Επιμέλεια: Λεμονιά Βασβάνη
Τρία μοναδικά αφιερώματα έχει προγραμματίσει το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (5 - 15/3/2020): ένα για τον θρυλικό γάλλο φωτογράφο του πρακτορείου Magnum, Ρεϊμόν Ντεπαρντόν, ένα για την Λόρεν Γκρίνφιλντ και την σκωπτική ματιά της πάνω στον υπέρμετρο πλούτο στις ΗΠΑ και ένα για την avant-garde Γαλλοκολομβιανή Λάουρα Ουέρτας Μιγιάν.
Ο πρώτος θα έρθει στην πόλη μας για να παρουσιάσει τα τρία τελευταία ντοκιμαντέρ του.
Το έργο του Ντεπαρντόν αντλεί έμπνευση από το cinema verité και αφηγείται καθημερινές ιστορίες. Ο ίδιος δηλώνει ότι θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο ρεπόρτερ από ότι φωτογράφο και σημειώνει ότι ο κινηματογράφος υπήρξε πάντοτε το μεγάλο του πάθος.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος στο ΦΝΘ θα παρουσιαστούν τα ντοκιμαντέρ:
-«Ημερολόγιο από τη Γαλλία» (2012, 100΄): όπου θα δούμε τον δημιουργό εν ώρα εργασίας, καθώς ταξιδεύει στους δρόμους της Γαλλίας από το 2004 ως το 2010 σε ένα τροχόσπιτο, για να φωτογραφίσει διαφορετικά μέρη, πρόσωπα ή καταστάσεις.
-Γαλλία (2016, 84΄): με καταγραφή φωνών και συζητήσεων από τα ταξίδια που έκανε ο ίδιος από το 2004 ως το 2010 σε όλη τη Γαλλία για να την φωτογραφίσει.
-12 Ημέρες (2017, 87΄); ένα ντοκιμαντέρ για προσωπικές ιστορίες, αλλά και για την πολιτική, κοινωνική και ηθική ιστορία της Γαλλίας, με αφορμή την εφαρμογή νόμου σύμφωνα με τον οποίο μέσα σε 12 ημέρες οι ασθενείς που νοσηλεύονται παρά τη θέλησή τους σε ψυχιατρικό ίδρυμα θα πρέπει να εμφανιστούν ενώπιον δικαστηρίου.
Λόρεν Γκρίνφιλντ
Η φωτογράφος και σκηνοθέτιδα Λόρεν Γκρίνφιλν η οποία καταγράφει στις ταινίες της τον ακραίο πλούτο, κυρίως στις ΗΠΑ, θα βρεθεί στην πόλη μας για να παρουσιάσει τα μικρού και μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ της.
Συγκεκριμένα θα δούμε:
-The Kingmaker (2019, 101΄): με επίκεντρο την Ιμέλντα Μάρκος, και την ιδιαίτερα δυσάρεστη παρακαταθήκη του καθεστώτος των Μάρκος.
-Generation Wealth (2018, 106΄): ένα ντοκιμαντέρ για το ψευδεπίγραφο αμερικανικό όνειρο, το κόστος του άκρατου καπιταλισμού και τις παθολογίες της κοινωνίας των ΗΠΑ.
-Thin (2006, 103΄): με ανατριχιαστικές αφηγήσεις, οι οποίες αποκαλύπτουν στον θεατή τις εφιαλτικές επιπτώσεις που έχει η εμμονή για την απόκτηση του τέλειου σώματος.
-The Queen of Versailles (2012, 100’): με θέμα την οικονομική κρίση και πώς η Τζάκι, ο Ντέιβιντ, τα παιδιά τους, οι εργαζόμενοι, οι συνεργάτες τους προσπαθούν να σώσουν την αυτοκρατορία του Ντέιβιντ και να χτίσουν τις Βερσαλλίες της Φλόριντα.
-Beauty CULTure (2011, 30΄): με επίκεντρο την εμμονή μας με την ομορφιά και την επιρροή των φωτογραφικών αναπαραστάσεων στην εικόνα του γυναικείου σώματος.
-Kids + Money (2008, 32΄): με το πώς οι έφηβοι στο Λος Άντζελες μιλούν για τα λεφτά.
-Magic City (2015, 20΄): για ένα φημισμένο στριπτιτζάδικο.
-Fashion Show (2010, 5΄): Το ντοκιμαντέρ συνδυάζει βίντεο με φωτογραφίες από 50 επιδείξεις μόδας σε πασαρέλες στη Νέα Υόρκη, το Μιλάνο και το Παρίσι.
-Best Night Ever (2012, 7΄): όπου περιγράφεται το πώς οι θαμώνες στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Marquee στο Λας Βέγκας προετοιμάζονται για μια βραδιά γεμάτη κορίτσια, αλκοόλ και ηλεκτρονική μουσική.
Η Λάουρα Ουέρτας Μιγιάν
Η Γαλλοκολομβιανή Λάουρα Ουέρτας Μιγιάν έχει δημιουργήσει φιλμογραφία με ντοκιμαντέρ μικρού και μεσαίου μήκους που η ίδια έχει χαρακτηρίσει ως «εθνογραφική μυθοπλασία».
Στο αφιέρωμα του ΦΝΘ θα δούμε τις ταινίες:
-Journey to a Land Otherwise Known (2011, 23΄): μια σουρεαλιστική εθνογραφία του Νέου Κόσμου που εκτυλίσσεται στην ψεύτικη ζούγκλα ενός ευρωπαϊκού βοτανικού κήπου.
-Ισημερινός (2012, 19΄): μια ταξιδιωτική περιγραφή χωρίς λόγια σε ένα πλασματικό έδαφος.
-Μαύρος Ήλιος (2016, 43΄): μια ιστορία για την τραγουδίστρια της όπερας Αντόνια που μετά από μία απόπειρα αυτοκτονίας, αλλάζουν τα πάντα στη ζωή της.
-La Libertad (2017, 29΄): με θέμα μια ομάδα γυναικών που υφαίνουν στο Μεξικό.
-Jeny303 (2018, 6΄): όπου μια νεαρή τρανσέξουαλ βρίσκεται σε στάδιο αποτοξίνωσης και μιλά ενώ η κάμερα τριγυρνά γύρω από το κτήριο 303, αρχιτεκτονικό στολίδι της Μπογκοτά.
-Ο λαβύρινθος (2018, 21΄): Ένα ταξίδι στις λαβυρινθώδεις μνήμες ενός άνδρα στο Ουιτότο, ο οποίος συνεργάστηκε με τους μεγαλέμπορούς ναρκωτικών τη δεκαετία του 1980.
-Jiibie ( 2019, 25΄): Το τελετουργικό κατασκευής της πράσινης σκόνης κόκας (που ονομάζεται mambe ή Jiibie) αποκαλύπτει έναν προγονικό μύθο συγγένειας. Στην κοινότητα Μουινά-Μουρουί, το φυτό κόκα δεν αποτελεί προϊόν, αλλά ιερό συνομιλητή.
