Αναζητώντας στιγμές δροσιάς στην αγκαλιά του Ολύμπου. Το επιβλητικότερο βουνό της Ελλάδας, που φρόντισαν οι αρχαίοι Έλληνες να τοποθετήσουν την κατοικία των Δώδεκα "Ολύμπιων" θεών, δεν χρειάζεται συστάσεις. Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι για να δροσιστείς στην καρδιά του καλοκαιριού, δεν χρειάζεται να ανέβεις στον Μύτικα ή στο καταφύγιο του Αποστολίδη, αλλά αρκεί να διαθέσεις 4 ώρες ανάβασης από το Λιτόχωρο μέχρι το καταφύγιο της Πετρόσκρουγκας που βρίσκεται στα 1950 μέτρα υψόμετρο. Όταν στους πρόποδες του βουνού, στο πανέμορφο Λιτόχωρο η θερμοκρασία αγγίζει τους 37-38 βαθμούς στο συγκεκριμένο καταφύγιο αυτή δεν ξεπερνάει τους 7-8 βαθμούς Κελσίου.
Το μυθικό βουνό προσφέρει μια σειρά από μονοπάτια, γεμάτα χρώματα, αρώματα κι εικόνες της φύσης, που προσφέρουν μοναδικές στιγμές γαλήνης και ψυχικής ευεξίας στον επισκέπτη. Ο καλύτερος μήνας για να πραγματοποιήσεις την ανάβαση είναι ο Αύγουστος, ο μήνας της Παναγιάς, εκεί που δεν έχουν αρχίσει τα κρύα -για τον Όλυμπο- του Σεπτέμβρη.
Ο Όλυμπος διαθέτει πλούσια χλωρίδα, με περίπου 1700 είδη και υποείδη να βρίσκονται στο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, αντιστοιχώντας στο 25% της ελληνικής χλωρίδας που υπάρχει στη χώρα μας. Απ' αυτά τα 187 χαρακτηρίζονται ως σημαντικά, 56 είναι ενδημικά ελληνικά - εκ των οποίων 23 τοπικά ενδημικά, δηλαδή βρίσκονται μόνο στον Όλυμπο - και 16 είναι σπάνια και εμφανίζουν τα ακραία όρια εξάπλωσής τους.
Στον Όλυμπο, από το υψόμετρο των 300μ. μέχρι και τα 500μ., συναντάμε την αριά, τη γλυκοκουμαριά, το πουρνάρι, την ήμερη κουμαριά, το φυλίκι, τη δάφνη και τον κέδρο, ενώ από τα φυλλοβόλα συναντάμε τον μέλιο, το τρίβολο σφενδάμι, την κουτσουπιά, την κοκορεβυθιά και το χρυσόξυλο. Σε υψόμετρο μεταξύ 600 και 700μ. βρίσκεται ψηλό δάσος με δρυς, εκτάσεως περίπου 1200 στρεμμάτων. Η μαύρη πεύκη κυριαρχεί στην ανατολική και βόρεια πλευρά του βουνού. Στην κοιλάδα του Ενιπέα κάνουν την εμφάνισή τους η φτελιά, η αγριοκερασιά, ο ίταμος, η λεπτοκαρυά, το αρκουδοπούρναρο, η κρανιά, το μελιάδι και το σδενδάμι. Τα φαράγγια και οι ρεματιές καλύπτονται από πλατάνια και ιτιές.
Λίγο πιο πάνω και στα 1000μ υψόμετρο, χαρακτηριστικό είδος της ζώνης αυτής είναι το ρόμπολο. Το σπάνιο αυτό είδος πεύκης εμφανίζεται σποραδικά από τα 1000μ. υψόμετρο και βαθμιαία αντικαθιστά τη μαύρη πεύκη, ενώ από τα 1400μ. και πάνω δημιουργεί σχεδόν αμιγές δάσος. Από τα 2000 μ. υψόμετρο, το δάσος αρχίζει και αραιώνει και φτάνει μέχρι τα 2750μ., όπου ξεκινά η αλπική ζώνη.
Λίγα μέτρα πιο πριν - από τα 2200-2500μ. - τα δέντρα αποκτούν έρπουσα μορφή. Στη ζώνη αυτή δεν υπάρχουν πηγές ή ρέματα με νερό. Η βλάστηση που αναπτύσσεται στην περιοχή αυτή είναι προσαρμοσμένη στις ειδικές τοπικές συνθήκες και αντιπροσωπεύεται από χαρακτηριστικούς θάμνους, αγρωστώδη, χασμόφυτα κ.ά., ενώ η χλωρίδα περιλαμβάνει πολλά ενδημικά είδη.
Η πανίδα του Ολύμπου περιλαμβάνει σημαντική ποικιλία σπάνιων και απειλούμενων ειδών. Παλαιότερα, στην περιοχή ζούσε το ελάφι, το οποίο έχει πλέον εξαφανιστεί από τον Όλυμπο, ενώ στην αρχαιότητα υπήρχαν λιοντάρια (σύμφωνα με τον Παυσανία) και μέχρι τον 16ο αιώνα υπήρχαν αρκούδες (Βίος Αγίου Διονυσίου του Νεωτέρου). Μεταξύ των ειδών που συναντάμε είναι το αγριοκάτσικο, το ζαρκάδι, το αγριογούρουνο, η αγριόγατα, το κουνάβι, η αλεπού, ο σκίουρος κ.ά. Έχουν εντοπιστεί επίσης 108 είδη πτηνών (όπως Τσιχλογέρακο, Μαυρόγυπας, Πετροπέρδικα, Λευκοπελαργός, Αγριοπερίστερο, Κοκκινολαίμης, Χρυσογέρακας, Πετρίτης, Δενδρογέρακο, Χρυσαετός, Φιδαετός, Σταυραετός, Τσαλαπετεινός), πολλά από τα οποία είναι σπάνια και προστατεύονται αυστηρά από διεθνείς συμβάσεις.
Υπάρχουν ακόμα τα συνηθισμένα ερπετά του ελληνικού χώρου και ορισμένα αμφίβια στα ρέματα και τις εποχιακές λίμνες, καθώς και μια μεγάλη ποικιλία εντόμων - κυρίως πεταλούδες, για τις οποίες ο Όλυμπος φημίζεται.
Μια καλή διαδρομή είναι αυτή από το Λιτόχωρο και ακολουθούμε το διεθνές ορειβατικό μονοπάτι Ε4. Το μονοπάτι αυτό ξεκινάει από τα Πυρηναία και, διασχίζοντας τα βουνά της Ευρώπης από τα πιο αξιοθέατα μέρη τους, καταλήγει στον Ταΰγετο και την Κρήτη. Το φαράγγι του Ενιπέα, μήκους 10 χιλιομέτρων περίπου, αρχίζει από τα Πριόνια, όπου βρίσκονται και οι πηγές του ποταμού, και περνώντας βόρεια του Λιτόχωρου, καταλήγει στη θάλασσα. Το μονοπάτι Ε4, περνώντας από το Λιτόχωρο, διασχίζει το φαράγγι, πότε περνώντας δίπλα από τον Ενιπέα, πότε περνώντας μέσα από πυκνά δάση, καταλήγει μετά από μια θαυμάσια διαδρομή 3,5 περίπου ωρών, μέχρι το παλιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου και από 'κει φθάνει στα "Πριόνια".
Από τα "Πριόνια" θα πάρουμε το τελευταίο νερό και θα ακολουθήσουμε το ανηφορικό μονοπάτι που συμπίπτει με το Ε4 και είναι σημειωμένο με πινακίδες και κόκκινα σημάδια. Από εδώ ακόμη αρχίζουν τα όρια του Εθνικού Δρυμού, όπου απαγορεύεται το κόψιμο κάθε φυτού. Με μια πορεία 2,5 περίπου ωρών μέσα από πυκνά δάση, θα φτάσουμε στο καταφύγιο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας και Αναρρίχησης "Σπήλιος Αγαπητός" (2.100 μ.). Το καταφύγιο αυτό λειτουργεί από το Μάιο ως τον Οκτώβριο και προσφέρει στέγη, φαγητά και ποτά. Από το καταφύγιο αυτό μπορούμε, ακολουθώντας τη διαδρομή τη χαραγμένη με κόκκινα σημάδια και περνώντας από τη θέση "Σκάλα", να φθάσουμε σε 2,5 περίπου ώρες στον Μύτικα, την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου που κατέκτησε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 1913 ο Λιτοχωρίτης Χρήστος Κάκαλος, μαζί με τους Ελβετούς Frederic Boissonas και Daniel Baud-Bovy. Από το καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός" μπορούμε, ακόμη, να ακολουθήσουμε διαδρομές προς το "Οροπέδιο των Μουσών", τις άλλες κορυφές ή και το Μύτικα από τη θέση "Λούκι".
Η ανάβαση όμως από τη θέση αυτή χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, επειδή πέτρες που πέφτουν από προπορευόμενους έχουν προξενήσει ατυχήματα. Τέλος, από το Καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός" το μονοπάτι Ε4, περνώντας από τις κορυφές "Σκάλα" και "Σκόλιο" και το καταφύγιο που βρίσκεται στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις στις "Βρυσοπούλες", φθάνει στο χωριό Κοκκινοπηλός, στη θεσσαλική πλευρά του βουνού.
Η εμπειρία για τον καθένα είναι μοναδική. Και μόνο που ανεβαίνεις στο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά από τον κόπο της 7-8ωρης πεζοπορίας νιώθεις ότι έχεις πετύχεις έναν μεγάλο στόχο. Για πολλούς είναι όνειρο ζωής, για άλλους μια απλή καθημερινότητα, ενώ για τους περισσότερους η αφετηρία για μια πιο στενή σχέση με το βουνό, αφού το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το λατρέψεις.
