*Της Λεμονιάς Βασβάνη | Από την έντυπη έκδοση "Τύπος Θεσσαλονίκης"
Μια άλλη εποχή του ελληνικού κινηματογράφου «ζωντανεύει» μέσα από τις σελίδες του νέου graphic novel που δημιούργησε ο Δημήτρης-Κρις Αγκαράι με τίτλο «Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ – Ο Ελληνας Σαρλώ» (εκδόσεις Μικρός Ήρως). Ο σχεδιαστής κόμικ, γραφίστας και εικονογράφος, έχοντας ως έμπνευση το θεατρικό έργο «Οι κωμικοί» των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα που έκανε πρεμιέρα από το ΚΘΒΕ τον Ιανουάριο του 2024, έπλασε με το πενάκι του ήρωες του ελληνικού σινεμά των αρχών του περασμένου αιώνα, έχοντας ως επίκεντρο τον Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, τον δικό μας Έλληνα Σαρλώ. Η Γεωργία Βασιλειάδου, ο Αχιλλέας Μαδράς, η Σωτηρία Ιατρίδου, ο Ερβέ Βιλλάρ, ο Σπυρίδων Δημητρακόπουλος, ο Δήμος Βρατσάνος και ο Κώστας Βατίστας είναι μερικές μόνο από τις προσωπικότητες που έχτισαν το βουβό σινεμά στην Ελλάδα στη δεκαετία του ’20. Στο βιβλίο του Αγκαράι ο αναγνώστης θα γελάσει, θα αναπολήσει το παρελθόν, θα δει ίντριγκες, κουτοπονηριές, ζαβολιές, ευτράπελα και γκάφες μέσα στις οποίες δημιουργήθηκαν οι πρώτες βουβές ταινίες μυθοπλασίας στην Ελλάδα.
«Σχεδίασα με βάση τις φωτογραφίες των κωμικών», σημείωσε στο TyposThes ο σχεδιαστής αναφερόμενος στο κόμικ του.
Παράλληλα μίλησε για την αγάπη του για τον κινηματογράφο τονίζοντας πως «είναι κομβικός για την κοινωνία και «είναι το μεγαλύτερο μέσο που διαμορφώνει συνειδήσεις», ενώ πρόσθεσε πως κάνει κόμικς για να λέει ιστορίες και να φτιάχνει “ταινίες” στο χαρτί.
-Ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ ήταν αυτοδίδακτος. Κι εσείς στα πρώτα σας βήματα ήσασταν αυτοδίδακτος. Νιώσατε κοινά σημεία με τον ήρωά σας;
-Σαν καλλιτέχνης ταυτίστηκα μαζί του, κυρίως στην επιθυμία για αναγνώριση και την ματαιοδοξία που μας πιάνει μερικές φορές. Ωστόσο, με τον Μιχαήλ Μιχαήλ, κάνουμε διαφορετικό είδος τέχνης και ζούμε σε διαφορετικές εποχές. Για εμένα η γνώση είναι κάτι που βρίσκεται σχετικά εύκολα πλέον. Αν και δεν πιστεύω στο ταλέντο, για έναν ηθοποιό θεωρώ πως χρειάζεται κάποιο χάρισμα για να μπορέσει να μαγέψει το κοινό του, κάτι που αναμφίβολα είχαν οι τότε ηθοποιοί.
-Πώς σχεδιάσατε τους πρωταγωνιστές του κόμικ; Από τι επηρεαστήκατε;
-Επειδή είναι ιστορικά πρόσωπα, τους σχεδίασα με βάση τις φωτογραφίες τους. Βέβαια επειδή μιλάμε για αρχές του 20ου αιώνα καταλαβαίνετε ότι οι φωτογραφίες δεν ήταν και τόσο υψηλής ποιότητας για να διακρίνονται τα χαρακτηριστικά τους. Για έναν από τους χαρακτήρες κιόλας, τον Κώστα Βατίστα, δεν είχαμε βρει πουθενά κάποια εικόνα του, δεν είχαμε ιδέα πως μοιάζει. Συζητώντας το με τον Δημήτρη Πιατά, μου πρότεινε να κάνω σκίτσο τον ίδιο σαν Κώστα Βατίστα, και έτσι έγινε.
-Η παράσταση και το βιβλίο ρίχνουν «φως» σε έναν ξεχασμένο ηθοποιό. Πόσο διαφορετική ήταν η εποχή τους και ο κινηματογράφος τότε;
-Τότε ήταν η αρχή του κινηματογράφου και μια εποχή κρίσης για την Ελλάδα. Βέβαια το παράδοξο ήταν ότι οι ταινίες του Μιχαήλ Μιχαήλ είχαν κόψει πολλές χιλιάδες εισιτήρια, και από αποσπάσματα που υπάρχουν στο youtube, των ταινιών του Μιχαήλ και του Ερβέ Βιλλάρ, ήταν αρκετά καλά! Δηλαδή δεν απέχουν και πολύ ποιοτικά από ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν, θαρρώ. Βέβαια ξεχάστηκαν και χάθηκαν στον χρόνο, και δυστυχώς νομίζω ότι αυτό είναι διαχρονικό στην χώρα μας. Το να μην στηρίζει τους καλλιτέχνες και τον πολιτισμό.
-Ο κινηματογράφος έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εσάς. Τι σας κεντρίζει το ενδιαφέρον σε αυτόν και τι σε άλλες μορφές τεχνών;
-Πιστεύω πως ο κινηματογράφος είναι κομβικός για την κοινωνία. Θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο μέσο που διαμορφώνει συνειδήσεις. Σε προσωπικό επίπεδο, πολλές φορές νιώθω την ίδια μου την ζωή σαν ταινία. Λατρεύω όταν ακούω μουσικούς του δρόμου, να παίζουν βιολί ή ακορντεόν, είναι σαν να μπαίνει ένα soundtrack στην ταινία που ζω. Αυτό δεν είναι στο κάτω κάτω η ζωή; Ιστορίες.
Αυτό είναι και κάτι που ξεχωρίζω στις άλλες τέχνες. Ένα τραγούδι που θα πει μια ιστορία αγάπης ή χωρισμού, ή ένας πίνακας ζωγραφικής που θα σου πει μια ιστορία για την φρίκη του πολέμου όπως η Γκέρνικα. Αυτός είναι και ο λόγος που εγώ κάνω κόμικς, για να λέω ιστορίες και να φτιάχνω “ταινίες” στο χαρτί.
-Τη ζωή ποιου ήρωα λογοτεχνίας/ κινηματογράφου κλπ θα θέλατε να κάνετε κόμικ και γιατί;
Ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Αλλά το μέσο του κόμικς δεν έχει όρια, και είμαι ανοιχτός σε προτάσεις. Θα είχε ενδιαφέρον εάν έφτιαχνα ένα graphic novel για κάποιο πρόσωπο που με έχει εμπνεύσει, όπως ο Καρυωτάκης ή από τον χώρο της μουσικής, ο Μάνος Χατζιδάκης, ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Άλκης Αλκαίος. Φαντάζομαι τις όμορφες εικόνες στο χαρτί βασισμένες στα τραγούδια τους.
