Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Θεσσαλονίκη: Η ΔΕΘ που θέλουμε και η ΔΕΘ που δεν θέλουμε

Χρέος μας να ζητούμε τη συνεχή της αναβάθμιση και όχι να ευχόμαστε ελαφρά τη καρδία την κατάργησή της

Η 85η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, που ανοίγει τις πύλες αυτό το Σάββατο, 11 Νοεμβρίου, και θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 19 Νοεμβρίου, αποτελεί μια πρώτης τάξης αφορμή για να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο πεδίο των αναμνήσεων, αλλά και να αναλογιστούμε ποιες είναι οι επιδιώξεις και οι επιθυμίες μας όσον αφορά ένα από τα σπουδαιότερα events που διεξάγονται σε ετήσια βάση στην πόλη μας. Η ΔΕΘ είναι βαθιά και διαχρονικά συνδεδεμένη τόσο με το συλλογικό θυμικό των κατοίκων της πόλης, καθώς κουβαλά πίσω της ένα πλούσιο παρελθόν, λειτουργώντας και ως άτυπος ιστορικός καθρέφτης για την εξέλιξη της Θεσσαλονίκης εδώ και σχεδόν έναν αιώνα!

Φυσικά, οι ένδοξες εποχές, στις οποίες η ΔΕΘ, το Φεστιβάλ Τραγουδιού και η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου (όπως αποκαλούταν τότε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης) συνέπιπταν χρονικά, τοποθετώντας τη Θεσσαλονίκη στο επίκεντρο ενός τεράστιου ενδιαφέροντος και προσελκύοντας αμέτρητους επισκέπτες, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ακόμη και οι πιο πρόσφατες μνήμες -τουλάχιστον όσων ξεπερνούν την ηλικία των 35 ετών- με την πατροπαράδοτη βόλτα στα πέριξ της Έκθεσης, με την απαραίτητη συνοδεία της μαύρης μπίρας, μάλλον ανήκουν κι αυτές στη σφαίρα μιας γλυκιάς νοσταλγίας που απέχει τα μάλα από τη σημερινή κατάσταση.

Η ΔΕΘ, που δείχνει πάντως να αποκτά σταδιακά ένα κομμάτι από τη χαμένη αίγλη των τελευταίων δεκαετιών, έχει επιλέξει φέτος ως τιμώμενη χώρα την Ελλάδα, έπειτα από την ακύρωση της συμμετοχής της Γαλλίας (που είχε επιλεγεί αρχικά) και φυσικά με αφορμή την επέτειο της συμπλήρωσης 200 ετών από το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ειδικότερα, όσον αφορά τη φετινή διοργάνωση, θετική εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα περίπτερα 12 και 17 θα είναι αποκλειστικά αφιερωμένα στη ρομποτική και ψηφιακή τεχνολογία, ενώ οι θεματικές που απαρτίζουν την 85η ΔΕΘ είναι οι εξής: «Ελλάδα (Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον», «Ψηφιακή Ελλάδα», «Ανάπτυξη», «Πολιτεία», «Ελλάδα & Επιχειρηματικότητα», «Akademia», «Ενέργεια-Κυκλική Οικονομία», «Ηλεκτροκίνηση» και «E-gaming».

Δράττοντας λοιπόν την ευκαιρία, και αναλογιζόμενοι πως η πλειονότητα των κατοίκων της πόλης έχουν αναπτύξει μια σχεδόν ενστικτώδη αρνητική διάθεση απέναντι σε ένα μέγιστο εκθεσιακό-επιχειρηματικό-κοινωνικό γεγονός των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολική Ευρώπης, να ορίσουμε εμείς οι ίδιοι πώς ονειρευόμαστε τη ΔΕΘ, τι θέλουμε να κρατήσουμε και τι θέλουμε να αφήσουμε από τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται πλέον η Διεθνής Έκθεση.

Αυτό που κάθε λογικός και σώφρων κάτοικος αυτής της ταλαίπωρης και ξεχασμένης πόλης επιθυμεί είναι να δει τον τόπο του να αναδεικνύεται και να προβάλλεται με τρόπο ουσιαστικό και όχι εθιμοτυπικό. Οι Θεσσαλονικείς θέλουμε διακαώς η ΔΕΘ να λειτουργεί ως μια πηγή προβολής και διαφήμισης, ως μια τονωτική ένεση ρευστού, επενδύσεων, επιχειρηματικών συμφωνιών και ροής επισκεπτών. Ο κάτοικος της Θεσσαλονίκης επιθυμεί να βιώνει τη ΔΕΘ ως μια αληθινή γιορτή και όχι ως μια εμποροπανήγυρη που προκαλεί μονάχα μια πρόσκαιρη (και εξαντλητική) ταλαιπωρία. Αντιστοίχως, αυτό που δεν αντέχεται είναι να μετατρέπεται η Θεσσαλονίκη σε αστυνομοκρατούμενο φρούριο για δύο ολόκληρες μέρες, να κλείνουν όλες οι οδικές αρτηρίες, να γίνονται ακόμη και οι πιο αυτονόητες διαδρομές αβίωτες και βασανιστικές. Φυσικά, το συγκεκριμένο θέμα πρέπει να τεθεί σε μια πιο ευρεία κλίμακα, η οποία να εξετάσει όλα τα δεδομένα. Οι φωνές που ζητούν τη μεταφορά της ΔΕΘ σε τοποθεσία εκτός του κέντρου της πόλης ολοένα και πληθαίνουν, έχοντας πολλά και ισχυρά επιχειρήματα στο πλευρό τους. Από την πλευρά μας, να αναφέρουμε πως οι μέρες της ΔΕΘ λειτουργούν σταθερά ως μια πρώτης τάξεως αφορμή για να θυμηθούμε τα μαύρα συγκοινωνιακά χάλια της Θεσσαλονίκης, της πόλης με τα πιο πενιχρά και άθλια μέσα μεταφοράς σε αναλογία με τον πληθυσμό της, σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Εξυπακούεται πως το έτερο μεγάλο κεφάλαιο αντιδράσεων σχετίζεται με τη κλασική διαδικασία των εξαγγελιών της εκάστοτε κυβέρνησης στην έναρξη της ΔΕΘ, αλλά και της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ολοκλήρωση της Έκθεσης. Αυτό που απαιτεί (ή θα έπρεπε να απαιτεί, διότι η σαρωτική αδιαφορία που έχει εισπράξει η Θεσσαλονίκη σε όλα τα επίπεδα έχει δρομολογήσει μια γενικευμένη αίσθηση παραίτησης, συνθηκολόγησης και ματαιότητας στις τάξεις των κατοίκων) ο κάθε Θεσσαλονικιός είναι να δει την πολιτική ηγεσία να ασχολείται σε σταθερή βάση με τη Θεσσαλονίκη και όχι απλώς να εκδράμει στην πόλη για ένα ευχάριστο τουριστικό τριημεράκι στις αρχές κάθε Σεπτέμβρη.

Θέλουμε, εν ολίγοις, η έναρξη της ΔΕΘ να είναι ουσιαστικά και όχι τυπολατρικά συνδεδεμένη με την αληθινή άσκηση πολιτικής και όχι με μια φλύαρη, ανεδαφική και εντέλει υποκριτική παροχολογία. Από παχιά λόγια και βαρύγδουπες εκφράσεις έχουμε χορτάσει, είναι η αλήθεια. Δεν είναι ανάγκη να γίνουμε η λοκομοτίβα της νοτιοανατολικής Ευρώπης, ούτε το επιχειρηματικό hub της Μεσογείου, ούτε η βασίλισσα των Βαλκανίων. Μας αρκεί να γίνουμε μια βιώσιμη πόλη, με υποδομές, επενδύσεις και ισχυρούς φορείς. Ας γίνουν αυτά και βλέπουμε για τα υπόλοιπα. Κατά τα άλλα, και ως τελικό επιμύθιο, η ΔΕΘ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πόλης μας και μάλιστα εξαιρετικά βαρυσήμαντο. Και είναι χρέος μας να ζητούμε τη συνεχή της αναβάθμιση και όχι να ευχόμαστε ελαφρά τη καρδία την κατάργησή της.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ