Από μια αληθινή ιστορία εμπνεύστηκε το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Στεφάνι από ασπάλαθο» (εκδ.Ψυχογιός) η Σόφη Θεοδωρίδου. Συνήθως έτσι δουλεύει γιατί όπως μας εξήγησε θέλει να έχει «κράτημα» απ’ την αληθινή ζωή, ώστε να μπορεί να αισθάνεται αληθινούς τους ήρωές της.
Αυτή τη φορά η χρονική περίοδος που εκτυλίσσεται η πλοκή του βιβλίου είναι απ’ τη μεταξική Ελλάδα μέχρι το 1959. Το ιστορικό πλαίσιο είναι μια τοιχογραφία πάνω στην οποία εκτυλίσσεται η υπόθεση, εξηγεί η συγγραφέας που την περασμένη εβδομάδα επισκέφθηκε βιβλιοπωλείο του Ευόσμου για να παρουσιάζει το νέο της βιβλίο, γεγονός που στάθηκε αφορμή για μια συνέντευξη μαζί της.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το νέο σας βιβλίο;
-Από μια αληθινή ιστορία που μου αφηγήθηκαν, όπως συνέβη με τα περισσότερα έργα μου. Χρειάζομαι γενικά τούτο το «κράτημα» απ’ την αληθινή ζωή, ώστε να μπορώ να αισθάνομαι αληθινούς τους ήρωές μου.
-Το «Κορίτσι από τη Σαμψούντα» διαδραματίζονταν την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής. «Η αμαρτία της ομορφιάς» την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου και το τωρινό σας μυθιστόρημα ξεκινά από το 1939 και φτάνει μέχρι τη δεκαετία του 1950. Πόσο συμβάλλει το ιστορικό πλαίσιο στην πλοκή των βιβλίων σας;
-Θα μου επιτρέψετε μια μικρή διόρθωση. Φτάνει μέχρι το 1959, οπότε ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας διαδραματίζεται στη μετεμφυλιακή Ελλάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως το ιστορικό πλαίσιο συμβάλλει καθοριστικά στην εξέλιξη της πλοκής, αφού ακουμπά πάνω στα γεγονότα. Θα έλεγα όμως ότι παραμένει εκεί, ένα πλαίσιο δηλαδή, μια τοιχογραφία, όπου οι ήρωές μου, άνθρωποι απλοί και καθημερινοί, δρουν, πάσχουν και παθιάζονται, καθώς οι ζωές τους παρασύρονται στη δίνη της Ιστορίας.
-Ο ασπάλαθος είναι φυτό που αν οι βλαστοί του ξεραθούν γίνονται αγκάθια. Τι σηματοδοτεί η χρήση του στο μυθιστόρημά σας;
-Σηματοδοτεί τα αγκάθια που αγκυλώνουν την ηρωίδα μου από την επομένη κιόλας του έγγαμου βίου της και τα οποία, όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο πολλαπλασιάζονται.
-Ο πατέρας της κεντρικής ηρωίδας είναι ιεροκήρυκας. Αντίθετα ο άνθρωπος που ερωτεύεται , ονειρεύεται να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Πώς συνυπάρχουν οι δύο κόσμοι: του Θείου και των γραμμάτων;
-Δεν είναι δύο κόσμοι διαφορετικοί κατά τη γνώμη μου. Υπάρχει σπουδαίο έργο θεόπνευστων και εξαιρετικά μορφωμένων ανθρώπων. Κι ο πατέρας, όμως, ο Στυλιανός, είναι σπουδαγμένος θεολόγος, δεν είναι κάποιος φανατισμένος αγράμματος. Απλώς, ερμηνεύει τις Γραφές εξαιρετικά στενά, επηρεασμένος κι απ’ τον αυστηρό του χαρακτήρα. Θα έλεγα ότι περισσότερο θεωρεί τον Θεό «Γιαχβέ», με την έννοια του Θεού τιμωρού κατά τα πρότυπα της Παλαιάς Διαθήκης, παρά φιλεύσπλαχνο και συμπονετικό, όπως τον συναντάμε στη Χριστιανική θρησκεία.
-Η Κασσιανή είναι μια εγκλωβισμένη γυναίκα που συναντά πολλά εμπόδια. Πώς θα τα αντιμετωπίσει ;
-Όσο δύσκολο κι αν της είναι, θα τα αντιμετωπίσει όρθια, έτσι όπως αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και τα εμπόδια κάθε άνθρωπος που αγαπά τη ζωή κι επιθυμεί να επιβιώσει.
-Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα;
-Δύο είναι τα βιβλία που διαβάζω αυτό το διάστημα: το μυθιστόρημα του Jean-Michel Guenassia «Η ζωή που ονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ.» από τις εκδόσεις Πόλις και το έργο του συντοπίτη μου Κώστα Φωτιάδη «Συναξάρι Μνημοσύνης».
