H Αννέτα Παπαθανασίου, ηθοποιός η ίδια και σκηνοθέτης, επισκέπτεται την Καμπούλ για να διδάξει την Αντιγόνη του Σοφοκλή και να καταγράψει τη ζωή των Αφγανών καλλιτεχνών, που προσπαθούν να συνδυάσουν την τέχνη και τον πολιτισμό με την σκληρή καθημερινότητα σε αυτή την ταλαιπωρημένη χώρα.
Αφηγείται τις ιστορίες των γυναικών ηθοποιών που έχουν την τόλμη να ασχοληθούν με το θέατρο και αντιμετωπίζουν σκληρή κριτική, κοινωνική αποδοκιμασία, ακόμα και απειλές για τη ζωή τους και την οικογένειά τους.
Αυτά είναι μερικά από τα όσα θα δείτε στη νέα ταινία – αληθινή καταγραφή της Αννέτα Παπαθανασίου με τίτλο «Παίζοντας με τη φωτιά» που θα προβάλλεται και στην πόλη μας, στο Ολύμπιον (αίθουσα Παύλος Ζάννας) από την Πέμπτη 15 Ιανουαρίου.
Μία ταινία για τις γυναίκες ηθοποιούς στο Αφγανιστάν, που κυριολεκτικά παίζουν με τη φωτιά!
Η ίδια είχε πάει το 2007 στο Αφγανιστάν για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ “Qadir, ένας Αφγανός Οδυσσέας”. Όταν ήρθε στα χέρια της μια φωτογραφία από παράσταση αφγανικού θιάσου ξαφνιάστηκε και θέλησε να μάθει περισσότερα. Άρχισε την έρευνά της και με την βοήθεια φίλων στο Αφγανιστάν ήρθε σε επαφή με διάφορους καλλιτέχνες καθώς και με τον επικεφαλής του Θεατρικού Τμήματος στο Πανεπιστήμιο της Καμπούλ, ο οποίος την προσκάλεσε να διδάξει αρχαίο Ελληνικό Θέατρο στους φοιτητές του.
Η ίδια αναφέρει σε σημείωμά της: «Εντυπωσιάστηκα όταν έμαθα ότι στη χώρα υπάρχουν δραστήριες θεατρικές ομάδες και ότι διοργανώνεται ένα Φεστιβάλ Θεάτρου στην Καμπούλ, που έδωσε μάλιστα το πρώτο βραβείο σε μια νεαρή ηθοποιό! Ήθελα να γνωρίσω αυτή την ηθοποιό και άλλους Αφγανούς καλλιτέχνες και να ανακαλύψω περισσότερα για το αφγανικό θέατρο. Γι’ αυτό και αποδέχθηκα με χαρά την πρόσκληση να διοργανώσω σεμινάρια πάνω στην Αντιγόνη του Σοφοκλή στο Πανεπιστήμιο της Καμπούλ. Κάπως έτσι, λοιπόν, τον Σεπτέμβριο του 2012 επισκέφθηκα την Καμπούλ. Παράλληλα με τα σεμινάρια αποφάσισα να κινηματογραφήσω τις ζωές Αφγανών ηθοποιών και να δημιουργήσω το ντοκιμαντέρ “Παίζοντας με τη Φωτιά“.
Φθάνοντας στην Καμπούλ ανακάλυψα ότι η κατάσταση για τους καλλιτέχνες δεν ήταν όπως την φανταζόμουν. Το Θεατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Καμπούλ έχει 200 αγόρια και μόνο 8 κορίτσια. Τα περισσότερα κορίτσια μάλιστα απλώς παρακολουθούσαν δεν ήθελαν να παίξουν μπροστά σε αντρικό κοινό.
Η νεαρή ηθοποιός που ήθελα να συναντήσω εξαφανίστηκε και κανένας δεν ήξερε που βρίσκεται. Μια 22χρονη ηθοποιός δολοφονήθηκε στην Καμπούλ απλά γιατί έπαιζε στο θέατρο και το έδειξε η εκεί τηλεόραση στις ειδήσεις».
Τα υπόλοιπα στη μεγάλη οθόνη…. Η ταινία είναι μια παραγωγή της Topcut- Modiano, Oh My Dog, και συμπαραγωγή του ΟΤΕ TV και της ΝΕΡΙΤ ΑΕ.
Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ (Αυστραλία, Ινδία, Βραζιλία, Αμερική, κλπ.) και έχει διακριθεί.
