Η Επιμνημόσυνη Δέηση τελέσθηκε από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα παρόντος και εκπροσώπου της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Τον πανηγυρικό εκφώνησε ο Δήμαρχος Αμπελοκήπων-Μενεμένης και Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας κ. Λάζαρος Κυρίζογλου, ενώ χαιρετισμούς απηύθυναν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας και ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» κ. Βασίλειος Βασιλειάδης.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Δημήτριος Χατζηβρέττας, οι Δήμαρχοι Παύλου Μελά Δημήτρης Δεμουρτζίδης, Κορδελιού-Ευόσμου Πέτρος Σούλας και Ωραιοκάστρου Αστέριος Γαβότσης, Δημοτικοί Σύμβουλοι, εκπρόσωποι των σωμάτων ασφαλείας, του προσκοπισμού, συλλόγων και φορέων καθώς και πλήθος κόσμου.
Στην ομιλία του ο δήμαρχος Αμπελοκήπων – Μενεμένης, Λ. Κυρίζογλου, ανέφερε:
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα Μητροπολίτη μας Κύριε Βαρνάβα
Θεοφιλέστατε Επίσκοπε Αμορίου και εκπρόσωπε του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρίου Βαρθολομαίου
Κυρίες και κύριοι
Αγαπητέ Πρόεδρε, μέλη του ΔΣ και μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμπελοκήπων «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος»
Εισέρχομαι κατ’ ευθείαν στην απάντηση των γιατί ο συγκεκριμένος ανδριάντας, γιατί στους Αμπελόκηπους, γιατί σήμερα.
Ακούστε λοιπόν!
Γιατί γνωρίζουμε την ιστορία μας.
Για να δοθεί μια απάντηση στους ποικιλώνυμους εθνομηδενιστές και αποδομητές της ιστορικής αλήθειας της αδιάκοπης συνέχειας του Ελληνισμού από την αρχαιότητα στο Βυζάντιο και στους νεότερους χρόνους. Μάταια κάποιοι προσπαθούν να μας αποκόψουν από το Βυζάντιο δηλαδή να κάνουν μία λοβοτομή στην ιστορική μας συνέχεια.
Γιατί, υπήρξε το κράτος «το πρώτον πιστεύαντες τον Δεσπότην Χριστό».
Γιατί το Βυζάντιο υπήρξε η εκχριστιανισμένη και εξελληνισμένη ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που ταυτίστηκε από την γέννηση του με την Κωνσταντινούπολη και αντιστρόφως: η ευλογημένη Κωνσταντινούπολη είναι η πρωτεύουσα της εκχριστιανισμένης και εξελληνισμένης ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Γιατί το Βυζάντιο υπήρξε η μεγαλύτερη και μακροβιότερη, περισσότερο από 11 αιώνες, αυτοκρατορία με τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Γιατί μπορεί ν’ ακούστηκε η σπαρακτική κραυγή «η Πόλις Εάλω» αλλά «ει και εάλω, η Πόλις ουκ εάλω», διότι το μεγαλείο της ελληνοσύνης της Ρωμανίας, δηλαδή του Βυζαντίου, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα. Αυτό άλλωστε λέει και το ποντιακό τραγούδι, που παρηγορητικά συμπυκνώνει τον καημό του γένους: «Η Ρωμανία κι αν επέρασε ανθεί και φέρει κι άλλο».
Γιατί οι τελευταίοι υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης με τον αρχηγό τους τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο δεν παρέδωσαν στα χαρτιά την Πόλη. Απέρριψαν την πρόταση του Σουλτάνου για παράδοση της Πόλης, δεν συμβιβάσθηκαν και δεν υπέγραψαν κανένα χαρτί, καμία συμφωνία, όπως κάποιοι άλλοι. Έδωσαν την ίδια τη ζωή τους μαχόμενοι. Η απάντηση του Κωνσταντίνου στο Σουλτάνο ήταν η εξής: «Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν» δηλαδή «Το να σου παραδώσω την Πόλη δεν επαφίεται ούτε σ’ εμένα ούτε σε άλλον από τους κατοίκους της, διότι με κοινή απόφαση μας όλοι θα πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δεν θα υπολογίσουμε τη ζωή μας». Στις 29 Μαΐου 1453 έπεσαν όλοι μαχόμενοι, μαζί τους κι ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ο 11ος σε ηλικία 48 ετών. Παίρνουμε δύναμη και περηφάνεια από τη θυσία τους.
Γιατί ο παλαιότερος ναός του Δήμου μας, της Ζωοδόχου Πηγής, χτίσθηκε από τους πρώτους κατοίκους, τους Επταλοφίτες, της περιοχής μας, της οποίας ο πρώτος οικισμός ονομαζόταν Επτάλοφος. Οι πρώτοι κάτοικοι προέρχονταν από τη Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη, την Επτάλοφο Πόλη, από το Μπαλουκλί δηλαδή την περιοχή της Εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής, από τη συνοικία του Πέραν, από τα Ταταύλα της Πόλης. Για να μείνει πάντοτε ενωμένη η κλωστή που μας ενώνει και μας συνέχει. Ο συνεκτικός ιστορικός και εθνικός ιστός μας.
Γιατί ήταν μία απόφαση του πρώτου ιστορικού Προέδρου και των μελών του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμπελοκήπων «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» κυρίου Χαράλαμπου Πεχλιβανίδη. Αγαπητέ Πρόεδρε, φίλε Μπάμπη, όσοι με αρχηγό εσένα συνιδρύσαμε το Σύλλογο, έχουμε σήμερα την ίδια συγκίνηση και χαρά με τη δική σου. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για όλους τους μετέπειτα Προέδρους, στο πλευρό των οποίων εσύ στάθηκες πάντοτε σας απλός στρατιώτης. Και μιλάω για τους: Κυριάκο Αβραμίδη, Ευάγγελο Ανδρέου, Αγγελική Αγοραστού, Στάθη Παπαδόπουλο και τον σημερινό Πρόεδρο Βασίλη Βασιλειάδη μαζί με τα εκάστοτε διοικητικά τους συμβούλια και μέλη του Συλλόγου.
Τιμάμε σήμερα και όλα τα μέλη του Συλλόγου και τα εν ζωή ευρισκόμενα και όσα έφυγαν από κοντά μας. Επιτρέψτε μου λοιπόν μία ιδιαίτερη αναφορά στην εμβληματική μορφή του αείμνηστου μέλους του Συλλόγου Ιωάννη Ανδρέου, του Μπαρμπαγιάννη, δια του οποίου αναφέρομαι σ’ όλα τα μέλη τιμητικά.
Τα συγκεκριμένο έργο για τα αποκαλυπτήρια του οποίου συγκεντρωθήκαμε, είναι καρπός των προσπαθειών του Συλλόγου «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» και του Δήμου μας.
Ευχαριστώ όλες τις υπηρεσίες του Δήμου μας. Άφησα όμως τελευταίο τον γλύπτη, τον δημιουργό του έργου τον Χάρη. Τον συγχαίρουμε θερμά. Όσοι γνωρίζουν ιστορία αλλά και απλοί παρατηρητές, όλοι παραδέχονται ότι πρόκειται για ένα άριστο έργο, το οποίο παριστά ένα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο πολεμιστή, αποφασισμένο αμύντορα.
Για ανθρώπου που έμπρακτα αποδείχθηκαν γενναίοι, έμπρακτα πρέπει να αποδίδονται και οι προς αυτούς τιμές. Αυτό κάνουμε σήμερα. Ακούστε λοιπόν και το τελευταίο γιατί.
Γιατί θυμόμαστε, δεν ξεχνάμε, γνωρίζουμε και τιμάμε τη θυσία. Και ότι θυμάται, τιμά κι αγαπάει κανείς δεν πεθαίνει. Ζει μέσα του και μεταφέρεται από τον ίδιο στα παιδιά του και στα παιδιά των παιδιών του.
Σας ευχαριστώ.
