Πρώτη Οκτώβρη σήμερα και καθώς διανύουμε την καρδιά του φθινοπώρου, το «ΤyposThes» σας παρουσιάζει προορισμούς για κοντινές αποδράσεις. Προορισμούς στην γη της Μακεδονίας που θα μαγέψουν τόσο ζευγάρια όσο και οικογένειες καθώς ανταποκρίνονται πλήρως στις προσδοκίες του καθενός.
Λίμνη Κερκίνη
Η Κερκίνη είναι μια τεχνητή λίμνη που σχηματίστηκε το 1932 με τη δημιουργία φράγματος στον ποταμό Στρυμόνα. Το 1982, λόγω της μείωσης της χωρητικότητάς της εξαιτίας των φερτών υλών από τον Στρυμόνα, κατασκευάστηκε νέο φράγμα. Η έκταση της λίμνης ποικίλλει από 54.250 έως 72.110 στρέμματα ανάλογα με την εποχή.
Απέχει 35 χλμ. από Σέρρες και 80 χλμ. από Θεσσαλονίκη.
“Natura 2000”
Η Κερκίνη προστατεύεται από τη σύμβαση Ραμσάρ και αποτελεί περιοχή του Ευρωπαϊκού Δικτύου «Φύση 2000» ή «Natura 2000». Στην περιοχή της Κερκίνης συναντούμε πολλά είδη θηλαστικών όπως το τσακάλι, το λύκο, την αγριόγατα, τη βίδρα, τη νυφίτσα, το ζαρκάδι, το λαγό, το αγριογούρουνο κ.λ.π. Υπάρχουν 10 είδη αμφίβιων και περίπου 20 είδη ερπετών. Η ιχθυοπανίδα είναι επίσης πλούσια αφού υπάρχουν 30 είδη ψαριών με κυριότερα τα χέλια και τα γριβάδια. Στην περιοχή γύρω από τη λίμνη έχουν καταγραφεί περίπου 300 είδη πουλιών. Ο αργυροπελεκάνος και η λαγγόνα που ζουν εκεί είναι μοναδικά στον κόσμο είδη, απειλούμενα με εξαφάνιση. Υπάρχουν και πολλά σπάνια αρπακτικά όπως ο χρυσαετός, ο βασιλαετός, ο πετρίτης, ενώ η περιοχή αποτελεί μοναδικό πεδίο έρευνας σχετικά με τους υγρότοπους και τη διαχείριση τους.
Δραστηριότητες
Περιξ της λίμνης υπάρχουν επιχειρήσεις που ασχολούνται με τον εναλλακτικό τουρισμό. Ο επισκέπτης μπορεί να κάνει βαρκάδα, ιιππασία, ποδηλασία, τοξοβολία, Canoe - Kayak, πεζοπορία, θερμά λουτρά, ψάρεμα κ.ά.
Γαστρονομία
Στα χωριά που βρίσκονται πέριξ της λίμνης ο περιηγητής, μπορεί να γευτεί την παραδοσιακή κουζίνα που περιλαμβάνει εδέσματα και από βουβαλίσιο κρέας καθώς υπάρχουν εκτροφεία στην περιοχή. Μερικές επιλογές είναι ο καβουρμάς, τα λουκάνικα, τα σουτζουκάκια ή το μαγειρευτό βουβαλίσιο κρέας σε ξυλόφουρνο. Για τους λάτρεις των ψαριών, μια καλή επιλογή είναι τα ποταμίσια ψάρια, όπως η πέστροφα.
2 Λουτρά Πόζαρ
Τα Λουτρά Πόζαρ, που είναι γνωστά και ως Λουτρά Λουτρακίου, Λουτρά Αριδαίας, ή απλά Λουτρά, είναι ιαματικά λουτρά, που βρίσκονται κοντά στο Λουτράκι της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας, 13 χλμ. δυτικά της Αριδαίας. Από την Θεσσαλονίκη απέχουν 110χλμ. Πρόκειται για μεταλλικές πηγές, που αναβλύζουν σε θερμοκρασία 37°C, με αξιόλογη χημική σύσταση. Το θερμό νερό έχει ιαματική δράση και είναι πόσιμο. Επισκέπτες το χρησιμοποιούν για λουτροθεραπεία, τόνωση και χαλάρωση, ενώ τα νερά βοηθούν στην καταπολέμηση κυκλοφορικών, αναπνευστικών, ρευματοειδών, γυναικολογικών και δερματολογικών παθήσεων.
Η λουτρόπολη απέχει 3 χιλιόμετρα από το χωριό Λουτράκι και βρίσκεται στην κοιλάδα του ρέματος του Αγίου Νικολάου. Το παλαιότερο όνομα του ρέματος ήταν «Τόπλιτσα», που σημαίνει στα σλάβικα, σε ελεύθερη μετάφραση: «Θερμοπόταμος». Στην περιοχή έχει ανακαλυφθεί ένα σύμπλεγμα περίπου 17 σπηλαίων, με άφθονα ευρήματα προϊστορικών χρόνων, τα οποία εκτίθενται στο μικρό μουσείο των Λουτρών. Επίσης η περιοχή έχει ανακηρυχθεί ως σπηλαιοπάρκο (Σπηλαιοπάρκο Αλμωπίας) και είναι το πρώτο του είδους του στην Ελλάδα.
Ιστορία
Λέγεται ότι οι Άλμωπες ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής. Μια φυλή γιγάντων, ερχόμενοι στην περιοχή την εποχή του χαλκού. Στις συνέχεια, αποτέλεσε μία από τις 17 επαρχίες του Μακεδονικού βασιλείου. Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, τα λουτρά θεωρούνταν τόπος χαλάρωσης και αποκατάστασης των Μακεδόνων βασιλέων μετά από μάχες και πολυετείς πολέμους. Υπάρχουν ενδείξεις ότι λειτουργούσαν στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθώς και στα ρωμαϊκά και βυζαντινά χρόνια. Φημολογείται επίσης ότι οι σάρισες (δόρατα) της Μακεδονικής Φάλαγγας «βράζονταν» στα θερμά νερά, προκειμένου να γίνουν πιο ανθεκτικές και να αυξηθεί η σκληρότητα και η αντοχή τους. Στην δεκαετία του 1920, τα Λουτρά επισήμως ανακηρύχθηκαν ιαματικά νερά, ενώ το 1985 την διαχείρισή τους ανέλαβε η κοινότητα Λουτρακίου. Την δεκαετία του 1990, κατασκευάστηκε το αναψυκτήριο και η μεγάλη εξωτερική πισίνα.
3 Νάουσα η Ηρωική πόλη
Η Νάουσα ή επίσημα η Ηρωική πόλη της Νάουσας, ανήκει στην περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, κτισμένη στους πρόποδες του όρους Βερμίου. Είναι ορεινή πόλη και, βάσει της τελευταίας απογραφής, το μεγαλύτερο ορεινό αστικό κέντρο της Ελλάδας. Από το 1955 με βασιλικό διάταγμα χαρακτηρίζεται ως ηρωική πόλη για τους αγώνες και τις θυσίες των κατοίκων κατά την περίοδο των απελευθερωτικών αγώνων του 1822.
Ο ποταμός Αράπιτσα που διασχίζει την πόλη
Η Αράπιτσα της Νάουσας είναι ένα από τα λίγα ποτάμια στην Ελλάδα που έχουν ονομασία θηλυκού γένους. Ένα ποτάμι που έχει μείνει στην ιστορία για τη μεγάλη θυσία των γυναικών της πόλης, τον Απρίλιο του 1822, οι οποίες προτίμησαν να πέσουν αυτές και τα παιδιά τους στα νερά του παρά στα χέρια των Τούρκων. Στο σημείο της θυσίας των γυναικών, στην περιοχή Στουμπάνοι δίπλα στο ποτάμι της Αράπιτσας, υπάρχει το χαρακτηριστικό μνημείο, με το άγαλμα της Ναουσαίας με τα παιδιά στην αγκαλιά της.
Σημεία που αξίζει να επισκεφθείτε
Τοποθεσίες και χώροι που μπορείτε να επισκεφτείτε μέσα στη Νάουσα ή σε σχετικά κοντινή απόσταση είναι το άλσος του Αγίου Νικολάου, το δημοτικό κολυμβητήριο και το εκτροφείο θηραμάτων, η σχολή του Αριστοτέλη στο Νυμφαίο της Μίεζας και το Πολιτιστικό κέντρο της Σχολής του Αριστοτέλους. Επίσης, ένα άλλο σημείο που αξίζει να επισκεφθείτε είναι ο χώρος της θυσίας των γυναικών της Νάουσας το 1822, το δημοτικό πάρκο της Νάουσας, το ιστορικό και λαογραφικό μουσείο της Νάουσας, το μουσείο Οίνου και Αμπέλου, ο ιερός ναός Τιμίου Προδρόμου και η Ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου, ο νερόμυλος στην είσοδο της Νάουσας και οι βρύσες της Νάουσας.
Η Νάουσα απέχει 90 χλμ από την πόλη της Θεσσαλονίκης.
4 Έδεσσα η πρωτη πρωτεύουσα του Μακεδονικού Βασιλείου
Η Έδεσσα είναι πόλη της Μακεδονίας, έδρα του δήμου Έδεσσας και πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, και έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας. Η πόλη είναι φημισμένη για τους 12 καταρράκτες της. Βρίσκεται πάνω στην αρχαία Εγνατία Οδό. Ιδρύθηκε το 813 π.Χ. από τον πρώτο Μακεδόνα Βασιλιά, τον Ηρακλείδη Κάρανο και ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του Μακεδονικού Βασιλείου.
Η πόλη της Έδεσας, απέχει από την Θεσσαλονίκη 90χλμ.
Οι πασίγνωστοι καταρράκτες
Οι Καταρράκτες της Έδεσσας, αποτελούν ένα φυσικό φαινόμενο το οποίο δημιουργήθηκε έπειτα από ισχυρό σεισμό που έπληξε την γύρω περιοχή το 14ο αιώνα, όπου από τότε κατά την πάροδο του χρόνου σημειώθηκαν αρκετές αλλαγές στην μορφολογίας τους εξαιτίας μικρότερης κλίμακας σεισμών. Κύρια πηγή αυτών αποτελεί ο Υγροβιότοπος Άγρα-Νησίου, από τον οποίον ρέει το κυρίως ποτάμι, ο Εδεσσαίος του οποίου οι διακλαδώσεις αποτελούν τους καταρράκτες. Επίσης το Γεωπάρκο των Καταρρακτών εκτείνεται σε μια περιοχή πάνω από 100.000τμ και σε μία διαδρομή πάνω στο βράχο για 1,1χλμ.
Αποτελεί το βασικό πόλο έλξης επισκεπτών της πόλης και είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα στην Ελλάδα. Σε αριθμό οι καταρράκτες είναι δώδεκα, εκ των οποίων μόνο οι τέσσερις είναι θεατοί, ενώ οι υπόλοιποι εξαιτίας της πλούσιας βλάστησης δεν μπορούν να θεαθούν εύκολα. Στα μονοπάτια του Πάρκου Καταρρακτών συγκαταλέγεται και η λιθόστρωτη διαδρομή προς την Αρχαία Έδεσσα μέσα από τον κάμπο της πόλης. Η δίοδος αυτή αποτελούσε τμήμα της αρχαίας Εγνατίας Οδού, που ένωνε την Αρχαία Έδεσσα. Στο Πάρκο των Καταρρακτών βρίσκεται ο Μεγάλος Καταρράκτης, ύψους 70 μέτρων, ενώ στο κάτω μέρος του εντοπίζεται ένα σπήλαιο με σταλακτίτες και θολωτή οροφή. Ακολουθεί ο διχαλωτός καταρράκτης Λάμδα με τις δύο λίμνες. Από το 1993 στην περιοχή έχει ιδρυθεί το Μουσείο Υδροκίνησης. Σήμερα οι καταρράκτες είναι πασίγνωστο θέαμα απείρου κάλλους για όλη την Ελλάδα, καθώς ο Δήμος από τότε έχει προχωρήσει σε σημαντικές παρεμβάσεις που αποτέλεσαν σωτήριες για την τοπική οικονομία. Από το 2003 οι καταρράκτες φωταγωγούνται στα χρώματα του ουράνιου τόξου κατά την διάρκεια της νύχτας, γεγονός το οποίο καθιστά εφικτή και την νυχτερινή επίσκεψη.
Σημεία αναψυχής
Τα κύρια σημεία αναψυχής της Έδεσσας αποτελούν ο σύγχρονος πεζόδρομος που κατασκευάστηκε το 2008, όπου εκεί βρίσκεται μια ποικιλία καταστημάτων και σημείων ενδιαφέροντος, και διασκορπισμένα αναψυκτήρια στα πάρκα της πόλης. Σε πολλά σημεία της πόλης διοργανώνονται εκδηλώσεις και βραδιές μουσικών συνόλων στην παλιά πόλη, όπου επίσης η διοργάνωση συναυλιών σε διάφορους χώρους με πιο γνωστό το Αμφιθέατρο Γαβαλιώτισσας.
Συνοικία Βαρόσι
Το Βαρόσι είναι συνοικία της πόλης της Έδεσσας, που το 1983 αναγνωρίστηκε ως διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός. Αναπτύχθηκε στον ίδιο χώρο της ακροπόλεως της Αρχαίας Έδεσσας, ψηλά στο Βράχο και σε υψόμετρο 320μ. Χαρακτηρίζεται απο την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του και το κύριο στοιχείο της Πόλης, το υδάτινο.Το Βαρόσι έχει τις ρίζες του στον Μεσαίωνα και είναι στενά συνδεδεμένο με την κατάκτηση της πόλης από τους Οθωμανούς. Η αρχική καταστροφή του λεγόμενου και «Θεοφρούρητου Κάστρου των Βοδενών» από τους εισβολείς, η οποία ολοκληρώθηκε με τον σεισμό του 1395, είχε σαν αποτέλεσμα την επέκταση του βυζαντινού οικισμού έξω από τα παλιά τείχη και την ανάδυση νέων «μαχαλάδων». Μία λοιπόν από αυτές τις νέες γειτονιές ήταν και το Βαρόσι, το οποίο διαμορφώθηκε στο χώρο της αρχαίας ακρόπολης της Έδεσσας ως αμιγώς χριστιανική συνοικία.
5. Αρναία Χαλκιδικής
Μπορεί η Χαλκιδική να είναι φημισμένη για τις διαμαντένιες παραλίες της όμως, υπάρχουν και αλλα ορεινά “διαμάντια” που περιμένουν να τα ανακαλύψετε. Η Αρναία είναι κτισμένη αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 600 μέτρων, στους βόρειους πρόποδες του πυκνόφυτου ορεινού όγκου του Χολομώντα, μέσα σε τοπίο με δάση και τρεχούμενα νερά, έχοντας μπροστά της προς τα βορειοανατολικά μια κοιλάδα με λιβάδια και απέναντι τα δάση του βουνού Δρεβενίκος. Είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά της Βόρειας Χαλκιδικής και έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αδραμερίου. Αναπτύχθηκε ιδιαίτερα κατά τον 19ο αιώνα, οπότε και απέκτησε τη μορφή που έχει σήμερα. Μέχρι το 2010 ήταν πρωτεύουσα του ομώνυμου Δήμου της Χαλκιδικής.
Βρίσκεται επάνω στην επαρχιακή οδό Θεσσαλονίκης - Ιερισσού και απέχει Α. - ΝΑ της Θεσσαλονίκη 68 χλμ. και ΒΑ. από τον Πολύγυρο 34 χλμ.
Ιστορικά στοιχεία
Στην περιοχή της Αρναίας αναφέρεται στο Θουκυδίδη πολίχνη με την ονομασία Άρνη. Από εκεί πέρασε ο Βρασίδας, στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Για άγνωστους λόγους, η αρχαία εκείνη πολίχνη καταστράφηκε. Στους επόμενους αιώνες στη θέση εκείνη δημιουργήθηκαν οικισμοί. Στα κατάστιχα του οθωμανικού κράτους μέχρι και το 1478 καταχωρείται ως καλλιεργήσιμη γη (τουρκ. mezraa) του Παλαιοχωρίου και δεν αναφέρονται κάτοικοι. Η φορολογική πρόσοδός της ανήκε στις προσόδους του Παλαιοχωρίου. Μεταξύ του 1478 με 1519 εξελίχθηκε σε χωριό χριστιανικό.
Ελληνική Επανάσταση
Από τα μέσα του 18ου αιώνα άρχισε να αναφέρεται σε πηγές και ανήκε στα Μαντεμοχώρια. Σε φιρμάνι του 1750 συμπεριλήφθηκε σε κατάλογο των μετοχίων της μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου Ορους και το 1793 ο Γάλλος Cousinery, που ήταν πρόξενος της Θεσσαλονίκης, την περιγράφει ως «έναν αυτάρκη και δυναμικό οικισμό». Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του 1821 και το χωριό πυρπολήθηκε, ανάμεσα σε άλλα 41, από τον Μπαϊράμ Πασά, έπειτα από τη συντριβή της εξέγερσης στη Χαλκιδική.
Αρχιτεκτονική
Η Αρναία είναι ονομαστή για τα παραδοσιακά της κτήρια και το 1986 με το ΦΕΚ 759/Β/31-10-1986 χαρακτηρίστηκε ως ιστορικός τόπος «γιατί είναι κοινότητα που ιδρύθηκε το 16ο αιώνα στη θέση μετοχίου του 14ου αι. και αποτελεί έναν από τους χαρακτηριστικότερους οικισμούς της Χαλκιδικής με πλούτο στοιχείων παραδοσιακής αρχιτεκτονικής τόσο αστικών, νεοκλασικών όσο και λαϊκών». Το παλαιό σχολείο του 1871 δίπλα στον κεντρικό ναό, στην πλατεία «Χοροστάσι» αποτελεί νεώτερο μνημείο αστικού κτιρίου / κτίσματος κοινής ωφελείας (ΦΕΚ 905 / Β / 12-9-1980). Είναι ίσως το παλιότερο και πιο καλοκτισμένο διδακτήριο του 19ου αιώνα στη Χαλκιδική. Η τοιχοδομία του ακολουθεί την αγιορείτικη τεχνική. Σήμερα στεγάζει το μέχρι πρότινος Δημαρχείο (πλέον η Αρναία είναι απλώς η ιστορική έδρα του διευρυμένου δήμου Αριστοτέλη).
Αξιοθέατο επίσης αποτελεί και ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Στεφάνου (1812), με το καμπαναριό του να χρονολογείται από το 1889. Η εκκλησία χτίστηκε ως τρίκλιτη βασιλική χωρίς τρούλλο το 1812, πιθανόν στα θεμέλια ναού της πρωτοχριστιανικής και της βυζαντινής περιόδου. Κάηκε κατά την επανάσταση της Χαλκιδικής (1821) αλλά και τον Σεπτέμβριο του 2005 σε πυρκαγιά, η οποία οδήγησε στη συνέχεια και σε αρχαιολογικές ανασκαφές με σημαντικά ευρήματα (όπως τα θεμέλια των παλαιότερων ναών).
Τα παραδοσιακά σπίτια της Αρναίας χτίστηκαν στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα (αυτά είναι ερειπωμένα και σώζονται λίγα) και άλλα την περίοδο 1850-1945 (πέτρινα και διώροφα, με υπνοδωμάτια και κατώι).
Ο πλάτανος
Αυτό όμως που είναι το πιο διάσημο στην Αρναία είναι ο πλάτανος της στην κεντρική πλατεία της, όπου κυλάει άφθονο γάργαρο πόσιμο νερό και που υπάρχει ένα έθιμο που λέει πως όποιος πιει νερό από την πηγή του θα παντρευτεί εκεί.
