Η πολυβραβευμένη και καταξιωμένη σύγχρονη συγγραφέας Jhumpa Lahiri επισκέπτεται σε λίγες μέρες την Αθήνα για να συναντήσει για πρώτη φορά το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Τη Δευτέρα, 2 Μαρτίου 2015, στις 7 το βράδυ, στην αίθουσα διαλέξεων του ΔΙΚΕΜΕΣ (Πλατεία Σταδίου 5, δίπλα στο Καλλιμάρμαρο), η δημοσιογράφος Μαριλένα Αστραπέλλου «ανακρίνει» τη συγγραφέα, σε μια εκδήλωση του Διεθνούς Κέντρου Ελληνικών και Μεσογειακών Σπουδών, του Συλλόγου Αποφοίτων του Πανεπιστημίου Princeton στην Ελλάδα (Princeton Alumni Club of Greece) και των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Την Τρίτη, 3 Μαρτίου 2015, η Jhumpa Lahiri θα συνομιλήσει με τη συγγραφέα Αμάντα Μιχαλοπούλου για τα βιβλία της, στις 7 το βράδυ, στο βιβλιοπωλείο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ στην Κηφισιά (Κηφισίας 310).
Μέλος του κύκλου συγγραφέων του Μπρούκλιν μαζί με τη Νικόλ Κράους, τον Τζόναθαν Σάφραν Φόερ και τον Τζόναθαν Φράνζεν κέρδισε το βραβείο Pulitzer το 2000, διαβάστηκε ευρέως και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού και θεωρήθηκε η αναμορφώτρια της αμερικάνικης λογοτεχνίας.
Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορεί το μυθιστόρημα της Jhumpa Lahiri «Εκεί όπου ανθίζουν οι υάκινθοι», το οποίο ήταν υποψήφιο για το βραβείο Booker 2013. Στο παραπάνω έργο, εξιστορείται η ζωή μιας οικογένειας και η πορεία δύο αδελφών στις ταραγμένες συνθήκες των δεκαετιών που ακολούθησαν την ανεξαρτητοποίηση της Ινδίας από τη Βρετανία. Η ιστορία των δύο αδελφών έχει ως φόντο την εξέγερση του Ναξαλμπάρι, μια εξέγερση που συγκλόνισε την Ινδία και της οποίας η βίαιη καταστολή από την ινδική κυβέρνηση προκάλεσε την αντίδραση πολλών διανοούμενων της Δύσης. Βασίζεται δε σε ένα πραγματικό συμβάν, το οποίο έγινε στη γειτονιά των παππούδων της συγγραφέα στην Καλκούτα τη δεκαετία του ’60. Δύο αδέλφια βρήκαν καταφύγιο κοντά στο σπίτι των συγγενών της∙ η αστυνομία τούς εντόπισε και στη συνέχεια τους συνέλαβε, για να τους εκτελέσει αργότερα. Έχοντας μια αόριστη εικόνα της εξέγερσης από τα όσα άκουγε κατά τις συχνές επισκέψεις των παιδικών της χρόνων στην Καλκούτα, η Lahiri βρήκε το κουράγιο να καταπιαστεί με το θέμα αυτό έπειτα από πολλά χρόνια και να το ερευνήσει, αφού είχε ήδη δημοσιεύσει άλλα έργα της. Το αποτέλεσμα είναι ένα συναρπαστικό, βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα για τη μοίρα και τη θέληση, την εξορία και την επιστροφή.
Η γραφή της χαρακτηρίζεται από απλή γλώσσα, ενώ οι ήρωές της, φιγούρες απολύτως ανθρώπινες, με μια πλούσια γκάμα συναισθημάτων, είναι ικανοί να εκφράσουν όχι μόνο την οργή και την πικρία αλλά και τη συγγνώμη και την ελπίδα.
Θίγει επίσης το ζήτημα της συναισθηματικής «εξάρθρωσης» και της απώλειας του τόπου τους που υφίστανται οι μετανάστες, το ερώτημα κατά πόσο μπορούν αυτοί να ταυτιστούν με το νέο περιβάλλον και να νιώσουν ολοκληρωτικά Αμερικανοί.
Παιδί ινδών μεταναστών και η ίδια, γεννήθηκε το 1967 στο Λονδίνο. Ήταν δύο ετών όταν οι γονείς της μετανάστευσαν στην Αμερική, όπου ο πατέρας της εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στο πανεπιστήμιο του Ρόουντ Άιλαντ. Όσο για τη μητέρα της, που επί χρόνια δίδασκε σε ένα σχολείο στο Ρόουντ Άιλαντ, έβρισκε συχνά μέσα στις τσέπες των πανωφοριών της σημειώματα από μαθητές που της έλεγαν να γυρίσει πίσω στη χώρα της.
«Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που εξακολουθούν να μη θεωρούν καλόδεχτη την παρουσία της οικογένειάς μου. Συχνά οι Αμερικανοί με κοιτούν και αναρωτιούνται αν μπορώ να μιλήσω αγγλικά» εξομολογείται η συγγραφέας.
Οι εμπειρίες τόσο των μελών της οικογένειάς της όσο και αυτές των φίλων, των συγγενών και άλλων γνωστών από τις κοινότητες των μεταναστών από τη Βεγγάλη, με τις οποίες είναι εξοικειωμένη, διατρέχουν τα έργα της. Συχνά οι ήρωές της είναι ινδοί μετανάστες που θα πρέπει να ελιχθούν ανάμεσα στις πολιτιστικές αξίες του τόπου τους και σε αυτές της θετής τους πατρίδας. Η Lahiri δείχνει τις νεότερες γενιές να απορρίπτουν τις αναστολές των μεταναστών πατέρων τους, που πολύ συχνά αφοσιώνονται στην κοινότητά τους, και τις ευθύνες τους έναντι των άλλων μεταναστών.
