Μπορεί το γλωσσικό χάος να καταδείξει την εθνική μας ασυνεννοησία;
Στο κορυφαίο θεατρικό έργο του Δημήτρη Βυζαντίου «Βαβυλωνία» που έρχεται το Φθινόπωρο στο ΚΘΒΕ, ακόμη κι έτσι οι Έλληνες θα βρουν μετά από ανατροπές και παρεξηγήσεις τον δρόμο της Εθνικής Ταυτότητας.
Σε μια Ελλάδα ανομοιογένειας που πασχίζει να αναστηθεί σε κράτος κουβαλώντας πλείστα όσα κατάλοιπα του οθωμανικού ζυγού, αρχαιοελληνικές περγαμηνές, ιταλικές επιδράσεις αλλά και τις ιδιαίτερες κουλτούρες που ανέπτυξε ο κόσμος της σε απομονωμένες περιοχές, όπου η αμάθεια, η γραφειοκρατία της διοίκησης, ο λογιωτατισμός κι έλλειψη συνοχής την ταλανίζουν, το «γλωσσικό ζήτημα» κυρίαρχο.
Θα το επωμιστούν επί σκηνής υπό το άγρυπνο βλέμμα του Αστυνόμου Κοσμά Ζαχάρωφ, ως Ανατολίτης ο Τάκης Χρυσικάκος, ως Χιώτης ο Ηλίας Μπερμπέρης, Αρβανίτης ο Αλέξανδρος Μούκανος, Κρητικός ο Κωνσταντίνος Χατζησάββας και ως Κύπριος ο Βασίλης Παπαδόπουλος.
Τη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου που έγραψε ο Δημήτριος Κ. Βυζάντιος επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης, Τάκης Χρυσικάκος, ο οποίος βασίστηκε πάνω στις δύο εκδοχές του έργου (1836 και 1840) με στόχο να δημιουργήσει το υλικό εκείνο που θα αναδείξει την ιδιαίτερη σκηνοθετική του ματιά.
Οι πρόβες άρχισαν και η νέα παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος έρχεται τον Οκτώβριο στην σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» στη Μονή Λαζαριστών.
Η Παράσταση
Ναύπλιο 1827… Σε ένα χάνι (λοκάντα) διασκεδάζει μια παρέα ανδρών από διαφορετικά μέρη της χώρας. Ένας Χιώτης, ένας Αρβανίτης, ένας λόγιος, ένας Μωραΐτης κι ένας Κρητικός, ο Μανωλιός, που είναι ερωτευμένος με τη Γαρουφαλιά, την όμορφη κόρη του Μπαστιά. Πάνω στο γλέντι ξεσπά ένας καβγάς –για τα μάτια της Γαρουφαλιάς– και ο Αρβανίτης λαβώνει τον Μανωλιό στο χέρι. Ο επτανήσιος αστυνόμος Γεώργιος Φάντες προσπαθεί να διαλευκάνει αν το όλο επεισόδιο ήταν εκ προμελέτης ή κατόπιν ατυχήματος. Καθώς οι ντοπιολαλιές είναι έντονες δεν αντιλαμβάνεται τίποτε απ’ όσα ακούει … Έτσι, διατάζει να συλληφθούν όλοι και να οδηγηθούν στη φυλακή, απ’ όπου και απελευθερώνονται μόλις γίνεται κατανοητή η αιτία του επεισοδίου.
Ο Δημήτριος Κ. Βυζάντιος έγραψε τη Βαβυλωνία το 1836. Με φόντο το επίκαιρο για την εποχή του γλωσσικό ζήτημα, δημιούργησε ένα έργο που έφερε στο προσκήνιο το πρόβλημα των τοπικών διαλέκτων και την έλλειψη μιας ενιαίας μορφής προφορικού λόγου. Ο συγγραφέας θέλησε «τὴνλυπηρὰναὐτὴνκατάστασιν» να τη μετατρέψει σε κωμωδία με στόχο να παροτρύνει το κοινό στη διάδοση της παιδείας και να αναδείξει την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας ενιαίας νεοελληνικής γλώσσας. Οι λεκτικές παρεξηγήσεις που οδηγούν σε διαπληκτισμούς αποτελούν ένα βασικό στοιχείο της λαϊκής κωμωδίας· στη Βαβυλωνία αναδεικνύονται σε κομβικό άξονα του κειμένου.
Σκηνοθεσία- δραματουργική επεξεργασία: Τάκης Χρυσικάκος
Σκηνικά- Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης
Διανομή
Ανατολίτης: Τάκης Χρυσικάκος
Αστυνόμος: Κοσμάς Ζαχάρωφ
Λογιότατος: Νικόλας Μαραγκόπουλος
Πελοποννήσιος: Κώστας Ίτσιος
Χιώτης: Ηλίας Μπερμπέρης
Λοκαντιέρης: Δημήτρης Παλαιοχωρίτης
Αρβανίτης: Αλέξανδρος Μούκανος
Κρητικός: Κωνσταντίνος Χατζησάββας
Κύπριος: Βασίλης Παπαδόπουλος
Γραμματέας Αστυνόμου: Λευτέρης Λιθαρής
Στρατιώτης: Θανάσης Ραφτόπουλος
