Της Λεμονιάς Βασβάνη
Από την έντυπη έκδοση "Τύπος Θεσσαλονίκης"
Απομακρύνθηκαν προσωρινά λόγω των κινδύνων της πανδημίας ώστε να προστατέψουν τους γονείς και τους παππούδες οι νεότεροι, αρκετοί αντιμετώπισαν ψυχοσωματικά και ψυχολογικά προβλήματα, όμως η επικοινωνία με συγγενείς και έναν στενό κύκλο φίλων λειτούργησε λυτρωτικά. Όλοι φυσικά χάρηκαν με την επιστροφή στην κανονικότητα.
Αυτά είναι τα κύρια συμπεράσματα από τις «Αλλαγές στην ελληνική οικογένεια στην μετά covid19 εποχή». Το παραπάνω θέμα βρέθηκε χθες στο επίκεντρο του 3ου δημοτικού ενημερωτικού διαδικτυακού κύκλου διαλέξεων που οργάνωσε ο Δήμος Κορδελιού Ευόσμου δια της Αντιδημαρχίας Κοινωνικής Προστασίας και Δημόσιας Υγείας ΚΕΠ, ανταποκρινόμενος στο αίτημα των δημοτών.
Η ομιλίτρια Δέσποινα Δριβάκου Ψυχολόγος Msc Phd.c /Συστημική Οικογενειακή Θεραπεύτρια /EFT Therapist / Σύμβουλος Γάμου/ Life Coach μιλώντας στον «Τύπο Θεσσαλονίκης» εξήγησε ότι: «Η σημασία του θεσμού της οικογένειας για τους έλληνες βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο και όσον αφορά τις αξίες αλλά και για την σημαντικότητα για τον ίδιο τον άνθρωπο. Οι παραδοσιακές οικογένειες τις χαρακτήριζε η θυσία των ατομικών αναγκών προς όφελος της ομάδας. Απαγορεύονταν η όποια αμφισβήτηση απέναντι σε αυτό το σχήμα. Ύστερα οι πυρηνικές οικογένειες ήταν η βασιλεία των παιδιών. Ο γάμος και η δημιουργία οικογένειας ήταν ο λόγος που το ζευγάρι ζούσε μαζί. Είχε μια παιδοκεντρική αντίληψη αυτή η μορφή οικογένειας και μια προσήλωση στη μόρφωση παιδιών για να γίνουν καλοί άνθρωποι και όποια άλλη θυσία προς όφελος των τέκνων. Στόχος ήταν να υπάρχει κατανόηση των αναγκών του κάτι που στα πρότερα μοντέλα οικογενειών δεν παρατηρούνταν. Στις πυρηνικές οικογένειες οι γονείς δεν μάλωναν μπροστά στα παιδιά και τα προβλήματα λύνονταν εντός του κύκλου της. Η μητέρα γίνονταν σύμβουλος. Σταδιακά οι υποχρεώσεις των παιδιών άλλαξαν, έπρεπε να σέβονται γονείς και παππούδες, να φροντίσουν τους γονείς όταν γεράσουν, να βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού. Επίσης αλλαγή υπάρχει στον πατέρα που έπαψε να είναι ο αυστηρός αρχηγός που κουμαντάρει τα χρήματα του σπιτιού και δίνει τις κατευθύνσεις. Σήμερα έχουμε το ζευγάρι που δημιουργεί σχέση και η εμπειρία που έχουν από την συμβίωση φέρνει και την απόφαση στο αν θα κάνουν οικογένεια. Από την άλλη πλευρά τα παιδιά μπορεί να προηγηθούν του γάμου. Πολλές φορές βλέπουμε στις γυναίκες τον φόβο εγκατάλειψης των επαγγελματικών ονείρων. Παρόλα αυτά υπάρχει λιγότερος φόνος και λιγότερη καταπίεση στα θέλω».
Εστιάζοντας στο θέμα της πανδημίας η κα Δριβάκου είπε πως «η επιρροή του κορωνοϊού μάς έδωσε πολλά μαθήματα για το πόσο έχει αλλάξει τελικά η ελληνική οικογένεια. Παρατηρούμε πάρθηκε υποχρεωτικά απόσταση από τους παππούδες που κάποτε ζούσαν κοντά στα σπίτια παιδιών και εγγονών, άρα οι οικογένειες που είχαν μεταφερθεί στο αστικό περιβάλλον διαφοροποιήθηκαν αρκετά. Μια θεωρία για το γενικό προσαρμοστικό σύνδρομο λέει πως μια περίοδος παρατεταμένου άγχους μπορεί να προκαλέσει πολλά ψυχοσωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Είδαμε πως στην περίοδο της πρώτης καραντίνας υπήρχε αυτό το φαινόμενο. Όταν συμβαίνουν δυσάρεστα κοινωνικά περιστατικά ή οικονομικά προβλήματα που μπορεί να οδηγήσουν σε ασθένεια ακόμη και θάνατο αποτελούν από μόνα τους στρεσογόνα γεγονότα. Παρατηρούμε ότι οι οικογένειες μπόρεσαν σε ένα βαθμό να στηρίξουν και να απαλύνουν τον ψυχολογικό πόνο και να μετριάσουν τις επιπτώσεις του στρες. Αποκαλύφθηκε πως υπάρχουν δίκτυα συγγενών και φίλων με τους οποίους τα μέλη της πυρηνικής οικογένειας διατηρούν στενές σχέσεις. Επίσης είναι σημαντικό ότι είδαμε η κατοίκηση στο ίδιο πολλές φορές να αλλάζει. Αυξήθηκε η απόσταση αναγκαστικά λόγω κινδύνου της ζωής των μελών. Άρα άλλαξε η γεωγραφική εγγύτητα με τους συγγενείς. Οι άνθρωποι ναι μεν είναι κοντά αλλά όχι όσο παλιά. Παράλληλα αυξήθηκε η επικοινωνία μέσω τηλεφώνου, βιντεοκλήσεων. Βλέπουμε πως οι νέοι είναι υπέρ της βοήθειας και της στήριξης των ηλικιωμένων. Ανταποκρίθηκαν στις παροτρύνσεις για βελτίωση της ασφάλειας των παππούδων τους. Επίσης όλοι άνθρωποι χάρηκαν με την επιστροφή στην κανονικότητα».
