Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Τρία κορίτσια γεννιούνται στο ίδιο μαιευτήριο. Οι μοίρες τους μπλέκονται και οι ζωές τους θα σημαδευτούν. Η φιλία τους σχεδόν αδερφική θα τις συντροφεύσει για πολλά χρόνια. Μεγαλώνοντας θα έρθουν ανατροπές. Θα χάσουν την αθωότητά τους, όπως τη χάνει κανείς μεγαλώνοντας, και ερχόμενος αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Όμως κάπου εκεί η φιλία θα είναι σύμμαχός τους… Αυτά συμβαίνουν στο τελευταίο μυθιστόρημα της Σόφης Θεοδωρίδου με τίτλο «Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας» (εκδ. Ψυχογιός) το οποίο παρουσίασε η ίδια πριν λίγες μέρες και στην πόλη μας, σε κεντρικό βιβλιοπωλείο.
«Ήθελα να συνδυάσω τη χαμένη αθωότητα των ηρώων μου μ’ αυτή τη δική μας ως λαού, που επίσης αφανίστηκε», δήλωσε η συγγραφέας, ενώ εξήγησε πως επέλεξε να φτάσει την αφήγησή της στην εποχή λίγο μετά την έναρξη της κρίσης, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις αιτίες κι τη νοοτροπία που μας οδήγησαν σε αυτήν.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Τα τελευταία χρόνια τριγύριζε στον νου μου η σκέψη να συνδυάσω τη χαμένη αθωότητα των ηρώων μου μ’ αυτή τη δική μας ως λαού, που επίσης αφανίστηκε. Ωστόσο, το πρώτο βήμα να πατήσω πάνω του και να στήσω την ιστορία μου το άδραξα από ένα αληθινό περιστατικό, το οποίο φυσικά εξέλιξε η φαντασία μου.
-Η ιστορία των τριών κεντρικών ηρωίδων σας δένεται από τη γέννησή τους. Πώς θα εξελιχθεί η σχέση τους και τι θα τους φέρει το μέλλον;
-Πράγματι, από την πρώτη ανάσα δένονται οι ζωές τους και μάλιστα μ’ ένα βαρύ μυστικό που οι ίδιες αγνοούν. Ανατροπές απρόσμενες θα φέρει στη συνέχεια το μέλλον, ανατροπές που έρχονται ως συνέπεια σφαλμάτων των ίδιων των γεννητόρων τους. Οι ζωές τους θα χωρίσουν και θα ξανασμίξουν, ωστόσο η δύναμη της φιλίας τους είναι τόσο καταλυτική, ώστε θα επισκιάσει όσα δύσκολα θα κουβαλήσει ο χρόνος.
-Τι διδάσκει στις ηρωίδες η στιγμή που χάνουν την παιδική τους αθωότητα;
-Κυρίως ότι τα περισσότερα στην κοινωνία μας, στον κόσμο εν γένει, είναι προϊόν συναλλαγής. Κι ότι, για να μπορέσουν να προχωρήσουν τη ζωή τους, να την αντέξει και να την αλαφρύνει η μια τους, να πραγματώσει όσα λαχταρά μια άλλη, οφείλουν να προσχωρήσουν κι οι ίδιες στη γενικότερη αυτή φιλοσοφία. Ως τη στιγμή, βέβαια, που η αδήριτη πραγματικότητα θα τις υποχρεώσει ν’ ασπαστούν διαφορετική φιλοσοφία ζωής.
-Γιατί επιλέξατε να φτάσετε την αφήγηση μέχρι και τις μέρες μας, στην εποχή λίγο μετά την έναρξη της κρίσης;
-Γιατί ως εκεί έκρινα ότι μπορούσα να οδηγήσω τους ήρωές μου. Ένιωσα ότι έκλεινε ένας κύκλος τη στιγμή ακριβώς που άρχιζε η κρίση κι ότι υπήρχε πια η δυνατότητα να ανιχνευτούν ορισμένες απ’ τις αιτίες κι η νοοτροπία που μας οδήγησαν ως εκεί. Η ίδια η κρίση εξελίσσεται ακόμη και υπ’ αυτήν την έννοια η όποια απόπειρά μου να την «αγγίξω» μου φάνηκε κάπως πρόωρη.
