Της Λεμονιάς Βασβάνη
Η κυβέρνηση έχει κηρύξει στάση πληρωμών. Τα εμπορικά καταστήματα είναι κλειστά. Οι ουρές στις τράπεζες τεράστιες. Ο πανικός κυριαρχεί. Τα ράφια στα σούπερ μάρκετ αδειάζουν. Οι εισαγωγές έχουν παύσει. Υπηρεσιακή κυβέρνηση κηρύττει την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο υπάρχει η θανατηφόρα γρίπη του Μεξικού.
Μια μεραρχία Αμερικανών πεζοναυτών στρατοπεδεύει για λίγες μέρες στον κάμπο της Μακεδονίας στο πλαίσιο μιας νατοϊκής άσκησης. Μεταφέρουν ένα φορτίο με εμβόλια για τη γρίπη του Μεξικού – ανθρωπιστική βοήθεια για τη Συρία. Αυτό το γεγονός θα αποτελέσει αφορμή ώστε δύο άνδρες, ο Πέτρος και ο Ορέστης να ξεπεράσουν τις διαφορές που είχαν στο παρελθόν και να συμμαχήσουν. Ο πρώτος είναι ο τυχοδιώκτης, ο θαρραλέος. Ο δεύτερο ο ηττοπαθής, ο σιωπηλός, ο οικογενειάρχης. Εκ πρώτης όψεως. Με φλας μπακ στο παρελθόν θα μάθουμε τι έγινε την εποχή που υπηρετούσαν στον Έβρο. Ο Δημήτρης Ψαθόπουλος στο πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα βιολί στο χρώμα του πάγου» (εκδ. Κέδρος) φτιάχνει μια ιστορία που θυμίζει σε πολλά σημεία τα όσα ζούμε σήμερα με την πανδημία. Τα εμβόλια, η αναστάτωση, η αβεβαιότητα απασχολούν στους ήρωές του όπως και στους περισσότερους πολίτες στην πραγματικότητα. Όμως το σημείο που κερδίζει τον αναγνώστη θεωρώ πως είναι οι τελευταίες σελίδες του βιβλίου. Εκεί κάθε ήρωας ξεδιπλώνει πτυχές του εαυτού του που ίσως δεν διαφαίνονταν αρχικώς.
