Η αλλαγή του αναχρονιστικού θεσμικού πλαίσιο, οι αυθαιρεσίες εκ μέρους των ελεγκτικών οργάνων της Πολιτείας και, τελικά, η πανθομολογούμενη ανάγκη να σωθεί ο πολιτισμός μέσα σε ένα περιβάλλον οικονομικής κατάρρευσης και ψυχικής κόπωσης, οδήγησαν όλα τα κόμματα της Βουλής να υπερψηφίσουν επί της αρχής το νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού για τις άδειες λειτουργίας των χώρων που φιλοξενούν θεατρικές και μουσικοθεατρικές παραστάσεις.
Η νομοθεσία που ανάγεται στην περίοδο Μεταξά και σε ένα βασιλικό διάταγμα του '56, σε συνδυασμό με ένα κύμα εξαντλητικών ελέγχων στις θεατρικές σκηνές και πολυχώρους της Αθήνας, που έκλεισε τους 36 από τους 83 τον περασμένο Μάρτιο, έθεσε μετ' επιτάσεως το ζήτημα του εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας που διέπει τη λειτουργία των χώρων παραστάσεων, επιταχύνοντας και τις σχετικές διεργασίες του υπουργείου Πολιτισμού.
Το αποτέλεσμα, παρά τις επιμέρους παρατηρήσεις, ήταν μια σπάνια για τη Βουλή ομοφωνία επί του σχετικού νομοσχεδίου.
Τι αλλάζει
Πλέον, πέραν των μεγάλων χώρων που αξίωνε η παλαιά νομοθεσία, το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα παραστάσεων και σε μικρές αίθουσες, χωρητικότητας μέχρι 50 ατόμων, με μια απλή δήλωση για άδεια στον οικείο δήμο, διαφοροποιείται η άδεια λειτουργίας παραστάσεων από την άδεια εγκατάστασης θεάτρου -και στη δεύτερη περίπτωση «μπορούν νομίμως να δίνονται παραστάσεις από διαφορετικούς θιάσους, χωρίς να απαιτείται υποχρεωτικά η αντικατάσταση της άδειας για κάθε νέα παράσταση».
Επίσης, θέατρα που λειτουργούν σε χώρους που είχαν λάβει οικοδομική άδεια πριν το '89, μπορούν να ζητήσουν ορισμένες ελαφρύνσεις σε ζητήματα πυροπροστασίας, υπό την προϋπόθεση της αύξησης των προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων και μέσων πυροπροστασίας (αυστηρή απαγόρευση καπνίσματος, καλύτερα συστήματα πυρανίχνευσης, περισσότερα sprinklers και πυροσβεστήρες).
