Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Μανιάτες πειρατές, Βενετοί έμποροι, η πολιορκία του Χάνδακα από τους Τούρκους και στο φόντο ένας έρωτας. Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο εκτυλίσσεται η υπόθεση του νέου βιβλίου της Νεκταρίας Ζαγοριανάκου – Μακρυδήμα «Τα θεριά της Μεσογείου» (εκδ. Ωκεανίδα). Η ίδια απαντώντας σε ερώτησή μας τι έχει να πει στο σήμερα ένα βιβλίο που διαδραματίζεται τον 17ο αιώνα τονίζει πως όπως και τότε, έτσι και τώρα «Οι άνθρωποι θα αντιδράσουν πάντα βασισμένοι στο ένστικτό τους, στα πάθη τους». Εξηγεί γιατί επέλεξε ως κύριους πρωταγωνιστές εκπροσώπους του ισχυρού φύλου και σχολιάζοντας τη σημερινή πραγματικότητα στο χώρο του βιβλίου αναφέρει πως «μόνο μέσα από την παιδεία θα μπορέσουμε να λύσουμε πραγματικά τα προβλήματα που προκύπτουν».
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Η ιδέα του βιβλίου γεννήθηκε από μια επιθυμία μου, να γράψω για τον τόπο μου για τη Μάνη. Γεννήθηκε όταν διάβασα την ιστορία των Μανιατών πειρατών από εκεί ξεκίνησαν όλα.
-Από τη σύλληψη της ιδέας και την έρευνα, μέχρι τη στιγμή της συγγραφής, υπήρχαν αλλαγές στον κορμό της ιστορίας του βιβλίου; Προέκυψαν στοιχεία που σας έκαναν να αναθεωρήσετε κάποιες αντιλήψεις που είχατε;
-Κοιτάξτε η έρευνα είναι μια εκπληκτική διαδικασία, είναι σαν ένα παζλ. Είναι συναρπαστικό και προσωπικά με γεμίζει χαρά κάθε φορά που βρίσκω ένα στοιχείο που συνδέει όλα τα προηγούμενα μεταξύ τους. Όταν ολοκληρώθηκε η έρευνα και όλη αυτή η γνώση έγινε δική μου κάθισα και έγραψα την ιστορία προσπαθώντας να αποδώσω την εποχή, τα γεγονότα, τους ήρωες που ζούσαν εκείνο τον καιρό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όποτε όχι δεν υπήρχαν ανατροπές. Δεν προέκυψαν στοιχεία που να με κάνουν να αναθεωρήσω αντίθετα όλα όσα διάβασα με έκαναν να θαυμάσω για άλλη μια φορά τους Έλληνες το πόσο δυνατοί, πεισματάρηδες, φιλόδοξοι και ικανοί είναι. Θαύμασα τους Κρητικούς μέσα στα τείχη του Χάνδακα, την Ελληνική κοινότητα της Βενετίας, τη λεβεντιά των Μανιατών.
-Γιατί επιλέξατε τον 17ο αιώνα και την εποχή που ξέσπασε ο πόλεμος ανάμεσα σε Βενετούς και Τούρκους; Τι έχει να πει στο σήμερα;
-Η αγάπη μου για την Κρήτη ήταν η αιτία, θέλησα να μιλήσω μέσα από την ιστορία του βιβλίου για τη μεγαλύτερη σε χρονική διάρκεια πολιορκία στην παγκόσμια ιστορία. Η εποχή αυτή είναι συναρπαστική, γεμάτη από ανατροπές, είναι μια περίοδος της ελληνικής ιστορίας που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή. Οι Βενετοί και στη συνέχεια οι Οθωμανοί ήθελαν να ελέγχουν τους θαλάσσιους δρόμους. Ανάμεσα σε αυτούς τους δυο βρίσκονται οι Έλληνες, που είτε αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους, από τα νησιά κυρίως, τόσο εξαιτίας του φόβου των κατακτητών όσο και του φόβου των πειρατών. Οι Κρητικοί έμειναν μέσα στην καστροπολιτεία του Χάνδακα και πολέμησαν για τη γη τους και το κυριότερο μέσα στα είκοσι τέσσερα χρόνια της πολιορκίας, όχι μόνο επιβίωσαν ηρωικά μα προάσπισαν τα γράμματα και τον πολιτισμό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται συνεχώς μπορεί να φοράμε διαφορετικά ρούχα, να τρώμε αλλιώτικο φαγητό, τα σπίτια μας να είναι διαφορετικά, αυτό που έχει σημασία είναι οι άνθρωποι, η ψυχή τους, το μυαλό τους, η καρδιά τους. Οι άνθρωποι θα αντιδράσουν πάντα βασισμένοι στο ένστικτό τους, στα πάθη τους.
-Στο βιβλίο σας οι ήρωες είναι κυρίως άνδρες. Πώς προσεγγίσατε και αναλύσατε τους χαρακτήρες αυτούς όντας γυναίκα;
-Πιστεύω ότι είναι ευκολότερο να προσεγγίσεις τον ανδρικό ψυχισμό. Ο γυναικείος ψυχισμός είναι περίπλοκος αυτό βέβαια είναι που κάνει τις γυναίκες τόσο ενδιαφέρουσες. όταν ένας άντρας λέει ναι είναι ένα ναι καθαρό δεν κρύβει πίσω του κανένα ερωτηματικό, καμιά αμφιβολία. Εσείς πιστεύετε ότι ισχύει το ίδιο για τις γυναίκες; Η προσωπική μου άποψη είναι πως όχι.
-Πώς συνδυάζεται η ιατρική και η συγγραφή βιβλίων;
-Η ιατρική και η συγγραφή έχουν πολλά κοινά. Απαιτούν και οι δυο αφοσίωση, απομόνωση, έρευνα πιστεύω ότι συνδυάζονται θαυμάσια!
-Πώς σχολιάζετε την σημερινή πραγματικότητα στο χώρο του βιβλίου;
-Ο χώρος του βιβλίου περνάει κρίση και αυτό οφείλεται, όχι μόνο στην οικονομική κρίση, αλλά κυρίως στην κοινωνική κρίση. Δημιουργήθηκαν λάθος ανάγκες, οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από το βιβλίο και το απαξίωσαν. Οι νέες τεχνολογίες, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απορροφούν όλο τον ελεύθερο χρόνο που ούτως ή άλλως είναι πια λίγος. Βέβαια έχουν αλλάξει και οι δομές, ο τρόπος δηλαδή που βρίσκει ο αναγνώστης ένα βιβλίο που τον ενδιαφέρει. Θυμάμαι πιο παλιά πήγαινα σε μικρά βιβλιοπωλεία όπου ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο ενήμερος για τους νέους τίτλους, είχε άποψη, ήταν διαβασμένος και αυτό που πρότεινε πραγματικά άξιζε. Σήμερα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν φορές που αισθάνομαι τόσο σαν αναγνώστης όσο και σαν συγγραφέας σαν ένα κόκκο άμμου στην έρημο όταν βρίσκομαι σε ένα χώρο με χιλιάδες τίτλους...
Πιστεύω ότι μόνο μέσα από την παιδεία, τη μόρφωση θα μπορέσουμε να λύσουμε πραγματικά τα προβλήματα που προκύπτουν. Το βιβλίο είναι πολιτισμός, είναι καλλιέργεια της αντίληψης, της φαντασίας, της κριτικής και ίσως και της αυτογνωσίας.
-Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα;
-Διαβάζω ένα ιστορικό μυθιστόρημα, το «Σκηνές από το βίο του Ματίας Αλμοσίνο» του Ισίδωρου Σουργού και μπορώ να πω ότι μου αρέσει πάρα πολύ.
