Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι ανώτατη αξία και βρίσκεται στη βάση των ελάχιστων κανόνων και των προτύπων μιας έννομης τάξης πραγμάτων, τόνισε ο πρόεδρος του συνταγματικού δικαστηρίου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Αντρέας Βοσκούλε, κατά την τελετή αναγόρευσής του, χθες σε αίθουσα του ΕΒΕΘ, σε επίτιμο διδάκτορα της Νομικής Σχολής ΑΠΘ.
Ο κ. Βοσκούλε υπογράμμισε ότι η αναγνώριση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αποτελεί θεμέλιο λίθο δικαίου και συνταγματική αρχή, από την οποία αντλούν οι έννοιες της ελευθερίας και της ισότητας - και μόνο μέσα από αυτές μπορεί να πραγματωθεί και να γίνει λειτουργική. «Έτσι λοιπόν, διάφοροι ρατσιστικοί και αντισημιτικοί χαρακτηρισμοί, ή άλλου είδους αρνήσεις αξιοπρεπούς και ισότιμης ύπαρξης των συνανθρώπων, δεν συνάδουν με αυτή την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, ως βασικού αγαθού και ως βασικής αξίας» σημείωσε.
Ο πρόεδρος του ομοσπονδιακού συνταγματικού δικαστηρίου της ΟΔΓερμανίας, αναφέρθηκε επίσης στον τρόπο με τον οποίον γίνεται αντιληπτή η έννοια της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εντός της Ε.Ε., και σε φαινόμενα που δείχνουν να παρεκκλίνουν από βασικές ευρωπαϊκές αρχές και αξίες σε επιμέρους χώρες, όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, ή ακόμη υποψήφιες χώρες προς ένταξη όπως η Τουρκία. Σημείωσε δε, ότι η διάκριση των εξουσιών και η διαφύλαξη των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτελούν σημαντικούς πυλώνες των δημοκρατικών κοινωνιών.
Ο κ. Βοσκούλε αναφέρθηκε λεπτομερειακά στο νομικό υπόβαθρο της Ε.Ε., τονίζοντας ότι από την ίδρυσή της ακόμη, «τα κείμενα των συνθηκών δείχνουν εμπιστοσύνη στη δύναμη του δικαίου», ενώ «από την αρχή υπήρχε μια κοινή πεποίθηση ότι μέλη θα μπορούσαν να γίνουν μόνο κράτη που λειτουργούσαν με δημοκρατικές αρχές και ως κράτη δικαίου» - κράτη τα οποία σέβονται αξίες όπως η ειρήνη, η ευημερία, ο σεβασμός της αξιοπρέπειας, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισότητα, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και όποια άλλη αξία αποτελεί «χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας με πλουραλισμό, ανοχή, δικαιοσύνη» και πρόσθεσε :
«Η ιδέα της ευρωπαϊκής κοινότητας αξιών αναφέρεται αποκλειστικά στη γενική αναγνώριση ενός ελάχιστου πλαισίου γενικών αρχών. Μπορεί να παραδεχθούμε ότι πρόκειται για μια αξιακά συντηρητική προσέγγιση, αλλά αντιστοιχεί σε μια αυτοαντίληψη της Ε.Ε. που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ενωμένη μέσα στην πολυμορφία. Η ένωση και η πολυμορφία δεν είναι αντίθετες η μια στην άλλη, αλλά τουναντίον προκύπτει μια θετική έννοια του κοινού. Το κοινό αυτό έχει μια αρμονία στους συνταγματικά αναγκαίους αξιακούς ορισμούς . Το πρόβλημα της καθολικής αναγνώρισης και ισχύος των αξιών, τίθεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως και σε κάθε δημοκρατικό εθνικό κράτος».
