Της Λεμονιάς Βασβάνη
Το ελληνικό σινεμά μάς περιμένει στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που διεξάγεται έως και την Κυριακή 14 Νοεμβρίου τόσο σε αίθουσες στην πόλη μας (Ολύμπιον, Παύλος Ζάννας, Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές, Φρίντα Λιάππα, Τώνια Μαρκετάκη, Μακεδονικόν), όσο και online για όλη την επικράτεια.
Η απουσία των προβολών δια ζώσης έκανε αρκετούς να προτιμήσουν τις σκοτεινές αίθουσες για να απολαύσουν τις νέες ταινίες.
Άλλοι πάλι προτίμησαν την άνεση του σπιτιού τους.
Ρατσιμός, βία, ενηλικίωση, ανθρώπινες σχέσεις αλλά και ζητήματα μνήμης και ιστορίας είναι μερικά μόνο από τα θέματα που θίγουν ταινίες που συμμετέχουν σε τμήματα του φετινού Φεστιβάλ.
Στο «18» ο Βασίλης Δούβλης σκιαγραφεί τις ζωές κάποιων νέων σε μια λαϊκή γειτονιά της πρωτεύουσας. Με την πανδημία να βρίσκεται στο υπόβαθρο, τις ειδήσεις να λένε για νέο κύμα κορωνοϊού, τους μαθητές να μην μπορούν να παίξουν μπάσκετ στο διάλειμμα γιατί απαγορεύεται λόγω των μέτρων κατά covid19, ο ρατσισμός και η βία βασιλεύουν, δημιουργώντας εντάσεις και διαπληκτισμούς. Οι διαλυμένες σχέσεις με τους γονείς προκαλούν προβλήματα στα παιδιά. Η φτώχεια συμπληρώνει την εικόνα. Το «18» είναι μια ταινία τραγικά επίκαιρη για τον εκφοβισμό και τον ρατσισμό, για την βία που δυστυχώς βλέπουμε ολοένα και περισσότερο στην κοινωνία, στην καθημερινότητα.
Νέους έχει στο επίκεντρο και το «.dog» της Γιάννας Αμερικάνου (ελληνοκυπριακή παραγωγή). Στην πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους η δημιουργός ασχολείται με θέματα ενηλικίωσης του ορφανού από μητέρα 17χρονου Δημήτρη στην Κύπρο. Εκείνος ζει σε πανσιόν της Πρόνοιας και εργάζεται σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων. Ο ιδιοκτήτης και η γυναίκα του που δεν έχουν παιδιά, τον αγαπάνε και θέλουν να μείνει μαζί τους.
Όμως ο Δημήτρης μόλις μάθει ότι ο πατέρας του (αγνώριστος ο Ανδρέας Κωνσταντίνου) έχει βγει από την φυλακή, αποφασίζει να μείνει μαζί του. Το όνειρό του για να βρει την πατρική φιγούρα, να νιώσει την αγάπη, θα καταρρεύσει μέρα με τη μέρα. Θα οδηγηθεί στην παραβατικότητα και σε ξεσπάσματα βίας. Αλλά θα αποφασίσει τελικά να ξεφύγει κάνοντας την ανατροπή. Θα ελευθερωθεί και θα ελευθερώσει και τα σκυλιά που κρατάει φυλακισμένα ο πατέρας του.
Με το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων ασχολείται η ταινία «Καλάβρυτα 1943» του Νικόλα Δημητρόπουλου («Alter ego». Ένα γεγονός που οδήγησε στον θάνατο 700 ψυχών. Το αίτημα για πολεμικές αποζημιώσεις για τη σφαγή των Καλαβρύτων θα οδηγήσει την γερμανίδα δικηγόρο Καρολάιν στην Ελλάδα. Σε μια αναζήτηση πληροφοριών η ίδια θα ανακαλύψει πτυχές της Ιστορίας που θα την συγκλονίσουν. Εξαιρετική η ερμηνεία του Μαξ Φον Σίντοφ ως ενήλικου Νικόλα Ανδρέου. Αυτή ήταν και η στην τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση καθώς πέθανε τον Μάρτιο του 2020. Προσεγμένη ερμηνευτική προσέγγιση και από τους ηθοποιούς Δανάη Σκιάδη και Νικόλα Παπαγιάννη.
Ωστόσο είναι άνισο το κομμάτι που αναφέρεται στο παρόν, καθώς προσεγγίζεται αρκετά επιδερμικά. Να σημειωθεί πως ήδη υπήρξαν αντιδράσεις από την Ένωση Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος η οποία καταγγέλλει τους υπεύθυνους της ταινίας για παραχάραξη ιστορικών γεγονότων και προανήγγειλε μηνύσεις. Οι συντελεστές του φιλμ από την πλευρά τους ισχυρίζονται πως η υπόθεση αφορά προϊόν μυθοπλασίας. Η επίμαχη σκηνή είναι για έναν αυστριακό στρατιώτη που, όπως παρουσιάζεται στην ταινία, την ώρα όπου καίγονταν ζωντανές γυναίκες και παιδιά στο σχολείο των Καλαβρύτων, έσπασε τις κλειδαριές και τους έσωσε.
Περισσότερα για το 62ο ΦΚΘ στο https://www.filmfestival.gr/el/ .
