Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Μάσκες, ραπ, παραδοσιακά τραγούδια, πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις και παιχνίδια με μπαλόνια είναι μερικά από τα θεατρικά μέσα που συνδυάζονται στην παράσταση «Μητέρες;», συνθέτοντας μία απροσδόκητη αφήγηση τριών λαϊκών παραμυθιών για ενήλικες («Μαύρη Όρνιθα», «Τσυρόγλες», «Καημός»).
Οι υποθέσεις; Μια Μητέρα που πασχίζει να «χαλάσει» τα παιδιά της, για να χαρεί, ελεύθερη, τον έρωτά της. Μια νεκρή Μητέρα δολοφονημένη από την κόρη της που τη συμβουλεύει από τον τάφο. Και μια Μητέρα που «πνίγει» τα παιδιά της μέσα στον καημό της.
Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη, συνεχίζει την πορεία της στη Μαγική Σοφίτα του Μπενσουσάν Χαν (Εδέσσης Άνω Λαδάδικα) για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Η ερμηνεύτρια Ιωάννα Μαμακούκα μίλησε μαζί μας για την δουλειά αυτή. Αναφέρθηκε στις διαφορετικές μητέρες που πρωταγωνιστούν στις τρεις αυτές ιστορίες, στον τρόπο προσέγγισης στα παραμύθια που βασίστηκε η παράσταση, αλλά και για την συμμετοχή του κοινού στο τελικό αποτέλεσμα.
-Οι «Μητέρες;» είναι μια παράσταση που έχει από τη μια αφήγηση τριών λαϊκών παραμυθιών για ενήλικες και σύγχρονα μέσα μεταφοράς στη σκηνή όπως ραπ και παιχνίδια με μπαλόνια. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά; Και τι ιδιαίτερο έχει αυτή η διαφορετική μορφή αφήγησης;
- Επιλέγουμε το θέατρο για να παρουσιάσουμε αυτά τα παραμύθια στο κοινό, γιατί τα βρίσκουμε αρκετά «θεατρικά», τόσο ως προς τη δομή τους (πολλά διαλογικά μέρη, τα ίδια πρόσωπα που κρατούν την κύρια δράση σε όλη τη διάρκεια κάθε παραμυθιού), όσο και στο ότι οι πρωταγωνιστές διαγράφονται με καθαρές γραμμές, ανάγλυφα και συγκεκριμένα και όχι σαν «ένας» γέρος, «ένας» βασιλιάς… δηλαδή με τον συνηθισμένο τρόπο των παραμυθιών που γενικεύει την ύπαρξή τους. Στη ΜΑΥΡΗ ΟΡΝΙΘΑ, τον ΤΣΥΡΟΓΛΕ και τον ΚΑΗΜΟ είχαμε την αίσθηση ότι οι λαϊκοί παραμυθάδες που μας τα «παρέδωσαν» είχαν συγκεκριμένα πρόσωπα στο νου τους. Από την άλλη, η σκηνική δραματοποίησή τους είναι μια πρακτική προσέγγισης των παραμυθιών που έχουμε επιλέξει εδώ και χρόνια, ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης και εγώ, σε άλλες παραστάσεις που ανεβάζουν στη σκηνή αφηγήσεις. Η συνεργασία μας με την μουσικό-πιανίστα-τραγουδίστρια Ελιόνα-Ελένη Σινάρη που παίζει και εκείνη διάφορους ρόλους, μας δίνει την ευκαιρία να έχουμε δύο γυναίκες στη σκηνή που αφηγούνται αυτές τις ιστορίες παίζοντας μεταξύ τους, παίρνοντας τους διαφορετικούς ρόλους και ερμηνεύοντάς τους για το κοινό.
-Γιατί υπάρχει το ερωτηματικό στον τίτλο; Τι δηλώνει;
-Είναι μια εύλογη απορία, καθώς οι Μητέρες που εμφανίζονται στα τρία παραμύθια δεν τηρούν τις αναμενόμενες συμβάσεις με τα παιδιά τους. Όταν δεν είναι καθαρά βλαβερές γι’ αυτά, όπως στη «Μαύρη Όρνιθα» και στον «Καημό», είναι έξοχα μαγικές, έξω-πραγματικές όπως είναι οι μητρικές φιγούρες στον «Τσυρόγλε»: μία νεκρή μάνα που μιλάει από τον τάφο, μία «θετή» μάνα που ανασταίνει με το γάλα της ένα φίδι, μία μάνα που επαναφέρει στον κόσμο τη σκιά του γιου της με σάρκα και οστά.
-Ο ρόλος της μητέρας είναι για πολλούς ιερός, προστατευμένος. Πώς θα περιγράφατε τις Μητέρες της παράστασης; Πόσο συγχωρούν τους άλλους και πόσο υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στη ζωή;
-Και στα τρία παραμύθια, η Μητέρα δικάζεται και υπάρχει απόδοση δικαιοσύνης στα πρόσωπα που παραβιάζουν τους θεϊκούς και ανθρώπινους νόμους. Η σκηνοθεσία του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, άλλοτε με γκροτέσκο, άλλοτε με τελετουργικό και άλλοτε με παιγνιώδη τρόπο, καλεί το κοινό να πάρει θέση ανατρέποντας με τη σκηνοθεσία του το αυτονόητο της τιμωρίας των αδικημάτων. Έτσι, οι Μητέρες μας συγχωρούν και συγχωρούνται στον βαθμό που το κοινό κάθε παράστασης δικάζει τα υπέρ και τα κατά της ύπαρξης και των πράξεών τους.
-Πώς λειτουργεί ο χώρος της παράστασης στο τελικό αποτέλεσμα; Πόσο επηρεάζει το κοινό και πόσο εσάς;
-Η Μαγική Σοφίτα του Μπενσουσάν Χαν είναι ο ιδανικός σκηνικός χώρος για τις «Μητέρες;». Τις αγκαλιάζει (χωρίς κανένα ερωτηματικό!) και τις παραδίδει σε ένα κοινό που ανασαίνει μαζί τους, γελάει και συγκινείται, σαν να είναι συγγενείς που ήρθαν επίσκεψη σε ένα σπίτι που τους είναι γνώριμο από παλιά. Στις συζητήσεις που ακολουθούν τις παραστάσεις, οι θεατές μοιράζονται μαζί μας τις δικές τους αναμνήσεις, τα δικά τους βιώματα από παραμυθο-αφηγήσεις και έτσι οι δικές μας «Μητέρες;» γεννούν άλλες, νέες ιστορίες.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης, Σκηνικά – Κοστούμια – Μάσκες: Απόστολος Αποστολίδης, Βοηθός σκηνοθέτη: Αφρούλη Μπέρσου, Ερμηνεία: Ιωάννα Μαμακούκα, Ερμηνεία – Μουσική σύνθεση – Πιάνο – Τραγούδι: Ελιόνα – Ελένη Σινιάρη, Φωτογραφίες: Χρήστος Κυριαζίδης, Αφίσα: Δαβίδ Σαμπεθάι, Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου.
Παραστάσεις έως 26/2/2020, κάθε Τετάρτη 21:00. Διάρκεια: 60’
Είσοδος: : 12€, 10€ μειωμένο (φοιτητών, ανέργων, πολυτέκνων, άνω των 65, ΑΜΕΑ & ομαδικά άνω των 6 ατόμων), 5€ ατέλειες. Τηλέφωνο κρατήσεων: 6981 723 632.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Τύπος Θεσσαλονίκης"
