Ως προτεραιότητά του την αποκατάσταση των ζημιών στο ιστορικό γεφύρι της Πλάκας θέτει το Υπουργείο Πολιτισμού Παιδείας και Θρησκευμάτων και γι΄ αυτό συντάσσει άμεσα σχετική μελέτη. Επιπλέον σύμφωνα με ανακοίνωσή του ξεκινάει η λήψη άμεσων μέτρων προστασίας του μνημείου και η περισυλλογή των δομικών στοιχείων που κατέπεσαν, ώστε να επαναχρησιμοποιηθούν μαζί με όσο νέο υλικό απαιτηθεί, για την αναστήλωση του ιστορικού γεφυριού. Μόλις το επιτρέψουν οι καιρικές συνθήκες και υποχωρήσει η στάθμη των υδάτων, θα ελεγχθεί η κατάσταση των θεμελίων των βάθρων, και θα αξιολογηθούν τα αίτια της πτώσης.
Σημειώνεται ότι από τις πρωινές ώρες κλιμάκιο μηχανικών του Υπουργείου έσπευσε στα όρια των νομών Άρτας και Ιωαννίνων, στον συνοικισμό Πλάκας Ραφταναίων, όπου το ιστορικό γεφύρι συνδέει τις όχθες του Άραχθου ποταμού και διενήργησε αυτοψία και φωτογραφική τεκμηρίωση.
Διαπιστώθηκε πτώση του ανατολικού ακρόβαθρου και της μεγάλης κεντρικής καμάρας και μερική μόνο καταστροφή του δυτικού ακρόβαθρου.
Το ιστορικό φορτίο του γεφυριού της Πλάκας
«Σήμερα πενθούμε», «χάσαμε ένα ιερό μνημείο», «κατέρρευσε το σημείο αναφοράς του τόπου μας». Με αυτά τα λόγια περιέγραψαν οι Πλακιώτες, αλλά και όλοι οι κάτοικοι των Τζουμέρκων, τα συναισθήματα για τη μεγάλη «απώλεια», την κατάρρευση του γεφυριού της Πλάκας, το πρωί της Κυριακής.
Το μονότοξο Γεφύρι της Πλάκας ήταν το μεγαλύτερο των Βαλκανίων, είχε άνοιγμα τόξου 40,20 μέτρα και ύψος, στο κέντρο, 21 μέτρα. Γεφύρι με ιστορικό φορτίο, καθώς εκεί λειτούργησε το τελωνείο από την ελεύθερη Ελλάδα στην σκλαβωμένη Ήπειρο. Σύμβολο ενότητας και ομοψυχίας των αντιστασιακών δυνάμεων, καθώς εκεί, στις 29 Φεβρουαρίου του 1944, υπογράφηκε η συμφωνία της Πλάκας-Μυρόφιλλου για την κοινή δράση κατά των Γερμανών κατακτητών της χώρας.
Ο Θεόφιλος Παπαδημητρίου, κάτοικος των Ραφταναίων, ένα χωριό που βρίσκεται σε απόσταση ανάσας από τον οικισμό, αναφέρει ότι το γεφύρι κτίστηκε από μαστόρους και πελεκάνους της πέτρας από την Πυρσόγιαννη. Όταν τελείωσε το γεφύρι και έγιναν τα εγκαίνια, έπεσε η καμάρα και μετά από λίγο καιρό οι Τζουμερκιώτες έφεραν τον αρχιμάστορα Μπέγκα από την Πράμαντα και το έργο ξανακτίστηκε το 1866. Μάλιστα, όπως μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες αυγά από την περιοχή και μαζί με ασβέστη «έγινε πορσελάνη, η συνδετική ουσία της πέτρας».
Το γεφύρι, δρόμος εμπορίου, ένωνε τα Τζουμέρκα με την υπόλοιπη Ήπειρο και τη Θεσσαλία. Η καμάρα του δέχτηκε τις βόμβες των γερμανικών αεροπλάνων, όμως άντεξε με μικρές φθορές στη δεξιά του πλευρά. Οι Ραφτανίτες το επισκεύασαν με τσιμέντο το 1943 και η γέφυρα έκτοτε λειτουργούσε χωρίς προβλήματα. Κάθε χρόνο, τα Θεοφάνεια, στο Γεφύρι τις Πλάκας, οι Τζουμερκιώτες κάνουν την βάφτιση του Σταυρού.
Πάντως όλοι στην περιοχή κάνουν λόγο για αδιαφορία των αρμοδίων σε ζητήματα υποστήριξης του πέτρινου γεφυριού, τα οποία πολλές φορές έθεταν και κατέθεταν την ανησυχία τους. Ο δάσκαλος Χαρίλαος Μήτσης, λέει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Σήμερα, έγινε το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει διαπραχτεί, γιατί υπήρξε αδιαφορία. Επισήμανα πολλές φορές τον κίνδυνο ότι θα πέσει. Μάλιστα τελευταία προσπάθεια ήταν τον Γενάρη, πέρυσι, όταν ζητούσα από τους αρμόδιους άμεση επέμβαση».
