*Της Λεμονιάς Βασβάνη | Από την έντυπη έκδοση "Τύπος Θεσσαλονίκης"
Ο κύριος Γκρην, ένας μοναχικός Νεοϋορκέζος, που μετά το θάνατο της γυναίκας του, έχει αποτραβηχτεί στο διαμέρισμά του στο Μανχάταν, δέχεται τις επισκέψεις ενός νεαρού κοινωνικού λειτουργού. Η επαφή τους θα αλλάξει και τους δύο.
«Είναι μια ιστορία δύο ανθρώπων εντελώς διαφορετικής νοοτροπίας. Ανάμεσά τους υπάρχει ένα χάσμα. Ο ένας είναι 86 ετών και ο άλλος 40 μοντέρνος. Ο πρώτος είναι ένας Εβραίος, που πιστεύει ένθερμα τις παραδόσεις του. Έχει χάσει την γυναίκα του και ζει μόνος του. Στην ζωή του μπαίνει αυτός ο νεαρός γιατί πρέπει να κάνει κοινωνική εργασία για κάποιους μήνες μετά από ένα τροχαίο. Ο Γκρην δεν το θέλει. Θέλει την μοναξιά του. Οι διαφορετικότητές μας συγκρούονται όμως σιγά σιγά ερχόμαστε κοντά και ανθρώπινα. Οι δύο ήρωες αλλάζουν. Και με το πρόβλημα που έχει ο καθένας στην ζωή του που δεν είναι αρχικά αναγνωρίσιμο, πλησιάζουν ο ένας τον άλλο. Και σταδιακά αποδέχονται το χάσμα που υπάρχει μεταξύ τους και φτάνουν στην κατανόηση», ανέφερε στο «ΤyposThes» ο γνωστός ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντίνου λίγο πριν ανηφορίσει στην πόλη μας για τις παραστάσεις του έργου του Τζεφ Μπάρον «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην», που θα παίζεται από 19/4 στο Θέατρο RADIO CITY (Βασ.Όλγας 11 & Παρασκευοπούλου 9, Τηλ. 2313 254 500) με τον Κώστα Γάκη να σκηνοθετεί και να μεταφράζει το έργο σε συνεργασία με τον συγγραφέα, μεταφέροντας το στις ανάγκες του σήμερα.
«Ανεξαρτήτως ηλικίας οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ένα όνειρο»
Ο κ. Κωνσταντίνου συμπλήρωσε πως ο ήρωας που υποδύεται έχει βαθιά ριζωμένες θρησκευτικές αντιλήψεις, ενώ αντίθετα ο νεαρός που έρχεται για κοινωφελή εργασία στο σπίτι του δεν είναι βουτηγμένος στα ήθη και τα έθιμα.
Εξήγησε πως το συγκεκριμένο έργο ήταν ένα όνειρο για εκείνον. «Ήταν μια ευτυχισμένη στιγμή για μένα γιατί ανεξαρτήτως ηλικίας οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ένα όνειρο, να πιστεύουν ότι κάτι καλό θα τους συμβεί στο μέλλον. Έτσι ονειρευόμουν κι εγώ αυτό να παίξω αυτό το θεατρικό και έτυχε αυτή η καλή στιγμή να το ανεβάσουν και με κάλεσαν να παίξω τον κ. Γκρην».
Η δουλειά τους αγαπήθηκε από το κοινό στην πρωτεύουσα. «Ήταν κάτι το αναμενόμενο γιατί πρόκειται για ένα σπουδαίο κείμενο. Και η συνεργασία με τον Κώστα Γάκη που είναι ευφάνταστος σκηνοθέτης και νέος άνθρωπος, αλλά και με τον Απόστολο Τότσικα που είναι ταλαντούχος, ήταν ένα δώρο. Δουλεύοντας μαζί τους κατέβηκα στην δική τους ηλικία», μας εξηγεί ο κ. Κωνσταντίνου.
Τον ρωτήσαμε για την επιτυχία της παράστασης και σχολίασε πως «δεν μπορεί να περιγράψει με λόγια αυτό που έβλεπε κάθε βράδυ. Αυτό πρέπει κανείς να το δει για να το πιστέψει. Όταν πέφτει η αυλαία το κοινό έχει συνεπαρθεί από την αγάπη που υπάρχει σε αυτή την παράσταση. Ενθουσιάζεται τόσο μάλιστα που δεν μπορούμε να μπούμε στα παρασκήνια… χειροκροτούν και ξαναβγαίνουμε για υπόκλιση», σημείωσε.
Σχολιάζοντας το θέμα της μοναξιάς της τρίτης ηλικίας που θίγεται στο έργο, σημείωσε πως «δυστυχώς η κοινωνία μας είναι πολύ σκληρή και εστιάζει στην ατομικότητα. Δεν ξέρω αν οι νέοι θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν για τους ηλικιωμένους. Ο καθένας φαίνεται να κοιτάζει την δική του ζωή. Και δεν υπάρχει η καλή σκέψη, το νοιάξιμο. Μόνο σπάνια ίσως να το δει κανείς. Το πιο συνηθισμένο είναι η μοναξιά».
Μετρά 65 χρόνια πάνω στο σανίδι, και όταν μιλάει για το θέατρο, η φωνή του αλλάζει, γίνεται πιο μειλίχια.
«Είναι ένα περίεργο καλοήθες μικρόβιο που αν μπορέσει να μπει στον οργανισμό σου και να το χωνέψει, τότε μπορείς να κάνεις πολλές επιτυχίες. Το θέατρο είναι τρόπος ζωής. Δεν θα μπορούσα να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο. Είναι η ζωή μου, ένα κομμάτι της ψυχής μου», ανέφερε.
Η επαφή με τον χώρο των τεχνών ήρθε σε πολύ μικρή ηλικία για τον κ. Κωνσταντίνου. Γιος του τενόρου Μιχαήλ Κωνσταντίνου και της ηθοποιού Νίτσας Φιλοσόφου, ακολουθούσε τους γονείς του σε μπουλούκια στην επαρχία. Ο ίδιος είχε παίξει σε πολλούς ερασιτεχνικούς θιάσους προτού αποφασίσει να γίνει επαγγελματίας ηθοποιός μετά από προτροπή της μητέρας του.
Από την εποχή που άρχισε την συνεργασία του με τον Κάρολο Κουν στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» έχουν παρέλθει πολλά χρόνια και εκατοντάδες ρόλοι.
Όμως όπως μας ανέφερε, δεν σταματάει να ονειρεύεται έργα και ρόλους. Έτσι θα ήθελε πχ να παίξει Βασιλιά Ληρ ή Οιδίποδα επί Κολωνώ. «Αυτά τα όνειρα δεν έχουν δύσει», σημείωσε.
Για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση ανέφερε πως έκανε όμορφες συνεργασίες αλλά υπήρξαν θνησιγενείς. «Μην βλέπετε που τώρα παίζονται συχνά πχ οι ταινίες στην τηλεόραση. Τις παλιές εποχές δεν ήταν έτσι. Έζησα όμορφες στιγμές με τα 25 σήριαλ στα οποία έπαιξα και με τις ταινίες που έκανα. Αλλά το θέατρο ήταν εκείνο που με στήριξε και το "παντρεύτηκα'. Φυσικά και έκανα συμβιβασμούς και υποχωρήσεις και δουλείες που δεν ήθελα… Αλλά η ζωή έχει πάντα τις δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματά της», συμπλήρωσε.
Τον ρωτήσαμε στο τέλος της κουβέντας μας τι θα έλεγε στους νέους συναδέρφους του. «Θα τους τόνιζα ότι ο θέατρο προηγείται. Εκεί είναι το θεμέλιο. Δεν είναι πχ στην τηλεόραση. Αυτό πρέπει να το προσέξουν», ανέφερε ο κ. Κωνσταντίνου.
Συντελεστές:
Κείμενο: Τζεφ Μπάρον, Μετάφραση: Τζεφ Μπάρον & Κώστας Γάκης , Σκηνοθεσία – Μουσική σύνθεση: Κώστας Γάκης, Σκηνογραφία: Αντώνη Χαλκιάς, Ενδυματολογία: Μάριος Ράμμος, Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου, Γραφιστική Επιμέλεια: Truly.gr, Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς, Μάρκετινγκ και Διαφήμιση: Γιάννης Βαλτινός.
Ερμηνεύουν: Γιώργος Κωνσταντίνου, Αποστόλης Τότσικας.
Παραστάσεις RADIO CITY THEATRE (Βασ.Όλγας 11& Παρασκευοπούλου 9, Τηλ. 2313 254500) από 19 έως και 28 Απριλίου ως εξής:
Παρασκευή και Σάββατο 9μμ,Κυριακή 7μμ. Τιμές εισιτηρίων : 25 €, 20 €, 17 € & 15 €, Προπώληση : more.com & Ταμείο Θεάτρου. Εταιρεία Παραγωγής: Θεατρική Διαδρομή.
