Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Ένας αμφιλεγόμενος νόμος επιτρέπει στους κατοίκους να χρησιμοποιήσουν μόνο 140 λέξεις την ημέρα. Ο Όλιβερ και η Μπερναντέτ που είναι ζευγάρι διχάζονται πολιτικά και ψάχνουν να βρουν νέους τρόπους και τρικ για να ξεπεράσουν το εμπόδιο της επικοινωνίας.
Αυτά συμβαίνουν στο έργο «Λεμόνια λεμόνια λεμόνια λεμόνια λεμόνια» του Σαμ Στάινερ που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Χάρη Θώμου έως 17 Δεκεμβρίου 2022 κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 στον Πολυχώρο Τέχνης Alte Fablon (Φιλίππου 71 & Χριστοπούλου - Θεσσαλονίκη| Τηλ: 2314014430).
Ο σκηνοθέτης μιλώντας στο TyposThes τόνισε πως στο συγκεκριμένο κείμενο του κέντρισαν το ενδιαφέρον «οι ζωντανοί διάλογοι και το πολύ έξυπνο δυστοπικό εύρημα του νόμου των 140 λέξεων». Μετά την εποχή της πανδημίας, η δυσκολία της επικοινωνίας στην οποία αναφέρονταν το έργο φάνταζε ακόμη πιο επίκαιρη. «Ο συγγραφέας μέσα από την πορεία του ζευγαριού μάς δείχνει ότι η επικοινωνία είναι πρόθεση. Είναι ανάγκη και εκκρεμότητα. Είναι κάτι που μας καίει» σημείωσε ο κ. Θώμος.
-Γιατί λεμόνια; Τι συμβολίζουν; Σε τι αναφέρονται;
-Η φράση «Λεμόνια λεμόνια λεμόνια λεμόνια λεμόνια» ακούγεται αυτούσια στο έργο ως το σημείο υπέρβασης της ηρωίδας της ιστορίας, της νεαρής Μπερναντετ. Σε μια συνθήκη όπου ένας νόμος επιτρέπει στους ήρωες του έργου να χρησιμοποιήσουν μόνο 140 λέξεις την ημέρα, η ηρωίδα αποφασίζει να ξοδέψει το πιο πολύτιμο επικοινωνιακό της αγαθό, τις λέξεις της, για να εκραγεί και να πει όσα τη βασανίζουν και την πληγώνουν. Γιατί στην τελική το νόημα δεν βρίσκεται στις λέξεις, αλλά πίσω από αυτές.
-Πώς επιλέξατε το έργο;
-Το έργο είχε πέσει στην αντίληψή μου στην αρχή του 2017 και αμέσως με κέντρισε ο σκεδασμένος τρόπος γραφής, οι ζωντανοί διάλογοι και το πολύ έξυπνο δυστοπικό εύρημα του νόμου των 140 λέξεων. Το βιβλίο έμεινε στο συρτάρι για μια μελλοντική παραγωγή. Μετά ήρθε ο COVID και οι καραντίνες και μέτρα για τον περιορισμό του κορωνοϊού. Όλα αυτά μαζί με την αυξανόμενη δυσκολία της επικοινωνίας με έκαναν να καταλάβω ότι το έργο είναι πλέονν πιο επίκαιρο από ποτέ και θα πρέπει να ανέβει επί σκηνής.
-Ποιο το σχόλιο του συγγραφέα στο ζήτημα της επικοινωνίας;
-Ο συγγραφέας μέσα από την πορεία του ζευγαριού μάς δείχνει ότι η επικοινωνία είναι πρόθεση. Είναι ανάγκη και εκκρεμότητα. Είναι κάτι που μας καίει. Και αυτή μας η ανάγκη δεν περιορίζεται με λέξεις, γιατί όταν το θέλουμε, οι καρδιές και τα μυαλά μας συντονίζονται αρμονικά, ακόμα και χωρίς να μιλάμε.
-Έχετε κάνει και την μετάφραση του έργου. Πόσο βοήθησε αυτό στην σκηνοθετική σας ματιά; Πού επικεντρωθήκατε;
-Η διαδικασία της μετάφρασης με έφερε πιο κοντά στον πυρήνα του έργου όπως έχει αποδοθεί από τον συγγραφέα στην γλώσσα στην οποία σκέφτεται και επικοινωνεί. Μου δόθηκε έτσι η δυνατότητα να μπορέσω να προσεγγίσω νωρίτερα το νόημα που κρύβεται πίσω από τις λέξεις του συγγραφέα. Σκηνοθετικά, αυτό με οδήγησε στο να δημιουργήσω μια απλή, καθαρή αλλά έντονη σχέση ανάμεσα στους δύο ήρωες. Μεταφραστικά, επικεντρώθηκα στο να διατηρήσω τη ρυθμική ζωντάνια του κειμένου μεταφέροντάς το στην ελληνική γλώσσα.
-Σήμερα αν και έχουμε όλους τους τρόπους και τα μέσα να επικοινωνούμε τελικά πόσο κοντά είμαστε; Πόσο πραγματικά επικοινωνούμε; Και τι φταίει στα προβλήματα που υπάρχουν σε αυτό το κομμάτι;
-Αυτό ακριβώς είναι και το ζήτημα που θίγει ο συγγραφέας. Έχουμε τη διαθεσιμότητα όλων των μέσων, την ευχέρεια της επικοινωνίας και παρ’όλα αυτά επιλέξουμε να μην είμαστε σε επαφή, να μην επικοινωνούμε. Προτιμούμε να μην πούμε αυτό που θέλουμε και που έχουμε στην καρδιά μας, αλλά να «επικοινωνήσουμε» μέσα από κούφια λόγια, και μικρά σύμβολα. Δε θέλουμε να ακούσουμε ή να δούμε τον άλλο, γιατί θεωρούμε ότι αυτό είναι επεμβατικό. Δε θέλουμε να μας το κάνουν και δεν το κάνουμε και εμείς. Είναι σαν να έχει υψωθεί ένα γυάλινο τείχος γύρω μας, το οποίο φιλτράρει την επαφή μας με τους άλλους μέσα από μικρά βιντεάκια, κείμενα 140 χαρακτήρων και ρετουσαρισμένες φωτογραφίες. Δυστυχώς, αν και μπορούμε να συνδεθούμε με όλο τον πλανήτη σε δευτερόλεπτα είμαστε πιο μόνοι από ποτέ.
-Τι σημαίνει θέατρο για εσάς; Και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό;
-Το θέατρο είναι μια μαγική συνωμοσία. Ένα μέρος όπου ο χρόνος σταματάει και ο χρόνος μεταμορφώνεται. Ένα σημείο στο χρόνο όπου μια ομάδα ιδιαίτερων ανθρώπων ξαναζωντανεύουν μια ιστορία ή μια κατάσταση τόσο ως αναπαραστάτες της όσο και ως μάρτυρές της.
-Ποια τα επόμενα βήματά σας;
-Σίγουρα θα συνεχίσω να δημιουργώ και να λέω ιστορίες επί σκηνής. Πολύ σύντομα θα τα ξαναπούμε σκηνικά στη Θεσσαλονίκη. «Το πάρτυ μόλις άρχισε»...
Συντελεστές
Κείμενο: Σαμ Στάινερ, Μετάφραση: Χάρης Θώμος, Σκηνοθεσία: Χάρης Θώμος , Χορογραφία - διδασκαλία κίνησης: Μαριάνθη Ψωματάκη, Σκηνικά – Κοστούμια: Μαρία Καβαλιώτη, Πρωτότυπη Μουσική: Δημήτρη Τασούδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελένη Ντάγκα , Ειδικές κατασκευές σκηνικών: Θάνος Καρώνης , Κατασκευή κοστουμιών: Κική Κρανιώτη, Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσινάρης, Επιμέλεια video - trailer: Στέργιος Φουρκιώτης , Οργάνωση παραγωγής: Απόστολος Λιάπης, Υπεύθυνος επικοινωνίας: Απόστολος Λιάπης, Παραγωγή: Πολυχώρος Τέχνης Alte Fablon, Επί σκηνής: Έλενα Δαμίγου, Δημήτρης Κρίκος .
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό Εισιτήριο: 12 ευρώ, Εκπτωτικό Εισιτήριο: 10 ευρώ ( Φοιτητικό / Ατέλειες / Ανέργων)
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ & ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ – ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
Πολυχώρος Τέχνης Alte Fablon Δευτέρα – Παρασκευή 10:30 - 20:30
Απαραίτητη κράτηση λόγω περιορισμένων θέσεων. Φιλίππου 71 & Χριστοπούλου, Θεσσαλονίκη - 54635, Τηλ: 2314014430
