Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Μία μαθήτρια βιώνει την πιο βάναυση μορφή της έμφυλης βίας από εκείνον που ερωτεύτηκε. Φοβάται να μιλήσει για όσα της έχουν συμβεί. Επιπλέον, η βίαιη στιγμή καταγράφεται από ένα κινητό τηλέφωνο και δημοσιοποιείται. Η Χαρά νιώθει τεράστια συναισθηματική πίεση, πόνο αλλά και ενοχές. Και, όπως συμβαίνει συχνά και στη ζωή, δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό πλαίσιο υποστήριξης. Τότε βιώνει το μεγάλο αδιέξοδο. Μόνη λύση η φυγή. Εδώ ακριβώς ξεκινάει το Θέατρο - Forum. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε την Χαρά;
Ο «Μικρός Βορράς» αποφασίσει να “αγγίξει” με τρυφερότητα και ευαισθησία το θέμα της έμφυλης βίας μέσα στο σχολικό περιβάλλον, συστήνοντας για πρώτη φορά στο κοινό της Θεσσαλονίκης τη συμμετοχική διαδικασία του Θεάτρου - Forum. Μιλώντας για το «#Support_Hara» που ανεβαίνει από 26/11/22 στο θέατρο Αμαλία η Χριστίνα Κρίθαρη που υπογράφει τη σκηνοθεσία ανέφερε στο TyposThes πως «Η παράσταση γεννήθηκε μέσα από μια διαδικασία ενδελεχούς διερεύνησης και αποκωδικοποίησης των προσωπικών μας εμπειριών , και των σωματικών μας καταγραφών. Επιλέχθηκε η φόρμα του Θεάτρου Φόρουμ διότι καταλήγει σ’ ένα αδιέξοδο, όπως και ο συλλογισμός μας κάθε φορά που ακούμε για ένα ακόμα περιστατικό εμφυλης βίας». Η ίδια ανέφερε πως το συγκεκριμένο φαινόμενο «είναι υπόκωφο και κρυφό» και ότι «τα σημάδια δείχνουν πως όπως και η κοινωνία, έτσι και η σχολική κοινότητα βράζει». Μίλησε για την δύναμη της τέχνης που «μπορεί να αφυπνίσει και να προβληματίσει».
Όσο για την παράσταση ανέφερε πως μέσω αυτής στόχος είναι «να γίνουμε πιο ευαίσθητοι στα βουβά σήματα βοήθειας που μπορεί να εκπέμπει ένα άτομο που βιώνει έμφυλη βία».
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για αυτή την παράσταση;
-Το θέατρο, κι ειδικά το θέατρο που απευθύνεται σε εφήβους, μιας και αυτοί είναι οι διαμορφωτές του αύριο, δεν γίνεται να μην συσχετίζεται με τους σοβαρούς προβληματισμούς του σήμερα. Η συγκεκριμένη παράσταση είναι ένα ανοιχτό και άμεσο ερώτημα στο κοινό. Πως δηλαδή σ’ αυτόν τον πατριαρχικό κόσμο μπορεί να υφανθεί ένα δίχτυ προστασίας από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον μα κι από το ίδιο το άτομο, ώστε να μην επιτρέπονται πράξεις έμφυλης βίας. Πρόκειται για ένα ερώτημα της ίδιας της ομάδας των ηθοποιών -θεατροπαιδαγωγών, για έναν δικό μας προβληματισμό που θέλουμε να μοιραστούμε. Το #SupportHara# είναι η αποτύπωση μιας συστημικής μηχανής που γεννά έμφυλα στερεότυπα όπως έχει καταγραφεί βιωματικά στη μνήμη της ομάδας. Δεν είχαμε κείμενο. Η παράσταση γεννήθηκε μέσα από μια διαδικασία ενδελεχούς διερεύνησης και αποκωδικοποίησης των προσωπικών μας εμπειριών , και των σωματικών μας καταγραφών. Επιλέχθηκε η φόρμα του Θεάτρου Φόρουμ διότι καταλήγει σ’ ένα αδιέξοδο, όπως και ο συλλογισμός μας κάθε φορά που ακούμε για ένα ακόμα περιστατικό εμφυλης βίας. Το Θέατρο Φόρουμ όμως δεν οδηγεί στην ματαίωση διότι το τέλος του είναι και η αρχή του. Το κακό τέλος τίθεται προς διερεύνηση λύσης στη συλλογική σοφία του κοινού, θέτοντας τον θεατή σε ρόλο δρώντα θεατή και υπενθυμίζοντας σε όλους μας πως η αλλαγή δεν είναι υπόθεση κάποιου άλλου.
-Πόσο πιο συχνά είναι τα θέματα έμφυλης βίας στο σχολικό περιβάλλον;
-Δυστυχώς λόγω της κανονικοποίησης τέτοιων συμπεριφορών, της μη αναγνώρισης αλλά της ενοχής και της ντροπής που βιώνουν όσες και όσοι έχουν υποστεί έμφυλη βία το φαινόμενο είναι υπόκωφο και κρυφό. Τα σημάδια δείχνουν πως όπως και η κοινωνία, έτσι και η σχολική κοινότητα βράζει. Άλλωστε οι βαθιά πατριαρχικές πεποιθήσεις, τα έμφυλα στερεότυπά και τα κοινωνικά πρότυπα που παράγουν αυτές τις συμπεριφορές, είναι βαθιά ριζωμένα.
-Πώς μπορεί να βοηθήσει η τέχνη;
- Η τέχνη, σε όποια της μορφή, μπορεί να αφυπνίσει, να προβληματίσει και να ‘’μιλήσει’’ πιο εύγλωττα από κάθε γλώσσα μιας και απευθύνεται πέρα απ’ τον νου, σ’ έναν βαθύ υποσυνείδητο εαυτό, που σπάνια δίνουμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου θέματος όμως νιώσαμε την ανάγκη να πάμε πέρα από την αφύπνιση. Γι΄ αυτό, ως φόρμα πήγαμε και πέρα από το Θέατρο, σε μια μορφή του Κοινωνικού Εφαρμοσμένου Θεάτρου, το Θέατρο Φόρουμ, όπου η θεατρική φόρμα γίνεται εργαλείο κοινωνικής παρέμβασης και αλλαγής.
- Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε την Χαρά και κάθε θύμα βίας; Τι θέλετε να πείτε στα παιδιά μέσα από αυτή την παράσταση;
-Θέλουμε πρώτα απ΄ όλα να βροντοφωνάξουμε πως η Χαρά δεν φταίει και να αποσιωπήσουμε κάθε φωνή εκτός κι εντός της που μπορεί να λέει το αντίθετο. Με τον ίδιο τρόπο θα θέλαμε να βροντοφωνάξουμε πως η Χαρά δεν είναι μόνη, αλλά δυστυχώς πολλές φορές αυτό δεν ισχύει, οπότε επιδιώκουμε μέσω αυτής της παράστασης να γίνουμε όλοι μαζί πιο ευαίσθητοι στα βουβά σήματα βοήθειας που μπορεί να εκπέμπει ένα άτομο που βιώνει κάτι τέτοιο.
Μέσω αυτής της παράστασης θέλουμε να δώσουμε τον χώρο και τον χρόνο στα παιδιά να εξερευνήσουμε προβληματισμούς όπως: Πώς ακούμε; Πώς λέμε όχι; Πώς δίνουμε συγκατάθεση; Πώς μπορούμε να μάθουμε να υποστηρίζουμε τους άλλους;
Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σ’ αυτό το εγχείρημα διότι θέλουμε να διατηρήσουμε την ουτοπική ελπίδα πως τα παιδιά του σήμερα θα φροντίσουν αυτή η παράσταση σύντομα να χάσει την χρησιμότητά της.
Ταυτότητα Παράστασης:
Σύλληψη ιδέας - Εμψύχωση: Χριστίνα Κρίθαρη Κείμενο: Μικρός Βορράς, Μουσική: Μάριος Αποστολακούλης, Σκηνικά αντικείμενα - ενδυματολογία: Ιωάννα Παγιατάκη, Κινησιολογική επιμέλεια: Τάσος Παπαδόπουλος, Μακιγιάζ - hair styling: Στέφανος Μπαμπούλης, Φωτογραφίες και video: Ζαφείρης Σαλμανλής, Παίζουν & Εμψυχώνουν: Ασπασία Δήμου, Αλέξης Κότσυφας, Αλέξανδρος Μιχαηλίδης, Αλέξανδρος Νικολαΐδης.
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Τάσος Ράτζος
Με την υποστήριξη του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην εκπαίδευση
Γενική είσοδος: 12€. Από Σάββατο 26 Νοεμβρίου στις 17:00 και για 4 μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71), τηλ . 2310842509.
