Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Νέους φίλους απέκτησε τα τελευταία χρόνια το πιάνο στη χώρα μας. Αιτία; Το Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης. Στην 4η χρονιά διεξαγωγής του έφερε νέους, αλλά και μεγαλύτερους πιο κοντά στη μουσική, «σε νέα ακούσματα υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου», όπως σημείωσε ο πιανίστας και οργανωτής του Φεστιβάλ Χαράλαμπος Αγγελόπουλος.
Λίγο πριν την κορύφωση του θεσμού με τα 4 κονσέρτα για πιάνο του W. A. Mozart που θα δοθούν στις 3 και 4 Δεκεμβρίου στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης μιλήσαμε με τον κ. Αγγελόπουλο για το Φεστιβάλ..
-Βρισκόμαστε στην καρδιά του Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης. Τι έχει συμβεί μέχρι τώρα και τι θα ακολουθήσει;
-Ξεκινήσαμε στις 31 Οκτωβρίου και ως τώρα, περίπου 20 μέρες μετά, έχουν πραγματοποιηθεί τέσσερα από τα πέντε ρεσιτάλ του κεντρικού κύκλου εκδηλώσεων στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (31/10 Β. Βαρβαρέσος, 07/11 Θ. Αποστολόπουλος, 14/11 Χ. Παπαγεωργίου, 21/11 Λενιώ Λιάτσου), τρεις συναυλίες Νέων Καλλιτεχνών (01/11 Καβάλα, 15/11 Νάουσα, 20/11 Φλώρινα) και το Masterclass πιάνου με την Α. Παπαστεφάνου στο Ωδείο Μουσικό Κολλέγιο (06-09/11).
Ακολουθούν το πέμπτο και τελευταίο ρεσιτάλ του Στέφανου Θωμόπουλου το Σάββατο στις 28 Νοεμβρίου, η τελευταία συναυλία Νέων Καλλιτεχνών στη Θεσσαλονίκη στις 29 Νοεμβρίου και, βεβαίως, οι δύο συναυλίες λήξης του Φεστιβάλ με 4 κονσέρτα για πιάνο του W. A. Mozart στις 3 και 4 Δεκεμβρίου στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
-Το Φεστιβάλ άρχισε με προσεκτικά βήματα, πέτυχε τους πρώτους στόχους του και στην παρουσίαση του φετινού προγράμματος είπατε πως υπάρχει ενδεχόμενο να παρουσιαστεί και στην Αθήνα στο άμεσο μέλλον. Πώς αυτό θα γίνει δυνατό; Και τι θα σημαίνει για το θεσμό;
-Από το 2012, όταν πρωτοξεκίνησε το Φεστιβάλ, ποιοτικά και ποσοτικά δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά κάτι στη δομή του. Η διαφορά είναι ότι χρόνο με το χρόνο τυγχάνει μεγαλύτερης απήχησης και αναγνώρισης από το κοινό και πετυχαίνει σημαντικές συνεργασίες, όπως με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης το 2013 και την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης το 2014.
Όσον αφορά στην πιθανότητα πραγματοποίησης του Φεστιβάλ και στην Αθήνα, αν και εφόσον γίνει, θα πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για την καταξίωση και αποδοχή του και πέρα από τα όρια της πόλης μας. Αυτή τη στιγμή, όμως, δε μπορώ να μοιραστώ μαζί σας περισσότερες λεπτομέρειες, ελπίζω σε μερικούς μήνες να είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε κάτι συγκεκριμένο.
-Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε κατά την προετοιμασία του φετινού προγράμματος;
-Είναι απόλυτα λογικό ότι μέσα σε μια βαθιά οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας, το πρώτο και κύριο μας μέλημα είναι η εξασφάλιση των απαραίτητων χρημάτων για την πραγμάτωση του Φεστιβάλ. Η αρωγή οργανισμών και επιχειρήσεων είναι σημαντική για να ξεκινήσεις έναν προγραμματισμό, αλλά δε φτάνει. Πρέπει να βρίσκουμε και άλλους τρόπους ώστε οι δράσεις μας να μην είναι ελλειμματικές, για παράδειγμα ανταποδοτικές χορηγίες ή εθελοντική βοήθεια.
Το να στήσεις στο μυαλό σου, ως μουσικός, ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα εκδηλώσεων είναι εξαιρετικά δημιουργικό και όμορφο! Παρ΄ όλα αυτά, η καθημερινότητα της οργάνωσης αυτού είναι εντελώς διαφορετική. Τη μια μέρα μπορεί να αρχειοθετείς βιογραφικά και φωτογραφίες, την επόμενη να μοιράζεις έντυπα και αφίσες και την άλλη να βρίσκεις τρόπους να επικοινωνείς τις δράσεις σου ή ακόμα να κουβαλάς καρέκλες στην αίθουσα.
-Ποια η σχέση των κατοίκων της πόλης μας με το πιάνο;
-Να σας πω την αλήθεια, πίστευα ότι το κοινό είναι πάνω κάτω συγκεκριμένο και είναι κυρίως μουσικοί, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες και μουσικόφιλοι. Στην πορεία του Φεστιβάλ, όμως, αυτά τα τέσσερα χρόνια διαπίστωσα ότι κάναμε καινούριους φίλους. Ιδιαίτερα δε, πολύ μεγάλη εντύπωση μου έχει κάνει η αθρόα προσέλευση φοιτητών. Πιστεύω, λοιπόν, ότι το κοινό είναι ανοιχτό σε νέα ακούσματα υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου και ευελπιστώ στο μέλλον να μεγαλώσει κι άλλο.
-Πέρα από την οργάνωση του προγράμματος συμμετέχετε και σε ένα από τα κονσέρτα για πιάνο για πιάνο και ορχήστρα W. A. Mozart. Μιλήστε μας για αυτό και για τις δύο βραδιές που θα παιχθούν τα τέσσερα κονσέρτα.
-Στις δύο αυτές βραδιές παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα 4 κονσέρτα – KW 413, 414, 415, 449 – για πιάνο και ορχήστρα του Mozart, τα οποία ο ίδιος ο συνθέτης προέτρεπε να παίζονται για ορχήστρα εγχόρδων και κατ΄ επέκταση για πιάνο και κουαρτέτο εγχόρδων. Σε αυτή την ιδιαίτερη εκδοχή τους, λοιπόν, τέσσερις Θεσσαλονικείς πιανίστες, η Δόμνα Ευνουχίδου, ο Τριαντάφυλλος Λιώτης, ο Νίκος Κυριόσογλου και εγώ, συμπράττουμε με δύο σπουδαία κουαρτέτα της πόλης, το LynX και το Salonicco.
Πρόκειται για μια ιδέα του Νίκου και το ιδιαίτερα ενδιαφέρον, θεωρώ, είναι το “πάντρεμα” των προαναφερθέντων κονσέρτων με σύγχρονα έργα για κουαρτέτο εγχόρδων, παραγγελίες του Φεστιβάλ, γραμμένα από Έλληνες συνθέτες επάνω στο μουσικό θεματικό υλικό του κάθε κονσέρτου.
Είναι χαρά μου που συμμετέχω σε κάτι τόσο πρωτότυπο και μοναδικό.
