Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Στοιχεία της δεκαετίας του '80 και του σήμερα συνδυάζουν τα κομμάτια του ψηφιακού EP με τίτλο «Μονόδρομος σαν ευτυχία» του Κύπριου συνθέτη και ερμηνευτή Νικόλα Σαββίδη. Στο κέντρο του δίσκου «είναι ένα πρόσωπο που ζει και βιώνει την κοινωνία του σήμερα» ανέφερε στο TyposThes ο Λάζαρος Αντωνιάδης που έγραψε τους στίχους. Πρόσθεσε πως θέλησε να μιλήσει μέσα από τα τραγούδια αυτά για την πάλη που βιώνουν ως επί το πλείστον οι συνομήλικοί του.
Αναφέρθηκε στην ρηχότητα της σκέψης που δυστυχώς επικρατεί σήμερα, ενώ πρόσθεσε πως αντίδοτο σε αυτό είναι το διάβασμα. Παράλληλα μίλησε για την αφθονία τονίζοντας πως «Έχουμε τα πάντα, ενώ ουσιαστικά δεν έχουμε τίποτα. Ή σωστότερα επιλέγουμε το τίποτα». Επίσης αναφέρθηκε στις επιπτώσεις της πανδημίας στους στιχουργούς τονίζοντας πως δεν υπήρξε στήριξη από την πολιτεία ενώ πρόσθεσε ότι με την απαγόρευση της μουσικής χάνουν ένα μεγάλο έσοδο μέσω των πνευματικών δικαιωμάτων.
-Είναι μονόδρομος η ευτυχία; Και πώς μπορεί να γίνει εν μέσω δύσκολων συνθηκών ;
-Λόγω της παρορμητικότητας μου, απογοητεύομαι και επηρεάζομαι ανάλογα με τις συνθήκες. Στο παρελθόν, ήμουν επιρρεπής. Όσο περνάνε τα χρόνια προσπαθώ να είμαι συνεπής με τους στόχους μου. Στην περίοδο της πανδημίας, είναι ένας τρόπος διεξόδου το να απαιτείς από σένα να βλέπεις το μέλλον αισιόδοξα, ώστε να κατακτήσεις την ευτυχία αλλά πάλι είναι ουτοπικό, αν μιλήσουμε ρεαλιστικά. Ευτυχία, για μένα τουλάχιστον δεν είναι μεγαλόπνοο σχέδιο. Ευτυχία είναι να συντηρείς τον εαυτό σου σε εγρήγορση. Γι’ αυτό και αναφέρομαι αν μέσα στο σκοτάδι υπάρχει μία φωνή, μια εσωτερική φωνή η οποία μας υπενθυμίζει να ζούμε έστω και πλαστά την ελευθερία, κι αυτό θεωρώ είναι μια προσωπική κατάκτηση.
-Τι σας ενέπνευσε για τα τραγούδια αυτού του δίσκου;
-Τα τραγούδια με τον Νικόλα τα δουλεύουμε κοντά τρία χρόνια. Στίχοι που γράφτηκαν για να τα συνθέσει και να τα ερμηνεύσει και κάποια σκόρπια από το παρελθόν. Ο στόχος του δίσκου, αν και δεν είναι ολοφάνερος μια και κυκλοφόρησε ένα EP με τρία τραγούδια, ως προάγγελος ενός ολοκληρωμένου πρότζεκτ, το κέντρο του είναι ένα πρόσωπο που ζει και βιώνει την κοινωνία του σήμερα. Είχα σκοπό να αναφερθώ σε όλους τους προσωπικούς μου ερωτικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς. Ως ένας άντρας 36 ετών που ζω και εργάζομαι στην Αθήνα, σε μια κοινωνία που έχει βιώσει την απόγνωση, την απόρριψη, τον έρωτα και τη ζωή στο έπακρο. Αυτή την πάλη ήθελα να καταγράψω. Αυτή την πάλη που την βιώνουν ως επί το πλείστον οι συνομήλικοί μου.
-Τα κομμάτια ενώνουν δύο διαφορετικές εποχές. Το σήμερα και την δεκαετία του ’80. Πώς έγινε αυτή η επιλογή και γιατί;
-Η επιλογή είναι κυρίως ενορχηστρωτική. Αυτή οφείλεται στον ίδιο τον συνθέτη και στον ενορχηστρωτή μας Δημήτρη Ανδρονιάδη. Ο ήχος που επιθυμούσαμε να έχει το άλμπουμ. Προσωπικά, προβληματίζουν πως ένας στίχος σαν το δικό μου με τις όποιες παραξενιές του, θα ακολουθούσε μια ποπ γραμμή. Αλλά ήταν και ανάγκη να σπάσω τα όρια αυτού που λένε έντεχνο τραγούδι. Θεωρώ πως και η εποχή αφήνει πίσω της στεγανά. Τόσο στην τέχνη, όσο και στην κοινωνία. Ας πούμε, πως έχει μια προοδευτική εξέλιξη.
-Πώς γεννήθηκε η συνεργασία με τον Νικόλα Σαββίδη;
-Μετά την κυκλοφορία του πρώτου μου άλμπουμ «στων άγιων τα νερά» αναζητούσα έναν συνθέτη που θα μελοποιούσε τους στίχους μου, κι η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα αρκετά. Είτε γιατί απέρριπταν τους στίχους μου, είτε γιατί κι εγώ δεν εκφραζόμουν όπως θα ήθελα συνθετικά. Μάλιστα, πριν κάνω την πρόταση συνεργασίας στον Νικόλα, συνεργαζόμουν μ΄ένα τραγουδιστή, αλλά ναυάγησε, γιατί είχε επιλέξει να ακολουθήσει άλλους δημιουργούς. Ένα βράδυ, λοιπόν, το καλοκαίρι του 2018, ενστικτωδώς ως φαίνεται, του ζήτησα να διαβάσει κάποιους από τους στίχους μου κι είχε την καλή διάθεση. Από ΄κει κι έπειτα, ξεκινήσαμε ένα τρομερό ταξίδι γιατί κάθε μελωδία του μου ηλέκτριζε τα σωθικά. Θεωρώ πως ο Νικόλας είναι σπουδαίος συνθέτης, αλλά η εποχή μας οδηγεί στην ανασφάλεια.
-«Ένας αιώνας που μυρίζει αφθονία». Πόσο αυτή η αφθονία έχει επηρεάσει την σκέψη μας και την συμπεριφορά μας;
-Νομίζω πως αυτή η αφθονία δεν έχει επηρεάσει καθόλου τη σκέψη μας. Θεωρώ πως είμαστε λιγότερο σκεπτόμενοι και γεννάμε επίπλαστα ιδανικά. Από τη ρηχότητα της σκέψης μας, της πρόθεσης μας μέχρι ό,τι καταναλώνεται. Ακόμα, κι εγώ που το διακρίνω, συμμετέχω. Και δεν είμαι ο μόνος. Όταν λοιπόν έχεις συνηθίσει στη μετριότητα, κι αυτό υπάρχει σε αφθονία, κι ενώ είσαι σκεπτόμενος άνθρωπος και δεν το ανατρέπεις, το μόνο που καταφέρνεις είναι να την αναπαράγεις. Το διάβασμα είναι η μόνη ανατροπή. Μόνο μέσω της γνώσης απομονώνεις κάθε τι που δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σου. Μιλώντας με παραδείγματα, η πολιτική είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Όταν επιλέγεις πολιτικούς για προσωπικό συμφέρον, τότε έχει μηδενίσει οποιαδήποτε συλλογικότητα. Πάντως, κι η συλλογικότητα δεν είναι εμπόριο στο ίνσταγκραμ. Δε χρηματίζεται, ούτε και διαφημίζεται. Να, ας πούμε, έχουμε αφθονία σε ινφλουένσερ. Από το πουθενά το τίποτα έγινε σημαντικό. Ε σόρρυ, δε θα πάρω. Και ειλικρινά θυμώνω, πως ένας σαραντάρης έχει περπατήσει τη ζωή του, και το έχει επιλέξει. Εκείνο το παιδί, το οποίο στα 14 θα θελήσει να ακολουθήσει λανθασμένα πρότυπα χωρίς φίλτρο τι θα γίνει; Όταν ακόμα και στη μουσική μιλούν με χυδαίους στίχους, μπολιάζουν μέσα τους το σκοτάδι, ενώ για πρότυπα σε αυτή την ηλικία θα έπρεπε να ήταν άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αφθονίας. Έχουμε τα πάντα, ενώ ουσιαστικά δεν έχουμε τίποτα. Ή σωστότερα επιλέγουμε το τίποτα.
-Τα τελευταία δύο χρόνια η πανδημία έχει φέρει πολλές ανατροπές. Τι έχει αλλάξει στην δική σας ζωή; Και πόσο έχει επηρεάσει την μουσική;
-Επέλεξα την απομόνωση και εργάζομαι από το σπίτι, ευτυχώς έχω αυτή τη δυνατότητα. Είμαι απογοητευμένος από την πολιτεία, αλλά και από το σύστημα. Καθαρά και συνειδητά. Μου πήρε χρόνο, αλλά το έχω χωνέψει. Ως δημοσιογράφος, προσπάθησα να κατανοήσω την σκέψη του υπουργείου Πολιτισμού. Στην αρχή ήμουν οργισμένος, αργότερα το χαλιναγώγησα. Νομίζω πλέον λειτουργεί το σύστημα μηχανικά. Για τους ακροατές μέχρι τους υπεύθυνους, οι καλλιτέχνες είναι ανύπαρκτοι. Η μουσική επιβάλλεται να τροφοδοτεί αλλά όχι επί πληρωμή. Η κυβέρνηση εξέθεσε για ακόμη μία φορά τους στιχουργούς, οι οποίοι μόνοι τους κι ακυβέρνητοι πνίγονται. Δεν ενταχτήκαμε στα μέτρα στήριξης καλλιτεχνών και επαγγελματιών της τέχνης και του πολιτισμού, οπότε δεν είμαστε δικαιούχοι της αποζημίωσης ειδικού σκοπού. Μόνο που εμείς εκτός από την τηλεόραση, και το ραδιόφωνο, έχουμε έσοδα από τα νυχτερινά κέντρα, τα μπαρ, τις συναυλίες και τις μουσικές σκηνές μέσω των πνευματικών δικαιωμάτων. Όταν λοιπόν κλείνεις τις επιχειρήσεις αυτομάτως έχουμε οικονομική ζημία. Οπότε, όταν δεν γνωρίζουν βασικές αρχές της τέχνης μας οι αρμόδιοι δεν επιτρέπονται να έχουν αυτές τις θέσεις.
-Τι ελπίζετε για το νέο έτος;
-Ελπίζω στην ανατροπή και μόνο. Όχι, με το κομματικό πρόσημο. Αλλά σε μια κοινωνία που θα αντισταθεί στην καταπάτηση των προσωπικών και συλλογικών αξιών.
*Το EP κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες spotify, youtube, apple music, deezer, tidal.
