Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
«Ψηλά τα χέρια αλλιώς θα σας την ανάψω». Έτσι φοβίζει τους συμμαθητές του ο Τζίμης που φέρνει στο σχολείο όπλα που έχει κατασκευάσει. Σε άλλα παιδιά δεν έχουν καμία επίδραση οι απειλές του, όμως στην Θεοφίλη, η οποία δεν μιλά από επιλογή σε κανένα άλλο παιδί, την τρομοκρατεί. Η Έλενα Αρτζανίδου στο νέο της παιδικό βιβλίο «Ψηλά τα χέρια» επέλεξε να ασχοληθεί με το θέμα της επιλεκτικής αλαλίας. Επανεμφανίζει στις σελίδες του βιβλίου της δύο παλιότερους ήρωές της, και μιλά παράλληλα και για τη σχολική βία. Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου που έγινε πριν λίγες μέρες στην πόλη μας, η συγγραφέας απάντησε στις ερωτήσεις μας.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Πριν δυο χρόνια 2014, καλοκαίρι στην αγαπημένη παραλία του Ενυδρείου στη Ρόδο, είκοσι έξι καλοκαίρια σταθερά στο νησί, με την αγαπημένη φίλη Μαρία Γιαλλουράκη, ξεκινήσαμε μια μεγάλη κουβέντα, όπως συνηθίζαμε τα καλοκαίρια μας, για τα βιβλία, αλλά και για όσα μας απασχόλησαν την σχολική χρονιά που μόλις είχε τελειώσει. Εκεί, λοιπόν, η φίλη μου μού αποκάλυψε ένα γεγονός για μια μαθήτριά της που δεν μιλούσε μέσα στην τάξη, αλλά και στα διαλείμματα. «Γράψε», με παρότρυνε, «κάτι για την επιλεκτική αλαλία».
Το καλοκαίρι εκείνο ήταν το πρώτο καλοκαίρι, ύστερα από 18 χρόνια, που δεν είχα διάθεση να γράψω ούτε λέξη. Μετά τις «Σιωπηλές σκιές» (εκδ. Βιβλιόφωνο), που είχα γράψει το 2013, ένιωθα διαλυμένη.
Ωστόσο η ιδέα, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, τρύπωσε μέσα μου και αρχές του 2015 ζωντάνεψε με την Θεοφίλη, αλλά και την επανεμφάνιση δύο παλαιότερων ηρώων μου που έχουν μεγαλώσει, από δυο άλλα μου βιβλία των εκδ. Ψυχογιός, την Μαλένα και τον Τζίμη να θέλουν να μπουν στην ιστορία.
Η επιλεκτική αλαλία της Θεοφίλης, αλλά και ο εκφοβισμός που γεννά ο Τζίμης με τα πιστόλια μέσα στην τάξη, με τη Μαλένα και τον Περικλή να αντιδρούν και πολλά άλλα γεγονότα αποτελούν την ιστορία του βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε.
-Η σχολική βία είναι σήμερα μεγαλύτερη και πιο έντονη σε σχέση με το παρελθόν; Αν ναι, γιατί;
-Υπήρχε, με άλλη μορφή και όχι τόσο συχνά, υπάρχει και μακάρι να εξαλειφθεί. Σίγουρα οι εικόνες βίας, τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο διαδίκτυο, που έχουν πρόσβαση σχεδόν όλα τα παιδιά, δίχως έλεγχο από την οικογένεια, προκαλούν και βοηθούν να εκδηλώνουν δύσκολες συμπεριφορές. Όσο δεν τις αντιμετωπίζουμε μπορούν να γιγαντωθούν και να ξεφύγουν. Φυσικά δεν είναι κανόνας. Δεν σημαίνει πως όλοι που ζουν ή παρακολουθούν ένα τέτοιο περιβάλλον είναι εν γένει άτομα που θα εκδηλώσουν βίαια και ακραία συμπεριφορά.
-Πώς μπορεί ο γονιός να δώσει στο παιδί τα κατάλληλα εφόδια για να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο φαινόμενο;
-Να είναι εκεί. Να έχουν αληθινή επικοινωνία, να παρατηρούν, να ακούν, να παίρνουν θέση και μόνο αν καταφέρουν και κατακτήσουν και την εμπιστοσύνη των παιδιών τους τότε όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν.
-Πώς η βία μπλέκεται με την αλαλία;
-Στο βιβλίο μου «Ψηλά τα χέρια» σε εικονογράφηση των Λήδα Βαρβαρούση –Πάρι Ναυπλιώτη από τις εκδ. Ψυχογιός η λεκτική βία μπλέκεται με την επιλεκτική αλαλία. Μια δυσκολία που παρουσιάζουν κάποια παιδιά και όταν υπάρχει και λεκτική βία μέσα στην τάξη τότε ο φόβος μπλοκάρει το παιδί περισσότερο. Ο λεκτικός εκφοβισμός και η χρήση των ψεύτικων όπλων που αγαπά ο ήρωας μου ο Τζίμης, γεννούν τρόμο και αυξάνουν τον φόβο στη Θεοφίλη, όμως ο φόβος και ο τρόμος αντιμετωπίζονται όταν υπάρχουν φίλοι, έτσι και στο βιβλίο κάποιοι, και κυρίως η Μαλένα, αντιδρούν και στέκονται δίπλα στην αδύναμη, σχεδόν αόρατη ηρωίδα και της συμπαραστέκονται. Η λύση απέναντι στο ότι αντιμετωπίζουν μέσα στην τάξη τα οχτάχρονα παιδιά θα τη διαβάσετε στο βιβλίο.
