Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Με τον θεατρικό μονόλογο «Oι ANApOdOI» από το ΟΜΝΙΑ στις 22 και 23 Μαρτίου και ώρα 9μμ ανοίγει η αυλαία για την Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή 2025 στο Θέατρο Άνετον (Παρασκευοπούλου 42).
Οι θεατές δεν θα παρακολουθήσουν να εκτυλίσσεται μια ιστορία επί σκηνής. Δεν θα έχουν τη δυνατότητα να προεκτείνουν την μετά-ιστορία στη φαντασία τους, αλλά μάλλον να προεκτείνουν μέσα τους την προσωπική τους ιστορία.
Η δημιουργός Ελεονώρα Αϊβαζίδου εξήγησε στο TyposThes πως «έργο δεν ακολουθεί αυστηρά τους κλασικούς κανόνες μιας παράστασης» και πως η θέασή του «είναι μια ανοιχτή εμπειρία, μια πρόσκληση σε εσωτερικό διάλογο». Για τα αποσπάσματα λογοτεχνικών κειμένων που ακούγονται σχολίασε πως πρόκειται για έργα που την επηρέασαν καλλιτεχνικά.
Για την «Ανοιχτή Σκηνή» είπε πως «έχει αποδειχθεί διαχρονικά αρωγός τόσο για νέες καλλιτεχνικές φωνές όσο και για πιο καταξιωμένους δημιουργούς», ενώ ευχήθηκε «να ενισχυθούν και να πολλαπλασιαστούν τέτοιες δράσεις, ώστε η πόλη να αναδείξει ακόμα περισσότερο το θεατρικό της δυναμικό».
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την παράσταση;
-Δεν μπορώ να πω με ακρίβεια πότε και πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα, γιατί μοιάζει να υπήρχε μέσα μου από πάντα. Οι υπαρξιακές αναζητήσεις, η ανάγκη για αντίδραση, τα ερωτήματα γύρω από τη διαμόρφωση της ταυτότητας και τις κοινωνικές επιρροές ήταν πάντα παρόντα. Σταδιακά, αυτή η εσωτερική διεργασία μετασχηματίστηκε σε καλλιτεχνική ανάγκη και πήρε τη μορφή αυτής της παράστασης. Ήταν σαν ένας ζωντανός οργανισμός που ωρίμαζε, μέχρι που οι συνθήκες επέτρεψαν την εκκόλαψή του.
Κατά τη δημιουργική διαδικασία βέβαια, υπήρξαν στιγμές αμφιβολίας, καθώς το έργο δεν ακολουθεί αυστηρά τους κλασικούς κανόνες μιας παράστασης. Ωστόσο, κάθε στοιχείο του – είτε δραματουργικό, είτε ερμηνευτικό, είτε σκηνοθετικό – υπάρχει για να υπηρετήσει την κεντρική του ιδέα.
-Πώς επιλέξατε τα κείμενα από τα οποία χρησιμοποιήσατε αποσπάσματα;
-Τα συγκεκριμένα κείμενα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη θεατρική και καλλιτεχνική μου διαδρομή. Υπάρχουν συγγραφείς και φράσεις που αφήνουν το αποτύπωμά τους μέσα μας, σαν σημεία αναφοράς που διαμορφώνουν την ταυτότητά μας. Στη συγγραφή και τη σκηνοθεσία μου, κουβαλώ αυτές τις επιρροές και ήταν φυσικό κάποια αποσπάσματα να αποτελέσουν μέρος της αφήγησης.
Όταν διαμορφωνόταν ο άξονας της παράστασης, συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν ιδέες και συναισθήματα που δεν μπορούσαν να εκφραστούν καλύτερα από ό,τι μέσα από αυτά τα συγκεκριμένα κείμενα. Κάθε απόσπασμα ενσωματώνεται οργανικά στην ευρύτερη "ιστορία" της παράστασης, όχι ως παράθεση, αλλά ως κομμάτι ενός ενιαίου αφηγηματικού σώματος.
-"Ανάποδος" είναι κάποιος μη συμβατικός. Τι διαφορετικό έχουν οι ήρωές σας;
-Ο τίτλος της παράστασης, “ΟΙ ANApOdOI”, προέρχεται από ένα κείμενο που έγραψα και με το οποίο κλείνει το έργο. Η λέξη "ανάποδος" δεν χρησιμοποιείται με τη στενή της έννοια, αλλά ως μια μεταφορά για εκείνη την πλευρά του εαυτού μας που συχνά καταπιέζουμε ή αγνοούμε.
Η κοινωνία συχνά ορίζει την "κανονικότητα" ως ασφαλή οδό. Όμως, είναι αυτή η κανονικότητα που μας έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα – προσωπικά, κοινωνικά, υπαρξιακά. “ΟΙ ANApOdOI” είναι μια πρόσκληση να στραφούμε προς τα μέσα, να ξαναδούμε έννοιες και αξίες που έχουμε ξεχάσει, να αμφισβητήσουμε, να ανατρέψουμε, να αναγεννηθούμε.
-Πόσο προσωπική εμπειρία είναι η θέαση της δικής σας παράστασης και πόσο το θέατρο εν γένει
-Κάθε μορφή τέχνης είναι μια υποκειμενική εμπειρία. Ο τρόπος που κάποιος αντιλαμβάνεται ένα καλλιτεχνικό έργο εξαρτάται από την προσωπική του αισθητική, τις εμπειρίες και τις αναζητήσεις του.
Ακόμα κι αν δύο θεατές παρακολουθούν την ίδια παράσταση, την ίδια στιγμή, δεν θα τη βιώσουν με τον ίδιο τρόπο. Θα σταθούν σε διαφορετικά σημεία, θα ερμηνεύσουν αλλιώς τις ίδιες φράσεις, θα νιώσουν κάτι μοναδικό. Η παράσταση “OI ANApOdOI “δεν έχει έναν μονοδιάστατο τρόπο θέασης – είναι μια ανοιχτή εμπειρία, μια πρόσκληση σε εσωτερικό διάλογο.
-Η παράσταση συμμετέχει στην "Ανοιχτή Σκηνή". Πώς βλέπετε τέτοιες πρωτοβουλίες; Πόσο βοηθούν τις θεατρικές ομάδες της πόλης
-Πρωτοβουλίες όπως η “Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή της πόλης” είναι πραγματικά πολύτιμες για την τοπική θεατρική κοινότητα. Δυστυχώς, οι ανεξάρτητες παραγωγές στηρίζονται κυρίως στο πάθος και την επιμονή των δημιουργών τους, καθώς οι θεσμοί που προσφέρουν στήριξη είναι ελάχιστοι.
Η Ανοιχτή Σκηνή έχει αποδειχθεί διαχρονικά αρωγός τόσο για νέες καλλιτεχνικές φωνές όσο και για πιο καταξιωμένους δημιουργούς. Προσφέρει όχι μόνο μια στέγη για τις παραστάσεις, αλλά και επικοινωνιακή προβολή, οικονομική ενίσχυση και, κυρίως, μια πλατφόρμα για να συναντηθούν καλλιτέχνες και κοινό. Σε μια περίοδο που το ανεξάρτητο θέατρο αντιμετωπίζει συνεχείς προκλήσεις, τέτοιες πρωτοβουλίες αποτελούν ανάσα δημιουργίας.
-Ποια είναι η εικόνα του θεάτρου στη Θεσσαλονίκη σήμερα;
-Η Θεσσαλονίκη διαθέτει ένα εξαιρετικό καλλιτεχνικό δυναμικό. Υπάρχουν θεατρικές ομάδες και ανεξάρτητοι δημιουργοί με συνέπεια, όραμα και πρωτοποριακές ιδέες. Παρ’ όλα αυτά, οι ευκαιρίες που τους δίνονται είναι δυσανάλογες του ταλέντου και της δουλειάς τους.
Η έλλειψη σταθερής υποστήριξης – θεσμικής, οικονομικής, επικοινωνιακής – αναγκάζει πολλούς δημιουργούς είτε να εγκαταλείψουν τα θεατρικά τους εγχειρήματα είτε να μετακινηθούν σε άλλα κέντρα, όπου οι ευκαιρίες είναι περισσότερες.
Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που επιμένουν να δημιουργούν, παρά τις δυσκολίες. Θεσμοί όπως η Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή της πόλης αποδεικνύουν ότι, όταν υπάρχει βούληση, μπορούν να υπάρξουν χώροι έκφρασης και παρουσίασης. Θα ήταν ευχής έργον να ενισχυθούν και να πολλαπλασιαστούν τέτοιες δράσεις, ώστε η πόλη να αναδείξει ακόμα περισσότερο το θεατρικό της δυναμικό.
Πληροφορίες
Στην παράσταση ακούγονται αποσπάσματα από τα έργα: “Μηχανή Άμλετ” του Heiner Muller σε μετ. Ελένη Βαροπούλου - εκδόσεις Άγρα, “Η νέα εκκλησία του αίματος” του Δημήτρη Δημητριάδη - εκδόσεις Άγρα και “Κάσπαρ” του Peter Handke σε μετ. Νίκη Αϊντενάιερ - Εκδόσεις Δωδώνη.
Διάρκεια: 30'
Κρατήσεις: 6982 762912, 6997 165761
Εισιτήρια: ticketservices.gr
Είσοδος: 10 ευρώ γενική είσοδος, 7 ευρώ (Φοιτητικό, Ανέργων, ΑμεΑ).
