Μ.Λ.
Πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες πραγματοποιούν αυτή την ώρα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης αντιεξουσιαστές.
Περί τα 70 άτομα ξεκίνησαν από την πλατεία του Εργατικού Κέντρου, όπου είχαν συγκεντρωθεί νωρίτερα, κινούμενοι επί της Ολύμπου.
Ένταση επικράτησε στη συμβολή των οδών Βενιζέλου με Ολύμπου όταν άτομα που συμμετείχαν στην πορεία πέταξαν φέιγ βολάν εντός καταστήματος. Η ενέργειά τους αυτή προκάλεσε την αντίδραση της συζύγου του καταστηματάρχη, με αποτέλεσμα να υπάρξουν αντεγκλήσεις, ενώ λίγο έλειψε οι δύο πλευρές να έρθουν στα χέρια. Ευτυχώς η κατάσταση εκτονώθηκε με την πορεία να συνεχίζεται, χωρίς να δοθεί συνέχεια στο περιστατικό.
Η πορεία ακολουθεί διαδρομή μέσω των οδών Ολύμπου, Βενιζέλου, Ιών. Δραγούμη, Ηφαιστίωνος, Αγ. Δημητρίου, Γ. Παπαζώλη, Κρυστάλλη, Φιλίππου και επιστροφή στο ΕΚΘ απ' όπου και ξεκίνησε η πορεία.
Στο σχετικό κάλεσμα για τη σημερινή κινητοποίηση αναφέρεται:
«Η πραγματικότητα που βίωναν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι πρόσφυγες και οι μετανάστ(ρι)ές στη χώρα μας είναι γνωστή: ταξίδι μέσα στα κύματα ή στα άγρια νερά του Έβρου, (παράνομες) επαναπροωθήσεις από το λιμενικό στο Αιγαίο ή τον στρατό στον Έβρο αλλά και από τους διάφορους παρακρατικούς μηχανισμούς που επί χρόνια δρουν ανενόχλητοι, απουσία στέγασης ή διαμονή σε καταυλισμούς για τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών που καταφέρνουν να μπουν στη χώρα μας, ελλιπής πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μειωμένη πρόσβαση στο αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα στο άσυλο μέσω μιας σειράς νόμων που την περιόρισαν ξανά και ξανά γελοιοποιώντας στην πράξη κάθε έννοια «ανθρώπινου δικαιώματος» και «διεθνών συμβάσεων», ρατσιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές, οι οποίες γεννιούνται και θεριεύουν με κάθε τρόπο από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία έχουν αναλάβει να ενσταλάξουν το ρατσιστικό δηλητήριο στην κοινωνική βάση, επιθέσεις στον δρόμο, ξυλοδαρμοί και σκίσιμο εγγράφων από τα “όργανα της τάξης”», μηδενική πρόσβαση στην αγορά εργασίας, μηδενική πρόσβαση σε ουσιαστικά προγράμματα ένταξης και εκ των υστέρων… “τιμωρία”, γιατί δεν μπόρεσαν να ενταχθούν (!), καθώς και έξοδος από κάθε προστατευτικό πλαίσιο που τους παρεχόταν, όταν αναγνωριστούν ως πρόσφυγες.
Ίσως κάποιοι σκεφτόμασταν ότι η πραγματικότητα αυτή δε θα μπορούσε να γίνει χειρότερη για τους χιλιάδες αυτούς ανθρώπους που αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα τους λόγω του πολέμου ή της εξαθλίωσης. Μετά, όμως, ήρθε ο Covid-19 και με φρίκη είδαμε την πραγματικότητα για τους πρόσφυγες και τους/τις μετανάστ(ρι)ες να γίνεται όλο και χειρότερη, όλο και πιο ασφυκτική, όλο και πιο απάνθρωπη. Δε μας εξέπληξε αυτό. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση είδε στην κρίση του Covid-19 μια καταπληκτική ευκαιρία, για να περάσει νόμους και διατάγματα που είναι καταστροφικά για την κοινωνική βάση αλλά και για το περιβάλλον (νύχτα πέρασαν… η αναστολή εργασίας, η εκ περιτροπής εργασία που οδηγεί μέχρι και σε 50% μείωση του μισθού, η απελευθέρωση των απολύσεων, το νέο αντι-περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που διαλύει κάθε έννοια προστασίας της φύσης, το νέο αντι-εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, κομμένο και ραμμένο στις αναχρονιστικές απόψεις της Κεραμέως και της κυβέρνησης για το τι σημαίνει “παιδεία”), ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, λοιπόν, η κυβέρνηση είδε στον Covid-19 την ευκαιρία που έψαχνε, για να περάσει μέτρα και νόμους που υποβαθμίζουν περαιτέρω τις ήδη άθλιες συνθήκες για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Ας δούμε, πρώτα απ’ όλα, πώς “προστάτευσε” το ελληνικό κράτος τους μετανάστες και τους πρόσφυγες από τον Covid-19. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, κανένα απολύτως μέτρο δε λήφθηκε για την αποσυμφόρηση των καταυλισμών. Χιλιάδες άνθρωποι, πολλοί από αυτούς με προβλήματα υγείας που τους καθιστούν αυτονόητα ευάλωτες από τον ιό ομάδες, αφέθηκαν στοιβαγμένοι μέσα σε κλειστά ή “ανοιχτά” κέντρα “φιλοξενίας”. Η κυβέρνηση δε μερίμνησε ούτε καν για τη μεμονωμένη μεταφορά εκτός των κολαστηρίων των καρδιοπαθών, καρκινοπαθών ή πνευμονοπαθών προσφύγων. Αντιθέτως, από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση σχεδίασε την πολιτική της με άξονα την “προστασία των τοπικών κοινωνιών” από τους κατοίκους των δομών φιλοξενίας, αποδεχόμενη ότι με τις πολιτικές που ακολουθεί είναι δεδομένο ότι εκείνοι θα κολλήσουν. Οι μετανάστες, λοιπόν, αντιμετωπίστηκαν ως δυνάμει υγειονομικός κίνδυνος (και ναι, η γελοία κατασκευή του “υγειονομικού κινδύνου” επιστρατεύτηκε και πάλι… παρότι οι πρόσφυγες/μετανάστες, αποκλεισμένοι όπως είναι εντός των δομών, θα ήταν οι τελευταίοι που θα ήταν πιθανόν να φέρουν τον ιό). Μαντρώθηκαν μέσα στις δομές με μια σειρά αποφάσεων που έκαναν τις δομές από “ανοιχτές” σε “μερικώς κλειστές”, απαγορεύοντας την έξοδο από αυτές μετά τις 19:00 (θα μας επιτρέψετε να αμφιβάλουμε πως η αιτία του μέτρου αυτού ήταν “υγειονομική”, μιας και με βάση τα ως τώρα γνωστά για τον ιό δεδομένα “μάλλον”(!) αυτός δε διασπείρεται μόνο από τις 19:00 και μετά). Για να περιορίσει ακόμη παραπάνω την αλληλεπίδραση των μεταναστών και των ντόπιων η κυβέρνηση θεώρησε ως λογικό μέτρο να κόψει το επίδομα (το οποίο τους δίνεται με 100% ευρωπαϊκά χρήματα) σε όσους ζουν στα νησιά, έως ότου τοποθετηθούν ΑΤΜ μέσα στα καμπ, αλλά και “μικρά μαγαζάκια”, για να ψωνίζουν τα είδη πρώτης ανάγκης (τα οποία, βέβαια, δεν υπάρχουν), ώστε οι άνθρωποι να μη βγαίνουν καθόλου από τα στρατόπεδα. Φυσικά, τα ΑΤΜ καθυστέρησαν βδομάδες ολόκληρες να τοποθετηθούν, με τους μετανάστες να μην έχουν κανένα οικονομικό βοήθημα το διάστημα αυτό και να επιβιώνουν μόνο με το συσσίτιο που δινόταν εντός των δομών. Στη Μόρια οι 25.000 “φιλοξενούμενοι” (!) αναγκάζονταν να περιμένουν 3 φορές την ημέρα επί 3 ώρες έκαστη φορά, για να λάβουν το συσσίτιο του καταυλισμού. Υποθέτουμε ότι δε χρήζει επισήμανσης ότι η επί 9 ώρες την ημέρα συμφόρηση 25.000 ανθρώπων σε μια ουρά, μάλλον δε φαντάζει ενδεδειγμένο υγειονομικό μέτρο. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε 1 ΑΤΜ σε κάθε καταυλισμό, το οποίο πέρα από το ότι αποτελεί προφανέστατο σημείο συνωστισμού, πολύ συχνά ξεμένει και από μετρητά. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έσκασε ακόμα μία αποκάλυψη-βόμβα. Μεγάλο μέρος εκ των 32 διοικητών καταυλισμών προσφύγων (φυσικά πρόκειται για φίλους και γνωστούς του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι οποίοι διορίστηκαν… νύχτα με ΦΕΚ εξπρές) είναι ακροδεξιοί, άτομα που αντιτίθεντο στη δημιουργία των καταυλισμών, που καταφέρονταν εναντίον “της εγκατάστασης μεταναστών στην περιοχή τους” ή ακόμα και ανοιχτά ακροδεξιά άτομα με εκδοτική καριέρα σε ναζιστικούς εκδοτικούς οίκους. Φυσικά, μετά την αποκάλυψη αυτή το Υπουργείο Μετανάστευσης & Ασύλου φρόντισε με ανακοίνωση του όχι μόνο να τονίσει ότι καμία διερεύνηση δε θα γίνει, αλλά έσπευσε να καλύψει πολιτικά τους εν λόγω διοικητές, ακόμα και τον φασίστα διορισθέντα διοικητή της δομής αιτούντων άσυλο στον Πύργο, Χρήστο Τσιάχρη, την αποπομπή του οποίου ζήτησαν 2 κόμματα της αντιπολίτευσης.
Η χυδαία πολιτική περιορισμού των ανθρώπων εντός των καταυλισμών, περιμένοντας μέχρι να υπάρξει το πρώτο κρούσμα (κάτι που ήταν προφανέστατα θέμα χρόνου με την πολιτική που εφάρμοσαν), ώστε να θέσουν όλο τον καταυλισμό σε καραντίνα, έφερε άμεσα αποτελέσματα: οι καταυλισμοί της Ριτσώνας, της Μαλακάσας και του Κουτσόχερου, καθώς και η Δομή στο Κρανίδι μπήκαν σε καραντίνα.
Για τη Δομή στο Κρανίδι, συγκεκριμένα, πρέπει να αναφερθεί ότι η κυβέρνηση είχε κάθε χρόνο να λάβει μέτρα, όταν ενημερώθηκε ότι ένα μέλος του προσωπικού της δομής είχε νοσήσει λίγο νωρίτερα. Παρά την έγκαιρη ενημέρωση της, κανένα μέτρο δε λήφθηκε, καμία μέριμνα δεν υπήρξε για την απομάκρυνση ή απομόνωση των ευπαθών ομάδων και η ενίσχυση της Κινητής Μονάδας υγείας, που ζητήθηκε, δεν έγινε ποτέ πράξη. Και εδώ έρχονται τα ΜΜΕ – πάντα πιστά σκυλιά της κυβέρνησης, αλλά ακόμα παραπάνω από ποτέ άλλοτε μετά τα συνολικά 41 εκατομμύρια € που τους έδωσε “δωράκι” η κυβέρνηση εντός της καραντίνας- να συμπληρώσουν το τοπίο αθλιότητας: Σύντομα μαθαίνεται ότι κάποιες φιλοξενούμενες της δομής, προκειμένου να βγάλουν τα προς το ζην εκδίδονται στους ντόπιους της περιοχής. Αποτέλεσμα είναι ένα κύμα υστερίας. Όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, οι “φιλήσυχοι ντόπιοι λευκοί οικογενειάρχες” που εκμεταλλεύονταν νεαρές γυναίκες για λίγα ευρώ γίνονται τα θύματα, ενώ οι γυναίκες που δεν έχουν κυριολεκτικά τίποτα να πουλήσουν πέρα από τα ίδια τους τα σώματα γίνονται οι θύτες. “Δομή βίζιτας με ιό”. “Αφγανές το έσκαγαν από το ξενοδοχείο και πουλούσαν το κορμί τους στα χωράφια.” “Πόσοι κάτοικοι της περιοχής έχουν κολλήσει τον ιό;” διαβάσαμε στο άνευ προηγουμένου χυδαιότητας εξώφυλλο της Espresso, ενώ στραμπουλήγματα της γλώσσας και της λογικής, όπως “μετανάστριες ψώνιζαν κάτοικους της περιοχής” αντί για “ντόπιοι νοικοκυραίοι χριστιανοί ορθόδοξοι εκμεταλλεύονταν σεξουαλικά απελπισμένες γυναίκες” ξεπήδησαν από παντού.
Ακόμα πιο εξωφρενικά απάνθρωπη ήταν η στάση της κυβέρνησης, όταν ξέσπασε φωτιά στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στο Βαθύ της Σάμου. Η χωρητικότητα του ΚΥΤ στο Βαθύ είναι κανονικά 648 άτομα, ενώ αυτήν τη στιγμή στοιβάζονται σε αυτό 6.869 άνθρωποι, οι οποίοι ζουν σε σκηνές ή παραπήγματα χωρίς πρόσβαση σε στοιχειώδεις εγκαταστάσεις υγιεινής. Η πρώτη εστία φωτιάς ξέσπασε στις 19:30, ενώ στις 21:00 και στις 22:00 ξέσπασαν άλλες δύο. Να σημειωθεί εδώ ότι με τη φωτιά να καίει ήδη επί μία ώρα, στις 20:30 οι μπάτσοι συνέχιζαν να απαγορεύουν στους μετανάστες να βγουν από το καμπ, προκειμένου να απομακρυνθούν εγκαίρως από τη φωτιά, επικαλούμενοι τα μέτρα περιορισμού που έχουν επιβληθεί για τον κορωνοϊό! Μετά από εντάσεις μεταξύ των μεταναστών και των μπάτσων, και μόνο αφότου και δεύτερη εστία φωτιάς ξέσπασε στα καμπ, επιτράπηκε η εκκένωση του.
Μέσα σε αυτήν τη γενική χυδαιότητα πρέπει να σημειωθεί και το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν προνόησε να ούτε καν αποσυμφορήσει τα προαναχωρησιακά κέντρα (ΠΡΟΚΕΚΑ), τις φυλακές δηλαδή όπου κρατούνται άτομα που βρίσκονται σε “διοικητική κράτηση”, χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα. Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει απεργία πείνας μεταναστών στο ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ. της Μόριας στη Λέσβο, με τους κρατουμένους να απαιτούν την απελευθέρωση τους, προκειμένου να αποφύγουν τη διασπορά του ιού μέσα στη φυλακή. Οι μπάτσοι απάντησαν άμεσα με εξευτελισμό, εκφοβισμό και βία, περιγελώντας, ανακρίνοντας και χτυπώντας τους απεργούς πείνας, αφαιρώντας με τη βία την κλωστή από τα ραμμένα χείλη 4 απεργών πείνας, παρενοχλώντας και απειλώντας τους κρατούμενους, εξαναγκάζοντας τους να παύσουν την απεργία πείνας.
Τέλος, δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην απάνθρωπη τακτική που ακολουθείται εδώ και 2 μήνες πλέον στη Λέσβο: οι νεο-εισερχόμενοι μετανάστες ακινητοποιούνται όπου βρεθούν και τοποθετούνται σε καραντίνα για 14 ημέρες… στο σημείο όπου τους σταμάτησαν! Οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να μείνουν καθηλωμένοι στο σημείο που αρχικά εντοπίστηκαν, μόνοι τους, στη μέση του πουθενά, δίπλα σε δρόμους και χωρίς καμία κάλυψη από τα καιρικά φαινόμενα, χωρίς φαγητό ή κάποιου είδους υποδομή, χωρίς πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια, σε ένα μαρτύριο που βαφτίζεται “καραντίνα”.
Αυτή, λοιπόν, ήταν η “προστατευτική στάση” της κυβέρνησης για τους ανθρώπους αυτούς που έφτασαν στη χώρα μας ταλαιπωρημένοι και εξαθλιωμένοι, ως αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, τους οποίους το ΝΑΤΟ, μέλος του οποίου είναι και η χώρα μας, σπέρνει σε κάθε μήκος και πλάτος της υφηλίου, αλλά και της εξαθλίωσης που έχει επιβληθεί σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη μας, για να γεμίζουν οι τσέπες των δυτικών καπιταλιστών.
Πέραν, όμως, από το να τους αφήσει στη μοίρα τους και να μην τους παρέχει κανένα μέτρο προστασίας, η κυβέρνηση έκανε και ένα βήμα μπροστά και αποφάσισε ότι τώρα είναι η ώρα να διαμορφώσει ένα ακόμα πιο ασφυκτικό πλαίσιο για τους μετανάστες.
Ο νέος νόμος για το άσυλο, ο οποίος ψηφίστηκε για άλλη μια φορά φορά, δίχως να προηγηθεί καμία ουσιαστική διαβούλευση, στις 8/5, τροποποίησε σε ορισμένα σημεία τον πολύ πρόσφατα ψηφισμένο νόμο 4636/2019. Και οι δύο νόμοι έχουν ένα και μόνο άξονα: τον συνεχή και όλο και εντονότερο περιορισμό των δικαιωμάτων των αιτούντων διεθνή προστασία και την έλλειψη οποιασδήποτε μέριμνας για τις ευάλωτες ομάδες. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για πρώτη φορά μετά το 1999 καταργείται η δυνατότητα των Επιτροπών Προσφύγων να παραπέμπουν υποθέσεις αιτούντων διεθνή προστασία στην αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Εσωτερικών, προκειμένου να διερευνηθεί η πιθανότητα έκδοσης άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Επιπλέον, η “διοικητική κράτηση” (δηλαδή η φυλάκιση) ορίζεται ως κανόνας για τους υπηκόους τρίτων χωρών, για τους οποίους έχει εκδοθεί απόφαση επιστροφής. Σταματούν να προτεραιοποιούνται οι ευάλωτοι αιτούντες άσυλο, ακόμα και οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, με αποτέλεσμα, όταν πια εξεταστούν από την επιτροπή, συχνά να έχουν ενηλικιωθεί στο ενδιάμεσο και άρα να μην προστατεύονται από τον νόμο ως ανήλικοι. Τέλος, ειδικές επιβαρυντικές συνθήκες ορίζονται για τους αιτούντες διεθνή προστασία που διαμένουν (αναγκαστικά, μιας και τους έχει επιβληθεί “γεωγραφικός περιορισμός” στη μετακίνηση τους), οι οποίοι αφενός θα βλέπουν πλέον τις προσφυγές τους να ορίζονται σε πολύ σύντομη προθεσμία, κάτι το οποίο φυσικά οδηγεί στο να μην έχουν λάβει την αναγκαία νομική συνδρομή ως τότε, αφετέρου η προσφυγή τους θα εξετάζεται από μονομελές –και όχι τριμελές- όργανο. Ας μην μπούμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες για αυτόν τον νόμο-έκτρωμα. Αρκεί να πούμε ότι ο εισηγητής του νόμου απροσχημάτιστα είπε στη Βουλή ότι ο στόχος της κυβέρνησης μέσω αυτού του νόμου είναι απλώς η αυστηριοποίηση της διαδικασίας και τίποτα άλλο. Επίσης, δε δίστασε να χρησιμοποιήσει τον όρο “εκκαθάριση” -και όχι “εξέταση”- των υποθέσεων. Η αισθητική του εισηγητή και το περιεχόμενο του νόμου ταυτίζονται.
Άλλωστε, ένα μήνα νωρίτερα ο Μηταράκης μας ενημέρωσε ότι είναι προτεραιότητα του Υπουργείου “ο δραστικός περιορισμός κάθε παράνομης εισόδου στη χώρα μας”. Την ίδια στιγμή με τις δηλώσεις αυτές, βέβαια, κυκλοφόρησε και η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τα γεγονότα στον Έβρο τους προηγούμενους μήνες με τον ελληνικό στρατό να “αμύνεται” στην “επίθεση” (!) των άοπλων ανθρώπων που έψαχναν ένα άσυλο για αυτούς και τις οικογένειες τους, αποτελώντας κόλαφο για την Ελλάδα. Η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε βία, πλιάτσικο και κακομεταχείριση προσφύγων/μεταναστών και στην ελληνική πλευρά των συνόρων. Καμία έρευνα δεν έχει διαταχθεί, φυσικά, από τις ελληνικές αρχές, με την κυβέρνηση να εξακολουθεί να αγνοεί τις καταγγελίες και τις μαρτυρίες και να μιλά για fake news. Να υπογραμμιστεί σ’ αυτό το σημείο πως η έκθεση αναφέρει την ύπαρξη δύο νεκρών από πυρά και μιας αγνοούμενης, κάτι που, επίσης, η ελληνική πλευρά σταθερά έχει μέχρι και σήμερα αρνηθεί, παρά τα όσα περιγράφονται τόσο στην έκθεση αυτή, όσο και στο αναλυτικό ρεπορτάζ του γερμανικού περιοδικού Spiegel, το οποίο αποδίδει με σχετική βεβαιότητα στην ελληνική πλευρά την ευθύνη για τον θάνατο του Πακιστανού Μοχάμεντ Γκουλζάρ και τον τραυματισμό τουλάχιστον άλλων έξι ανθρώπων στις 4/3 από πραγματικά πυρά.
Και ο “ο δραστικός περιορισμός κάθε παράνομης εισόδου στη χώρα μας” δεν περιορίζεται για την αγαπητή μας κυβέρνηση μόνο σε νόμιμα μέσα. Μέσα στην καραντίνα δεκάδες ήταν οι καταγγελίες για παράνομες (!) επαναπροωθήσεις μεταναστών όχι μόνο στα σύνορα του Έβρου, αλλά και από τα κέντρα μεγάλων πόλεων, είτε με μεγάλες εφόδους σε σημεία που διέμεναν μετανάστες, οι οποίοι στη συνέχεια… εξαφανίστηκαν (!), είτε με επιχειρήσεις στους δρόμους των πόλεων, κατά τις οποίες μετανάστες απήχθησαν και στη συνέχεια βρέθηκαν … στην Τουρκία. Οι καταγγελίες για ανάλογες πρακτικές, ακόμα και εις βάρος ασυνόδευτων ανηλίκων, είναι δεκάδες.
Στο ίδιο κλίμα, άλλωστε, αυτό των “μη νόμιμων” μέσων είναι και η απροσχημάτιστη ανοχή της κυβέρνησης απέναντι στις ρατσιστικές εξάρσεις μερίδας ντόπιων κατοίκων απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αυτούς τους μήνες είδαμε επιθέσεις “κατοίκων” σε λεωφορεία που μετέφεραν μετανάστ(ρι)ες, ακόμα και εμπρησμούς ολόκληρων ξενοδοχείων από το γνωστό εθνικιστικό συρφετό.
Όλες αυτές οι “κινητοποιήσεις”, που πολλές φορές παίρνουν διαστάσεις κανονικών πογκρόμ, δεν είναι παρά η άλλη εκδοχή και το απαραίτητο συμπλήρωμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που εφαρμόζει το ελληνικό κράτος. Το πραγματικά λυπηρό και εξοργιστικό για μας είναι ότι στο μέτωπο του μίσους που έχουν στήσει σε διάφορες περιοχές ανά την Ελλάδα τοπικοί άρχοντες (που αντλούν πολιτική υπεραξία), ντόπια αφεντικά (που φυσικά βάζουν τα κέρδη τους πάνω από κάθε ανθρώπινη ζωή) και οργανωμένοι φασίστες/νεοναζί (που νομιμοποιούν κοινωνικά την παρουσία τους και στρατολογούν κόσμο στις τάξεις τους) απέναντι σε ανθρώπους κατατρεγμένους και βασανισμένους, συμμετέχει δυστυχώς και κόσμος της κοινωνικής βάσης. Εργαζόμενοι και εργαζόμενες, δηλαδή, που αντί να υπερασπίζονται τους ανθρώπους της τάξης τους, ανεξαρτήτως έθνους και θρησκείας, συμμαχώντας μαζί τους, για να κινηθούν κόντρα στα συμφέροντα των αφεντικών και των κρατών, συστρατεύονται τελικά με τους ταξικούς τους εχθρούς. Είτε γιατί ελπίζουν ότι έτσι θα μείνει μεγαλύτερο κομμάτι γι’ αυτούς από την πίτα που μοιράζουν τα αφεντικά τους (αποδεχόμενοι δουλικά τον ρόλο του υποτελούς), ακόμα κι αν χρειαστεί να πατήσουν επί πτωμάτων, είτε γιατί έχουν τυφλωθεί όντως τόσο πολύ από το –μεθοδικά εντυπωμένο και καλλιεργημένο από το σχολείο, τα ΜΜΕ κλπ- ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας, ώστε καταλήγουν να “βλέπουν” την απειλή στο πρόσωπο ανθρώπων που παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, για να γλυτώσουν από τον πόλεμο και την εξαθλίωση και δεν την βλέπουν στο πρόσωπο των υμνητών του ναζισμού ή των αφεντικών τους που τους εκμεταλλεύονται νύχτα-μέρα, απλώς και μόνο γιατί οι τελευταίοι μιλούν την ίδια γλώσσα ή έχουν την ίδια θρησκεία με αυτούς…
Τους προηγούμενους μήνες είδαμε τα καθεστωτικά ΜΜΕ, υπό την πλήρη καθοδήγηση της αστικής τάξης και της κυβέρνησης, να αναπαράγουν το αφήγημα της “αθρόας εισβολής παράτυπων μεταναστών”, ανάγοντας το ζήτημα σε υποτιθέμενη απειλή της εθνικής κυριαρχίας του ελληνικού κράτους. Η κορύφωση αυτής της κατευθυνόμενης ρητορικής υπήρξε φυσικά η ένταση που δημιούργησε εντέχνως το τουρκικό κράτος στον Έβρο μεταχειριζόμενο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες (που απλώς προσπαθούν να δώσουν ένα τέλος στην οδύσσεια που περνάνε οι ίδιοι και τα παιδιά τους) για την εξυπηρέτηση των σκοπών του. Φυσικά, η ελληνική πλευρά δεν έχασε τη βολική ευκαιρία να “καταξιώσει” στην κοινή γνώμη τους πρόσφυγες/μετανάστες ως “εθνική απειλή”, που χρήζει, άρα, στρατιωτικής διαχείρισης. (Και εδώ κάπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι τα όρια μεταξύ της κρατικής και της ακροδεξιάς/φασιστικής ρητορικής θολώνουν, ενώ ο εθνικός στρατός συγχέεται -κυριολεκτικά- με τις παρακρατικές πολιτοφυλακές αγριάνθρωπων. Όλος αυτός ο εμετός, ζωγραφίστηκε με τα -πάντα κιτς- χρώματα ενός άλλου “εθνικού έπους”. Κοντολογίς, πανηγύρι ηλιθίων και πανηγύρι κανιβάλων σε κοινή συσκευασία… )Σε μια προσπάθεια πλήρους αποποίησης των ευθυνών τους, οι κυρίαρχοι και τα υποτακτικά σε αυτούς προπαγανδιστικά μέσα επιχειρούν να διασπείρουν τον ρατσισμό και να αναθερμάνουν τα συντηρητικά και εθνικιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Για ακόμα μια φορά οι ισχυροί και οι προνομιούχοι επιτίθενται στους παρίες και τους αδύναμους αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη, ενδυναμώνοντας τον σοβινισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Και εκ των υστέρων, αφού τον σπείρουν και τον θεριέψουν με κάθε μέσο, κάθονται τάχα σοκαρισμένοι, όταν οι φασίστες φωνάζουν σε βάρκες με εγκύους “Να πνιγείτε ρε. Εμείς σε γκαστρώσαμε;” ή όταν πυρπολούν ολόκληρα ξενοδοχεία. Και την επόμενη μέρα, από τα έδρανα της βουλής και τα τηλεοπτικά παράθυρα, κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να φουντώσουν κι άλλο το ρατσιστικό μένος που μόνοι τους έσπειραν.
Παράλληλα, δυσχερέστερες γίνονται οι συνθήκες, όχι μόνο για τους αιτούντες άσυλο, λόγω του νέου νόμου για το άσυλο, αλλά και για όλους τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες, οι οποίοι μένουν τώρα χωρίς στέγαση, με βάση το ΦΕΚ 1199, το οποίο ορίζει ότι όσοι λαμβάνουν τη θετική απόφαση περί του αιτήματος ασύλου τους θα πρέπει να αφήσουν τις θέσεις στέγασης τους σε διαμερίσματα του προγράμματος ΕSTIA ή σε καταυλισμούς εντός ένα μήνα! Αυτό σημαίνει αφενός ότι όλοι οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες από εδώ και πέρα, χωρίς να έχουν ενταχθεί σε κανένα ουσιαστικό πλάνο ένταξης από το κράτος, ένα μόλις μήνα μετά την αναγνώριση τους και χωρίς να συνυπολογίζεται καμία ευαλωτότητα (όπως ανίατες ή δυσίατες ασθένειες, εγκυμοσύνη κ.α.). Σημαίνει, όμως, ότι και όσοι άνθρωποι με το προηγούμενο καθεστώς είχαν λάβει παράταση της φιλοξενίας τους λόγω σοβαρότατων ευαλωτοτήτων (μιλάμε εδώ για ανθρώπους καρκινοπαθείς, ανθρώπους με σοβαρότατα προβλήματα υγείας, έγκυες γυναίκες, θύματα βασανιστηρίου, θύματα έμφυλης βίας κ.α.) τώρα χωρίς καμία πρόβλεψη πετιούνται στον δρόμο στις 31/5.
Τέλος, χωρίς να είχαμε καμία ψευδαίσθηση για το αντίθετο, είναι πλέον εμφανές ότι τα μέτρα που υποτίθεται πως λήφθηκαν λόγω του Covid-19 ήρθαν για να μείνουν, μιας και την ίδια στιγμή που υπήρξε άρση της απαγόρευσης κυκλοφορίας, εκδόθηκε και το “Ενημερωτικό για μέτρα προστασίας και κυκλοφορία εκτός δομών φιλοξενίας”, με το οποίο η Γενική Γραμματεία Υποδοχής Αιτούντων Άσυλο αποφασίζει και διατάζει (!) ότι μόνο για τους καταυλισμούς θα συνεχίσει να υπάρχει μερική απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 7 το απόγευμα ως τις 7 το πρωί (!) και ότι, παρότι η μάσκα είναι υποχρεωτική σε συγκεκριμένους χώρους για τους Έλληνες πολίτες, είναι υποχρεωτική σε κάθε κλειστό χώρο (!) για τους (μιαρούς απ’ ότι φαίνεται) μετανάστες! Και δεν περιορίζεται εκεί! Σε μία ανακοίνωση που αφορά τον κορωνοϊό και τα υποτιθέμενα μέτρα προστασίας από αυτόν… φροντίζει να “ενημερώσει” τους μετανάστες ότι η χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς “δεν είναι ΔΩΡΕΑΝ και θα πρέπει να γίνεται καταβολή του αντίστοιχου αντιτίμου-εισιτηρίου”, γιατί αλλιώς “θα υπάρχουν οι ανάλογες κυρώσεις”!
Δε θα σταθούμε άπραγοι όσοι ένα τμήμα της τάξης μας υποτιμάται ξανά και ξανά, εξευτελίζεται, περιορίζεται και χτυπιέται με κάθε τρόπο. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι σάρκα από τη σάρκα των από τα κάτω και ως τέτοιους θα πρέπει να τους υπερασπιστούμε απέναντι σε κάθε μορφής αυθαιρεσία και βαρβαρότητα των κρατών και των καπιταλιστών. Οφείλουμε να σταθούμε αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Απαιτούμε να ανοίξουν άμεσα τα σύνορα και να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες. Απαιτούμε την παροχή δημόσιας περίθαλψης και στέγης για όσους επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα και τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων για όσους επιθυμούν να μεταβούν σε λοιπές χώρες της Ευρώπης. Απαιτούμε να κλείσουν τώρα τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και να αρθούν τα κωλύματα στις διαδικασίες χορήγησης ασύλου, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί και η αποστέρηση εργασιακών και προνοιακών δικαιωμάτων από τους μετανάστες.
Ας συνταχθούμε ενεργά στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, για να γράψουμε τον επικήδειο του κρατισμού και του καπιταλισμού, για να εγκαινιάσουμε την εποχή της χειραφετημένης ανθρωπότητας μέσα από την οικοδόμηση μιας αταξικής-ακρατικής κοινωνίας, της ελευθεριακής κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία θα βασίζεται στην ελευθερία, την ισότητα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση, θέτοντας στο επίκεντρο την ικανοποίηση των κοινοτικών αναγκών και την ελεύθερη αυτοπραγμάτωση του κάθε ατόμου. Μπορούμε και οφείλουμε να φτιάξουμε έναν κόσμο για όλους και όχι για λίγους, αρκεί να βασιστούμε στις συλλογικές μας δυνάμεις».
