Της Λεμονιάς Βασβάνη
Οι γιορτές έφτασαν και μπορεί φέτος να είναι διαφορετικές ωστόσο η παραμονή μας στο σπίτι ευνοεί στην ανάγνωση βιβλίων. Τα βιβλιοπωλεία είναι ανοιχτά, το click away λειτουργεί όπως και το ηλεκτρονικό εμπόριο. Ο «Τύπος Θεσσαλονίκης» σάς προτείνει μερικά αναγνώσματα για να σας κρατήσουν συντροφιά αυτές τις μέρες.
«Εξήντα χρόνια τρύγος…»
Όσοι ζουν στη Θεσσαλονίκη γνωρίζουν τον Γιάννη Μπουτάρη. Είτε μέσα από την επαγγελματική του πορεία, είτε μέσα από την παρουσία του στην αυτοδιοίκηση κατά τις δύο τετραετίες που υπήρξε δήμαρχος της πόλης. Στο βιβλίο «εξήντα χρόνια τρύγος…» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη, ο Γιάννης Μπουτάρης, σε συνεργασία με την Μαρία Μαυρικάκη, αφηγείται πτυχές της ζωής του. Ξεκινά από τις αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια, τις ιστορίες από την οικογενειακή επιχείρηση, για να μεταβεί στις σπουδές του, στο πρώτο σκίρτημα του έρωτα με την μετέπειτα σύζυγό του Αθηνά, περνά στα πρώτα επαγγελματικά βήματα, στις αλλαγές που έφερε στην επιχείρηση, αλλά και στις ενδοοικογενειακές κόντρες που υπήρξαν. Ο Γιάννης Μπουτάρης με τον μοναδικό τρόπο αφήγησής τους, παίρνει μαζί νοερά τον αναγνώστη στα αμπέλια της Νάουσας και του Νυμφαίου, στις αλλαγές που έφερε στον χώρο της οινοποιίας, τον κάνει κοινωνό της απόλαυσης του κρασιού. Δεν λησμονεί όμως να επισημάνει και τα δεινά του αλκοολισμού. Μοιράζεται δύσκολες στιγμές που έζησε την εποχή που ήταν αλκοολικός, και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στο θέμα της υπερκατανάλωσης του αλκοόλ.
Δεν παραλείπει να αναφερθεί και στον Άρη, ομάδα στην οποία υπήρξε παράγοντας, αλλά και στον Αρκτούρο. Για την εποχή που ήταν δήμαρχος θίγει την νοοτροπία των δημοσίων υπαλλήλων που έχει μια μερίδα εργαζομένων. Αναγνωρίζει το έργο συνεργατών του την εποχή της θητείας του στη δημαρχία Θεσσαλονίκης, ενώ κάνει και την αυτοκριτική του.
Ένας βιβλίο εν είδη απολογισμού ζωής, όμως με την υπόσχεση πως όλα συνεχίζονται, όπως προδιαθέτουν και τα αποσιωπητικά στον τίτλο. Το Μουσείο Ολοκαυτώματος στο οποίο ο κ. Μπουτάρης είναι πρόεδρος δεν έχει ολοκληρωθεί, τα κρασιά της «Κυρ Γιάννη» συνεχίζουν να παράγονται και ο ίδιος ονειρεύεται να δημιουργήσει την «Κιβωτό του Ελληνικού Αμπελώνα» στο Τατόι.
«Οι κομπάρσοι»
Πίσω από τους ανθρώπους που γράφουν την Ιστορία, που μένουν στη μνήμη μας, υπάρχουν πολλαπλάσιοι που οι ζωές τους είναι άγνωστες, οι δυσκολίες και τα προβλήματά τους αποσιωπούνται. Στους τελευταίους έχει εστιάσει η Μαρία Σαμπατακάκη στο βιβλίο της με τίτλο «Οι κομπάρσοι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Ιστορίες του μεσοπολέμου, φτωχών οικογενειών που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, μεταναστών της Αμερικής που πιστεύουν στο μεγάλο όνειρο, και μάχονται γι’ αυτό με νύχια και με δόντια, μα τελικά διαψεύδονται, αλλά και ο απόηχος του Εμφυλίου στις ζωές των ανθρώπων είναι μερικά από τα όσα θα διαβάσει ο αναγνώστης. Χρήσιμη είναι στο τέλος κάθε διηγήματος η παράθεση ιστορικών στοιχείων και του κοινωνικού πλαισίου της κάθε εποχής.
«Το πικρό ποτήρι»
Η Λένα Διβάνη στο νέο της βιβλίο με τίτλο «Το πικρό ποτήρι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, έχει ως κεντρικό της θέμα τον Καποδίστρια και τον ανεκπλήρωτο δεσμό του με την Ρωξάνα Στούρτζα.
Από τη γέννησή του στα ενετοκρατούμενα Επτάνησα ως το τραγικό του τέλος στο Ναύπλιο, η συγγραφέας γράφει πως ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας παρά τα συναισθήματα που είχε για την Ρωξάνα, έμεινε πιστός στον αγώνα του για την Ελλάδα.
Μπορεί στα «Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας» να υπήρχε αναφορά στον Καποδίστρια, όμως η Διβάνη έχει δηλώσει κατά καιρούς πως ο ήρωας αυτός είναι ο αγαπημένος της. Το τελευταίο της βιβλίο ενισχύει αυτή την πεποίθησή της. Με αφορμή την επερχόμενη συμπλήρωση των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, το εν λόγω μυθιστόρημα αποτελεί μια καλή επιλογή για να γνωρίσει κανείς την εποχή που γεννήθηκε το Ελληνικό κράτος, αλλά και τις αρχές του τόπου που θα έβαζαν μέχρι και θανάσιμα εμπόδια σε όποιον προσπαθούσε να φέρει αλλαγές.
«Sci- Fi + Cli-Fi»
Φέτος το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έγινε διαδικτυακά λόγω της πανδημίας. Ωστόσο κυκλοφόρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα έκδοση με αφορμή το αφιέρωμά του «Το διάστημα μεταξύ μας: Από το sci-fi στο cli-fi», σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Είναι το «Sci- Fi + Cli-Fi» (εκδόσεις Νεφέλη). Με κείμενα γραμμένα από λάτρεις του σινεμά (Ορέστης Ανδρεαδάκης, Δημήτρης Βανέλλης, Γιάννης Βεσλεμές, Φοίβος Καλλίτσης, Δημήτρης Κερκινός, Τάσος Μελεμενίδης, Ιωάννα Μπουραζοπούλου, Σωτήρης Τριαντάφυλλος και Νικόλας Χρηστάκης), το βιβλίο αυτό παρασέρνει τον αναγνώστη σε γνωστές και άγνωστες ταινίες που ασχολήθηκαν με το science fiction και το climate fiction. Μπορεί το αφιέρωμα να είναι τρομερά επίκαιρο λόγω και της πανδημίας, ωστόσο τα κείμενα αυτής της έκδοσης δεν μένουν μόνο στις ταινίες που προβλήθηκαν στο πλαίσιό του. Ανοίγουν το παράθυρο στον καθένα από εμάς να ψάξει και να δει ταινίες που αξίζουν!
«Μόνο αν μυρίζει αίμα»
Ο πολυγραφότατος Stephen King επιστρέφει με μια συλλογή διηγημάτων του υπό τον τίτλο «Μόνο αν μυρίζει αίμα» (εκδόσεις Κλειδάριθμος) και οι ανά τον κόσμο φαν του θα απολαύσουν την μοναδική του πένα. Μικρές ιστορίες σε εποχές τωρινές και αλλοτινές που κρατούν το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Το «Μόνο αν μυρίζει αίμα» είναι μια αυτοτελής συνέχεια του best seller «Ο ξένος» με πρωταγωνίστρια την Χόλι Γκίμπνι. Και θίγει την πεποίθηση πως μια είδηση θα γίνει θέμα μόνο αν μυρίζει αίμα. Στο διήγημα «Τηλέφωνο του κύριου Χάριγκαν» ένας μικρός που διαβάζει ωραία βλέπει την τύχη του να αλλάζει όταν ένας πλούσιος κύριος του ζητά να τού διαβάζει λογοτεχνία. Μετά τον θάνατο του τελευταίου όμως μια σειρά από περίεργα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν … Στο «Η ζωή του Τσακ» διαβάζουμε μια ανασκόπηση ζωής σε αντίστροφο ρυθμό ενός επιτυχημένου businessman, ενώ στον «Αρουραίο» ένας συγγραφέας που βρίσκεται σε αδιέξοδο θα έρθει αντιμέτωπος με τη σκοτεινή πλευρά της φιλοδοξίας.
«1984 – Ο Μεγάλος Αδερφός» –Συλλεκτική επετειακή έκδοση
Πρωτοδιάβασα το «1984» στα φοιτητικά μου χρόνια. Η δυστοπική κοινωνία που περιέγραφε ο Όργουελ γραμμένη λίγο μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά με αναφορά στο μέλλον, φάνταζε στα μάτια μου τρομακτική.
Ο Μεγάλος Αδερφός του μυθιστορήματος παρακολουθεί όλους και όλα μέσα από διαδραστικές τηλεοθόνες και ασκεί έλεγχο σε πράξεις και συνειδήσεις.
Τη μια μέρα ο πόλεμος είναι Αφρική με Ασία και την άλλη Ευρώπη με Ασία. Τα δεδομένα αλλάζουν, οι κάτοικοι είναι καταπιεσμένοι. Όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον, και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν. Το έγκλημα της σκέψης είναι το θανάσιμο αμάρτημα. Και όποιος υποπέσει σε έγκλημα σκέψης πρέπει να οδηγηθεί στον θάνατο αναμορφωμένος: θα πεθάνει αγαπώντας τον Μεγάλο Αδελφό.
Το έργο του Όργουελ «1984 – Ο Μεγάλος Αδερφός» βγήκε σε συλλεκτική επετειακή έκδοση (εκδ. Κάκτος) και δεν πρέπει να λείπει από την βιβλιοθήκη σας.
«Οι παιχνιδιάτορες»
Συναντήθηκαν ποτέ ο Eric Clapton με τη Ρία Κούρτη; Από τι υπέφερε η μεγάλη Ντίβα της Ροκ; Τι ήταν ο Τζάγκαρ Μάγκαρ και τι ο Βατραχοτσιπούρης; Ποιος μπουζουκτσής ουδέποτε έπαιξε «Το άγαλμα»; Πότε ο κλαριτζής Κυριάκος φοβήθηκε ένα κοντραμπάσο;
Οι απαντήσεις στα παραπάνω δίνονται στο «Οι παιχνιδιάτορες - 33 μικρές ιστορίες μουσικών» του συγγραφέα, τραγουδοποιού και ιδρυτικού μέλους της μουσικοθεατρικής ομάδας «Άγαμοι Θύται», Στάθη Παχίδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
Ένα βιβλίο με φιλοδοξία χαμόγελου.
«Στη Σμύρνη οι Μουσικοί ονομάζονταν «Παιχνιδιάτορες» και το παιγνιώδες, το πλάγιο βλέμμα τους κρατά ακόμη και σήμερα «αεί παίδες», κορυφαίους του χορού, μάγους της φυλής», αναφέρεται στο σημείωμα της έκδοσης.
«Σκουριά και χρυσάφι –Πόρτο Λεόνε»
Η ιστορία του περίφημου Ποτού που απασχολεί την οικογένεια Βαμβακά κυριαρχεί και στο δεύτερο μέρος της διλογίας «Σκουριά και χρυσάφι» της Μαίρης Κόντζογλου (εκδ. Μεταίχμιο). Στο «Πόρτο Λεόνε» όπως αποκαλούσαν τον Πειραιά οι Ενετοί διαδραματίζεται το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας των ηρώων με την Ιστορία της χώρας να επηρεάζει και τις δικές τους ζωές (βασιλιάς Γεώργιος, Βασίλισσα Όλγα, λαυρεώτικο ζήτημα, εμφύλιος κλπ). Έρωτες, κόντρες και πάθη, μπλέκονται και σημαδεύουν τους ήρωες του πολυσέλιδου μυθιστορήματος.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Τύπος Θεσσαλονίκης"
