*Της Λεμονιάς Βασβάνη | Από την έντυπη έκδοση "Τύπος Θεσσαλονίκης"
Ένα μνημείο για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο θα κατασκευαστεί εντός των κοιμητηρίων της Ευαγγελίστριας.
Ο ποιητής, που το πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Δημητριάδης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 11 Αυγούστου του 2020 και η ταφή του έγινε δωρεάν “τιμής ένεκεν”, στα Κοιμητήρια «Αναστάσεως του Κυρίου».
Καθώς συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τον θάνατό του αναμένεται να γίνει εκταφή των οστών του. Όπως ορίζεται στον ισχύοντα Κανονισμό Λειτουργίας των Δημοτικών Κοιμητηρίων «Μετά την εκταφή των ηρώων και των επιφανών προσώπων, τα οστά τους δύναται να τοποθετηθούν σε καθορισμένο χώρο (με μορφή μνημείου) στα κοιμητήρια Ευαγγελίστριας».
Αύριο στο δημοτικό συμβούλιο θα συζητηθεί η πρόταση να γίνει δωρεάν η εκταφή και να γίνει «μνημείο στα κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας του Δημητριάδη Κωνσταντίνου (Χριστιανόπουλου Ντίνου)», «για λόγους απόλυτης ηθικής αναγνώρισης των δράσεων και των υπηρεσιών που προσέφερε στο έθνος αλλά και στην πόλη της Θεσσαλονίκης την οποία και Ανέδειξε».
Όπως δήλωσε στον «ΤyposThes» ο αντιδήμαρχος Οικονομικού προγραμματισμού δημοτικής περιουσίας κ. Γιώργος Αρβανίτης: «Το οφείλει η πόλη να κάνει ένα μνημείο για τον Χριστιανόπουλο. Θα παραχωρηθεί θέση στο σημείο που βρίσκονται τα μνημεία προσωπικοτήτων και ηρώων στην Ευαγγελίστρια».
Σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων και Βιώσιμης Κινητικότητας κ. Πρόδρομος Νικηφορίδης αναφέρει: «Την Τετάρτη το Δημοτικό Συμβούλιο έχει την ευκαιρία να πάρει επιτέλους μια οφειλόμενη απόφαση για το Ντίνο Χριστιανόπουλο! Τα Κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας πρέπει να είναι ο τόπος ανάπαυσης του μεγάλου ποιητή!».
Ποιος ήταν ο Χριστιανόπουλος
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ήταν γιος προσφύγων από την Ανατολική Θράκη. Τελείωσε το Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου παρακολούθησε μαθήματα και έλαβε το πτυχίο του Τομέα Κλασικών Σπουδών. Κατόπιν, εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης από το 1958 ως το 1965. Έπειτα εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων. Το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε υπό τη διεύθυνσή του το περιοδικό Διαγώνιος -που κυκλοφόρησε ως το 1983 με ολιγόχρονες παύσεις- και τον εκδοτικό οίκο Εκδόσεις Διαγωνίου. Εκείνη την περίοδο αναπτύχθηκε ο λεγόμενος "κύκλος των λογοτεχνών της Διαγωνίου".
Η πρώτη ποιητική συλλογή του Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950) διακρίνεται για το προσωπικό ύφος της και για τις δημιουργικές επιρροές από τον Καβάφη και τον Τ. Σ. Έλιοτ, ενώ στις επόμενες εμφανίσεις του εκφράζεται καθαρά το κυρίαρχο θέμα της ποίησής του, η εφήμερη ομοφυλοφιλική σχέση και το ερωτικό πάθος που οδηγεί στην ταπείνωση και στη μοναξιά.
