Συλλογή Τυπογραφικής Τέχνης».

9. Συνεχίζοντας την παράδοση του παππού του, ο Αστέριος Χ. Γούσιος, συλλέγει τις τελευταίες δεκαετίες, σπάνια κοπτικά και τυπογραφικά μηχανήματα, πρέσες και εργαλεία βιβλιοδεσίας. Πάνω από 110 χρόνια τυπογραφικής ιστορίας στεγάζονται στο άτυπο μουσείο  της οικογένειας Γούσιου.

10. Μοναδικά κομμάτια του άτυπου μουσείου  της οικογένειας Αστέριου Χ. Γούσιου, στον χώρο των εγκαταστάσεων του τυπογραφείου του στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Αν κάποιος επισκεφθεί τον υπόγειο χώρο στο εργοστάσιο της οικογένειας Γούσιου, στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης, θα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Υπάρχει μια απίστευτη συλλογή τυπογραφικής τέχνης, με μηχανήματα (μεταξύ πολλών άλλων) από το 1904 και μέχρι σήμερα.

 

 

ΣΥΡΕΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΥΡΕΤΕ ΔΕΞΙΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Τρόμαξα τόσο πολύ, νιώθω ότι με έχουν καταραστεί» σχολιάζουν για ταινία του Netflix
Όσοι δε κατάφεραν να παρακολουθήσουν την ταινία μέχρι το τέλος, σχολίασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι νιώθουν πλέον καταραμένοι
«Τρόμαξα τόσο πολύ, νιώθω ότι με έχουν καταραστεί» σχολιάζουν για ταινία του Netflix
georganti
Μαριάννα Γεωργαντή: Συγκίνηση στον «αέρα» του OPEN – Η έκπληξη από το κανάλι
Ο πατέρας της Μαριάννας Γεωργαντή, Μιχάλης, της έστειλε ένα ηχητικό μήνυμα, το οποίο ακούστηκε στον «αέρα», με την ίδια να ξεσπά σε λυγμούς
Μαριάννα Γεωργαντή: Συγκίνηση στον «αέρα» του OPEN – Η έκπληξη από το κανάλι