Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Γιώργος Θ. Κασαπίδης: «Μέλημά μου πάντα ο άνθρωπος»

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του ο συγγραφέας μίλησε στο TyposThes

Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη

Εικόνες από ρίγανη, τσάι βουνίσιο και ζεστό σπιτικό φαγητό, ήχοι από τα νερά της Αραπίτσας, «ζωντανεύουν» στις σελίδες του βιβλίου του Γιώργου Θ. Κασαπίδη  «‘μένα με λένε Σωθικό» - Μία συν δώδεκα μικρές ιστορίες (εκδόσεις «ΤΡΙ.ΕΝΑ πολιτισμού»), που θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα 04 Δεκεμβρίου 2023 στις 19:00 στο PARATY & LOFT multispace (Πίνδου 8, περιοχή Λαδάδικα) στη Θεσσαλονίκη. Ο συγγραφέας βουτά στο παρελθόν, στην εφηβεία, και στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Νάουσα, μέσα από αυτό το συγγραφικό του πόνημα.

Μιλώντας για το Σωθικό τόνισε στο TyposThes πως «Είναι αυτό που κάποτε ήμασταν ή ονειρευτήκαμε να ζήσουμε». Είπε πως οι ιστορίες του είναι «μια ωδή στον άνθρωπο» με κοινό παρονομαστή το στοιχείο του ήρωα και του αντιήρωα». Αναφερόμενος στην τέχνη είπε πως «Αν την κρύβαμε, στο βαθύ μας συρτάρι και δεν την κοινωνούσαμε, θα ήταν άκαρπη και μάταιη». Περισσότερα στην συνέντευξη που ακολουθεί.

-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;

-Κομμάτι κομμάτι  γεννιούνται οι ιδέες. Ειδικά όσον αφορά μια συλλογή διηγημάτων. Μέλημά μου πάντα ο άνθρωπος. Οι λέξεις που κρύβει μέσα του. Οι ανάσες του, που άλλες φορές μυρίζουν γιασεμί κι άλλες φορές φαρμάκια. Ο άνθρωπος. Δε γεννιόμαστε άνθρωποι. Απλά γεννιόμαστε. Όλη μας η ζωή μια πάλη για να καταλήξουμε άνθρωποι.

-Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων. Υπάρχει κοινή αναφορά; Τέμνονται οι αφηγήσεις;

-Κεντρικό  θέμα της μεγαλύτερης ιστορίας -η οποία χαρίζει και τον γενικό τίτλο στο βιβλίο- ήταν η διάθεση να ξαναγίνω έφηβος. Μέσα από αυτή την σκέψη χαϊδεύω έρωτες, αθώες απορίες ξεστομίζονται για μια Ελλάδα του πρόσφατου παρελθόντος. Απογυμνωμένη, αποδεικνύει ότι φτιάχτηκε για να πονά. Να διαλύεται και να συναρμολογείται, με εμφανέστατα τραύματα, πληγές ανοιχτές με μικρά τσιρότα πάνω τους ανίκανα να δώσουν ιάσεις. Μαζί της κι ο κάθε άνθρωπός της.

Οι υπόλοιπες δώδεκα ιστορίες είναι μια ωδή στον άνθρωπο. Κοινός παρανομαστής το στοιχείο του ήρωα και του αντιήρωα. Του πρωταγωνιστή και του κομπάρσου. Μέσα από τον έρωτα, την αγάπη, τον θάνατο. Και κάπου εκεί συναντώνται με την κεντρική ιστορία του Σωθικού. Με τον άνθρωπο και τα στοιχειά του. Με εκείνα που θα σε λασπώνουνε και όλα όσα σου δίνουνε το δικαίωμα να ελπίζεις.

-Κατάγεστε από τη Νάουσα. Τι θέση έχουν οι μνήμες και η ζωή της επαρχίας σε αυτό το βιβλίο;

-Μόλις ο αναγνώστης ανοίξει το βιβλίο, από τις πρώτες σειρές του, θα μυρίσει Βέρμιο. Ρίγανη και τσάι βουνίσιο. Θα δροσιστεί από τα νερά της Αράπιτσας και θα γευτεί ζεστό σπιτικό φαγητό. Κι αν ακόμη αποφεύγω να ονοματίσω τόπους και περιοχές, αυτές είναι εκεί. Συνομιλούν με τις μνήμες. Τις δικές μου και όχι μόνο. Πιάνουν το χέρι του Βεροιώτη, αγκαλιάζουν τους Θεσσαλονικείς, χορεύουνε με την παράδοση. Ούτως ή άλλως είμαστε οι μνήμες μας. Πώς θα μπορούσα να ξεφύγω, και εάν θα μπορούσα, θα το ‘θελα;

-Το σωθικό έχει συνήθως αρνητική έννοια. Πώς κουμπώνει  στο βιβλίο σας, στους ήρωές σας;

-Δε θα ήθελα να σας προδώσω τίποτα. Από την άλλη, για να πάρω την παραδοσιακή γομολάστιχα και να διαγράψω ό,τι αρνητικό, θα σας πω τα εξής. Το δικό μου το Σωθικό είναι ταυτόσημο του Έρωτα και της Αγάπης. Είναι το Φως μέσα στα σκοτάδια που η ίδια η ζωή, σ’ ένα παράλογο σκηνικό, απερίσκεπτα μας προσφέρει. Το Σωθικό είναι η έννοια της Αγνότητας, της Αθωότητας, της Παιδικότητας που εμείς, νομοτελειακά, απωλέσαμε. Μην το φοβάστε το Σωθικό. Είναι αυτό που κάποτε ήμασταν ή ονειρευτήκαμε να ζήσουμε.

-Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την συγγραφή βιβλίων;

-Έχω την πεποίθηση ότι δεν ήταν θέμα απόφασης. Ήταν και παραμένει ανάγκη. Ανάγκη να πεις την δική σου αλήθεια. Ανάγκη να βγάλεις την δική σου κραυγή. Ανάγκη να κάνεις Τέχνη. Αν κρύβαμε την, όποια μας Τέχνη,  στο βαθύ μας συρτάρι και δεν την κοινωνούσαμε, θα ήταν άκαρπη και μάταιη. Η Τέχνη μπορεί να εμπεριέχει πολλές έννοιες, σίγουρα όμως προϋποθέτει το μοίρασμα. Ίσως γι’ αυτό να συγγράφω. Ίσως και γι’ αυτό.

-Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα;

-Έχω μια μικρή μικρή τρέλα με το θέμα αυτό. Συνήθως διαβάζω δύο βιβλία παράλληλα. Θα σας μαρτυρήσω μόνο το ένα. Το άλλο είναι θεατρικό. Διαβάζω, λοιπόν, ‘’Τα αγόρια του Νίκελ’’ του Colson Whitehead από τις Εκδόσεις Ίκαρος. Δεκαετία του ’60 στον Αμερικανικό Νότο. Αδικία και βία. Με όποια σειρά…

sothiko_biblio.jpg

Χρήσιμα

Για το βιβλίο θα μιλήσουν: ο Δημήτρης Μουρατίδης -  blogger, η Κατερίνα Μπόσκου – εκπαιδευτικός και ο συγγραφέας Γιώργος Θ. Κασαπίδης.   

Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσουν οι ηθοποιοί του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος: Κλειώ-Δανάη Οθωναίου και ο Χρίστος Στυλιανού.                                                                                                                                       

Την εκδήλωση θα συντονίσει  η Καλλιόπη Πασιά, συγγραφέας - υπεύθυνη εκδόσεων ΤΡΙ.ΕΝΑ Πολιτισμού.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δεληβοριάς: Το συγκινητικό τραγούδι για τα Τέμπη - «Θα σε πάρω εγώ παιδάκι μου όταν φτάσω»
Ο Φοίβος Δεληβοριάς έγραψε ένα τραγούδι για τα θύματα των Τεμπών και το ερμήνευσε στη μεγάλη συναυλία στο Καλλιμαρμαρο,
Δεληβοριάς: Το συγκινητικό τραγούδι για τα Τέμπη - «Θα σε πάρω εγώ παιδάκι μου όταν φτάσω»
Ανδρουλάκης από Θεσσαλονίκη: Ψηφίζουμε για να γίνει το ΠΑΣΟΚ η επόμενη κυβέρνηση
«Δεν είπα ποτέ ότι έχω το αλάθητο του Πάπα, αλλά δεν δέχομαι, όμως, να υποτιμά κανείς όσα πετύχαμε», είπε ο κ. Ανδρουλάκης
Ανδρουλάκης από Θεσσαλονίκη: Ψηφίζουμε για να γίνει το ΠΑΣΟΚ η επόμενη κυβέρνηση