Μ.Λ.
Σε εξέλιξη βρίσκεται αυτή την ώρα πορεία σε κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης στα πλαίσια του 6ου Αυτοοργανωμένου Pride.
Από τις 18:00 άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας της πόλης, και αλληλέγγυοι, άρχισαν να συγκεντρώνονται στο άγαλμα Βενιζέλου, ενώ λίγα λεπτά μετά τις 20:00 ξεκίνησε η πορεία περίπου 1.500 ατόμων σε κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Να σημειωθεί ότι την πορεία ακολουθούν διακριτικά και μέλη του Τμήματος Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.
Ιδαίτερη στιγμή κατά την προσυγκέντρωση όταν από το σημείο πέρασαν μοναχές με τη διαφορά με τους συγκεντρωμένους να είναι παραπάνω από αισθητή.
Σε σχετικό κείμενο - κάλεσμα για τη σημερινή κινητοποίηση αναφέρεται:
Καλησπέρα, είμαστε τα ανώμαλα της πόλης και θα σου
χτυπάμε την πόρτα.
Και να μην ανοίξεις, εμείς θα είμαστε εδώ. Είμαστε η αδερφή σου, το παιδί σου, ο ανιψιός ή το βαφτιστήρι σου. Είμαστε η συναδέλφισσα με τα χοντρά γυαλιά, το ζευγάρι που μένει στον κάτω όροφο, ο υπάλληλος στο Super Market, η φωνή στην εξυπηρέτηση πελατών, τα φοιτητά που κάνουν καταλήψεις. Aν είσαι σεξιστής, είμαστε οι σερβιτόρες που φτύνουμε τον καφέ σου. Αν είσαι ομοφοβικός, είμαστε τα αγόρια που φιλάνε τον γιο σου. Ό,τι και να κάνεις, το βλέπουμε. Όπου και να ψάξεις, θα μας βρεις. Υπάρχουμε, όσο κι αν δεν αρέσει σε κάποιους αυτό. Και θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε, γι' αυτό να φοβάστε.
Η κοινωνία μας επιβάλει τους δικούς της τρόπους να ντυνόμαστε, να συμπεριφερόμαστε και να ζούμε. Αναπαράγονται τόσα στερεότυπα για εμάς, χαρακτηριζόμαστε ως καρικατούρες ή ως άτομα που προσπαθούν συνεχώς να «προκαλέσουν», και οι δικές μας ιστορίες, οι αλήθειες μας, δεν βρίσκουν ακροατήριο, ακόμα και σε χώρους που υποτίθεται πως είναι αλληλέγγυοι.
Είμαστε συχνά οργισμένα, γιατί τίποτα σε αυτή την κοινωνία δεν εγγυάται την ασφάλειά μας. Η αστυνομία είναι πάγιος καταπιεστής και δεξαμενή βαθιάς ομο-τρανσφοβίας. Ήδη, τρεις τρανσφοβικές επιθέσεις στην Ελλάδα σε δημόσιο χώρο μέσα στο 2022 δείχνουν πόσο επικίνδυνο είναι για εμάς και μόνο το να υπάρχουμε. Είμαστε εδώ όμως, διεκδικώντας τον δημόσιο χώρο μας, παρόλο που, για κάποιους, δεν χωράμε σε αυτόν.
Η στΟΡΓΗ μας για την Ζάκι δεν έχει σβήσει!
Περιμέναμε πάνω από τρία χρόνια για να εκδικαστεί η δολοφονία της αδερφής μας, του Ζακ Κωστόπουλου. Μια δολοφονία που είχε όλα τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας που μας πληγώνουν καθημερινά. Η καπιταλιστική αντίληψη του δικαιώματος στην ιδιοκτησία δικαιολόγησε, στα μάτια πολλών, έναν εν ψυχρώ φόνο. Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία! Αλλά και να γινόταν, εμείς θα λέγαμε τα ίδια ακριβώς. Η θρασύδειλη ματσίλα και η αντρίλα τόσο των δυο νοικοκυραίων όσο και των τεσσάρων αστυνομικών βγήκε στην επιφάνεια απέναντι σε ένα μικρόσωμο, queer άτομο, που στο μυαλό τους ήταν χρήστης ουσιών και πιθανώς μετανάστ@.
Η απόφαση του δικαστηρίου προφανώς δεν μας καλύπτει. Αλλά δεν περιμέναμε να μας καλύψει κιόλας. Η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί επανειλημμένα ως προστάτης όλων όσων μας καταπιέζουν. Όλων όσων μας σκοτώνουν. Ειδικά η αθώωση των τεσσάρων αστυνομικών στρώνει κόκκινο χαλί σε κάθε μπάτσο να συνεχίσει την άσκηση κάθε μορφής βίας, επιβεβαιώνοντας πως «αυτή είναι η πρακτική», με τις ευλογίες των δικαστικών. Κι όλα αυτά στο όνομα προστασίας της ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, μιας έννοιας βαμμένης με το αίμα μας, με το αίμα της δικής μας Zackie Oh!
Ήτανε και Ζακ, ήτανε και Ζάκι
Στους νοικοκυραίους θα βάλουμε γκαζάκι!
Ο γάμος μας μάρανε…
Δεν περιμένουμε από νομοθετήματα να λύσουν τα προβλήματα μας. Ζούμε στην καθημερινότητα και εκεί χρειάζεται να δούμε αλλαγές, τόσο με την κοινωνία, όσο και μεταξύ μας.
Η νομοθέτηση του ομόφυλου γάμου τώρα, από μια συντηρητική, φασίζουσα και νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση, θα λειτουργούσε άψογα ως ροζ πλυντήριο για όλα τα καταστροφικά μέτρα που πήρε σε κάθε τομέα. Το είδαμε και σε άλλες χώρες, το είδαμε και με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μας ξεγελά, δεν μας κάνει να νιώθουμε ξαφνικά αποδεκτά.
Ο ομόφυλος γάμος εμμένει στην δυαδική αντίληψη του φύλου, κάτι το οποίο αποκλείει πολλά από εμάς που δεν ταυτιζόμαστε με το αντρικό και το γυναικείο. Αποκλείει επιπλέον όλες τις διευρυμένες μορφές σχέσης και οικογένειας, την πολυσυντροφικότητα, την ασυντροφικότητα και την συνεχή αλλαγή συντρόφων.
Σίγουρα ο ομόφυλος γάμος θα λύσει πολλά προβλήματα σε αρκετά ζευγάρια. Φορολογία, πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, ακόμα και η ίδια η χαρά των δικών μας να βρεθούν σε μια ultra-gay τελετή. Δεν κλείνουμε τα μάτια μας στα θετικά. Άλλωστε γνωρίζουμε πως το αίτημα αυτό έχει αποτελέσει κεντρικό πυλώνα των ΛΟΑΤΚΙΑ+ αγώνων εδώ και δεκαετίες. Επιλέγουμε όμως να ασκήσουμε μια Queer κριτική πάνω σε όλα αυτά.
Εξάλλου, όλα τα προβλήματα που λύνει ο ομόφυλος γάμος θα μπορούσαν να μην υπάρχουν καν, αν ο γάμος και η πυρηνική, αγία Οικογένεια δεν ήταν βάση της κοινωνίας που ζούμε. Το κράτος, η Εκκλησία, η κανονικότητα που θίξαμε και πριν, επιμένουν να μας καταπιέζουν ακόμα και στο πως θα δομήσουμε τις σχέσεις μας.
Μετά από δυο χρόνια καραντίνας, νιώθουμε μουδιασμένα, απόμακρα και αποξενωμένα. Κι αυτό δεν είναι παράλογο. Το κράτος και οι σύγχρονες απαιτήσεις μας θέλουν έτσι. Σε όλα αυτά απαντάμε με δυο πράξεις:
Ενσυναίσθηση
Να μάθουμε να ακούμε πριν μιλήσουμε, να σκεφτούμε το ένα το άλλο σε κάθε μας δράση, να ψαχτούμε και να λύσουμε ό,τι προβληματικό κουβαλάμε μέσα μας. Γιατί όλα μας φέρουμε πατριαρχικά, ρατσιστικά και άλλα κατάλοιπα από την κοινωνία που μας μεγάλωσε, όλα μας φέρουμε κάποια προνόμια, είναι όμως και ευθύνη μας να τα αναγνωρίσουμε, να τα δουλέψουμε και να μάθουμε να μην τα ασκούμε.
Συντροφικότητα
Πολλές φορές λέμε ότι το μόνο που έχουμε είναι η μία το άλλο. Κι ενώ κάπου μέσα μας βαθιά το εννοούμε, κάπου έξω μας συχνά το αφήνουμε στην άκρη. Η συντροφικότητα δεν είναι απλώς μία λέξη που μαθαίνουμε να λέμε σε κινηματικούς χώρους αλλά μία έννοια που υπάρχει για να θυμόμαστε συνεχώς πως συνήθως ό,τι καταφέρνουμε το καταφέρνουμε μαζί. Αυτό το μαζί είναι μία συνεχής διεργασία και για να λειτουργεί συμπεριληπτικά έχει ανάγκη την κουήρ σκέψη. Να χτίζουμε αλλά και να γκρεμίζουμε παρέα, να κάνουμε μερικές φορές και ένα βήμα πίσω, να κάνουμε κριτική στις εαυτές μας. Να στεκόμαστε πραγματικά αλληλέγγυα το ένα στο άλλο, και μαζί, να αντιμετωπίζουμε τους κινδύνους και να χαιρόμαστε τις ομορφιές της ζωής μας.
Αν οι ιστορίες, αν οι ζωές μας προκαλούν…
…τότε μια ζωή θα προκαλούμε!
Πρόκληση άνευ προηγουμένου από Τουρκία - Μαχητικά έφτασαν Αλεξανδρούπολη
ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ: Καραμπόλα με 6 ΙΧ - «Μπλόκαρε» ο Περιφερειακός στη Θεσσαλονίκη
Ευλογιά των πιθήκων: Πόσο πιθανή είναι μία νέα πανδημία - Αυτά είναι τα συμπτώματα
