Της Λεμονιάς Βασβάνη
Σε καιρούς πρωτόγνωρους ειδικά για τις νεότερες γενιές, με την πανδημία που έβαλε στην κατάψυξη για καιρό τα όνειρά μας για μακρινά ταξίδια, ένα βιβλίο έρχεται να μας μεταφέρει σε άλλους τόπους.
Το “Retroland: Ιστορικός τουρισμός και η αναζήτηση για το αυθεντικό” του Βάλεντιν Γκρέµπνερ σε μετάφραση Αρετής Βάνα και επιμέλεια Ηλία Τριανταφύλλου από τις εκδόσεις Λέμβος μιλά για αξιοθέατα που συνδέονται με την Ιστορία. Για το πώς πόλεις μεσαιωνικές ξαναέχτισαν σπίτια και εκκλησίες με την ίδια τεχνοτροπία ώστε να πουλήσουν την εικόνα τους στους τουρίστες. Για τα «Sacri Monti» στο Πιεμόντε της Ιταλίας που χρησιμοποίησαν αφηγήσεις θρησκευτικού περιεχομένου, τις αναπαρέστησαν και κατάφεραν να γίνουν ελκυστικός προορισμός. Αλλά και για τους Ελβετούς που μετέτρεψαν τα βουνά και τις λίμνες τους στο όνειρο κάθε Ευρωπαίου για ορεινές διακοπές. Για πόλεις που χτίστηκαν να μοιάζουν μεταξύ τους, ασχέτως αν βρίσκονται στην Πολωνία, την Ελβετία ή σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Για γεφύρια που ξαναχτίζονται ανά 20ετία προκειμένου να κρατήσουν την ίδια όψη που παραπέμπει στο Ιστορικό παρελθόν. Αλλά και για το πώς το μάρκετινγκ μπαίνει στο παιχνίδι για να απογειώσει τη φήμη ενός τόπου με διαφημίσεις ή ακόμη και με παιχνίδια όπως τα Lego!
Όλοι ξεκίνησαν με καλές προθέσεις όμως όπως σχολιάζει και ο συγγραφέας από την στιγμή που αρχίζει ένας Παράδεισος να γίνεται γνωστός, ίσως παύει πλέον και να είναι ένα ειδυλλιακό τοπίο. Ορδές τουριστών (στην προ Cobid-19 τουλάχιστον εποχή) καταφθάνουν και χάνεται ξάφνου η μαγεία… Εξάλλου υπάρχει πάντα κι εκείνο το παιδί που όλοι έχουμε στις διακοπές μας. Που γκρινιάζει για κάθε τι, θέλει να είναι όλα όπως τα ονειρεύτηκε, και όταν βλέπει δια ζώσης έναν τόπο που απέχει από την εικόνα που έχει σχηματίσει από πριν, αρχίζει να δυσανασχετεί. Η Ταϋλάνδη μπορεί να μοιάζει στις αφίσες σαν ένας τόπος εξωτικός, όμως ο καλομαθημένος τουρίστας θα διαμαρτυρηθεί για τα κουνούπια, την υγρασία. Ο ξένος επισκέπτης που βρίσκεται στα ελληνικά νησιά δεν αρκεί να δει τις γαλαζοπράσινες παραλίες, αλλά πρέπει να γευτεί και τις λιχουδιές από την τοπική ταβέρνα η οποία θα του αφήσει το διαφημιστικό έντυπο στο παρμπρίζ του ΙΧ του.
Χιούμορ και γνώσεις συνδυάζονται για να μας αποδείξουν πως το παρελθόν όπως και να το κάνουμε είναι απρόσιτο, όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε για το αντίθετο, μέσα από την έκδοση αυτή που αποτελεί μια καλή ιδέα στοχασμού πάνω στο θέμα του τουρισμού.
