Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Το επίκαιρο και βαθιά πολιτικό κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη με τίτλο «Σ΄εσάς που με ακούτε» ανεβαίνει από το ΚΘΒΕ στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών, σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη. Πρόσφατα οι σπουδαστές της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου χρησιμοποίησαν μια παράφραση του τίτλου και το «Σ’ εσάς που μας ακούτε» έγινε το σύνθημα τους.
Το έργο της Αναγνωστάκη που γράφτηκε πριν 20 χρόνια, διαδραματίζεται στο Βερολίνο, παραμονές μιας μεγάλης ειρηνικής συγκέντρωσης όπου στο σπίτι της Μαρίας και του Χανς, η Σοφία, ο Άγης, η Τρούντελ, ο Νίκος, ο Τζίνο, η Έλσα, ο Ιβάν κάνουν τον απολογισμό τους. «Δυστυχώς έχω την αίσθηση ότι πολύ πιθανόν να είναι εξίσου επίκαιρο και μετά από άλλα 20 χρόνια» δήλωσε στο TyposThes η ηθοποιός Ελένη Θυμιοπούλου για να συμπληρώσει ότι το κείμενο θίγει ζητήματα όπως «Η φτωχοποίηση των πολλών έναντι του συνεχούς πλουτισμού των λίγων, ο πόλεμος, η αίσθηση ανασφάλειας και αδικίας, η έλλειψη παιδείας, η άνοδος του φασισμού, ο ρατσισμός κάθε είδους, η αστυνομική βία, η έλλειψη μέριμνας προς τους «αποτυχημένους» αυτού του κόσμου». Μιλώντας για την Λούλα Αναγνωστάκη ξεχώρισε την «βαθιά πολιτική της στάση απέναντι στον κόσμο και τη δημιουργία ηρώων κάθε άλλο παρά ωραιοποιημένων ή μονοδιάστατων». Τέλος μιλώντας για την πολιτική σχολίασε πως συνδέεται με πολλές πτυχές της ζωής μας.
-Η Λούλα Αναγνωστάκη έγραψε το έργο πριν 20 χρόνια. Πώς κουμπώνει στο σήμερα; Πόσο το θέματα που θίγει απασχολούν την εποχή μας;
- Το Σ’ εσάς που με ακούτε είναι όντως ένα έργο που όσο επίκαιρο ήταν όταν γράφτηκε άλλο τόσο είναι σήμερα, για να μην πω ακόμα περισσότερο. Και δυστυχώς έχω την αίσθηση ότι πολύ πιθανόν να είναι εξίσου επίκαιρο και μετά από άλλα 20 χρόνια. Εκτός και αν συμβούν κοσμογονικές αλλαγές ή γιατί όχι μια μεγάλη παγκόσμια επανάσταση. Η φτωχοποίηση των πολλών έναντι του συνεχούς πλουτισμού των λίγων, ο πόλεμος, η αίσθηση ανασφάλειας και αδικίας, η έλλειψη παιδείας, η άνοδος του φασισμού, ο ρατσισμός κάθε είδους, η αστυνομική βία, η έλλειψη μέριμνας προς τους «αποτυχημένους» αυτού του κόσμου (κοινωνικά, οικονομικά, προσωπικά) είναι κάποια από τα θέματα που θίγονται πολύ έντονα στο συγκεκριμένο έργο. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορούμε να μιλάμε για προοδευτικές κοινωνίες όταν σε αυτές συναντάμε όλα τα παραπάνω προβλήματα.
Ωστόσο το Σ’ εσάς που με ακούτε συνδέεται αυτή τη στιγμή και σαν τίτλος μόνο, με ό,τι πιο επίκαιρο συμβαίνει στη χώρα. Μιλάω προφανώς για τον αγώνα των σπουδαστών/στριών δραματικών σχολών και όλων των καλλιτεχνών (ηθοποιών, χορευτών, μουσικών) κατά της υποβάθμισης των σπουδών τους. Πρώτοι οι σπουδαστές της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου χρησιμοποίησαν μια παράφραση του τίτλου και το «Σ’ εσάς που μας ακούτε» έγινε το σύνθημα τους. Νιώθω πολύ χαρούμενη που σε αυτή τη χρονική συγκυρία συμμετέχω στη συγκεκριμένη παράσταση. Γιατί και η παράσταση ακολουθώντας το πνεύμα του έργου και της συγγραφέως τοποθετείται πολύ ξεκάθαρα πολιτικά. Όπως ρωτάει και ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης στο ποίημα του Η Απόφαση:
Είστε υπέρ ή κατά;
Έστω απαντήστε μ’ ένα ναι ή μ’ ένα όχι.
-Πώς λειτουργεί η αναδρομή στους ήρωες;
-Νομίζω οι ήρωες του έργου στην προσπάθεια τους να αναλογιστούν το παρόν τους και να απεγκλωβιστούν από αυτό, επιστρέφουν στο παρελθόν τους και μοιράζονται με εμάς (τους αναγνώστες ή θεατές) τα λάθη και τις πληγές τους, όσα επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να κάνουν σε μια προσπάθεια να διαχειριστούν την ήττα τους και ίσως να βρουν τρόπο να προχωρήσουν παρακάτω. Κάθε πρόσωπο στο έργο Σ’ εσάς που με ακούτε ανήκει στους ηττημένους αυτού του κόσμου. Και η ήττα του δεν σχετίζεται αποκλειστικά με τις προσωπικές του επιλογές, αποτυχίες ή ατυχίες αλλά και με ένα σύστημα που δεν του επέτρεψε να ξανασηκωθεί μετά την πτώση του.
«Κανένας οίκτος για τους αποτυχημένους. Δεν είναι άξιοι να υπάρχουν. Στον Καιάδα. Όλοι οι αποτυχημένοι στον Καιάδα!», λέει η Αναγνωστάκη μέσα από τα λόγια της Έλσας.
-Πόσο εποικοδομητική μπορεί να είναι μια βουτιά στο παρελθόν;
-Νομίζω οι άνθρωποι έχουμε μεγάλη ανάγκη να ανατρέχουμε στο παρελθόν μας. Άλλοι το ωραιοποιούμε ή ζούμε μέσα από τις αναμνήσεις μας, σε μια προσπάθεια να αντέξουμε ένα παρόν που ίσως δεν εξελίσσεται τόσο καλά. Άλλοι προσπαθούμε να διαγράψουμε κομμάτια του παρελθόντος μας στην προσπάθεια να συνεχίσουμε να ζούμε απαλλαγμένοι από όσα μας στοιχειώνουν. Καλώς ή κακώς το παρελθόν είναι πάντα εκεί να μας θυμίζει τις νίκες και τις ήττες μας, τα λάθη και τις επιλογές μας, το παιδί που κάποτε ήμασταν και τον χρόνο που μας προσπερνάει αμείλικτος. Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσαμε να το αλλάξουμε αν γινόταν πάλι παρόν, ότι είμαστε τόσο παντοδύναμοι. Η Λούλα Αναγνωστάκη σε μια συνέντευξη της είχε πει ότι αυτό που γίνεσαι, αυτό ήσουν πάντα.
-Τι ξεχωρίζετε στο έργο της Αναγνωστάκη;
-Χαίρομαι πολύ που με την ευκαιρία αυτής της δουλειάς ξαναδιάβασα όλα τα έργα της Αναγνωστάκη. Είναι πολύ διαφορετική η συνθήκη της μελέτης ενός συγγραφέα όταν γίνεται σε πιο συγκεκριμένο πλαίσιο όπως το ανέβασμα μιας παράστασης. Έχει ειπωθεί ότι στο Σ’ εσάς που με ακούτε η Αναγνωστάκη συμπυκνώνει όλα τα θέματα με τα οποία έχει ασχοληθεί στα προηγούμενα έργα της και ότι οι ήρωες του έργου κουβαλούν κομμάτια παλαιότερων ηρώων της. Αυτά τα στοιχεία τα οποία θα ξεχώριζα εγώ είναι η βαθιά πολιτική της στάση απέναντι στον κόσμο και η δημιουργία ηρώων κάθε άλλο παρά ωραιοποιημένων ή μονοδιάστατων. Όλοι τους έχουν το δίκιο τους, το υπερασπίζονται μέχρι τελικής πτώσεως και στην προσπάθεια τους αυτή μπορεί να αδικήσουν, να ενοχλήσουν, να πληγώσουν ή και να βασανίσουν κάποιον άλλον, αλλά ποτέ δεν είναι ευδιάκριτο αν η συγγραφέας παίρνει το μέρος κάποιου. Τους καταλαβαίνει και τους αγαπάει όλους εξίσου. Έτσι κι εμείς αναγνωρίζουμε πολλές πτυχές του εαυτού μας σε αυτούς.
-Στο Σ’ εσάς που με ακούτε γίνεται αναφορά στην πολιτική. Πόσο κοντά σε αυτήν είναι σήμερα οι πολίτες;
-Θα έλεγα ότι δεν γίνεται απλώς αναφορά στην πολιτική αλλά ότι πρόκειται για ένα συνειδητά πολιτικό έργο. Ίσως το πιο πολιτικό της Αναγνωστάκη. Και εφόσον πολιτική δεν σημαίνει απλώς τι κόμμα ψηφίζουμε αλλά αφορά κάθε πράξη μας στον κοινωνικό βίο, δεν μπορούμε να έχουμε την αυταπάτη ότι απομακρυνθήκαμε από την πολιτική. Κι αν κάποιος δηλώνει ή θεωρεί τον εαυτό του απολιτίκ, ας το ξανασκεφτεί γιατί πολιτική θέση είναι μεταξύ άλλων και το πώς διαχειριζόμαστε την εξουσία, πώς μιλάμε στο παιδί μας, το τι θα δούμε στην τηλεόραση, το πώς θα συμπεριφερθούμε στον σερβιτόρο που μας εξυπηρετεί ή σε ένα αδέσποτο σκυλί που μας πήρε από πίσω. Ο άνθρωπος καλείται να υπάρχει ως πολιτικό ον από πολύ νωρίς στη ζωή του καθώς η κάθε μικρή ή μεγάλη πράξη του έχει την ξεχωριστή της σημασία.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης Δραματουργική επεξεργασία: Χρήστος Θεοδωρίδης, Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου, Χορογραφία- Επιμέλεια κίνησης: Ξένια Θεμελή, Σκηνικά:Εδουάρδος Γεωργίου, Κοστούμια: Μαρίνα Κελίδου, Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας, Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης, Βοηθός Σκηνοθέτη: Ξένια Θεμελή, Βοηθός Σκηνογράφου: Δανάη Πανά, Β Βοηθός Σκηνογράφου: Ερατώ Γεωργίου, Οργάνωση παραγωγής: Ηλίας Κοτόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά):Πάρης Αλεξανδρόπουλος(Τζίνο),Σεμίραμις Αμπατζόγλου(Τρούντελ),Νικόλας Δροσόπουλος(Νίκος),Ελένη Θυμιοπούλου(Μαρία),Γιώργος Κολοβός(Ιβάν),Νίκος Μήλιας(Άγης),Χρυσή Μπαχτσεβάνη(Σοφία),Δημήτρης Ναζίρης(Χανς),ΜπέττυΝικολέση(Έλσα).
Έκτακτες αντικαταστάσεις: Ελευθερία Αγγελίτσα, Δημήτρης Κολοβός, Άννα Κυριακίδου, Θεοδώρα Λούκας, Ιωάννης Μπάστας, Βασίλης Μπεσίρης, Γιάννης Τσεμπερλίδης
Photos under That long black cloud
Πληροφορίες
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών(Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη)
Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά, χωρίς διάλειμμα
Τ.: 2315 200 200
Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/s-esas-pou-me-akoute/
Ώρες παραστάσεων
Τετάρτη: 19:00, Πέμπτη-Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 18:00 & 21:00, Κυριακή: 19:00
Ωράριο Λειτουργίας Ταμείων
Βασιλικό Θέατρο(Πλατεία Λευκού Πύργου): Δευτέρα - Κυριακή, 08:30 - 21:30
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2):Τετάρτη - Κυριακή, 14:00 - 21:30
Θέατρο της Μονής Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη):Τετάρτη - Κυριακή, 14:00- 21:30
Πλατεία Αριστοτέλους: Τρίτη - Σάββατο, 11:00 - 19:00
