Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Για δεύτερη φορά καταπιάνεται με έργα του Ματέι Βίσνιεκ ο Τριαντάφυλλος Δελής, σκηνοθετώντας την παράσταση «Η Επανάσταση της Μπανιέρας» που παίζεται στο Vis Motrix Performance Studio (Έδισσον 4 απέναντι από το Δημαρχείο Θεσσαλονίκης).
«Είναι ένας συγγραφέας του οποίου ο άμεσος και καθημερινός λόγος μού αρέσει», σχολίασε ο ίδιος σε συνέντευξη που μας παραχώρησε. Και συμπλήρωσε: «Ο Βίσνιεκ πραγματεύεται θέματα που μας πονάνε βαθειά». Τα έργα του «λογοκρίθηκαν και απαγορεύτηκαν στην γενέτειρά του, τη Ρουμανία επί Τσαουσέσκου και όμως τόσα χρόνια μετά ταιριάζουν απόλυτα στην χώρα μας, στο σήμερα και στην κατάσταση που βιώνουμε, κι ας μην "βρισκόμαστε υπό καθεστώς δικτατορίας», σχολίασε ο δημιουργός.
Πρόσθεσε πως πρέπει να πάψουμε να βλέπουμε τα προβλήματα της κοινωνίας ως γενικότητα και να πάρουμε θέση – ευθύνη στο τι συμβαίνει. Και σε όλα αυτά δεν θα πρέπει να λείπει η πολιτική από τη ζωή μας γιατί «οι επιλογές μας, σαν θέση, μας καθορίζουν, αρκετές φόρες καθορίζουν και την ζωή του διπλανού μας».
-Τι θα δούμε επί σκηνής;
-Τέσσερα μονόπρακτα του Ματέι Βίσνιεκ. Σουρεαλιστικό περιβάλλον, video, μουσική, σκουπίδια, ξερά φύλλα και μια μπανιέρα... Ξεκινάμε με το "Ο τελευταίος Γκοντό", όπου ο πασίγνωστος θεατρικός συγγραφέας Σάμιουελ Μπέκετ έρχεται αντιμέτωπος με έναν από τους πιο διάσημους θεατρικούς του χαρακτήρες, τον Γκοντό. Ο Γκοντό αποκτάει σάρκα και οστά την στιγμή που ο Μπέκετ πετιέται έξω από το θέατρο όπου ανεβαίνει για τελευταία φόρα το "Περιμένοντας τον Γκοντό". Μια κοινωνία που έχει ξεπέσει, άνθρωποι κρυμμένοι πίσω από τραβηγμένες κουρτίνες, έρημοι δρόμοι και ένα "θέατρο που μόλις πέθανε". Στην συνέχεια "μεταφερόμαστε" στον "Άνθρωπο σκουπιδοτενεκέ". Ένας άνθρωπος γεμάτος ως το λαιμό με σκουπίδια, δεν μπορεί να καταλάβει, πώς, όλοι τον φορτώνουν με τα αποφάγια, τα σκουπίδια και όλες τις ακαθαρσίες τους. Συνεχίζουμε με το "Η Επανάσταση της Μπανιέρας" όπου τρεις άνθρωποι μέσα σε μια μπανιέρα θα μας κάνουν να γελάσουμε, να προβληματιστούμε, να παθιαστούμε, να αναρωτηθούμε και να απομυθοποιήσουμε τελικά την έννοια της επανάστασης και πιο συγκεκριμένα των επαναστατών. Τέλος, βλέπουμε τον σύγχρονο άνθρωπο, που στον βωμό της καταξίωσης "δεν μπορεί πια να σταματήσει... και σαν να μην έφτανε αυτό, του είναι αδύνατο και να στρίψει. Είναι αναγκασμένος να τρέχει, ίσια, μπροστά". Πρόκειται φυσικά για τον "Άνθρωπο που τρέχει".
-Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε τα τέσσερα αυτά μονόπρακτα;
-Το θέμα μάς άφορα όλους. Όλα αυτά που θέλω να πω, ο συγγραφέας τα έχει γράψει... Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερο τρόπο να απαντήσω, απ 'το να χρησιμοποιήσω φράσεις του έργου:
Γκοντό: " Να μιλήσουμε; Για ποιόν, για τί;"
Μπέκετ: "Να μιλάμε, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μιλάμε, να μιλάμε για όλα."
Άνθρωπος σκουπιδοτενεκές: "Από τη στιγμή, που γίνεσαι, ένας «άνθρωπος σκουπιδοτενεκές», απορείς συνέχεια με αυτό που σου συμβαίνει."
Άντρας 1: "...δεν υπάρχει δικαιοσύνη, συμβαίνουν πάρα πολλές ατιμίες, πολύ βρώμικο χρήμα, καμιά ηθική..."
Δρομέας: "Σταματήστε να λέτε πως είμαι σοφός, πως είμαι πειθαρχημένος, πως είμαι ωραίος... σταματήστε, γιατί δεν μπορώ πια να σταματήσω..."
-Είναι η δεύτερη αναμέτρησή σας με αυτόν τον σκηνοθέτη. Τι είναι αυτό που σας αρέσει στο έργο του; Γιατί επιστρέψατε σε αυτόν;
-Ελπίζω και σε μια τρίτη! Μου αρέσει ο άμεσος και καθημερινός λόγος του. Μέσα στον ρεαλισμό των κειμένων του, ο συγγραφέας βάζει μια ποιητικότητα με περίτεχνο τρόπο και αυτό κάνει τα κείμενά του να χαϊδεύουν το αυτί μας, την ίδια στιγμή που τα θέματα που πραγματεύεται μας πονάνε βαθειά. Αφορμή για τα κείμενά του είναι πάντα ο άνθρωπος. Η εξουσία, η καταπίεση, οι υπαρξιακές αναζητήσεις η κοινωνία που όλο "πέφτει"... Δεν προτείνει λύσεις, παρά μόνο παραθέτει προβληματισμούς. Νομίζω πως επιτέλους πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τα "προβλήματα" της κοινωνίας σαν γενικότητα και να βρούμε την θέση-ευθύνη μας μέσα σ 'αυτά.
-Η επανάσταση μπορεί να γίνει από μια μπανιέρα; Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να αποδέχονται κάποιες καταστάσεις και να μην αντιδρούν;
-Η αλλαγή, όπως και η επανάσταση, ξεκινά πρώτα από μέσα μας. Μπανιέρα-καναπές-δρόμος-παιδεία-τέχνη. Έχει χαθεί η έννοια της ομαδικότητας η οποία θα πρέπει να είναι κυρίαρχη στην συνύπαρξη μας σε κάθε οργανωμένη κοινωνία. Έχουμε ξεχάσει ότι αυτό τον κόσμο τον φτιάχνουμε όλοι εμείς για εμάς, και βρισκόμαστε στην φάση που οι άλλοι τον φτιάχνουν για εμάς. Τελικά ποιοι είναι αυτοί άλλοι... Ο φόβος κάνει τους ανθρώπους να μην αντιδρούν. Το προσωπικό συμφέρον έχει αλλοιώσει κάθε αίσθηση ηθικής και συνεπώς δεν επιτρέπει σε κανένα να αντιδράσει.
-Η πολιτική υπάρχει μέσα στα τέσσερα μονόπρακτα. Πώς μεταφέρει αυτά που έχει ζήσει ο συγγραφέας;
-Με χιούμορ, με σκληρότητα, με ειρωνεία, με τραγικότητα, με άμεσο και ρεαλιστικό τρόπο. Έχουμε να κάνουμε με έναν συγγραφέα του οποίου τα έργα λογοκρίθηκαν και απαγορεύτηκαν στην γενέτειρα του, τη Ρουμανία επί Τσαουσέσκου και όμως τόσα χρόνια μετά ταιριάζουν απόλυτα στην χώρα μας, στο σήμερα και στην κατάσταση που βιώνουμε, κι ας μην "βρισκόμαστε υπό καθεστώς δικτατορίας".
-Στη ζωή μας η πολιτική έχει τη θέση που θα έπρεπε;
-Δεν ξέρω γενικά αν έχει τη θέση που πρέπει, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως πρέπει να έχει θέση στην ζωή του καθενός ξεχωριστά. Οι επιλογές μας, σαν θέση, μας καθορίζουν, αρκετές φόρες καθορίζουν και την ζωή του διπλανού μας. Ας ενδιαφερθούμε λοιπόν για τον διπλανό μας πρώτα και ίσως να τη βρούμε τη λύση, και την "πολιτική" που ψάχνουμε.
Σκηνοθεσία: Τριαντάφυλλος Δελής, Κίνηση: Κώστας Γεράρδος, Παραγωγή - Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Σάσα Νάτση, Μετάφραση: Τηλέμαχος Χατζηιωαννίδης, Έρση Βασιλικιώτη.
Ηθοποιοί: Αλέξανδρος Κωχ, Τάσος Μπαρνιαδάκης, Έλλη Σαρρή. Φιλική Συμμετοχή: Κώστας Γεράρδος.
Παραστάσεις έως 27 Μαρτίου 2016: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στις 21:30.
Είσοδος: 10€ κανονικό - 5€ μειωμένο. Τηλέφωνο κρατήσεων: 6979 323 061.
