Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Στέλιος Βραχνής: «Η οικογένεια μάς ορίζει και μάς καθορίζει»

Ο σκηνοθέτης και ιδρυτής της Ομάδας Θέατρο Πρόταση μίλησε για το «Noigandres / Ιστορίες σεξισμένης παιδικότητας» που παίζεται από σήμερα στο Ένεκεν

Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη

Μετά από το «Γράμμα στον πατέρα» του Kafka και τον «Ευαγγελισμό της Κασσάνδρας» του Δημητριάδη, η Ομάδα Θέατρο Πρόταση επιστρέφει ξανά στην πληγή – οικογένεια με το νέο θεατρικό έργο του Κωνσταντίνου Αβράμη με τίτλο «Noigandres / Ιστορίες σεξισμένης παιδικότητας» που παίζεται από 13 Οκτωβρίου έως 6 Νοεμβρίου 2022 (Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00) στον Πολυχώρο Ένεκεν (Προξένου Κορομηλά 37).  

Ο Στέλιος Βραχνής επιστρέφει με μια ριζοσπαστική διπλή αφήγηση για την ενδοοικογενειακή βία, την μόλυνση της παιδικότητας και την τραυματισμένη ταυτότητα των νέων, με στόχο να εμπλέξει το κοινό της Θεσσαλονίκης σε ένα σύμπαν πληγωμένο και γελοίο, όπου η πραγματικότητα μεταβάλλεται ανάλογα με τη θέση των παρατηρητών της.  «Το “Noigandres” ή αλλιώς Ιστορίες σεξισμένης παιδικότητας είναι μια θεατρική διπλή αφήγηση δυο οικογενειακών ιστοριών σε ίδιο χώρο. Δυο νέοι, δυο ζευγάρια γονιών που σπάνε τους ρόλους τους. Η σκηνή είναι μέρος των θεατών και οι θεατές μέρος της σκηνής, οι ηθοποιοί εκτίθενται ανεπανόρθωτα μπροστά μας πέρα από συμβάσεις και εφέ», ανέφερε ο σκηνοθέτης στο TyposThes . Μάλιστα εξήγησε γιατί επέλεξε να αλλάζει κάθε μέρα το κεντρικό ζευγάρι των νέων πρωταγωνιστών. Μίλησε για την οικογένεια λέγοντας πως «όποια κι αν είναι, όπως κι αν είναι, τραυματίζει(…).» ενώ αναφέρθηκε και στο θέατρο στην πόλη μας, αναγνωρίζοντας θετικά βήματα προσθέτοντας ωστόσο ότι  χρειάζεται «μεγαλύτερη τόλμη, μεγαλύτερη ακρίβεια και όραμα».

noigrandes2.jpg

-Τι θα δούμε επί σκηνής;
-Κάτι που όσο περνάει ο καιρός επιβεβαιώνω πόσο πολύ μας αφορά, πόσο πολύ εμπλέκει τον άνθρωπο της εποχής μας. Ένα θεατρικό γεγονός, όχι τόσο παράσταση, ένα γεγονός που εκτυλίσσεται μπροστά σου και σε μετακινεί να εμβαθύνεις και να ανιχνεύσεις ποιος είσαι, τι είσαι, αν είσαι… Το «Noigandres» ή αλλιώς Ιστορίες σεξισμένης παιδικότητας είναι μια θεατρική διπλή αφήγηση δυο οικογενειακών ιστοριών σε ίδιο χώρο. Δυο νέοι, δυο ζευγάρια γονιών που σπάνε τους ρόλους τους. Η σκηνή είναι μέρος των θεατών και οι θεατές μέρος της σκηνής, οι ηθοποιοί εκτίθενται ανεπανόρθωτα μπροστά μας πέρα από συμβάσεις και εφέ. Σώματα επί σκηνής που επιθυμούν διακαώς την επαφή και αποτυγχάνουν όπως όλοι μας. Σώματα διαρκώς ασύμπτωτα.      
 

-Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την οικογένεια;
-Εκεί υπάρχουν όλα. Εκεί γίνονται όλα. Η οικογένεια, όποια κι αν είναι, όπως κι αν είναι, τραυματίζει. Η οικογένεια μας ορίζει και μας καθορίζει, δομεί τις πιο βαθιές μας πληγές, εκείνες που δεν μπορώ να ονομάσω. Εμμένω στο ζήτημα του οίκο από το «Γράμμα στον πατέρα» κιόλας. Ο οίκος δημιουργεί το Δήμο, το Κράτος. Είναι η μήτρα που δημιουργεί πολίτες. Η απαρχή του προβλήματος που οφείλουμε όλοι να σκεφτούμε και να αναστοχαστούμε είναι αυτός ο θεσμός.
  

noigrandes.jpg

-Τελευταία βλέπουμε πολλά  περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
-Η βία δεν είναι τώρα. Είναι πάντα. Δεν συμβαίνει τώρα. Συνέβαινε. Τώρα απλώς φαίνεται. Βγήκε μια βροχή και όλη η βρωμιά των δρόμων αναδύθηκε στην ατμόσφαιρα και ασφυκτιούμε. Δεν έχω απάντηση γιατί συμβαίνει αυτό. Το μόνο που ξέρω είναι ότι είτε γονιός, είτε οικογενειάρχης, πέρα από το ρόλο τον κοινωνικό, είσαι και ήμαστε πάντα άνθρωποι και ο άνθρωπος, μοιραία, φέρει μέσα του τα πάντα. Δεν πέφτω από τα σύννεφα όταν πατέρας δέρνει την μικρή του κόρη, ή μητέρα καταπιέζει τον νεαρό της γιο. Είναι σχεδόν δεδομένη η μοίρα όταν ο άνθρωπος δεν έχει συναντήσει τις πληγές του, όταν ο άνθρωπος είναι εκείνο που τον καθόρισαν οι προηγούμενοι του. Είναι μια αλυσίδα, μια σκοτεινή κληρονομιά βίας όλο αυτό, που πρέπει απλά κάποιος να τη σπάσει, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο συλλογικά.

-Πώς θα έπρεπε να προλαμβάνει η πολιτεία και τι θα πρέπει να κάνει η κοινωνία;
-Δεν έχω χρόνο να το αναπτύξω τώρα. Είναι μεγάλη συζήτηση. Ένα έχω μόνο να πω: όλοι εκείνοι οι άγιοι θεσμοί και αξίες και σημαίες και σήματα και βιβλικές παραβολές και τύποι του παρελθόντας μάς πρέπει να καταστραφούν για πάντα. Ναμην μείνει τίποτε όρθιο από αυτούς.

-Ποιες οι δυσκολίες της συγκεκριμένης παράστασης;
-Χρονιά με την χρονιά, παράσταση με την παράσταση ο προσωπικός πήχης που θέτω ψηλώνει, τα ζητήματα θέλω να βαθαίνουν, να φτάνω στα όρια της δημιουργικότητας μου, να αναζητώ διαρκώς νέα πράγματα. Η παράσταση αυτή έχει πολλές δυσκολίες, με την έννοια των τολμημάτων περισσότερο. Καταρχάς είναι ένα πρωτόπαιχτο και σύγχρονο θεατρικό έργο που έγραψε ένας λαμπρός δραματουργός. Έπειτα η διαχείριση αυτής της ιδιαίτερης δραματουργίας από μένα που προσπάθησα να γίνει με τρόπο όχι προφανή. Μετά το πιο ιδιαίτερο ζήτημα είναι ότι στο έργο υπάρχει ένα ζευγάρι νέων, το οποίο επέλεξα να αλλάζει κάθε μέρα, να μην είναι το ίδιο, προπονώντας 3 μήνες τέσσερις διαφορετικούς νέους ηθοποιούς να κάνουνε τον ίδιο ρόλο εναλλάξ ο καθένας με το προσωπικό του υλικό, έτσι ώστε να αλλάζει διαρκώς το αντικείμενο της ταύτισης των θεατών και οι άλλοι ηθοποιοί (οι σταθεροί) να αντιδρούν διαρκώς. Τέλος ο χώρος. Ο χώρος είναι μια πολύ δική μου πρόταση. Ο πολυχώρος Ένεκεν που με σαγήνευσε από την αρχή, δεν είναι θεατρικός χώρος, είναι ένας καμβάς στην καρδιά της πόλης (Προξένου Κορομηλά 37) που μου εκμαίευσε σχεδόν όλη τη σκηνοθεσία αυτόματα. Είναι κάτι διαφορετικό που όμως είχα ανάγκη μεγάλη.     

-Πώς βλέπετε το Θέατρο στη Θεσσαλονίκη; Τι κρατάτε από αυτό και τι σας προβληματίζει;
-Πάντα θα υπάρχει κάτι που με προβληματίζει αλλιώς δεν θα διατηρούσα την ανησυχία μου στην τέχνη. Το Θέατρο στη Θεσσαλονίκη ανοίγει σιγά – σιγά. Βλέπω νέες ομάδες θεάτρου: πράγμα θετικότατο και ενθαρρυντικό. Θα ήθελα όμως μεγαλύτερη τόλμη, μεγαλύτερη ακρίβεια και όραμα. Να αποφύγουμε όλοι το δεδομένο και το προφανές, να διαφύγουμε από την ευκολία, να ανοίξουμε την αντίληψη μας κι άλλο. Να υπερβούμε. Το προφανές είναι πάντα εχθρός της τέχνης. Το προφανές ευχαριστεί αλλά ζημιώνει.

Ταυτότητα της παράστασης

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αβράμης ,Σκηνοθεσία – Σκηνική εγκατάσταση: Στέλιος Βραχνής, Πρωτότυπη Μουσική:Θάνος Χαριζάνης , Επιμέλεια σκηνικά κοστούμια: Ομάδα Θεάτρου Πρόταση, Σχεδιασμός εντύπων – γραφιστικά:Δέσποινα Κανελάκη, Φωτογραφίες - Trailer:  Απόστολος Λινάρδος, Δέσποινα Κανελάκη, Υπεύθυνος επικοινωνίας: Απόστολος Λιάπης   , Οργάνωση Παραγωγής: Κατερίνα Κασελίμη, Χαρά Σβάνου, Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Πρόταση .

Επί σκηνής (με αλφαβητική σειρά): Πάνος Αναγνωστόπουλος, Μαρία Καπόγλου, Κατερίνα Κασελίμη, Ανέστης Καφάτσος, Απόστολος Λινάρδος, Χαρά Σβάνου, Θανάσης Τζιντζιός,  Άννα Χατζηπαύλου.

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΕΝΕΚΕΝ: Προξένου Κορομηλά 37, Θεσσαλονίκη 546 22

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Από 13 Οκτωβρίου έως 6 Νοεμβρίου :  Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00  και Κυριακή στις 19:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : 80’ λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :  Κανονικό Εισιτήριο: 14€, Εκπτωτικό Εισιτήριο: 12€ , Φοιτητικό / Ανέργων/ Πολυτέκνων , Εκπτωτικό Εισιτήριο και Ατέλειες Ηθοποιών / Δραματικών σχολών: 10€.

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

• Πολυχώρος τέχνης Alte Fablon (Φιλίππου 71, Θεσσαλονικη, 54635)

• Ηλεκτρονική αγορά εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/noigandres

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:Τ: 6970623600, 2314 014430.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ