Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Με το εργο «F-X» του Michael Stampe κάνει το ντεμπούτο του στην σκηνοθεσία ο Νίκος Νικολαΐδης. Εξηγώντας τους λόγους που το επέλεξε σημείωσε πως ο συγγραφέας κάνει ένα σχόλιο στην πατριαρχική κοινωνία, αλλά και στις δυσκολίες που βιώνει ο άνθρωπος σε συνθήκες αυτοπεριορισμού, καθώς και πώς η τέχνη μπορεί να μας ανυψώσει.
Μίλησε για την κυριαρχία της εικόνας στην κουλτούρα μας, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λέγοντας πως ο ήρωάς του όταν στρέφεται σε αυτά αντλεί ενέργεια για να κινητοποιηθεί. Αναφέρθηκε στην τέχνη που στο έργο όπως είπε «λειτουργεί σαν κοινός παρονομαστής στο τρίπτυχο εαυτός-Θεός-ελευθερία, και εν τέλει δίνει τη λύση». Περισσότερα για την παράσταση που κάνει πρεμιέρα στις 4 Μαρτίου στο Alte Fablon στην συνέντευξη που ακολουθεί
-Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον ώστε να αποφασίσετε να ανεβάσετε αυτό το έργο;
-To “F-X” είναι ένα πολυδιάστατο έργο, που, έχοντας δομηθεί πάνω σε αντιθέσεις, γοητεύει τον αναγνώστη. Όταν το διάβασα για πρώτη φορά, είδα ένα τεράστιο σύμπλεγμα ιδεών, αναφορικά με την πορεία της κάθε -ξεχωριστής- ανθρώπινης ύπαρξης εν γένει. Είδα το σχόλιο του Michael Stampe πάνω στο μοντέλο της πατριαρχικής κοινωνίας, πάνω στο οποίο έχει εδραιωθεί ολόκληρος ο σύγχρονος πολιτισμός, και που τώρα πια έχει πάρει μια δυσλειτουργική διάσταση. Είδα την πορεία που χαράσσει ένα ανθρώπινο ον, φύσει κοινωνικό, μέσα σε μια συνθήκη αυτοπεριορισμού, δηλαδή σε μια συνθήκη ενάντια στη φύση του. Και τέλος, είδα την Τέχνη, που σαν αντίβαρο όλων των προηγούμενων, καταφέρνει να ανυψώσει τον άνθρωπο. Όλα αυτά, με γοήτευσαν ώστε να το επιλέξω σαν την πρώτη μου σκηνοθετική δουλειά.
-Πώς αντιμετωπίζει την απώλεια ο ήρωας και πώς θα βρει την ελευθερία του;
-Η απώλεια είναι ένα βίωμα που όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι βιώνουν αργά ή γρήγορα, μέσα στην πορεία της ζωής τους. Έτσι και ο F-X. Η απώλεια γι’ αυτόν έρχεται σαν μια κατάρρευση, αλλά ταυτόχρονα έρχεται και σαν μια στιγμή συνειδητοποίησης, που , βρισκόμενος ο ίδιος σε μια κομβική στιγμή της ζωής του, αναγνωρίζει το γεγονός πως μπορεί να την αλλάξει. Μπορεί να συνδιαλλαγεί με το παρελθόν και κατ' επέκταση, να παρέμβει στο μέλλον. Αυτό και μόνο, είναι μεγάλη νίκη, και σίγουρα είναι η αρχή κατάκτησης της ελευθερίας. Είναι το σημείο που ο άνθρωπος μπορεί να παίξει, για λίγο, το ρόλο του Θεού.
-Ενώ έχει χάσει την προσωπική επαφή με τους ανθρώπους επιζητά την επικοινωνία μέσω των social media. Γιατί; Και πόσο αυτό θα τον βοηθήσει;
-Παρακολουθώντας κάποιος την πορεία του δυτικού πολιτισμού, θα παρατηρήσει πως υπάρχει μια μετατόπιση από το λόγο στην εικόνα, δηλαδή, όσο περνούσαν οι αιώνες, τόσο περισσότερο η εικόνα κέρδιζε έδαφος και γινόταν ισχυρότερη από το λόγο. Σήμερα η εικόνα είναι η κορωνίδα της κουλτούρας μας, απόδειξη είναι τα social media. Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα social media προσφέρουν μια μορφή επικοινωνίας. Ίσως όχι την καλύτερη δυνατή. Ίσως ένα υποκατάστατο. Εντούτοις είναι επικοινωνία. Σε μια τέτοια μορφή επικοινωνίας στρέφεται και ο ήρωας, όταν πια βιώνει μια μοναχική γι αυτόν περίοδο. Σε μια τέτοια μορφή στραφήκαμε όλοι μας πριν από λίγο καιρό, όταν ζούσαμε σε συνθήκη αυτοπεριορισμού. Ο ήρωας, τροφοδοτείται από την επικοινωνία του με τους followers του, αντλώντας δύναμη ώστε να συνεχίσει τη μοναχική του πορεία προς την ελευθερία και την αυτογνωσία. Η ενασχόληση του με τα social είναι στην ουσία το καύσιμο που θα του δώσει την κίνηση.
-Πώς λειτουργεί η τέχνη στα προβλήματα που αντιμετωπίζει;
-Η Τέχνη έχει το ρόλο της υψηλής ιδέας στο έργο. Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη χυδαιότητα που πολύ συχνά κατακλύζει τα κοινωνικά δίκτυα, και γι’ αυτό έχει και μεγαλύτερη βαρύτητα στο μυαλό του ήρωα. Μέσα από την τέχνη ψάχνει τις απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα, τα οποία, στη συγκεκριμένη στιγμή, απαιτούν απαντήσεις. Η Τέχνη λειτουργεί σαν κοινός παρονομαστής στο τρίπτυχο εαυτός-Θεός-ελευθερία, και εν τέλει δίνει τη λύση στο έργο.
-Πώς ήταν η επικοινωνία με τον συγγραφέα; Πώς αντέδρασε στην πρόταση και τι είπε για το ανέβασμα;
-Με τον Michael Stampe συναντήθηκα για πρώτη φορά στο Παρίσι πριν από ένα χρόνο περίπου. Ήδη γνώριζε την πρόθεσή μου να ανεβάσω το “F-X” , επομένως με πολλή χαρά γνωριστήκαμε από κοντά και συζητήσαμε πάνω στο έργο του και πάνω στις ιδέες μου για το ανέβασμά του. Περάσαμε μαζί αρκετές μέρες μιλώντας για το πώς το έργο θα μπορούσε να αφορά το ελληνικό κοινό. Συζητήσαμε για τον ήρωα, για την Τέχνη και για την μοναξιά, που μετά την πανδημία έχει γίνει πλέον παγκόσμιο βίωμα. Φυσικά ταξίδεψε από τη Γαλλία για να δει την παράσταση, και ενθουσιάστηκε τόσο από τη δουλειά όλων των συντελεστών, όσο και από την αποδοχή και την αγάπη του κοινού. Η παρουσία του ήταν ιδιαίτερα τιμητική για εμένα προσωπικά αλλα και για όλους όσους δούλεψαν για την παράσταση.
Η θεατρική παράσταση
Έχοντας επιλέξει μια παράδοξη και ιδιαίτερη απομόνωση, ο ήρωας μας, ο F-X, αποφασίζει, μετά το θάνατο της μητέρας του, να εγκαθιδρύσει την έννοια της ισορροπίας στη ζωή του. Με όχημα την τέχνη, πότε του Μιχαήλ Άγγελου, πότε του Ροντέν και πότε του Σούτιν, και με βασικό του εργαλείο μια φωτογραφική μηχανή, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα άλμπουμ φωτογραφιών, χρησιμοποιώντας ως μοντέλο τον εαυτό του. Στην πραγματικότητα, μέσα από την έκθεση του σώματος του, η οποία αποτελεί προϊόν προσεκτικής και σχολαστικής παρατήρησης, επιχειρεί μια ανατομία της ίδιας της ψυχής του: η σχέση του με τη μητέρα του, η κακοποίησή του σε παιδική ηλικία, ο ένας και μοναδικός φίλος – όλα κάτω από το πρίσμα της συνεχούς ανάγκης για απομόνωση και ιδιωτικότητα. Η σύνθεση αυτή των φωτογραφιών εν τέλει καταλύει την έννοια της μοναξιάς, καθώς αποτελεί τη γέφυρα επικοινωνίας του ήρωα με όλους τους followers του στο instagram, όπου τις κοινοποιεί. Ζώντας μέσα σ' αυτήν την καθημερινότητα, και δημιουργώντας μέσα από τις φωτογραφίες που κοινοποιεί τη δική του Δευτέρα Παρουσία, ως άλλος Μιχαήλ Άγγελος, περιμένει να του χαριστεί η ελευθεριά του. Η ελευθερία θα έρθει. Όμως θα έρθει σε ανύποπτο χρόνο, ξαφνιάζοντάς τον. Χαρίζοντάς του, ωστόσο, το φως.
Συντελεστές
Κείμενο: Michael Stampe , Μετάφραση: Πόπη Μόρφη, Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαϊδης, Δραματουργική επεξεργασία: Κορίνα Βασιλειάδου, Σχεδιασμός φωτισμών: Ελένη Χούμου, Πρωτότυπη Μουσική: Μίμης Νικολόπουλος, Σκηνικός χώρος – Κοστούμια: Δημοσθένης Κλημενώφ, Κίνηση: Άρια Μπουμπάκη, Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή, Επιμέλεια video - trailer: Χρήστος Συμεωνίδης, Γραφιστική επιμέλεια: Δημήτρης Γκέλμπουρας @forbidden.designs, Βοηθός σκηνοθέτη: Σταύρος Μπαρμπουνάκης, Επικοινωνία για την Αθήνα: Ευαγγελία Σκρομπόλα, Επικοινωνία για την Θεσσαλονίκη: Απόστολος Λιάπης,Παραγωγή: Πολυχώρος Τέχνης Alte Fablon , Ερμηνεύει ο Βασίλης Λιάκος.
Παραστάσεις: 4, 5, 10, 11, 12, 17, 18, 19 Μαρτίου, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15. Διάρκεια 70’ λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό Εισιτήριο: 12 ευρώ , Εκπτωτικό Εισιτήριο: 10 ευρώ ( Φοιτητικό / Ατέλειες / Ανέργων).
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ & ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ – ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
Πολυχώρος Τέχνης Alte Fablon (Φιλίππου 71 & Χριστοπούλου). Δευτέρα – Παρασκευή 10:30 - 20:30, Τηλ: 2314014430. Απαραίτητη κράτηση λόγω περιορισμένων θέσεων.
