Στο Sarajevo Winter 2014 (Διεθνές Φεστιβάλ του Σεράγεβο), ταξιδεύει και φιλοξενείται η έκθεση «Παράδοση-Ανατροπή» που το κοινό της πόλης μας την είδε στο κεντρικό πρόγραμμα της 4ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Συγκεκριμένα θα παρουσιαστεί από τις 25 Φεβρουαρίου έως τις 30 Μαρτίου (τα εγκαίνια θα γίνουν την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου, και ώρα 19:00) στο Collegium Artisticum, ως τμήμα των εκδηλώσεων της εθνικής συμμετοχής που διοργανώνει το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με μέριμνα της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η έκθεση, σε επιμέλεια της Κατερίνας Κοσκινά, Ιστορικού τέχνης & Προέδρου ΔΣ του ΚΜΣΤ και του Γιάννη Μπόλη, Ιστορικού Τέχνης του ΚΜΣΤ, περιλαμβάνει τα έργα 30 Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, από τη συλλογή σύγχρονης έργων του μουσείου.
Μεταξύ άλλων, οι επιμελητές σημειώνουν: «Οι έννοιες της παράδοσης και της ανατροπής συνιστούν δομικά στοιχεία στην “ιδιοσυγκρασία ενός χώρου” με βαθιά πολιτισμική και πνευματική κληρονομιά, όπως αυτός της Μεσογείου –ενός χώρου πολύμορφου, αντιφατικού και μοναδικού, ενός κόσμου ομόκεντρων και αλληλοκαλυπτόμενων κύκλων με μακραίωνη ιστορία, συγκλίσεις και αποκλίσεις, σημείο συνάντησης Ανατολής-Δύσης. Δύσκολα μπορεί να βρεθεί άλλος τόπος με τόσα μακροχρόνια ανοιχτά μέτωπα. Η Μεσόγειος “φλέγεται” ξανά και ξανά, βιώνει πολέμους, ανατροπές κοινωνικές και πολιτικές, επαναπροσδιορισμούς συνόρων και αξίων, νέες συνθήκες οικονομικές και πολιτειακές. Από το Γιβραλτάρ μέχρι τη Λωρίδα της Γάζας και την Κύπρο και από την Ελλάδα και την Αλβανία μέχρι την Αίγυπτο και την Τυνησία, τα δεδομένα αλλάζουν, η ιστορία ξαναγράφεται και επαναπροσδιορίζει και την τέχνη.
Μέσα από τα έργα της έκθεσης ‘Παράδοση-Ανατροπή’, η τέχνη φιλοδοξεί να δώσει τη δική της εξωστρεφή απάντηση, να υπονομεύσει το κατεστημένο, να καταγγείλει, να ευαισθητοποιήσει και να προτείνει ιδέες και στάση. Να δώσει το παρόν με αναφορές σε διαχρονικούς μύθους, σε αναζητήσεις νέων συμβόλων, στη σχέση με το παρελθόν, στον θρήνο για την απώλεια, ηθική και υλική, σε νεκρούς, μετανάστες, φιμωμένους διανοούμενους, αδρανείς ή εξαγριωμένους πολίτες, σε καταστροφές και αφανισμούς κάθε μορφής.
Η έκθεση αρθρώνει τον δικό της λόγο μέσα από τα έργα των καλλιτεχνών, θέτοντας μια σειρά από κρίσιμα ερωτήματα και ζητήματα, εντοπίζοντας ομοιότητες και ετερότητες, αναπολώντας τη φυσιολογική ζωή και τις καθημερινές ασχολίες, σ’ έναν ρευστό και αναδιαμορφούμενο κόσμο. Οι καλλιτέχνες αφηγούνται ιστορίες προσωπικών και συλλογικών βιωμάτων που θέτουν κοσμοθεωρητικές και φιλοσοφικές έννοιες ή ακόμα και ιστορίες που άπτονται πολιτικών, κοινωνικών και πολιτισμικών προβληματισμών που σήμερα μας αφορούν όλους καίρια».
